บทที่ 6

“เพราะกาเรนรักโรเซตาใช่ไหม” ปลายเล็บจิกลึกลงบน ฝ่ามือ ทั้งโกรธทั้งเสียใจแต่ก็กลั้นใจเอ่ยออกไปทั้งที่ในใจ เจ็บเจียนตายเหมือนถูกมีดนับพันทิ่มแทงไม่มีชิ้นดี

“เอาอะไรมาพูดเรียน่า

“ก็เอาความจริงมาพูดไง” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงสั่น เครือ ในใจบอบช้ำเมื่อคิดถึงเหตุการณ์วันนั้นที่ทำให้ น้ำตาไหลไม่หยุดด้วยความเจ็บปวด เขาไม่เคยคิดจะแตะ ต้องตัวเธอแต่กลับจูบกับโรเซตาในห้องเก็บของ คืนนั้น ทั้งคืนเธอร้องไห้จนปวดหัวแทบไม่มีน้ำตาให้ไหลมันเจ็บ เกินกว่าจะอธิบายให้เขาเข้าใจได้ว่าการถูกคนที่รักแอบ ทำอะไรลับหลังมันเป็นยังไง

“ความจริงอะไร ผมไม่ได้มีอะไรกับโรเซตาเลยนะ”

“ทำไมจะไม่มี ในเมื่อเรียน่าเห็นกับตาว่ากาเรนจูบกับโร เซตาในห้องเก็บของ” สายตาปวดร้าวมองชายหนุ่มทั้ง น้ำตา

ภาพเหตุการณ์วันนั้นยังคงอยู่ในใจเธอตลอดเวลา เมื่อ เธอดันหาของสำคัญซึ่งเป็นกล่องไม้สีน้ำตาลที่วางอยู่บน โต๊ะข้างหัวเตียงไม่พบ เรียน่าโวยวายลั่นบ้านเพราะสิ่งที่ อยู่ข้างในถึงแม้จะไม่มีราคาแต่เป็นสิ่งมีค่าสำหรับเธอมากที่สุดในชีวิต จนเด็กรับใช้ต้องวิ่งตามหาไปทั่ว คฤหาสน์ จนกระทั่งมาดามสิราออกจากห้องเพราะได้ยิน เสียงโวยวายของลูกสาวและความโกลาหลภายในบ้าน ถึงได้รู้ว่ากล่องไม้ชิ้นสำคัญของเธอนั้นถูกย้ายไปวางไว้ ในห้องเก็บของหลังบ้านเรียบร้อยแล้ว กาเรนอาสาเข้าไป เอาให้แต่รอเท่าไหร่ชายหนุ่มก็ไม่กลับมาสักทีเธอจึงเดิน เข้าไปตามแต่แล้วกลับพบว่าเขากำลังจูบโรเซตาอยู่ใน ห้องนั้น

“มันไม่ใช่อย่างที่เรียน่าคิดนะ”

“แต่มันมากกว่านั้นใช่ไหม” เรียน่าถามชายหนุ่มพร้อม กับน้ำตาที่ร่วงพรูลงมาเป็นสาย “เรียน่าไม่รู้หรอกนะ ว่าหลังจากนั้นกาเรนจะมีอะไรกับโรเซตาหรือเปล่า แต่ อยากให้รู้ไว้ว่าเรียน่าเสียใจที่กาเรนไม่เคยสนใจเรียน่า ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเรียน่าเหมือนกับที่กาเรนทำกับโร เซตา”

“ผมกับโรเซตาไม่ได้มีอะไรกัน เขาเข้ามาด้านหลังโดยที่ ผมไม่ทันตั้งตัวแล้วพอผมหันมาเขาก็ขโมยจูบผมแต่เรา ไม่ได้มีอะไรเกินเลยมากไปกว่านั้นนะเรียน่า” กาเรนพยา ยามอธิบายให้เรียน่าฟัง

เขาไม่ได้คิดอะไรกับโรเซตาไร้ซึ่งความรู้สึกใดกับหญิง สาว แตกต่างจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าการที่เขาไม่แตะ ต้องหล่อนเพราะเขาคงหยุดตัวเองไม่ได้หากได้สัมผัส มัน จะไม่จบอยู่แค่กอดหรือจูบแต่มันจะมากกว่านั้นหลายร้อนหลายพันเท่าจนไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือน เติมได้

“ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมกาเรนไม่ผลักเธอออกเหมือนกับ ที่ทำกับเรียน่า ท่าไมถึงยืนนิ่งเฉยไม่ทำอะไรเลย”

ทำสิ เขาทำไปหมดแล้วทั้งดันทั้งผลักแล้วบอกกับโรเซ ตาไปแล้วด้วยว่าชีวิตนี้ของเขามีเพียงคนเดียวที่เขาจะ รักนั่นก็คือคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้ แต่เขาเอ่ยมันออก ไปไม่ได้เขาไม่มีอะไรเหมาะสมกับหล่อนเลยสักนิด ถึง แม้จะรักมากแค่ไหนก็ไม่กล้าก้าวขึ้นไปเคียงข้างคนที่เป็น เหมือนเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ส่วนเขามันก็แค่องครักษ์ต่ำต้อย

“จะทำอะไรเรียน่า” ร่างสูงใหญ่ขยับเข้าไปจับมือทั้งสอง ข้างที่ถอดเสื้อกันหนาวออกจากตัวเหลือเพียงชั้นในตัว สวยที่ห่อหุ้มบัวคู่สวยไว้ให้ลับสายตา

“เป็นเรียน่าได้ไหม”

“ใส่เสื้อผ้าซะเรียน่า อย่าทำแบบนี้ต่อหน้าใครอีก”

“เป็นเรียน่าได้หรือเปล่า” เรียน่าสะบัดแขนแล้วก้มลง ถอดกางเกงออกจากตัวเหลือเพียงชุดชั้นในสองตัวที่ยัง คงปิดส่วนที่น่าสัมผัสมากที่สุดไว้ให้พ้นตา
เรือนร่างขาวผ่องกลั้นความอายจนแดงไปทั้งตัวยื่นแขน ออกไปคล้องคอชายหนุ่ม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปิดเผย ความรู้สึกและความต้องการออกมาจนหมดเปลือก ข่ม ความอายเอาไว้ให้ลึกที่สุดเพื่อให้ชายหนุ่มเข้าใจความ รู้สึกของเธอบ้างว่ามันทรมานกับการรอคอยเขามานาน แค่ไหน

“อย่าทำอย่างนี้นะเรียน่า

“เรียน่าอยากเป็นของกาเรน” เธอไม่เคยทำแบบนี้กับ ใครและไม่มีวันที่ใครจะได้เห็นเธอทำแบบนี้นอกเขาเพียง คนเดียว คนที่เธอรัก