ตอนที่ 2
หญิงสาวยกมือไหว้ลาอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปยังต้นเสียง ซึ่งความรีบร้อนนั้นก็ทำให้หล่อนชนเข้ากับร่างของผู้หญิง ในวิชาชีพเดียวกันเข้าเต็มแรง ต่างฝ่ายต่างกระเด็น
“เอ่อ ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ทันได้ดู”
ม่านทองรีบกล่าวขอโทษ แต่ฝ่ายนั้นส่ายหน้าไม่ติดใจ อะไร
“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันก็ไม่ทันดูเหมือนกัน ขอตัวนะคะ” คู่สนทนาของหล่อนดูรีบร้อนจนหล่อนอดสงสัยไม่ได้
“ไม่ทราบว่า… คุณวิ่งหนีอะไรมาหรือเปล่าคะ หน้าตา ตื่นๆ”
“å…”
คู่สนทนาของหล่อนชะเง้อมองกลับไปตามทางที่วิ่งจาก มา ก่อนจะรีบละล่ำละลักบอก
“ก็คุณราชน่ะสิคะ อาละวาดอีกแล้ว”
“คุณราช…?”
“คุณจอมราช นิธิโภคิน ลูกชายของคุณวิทวัส นิธิโภคิน ยังไงล่ะคะ”
ความข้องใจของม่านทองถูกไขจนกระจ่างแจ้ง แต่ กระนั้นหล่อนก็ยังคงแปลกใจอยู่ดี
“พี่ราชแค่ตาบอดเฉยๆ ไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมถึง…
ต้องวิ่งหนี
ม่านทองตั้งใจจะพูดแบบนี้ แต่คู่สนทนารีบแทรกขึ้นมา
เสียก่อน
“ไอ้ตาบอดน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้อารมณ์ร้ายนี่สิคะ ดิฉัน ทนไม่ไหวแล้ว”
คนพูดเต็มไปด้วยท่าทางขนพองสยองขวัญ
“อารมณ์ร้าย…?”
“ใช่ค่ะ ร้ายมาก นี่ดิฉันเป็นพยาบาลพิเศษคนที่ยี่สิบสี่ แล้วนะคะ และก็คงจะต้องมีคนที่ยี่สิบห้าในเร็วๆ นี้ เพราะ ดิฉันคงอยู่ไม่ไหวแล้ว คนบ้าอะไรอารมณ์ร้ายชะมัด”
คู่สนทนาของหล่อนพูดขึ้นด้วยความเข็ดขยาด หวาดหวั่น ก่อนจะรีบเดินจากไปทันที
“มีอะไรเข้าใจผิดกันหรือเปล่าเนี่ย”
ม่านทองยกมือขึ้นเกาศีรษะ ก่อนจะต้องสะดุ้ง เมื่อเสียง ห้าวกระด้างดังก้องมาเข้าหูอีกครั้ง นี่คงเป็นเสียงของจอม ราชสินะ
“ไปให้พ้น! ไปสิโว้ย!”
เพลง เพลง
เสียงแก้วแตกดังอีกหลายครั้งจนม่านทองจำต้องรีบวิ่ง เข้าไปดูเหตุการณ์ ภายในห้องนอนกว้างที่ถูกตกแต่งเอา ไว้อย่างเรียบหรูเกลื่อนไปด้วยเศษแก้วเศษจานและเศษ อาหารที่กระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง ร่างของสาวใช้สอง คนยืนตัวสั่นเทาไม่ต่างจากลูกนก
“เกิดอะไรขึ้นเหรอจ๊ะ
“คือว่า…”
สาวใช้ยังไม่ทันได้ตอบ เสียงห้าวของคนที่นั่งหันหลังอยู่ บนวีลแชร์ไฟฟ้าสีดำคาดน้ำเงินก็ดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นจน หล่อนเองยังต้องสะดุ้งโหยง
“ไสหัวไปให้พ้น!”
ม่านทองสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พลางส่งสัญญาณ ให้สาวใช้ถอยห่างออกไป ก่อนที่หล่อนจะเดินอ้อมวีลแชร์ ไปหยุดตรงหน้าคนเจ้าอารมณ์
เขาอยู่ในชุดลำลองสีฟ้าครามทั้งตัว ใบหน้าสีแทนนั้นดู แกร่งไม่ผิดจากหินสลัก ริมฝีปากที่อยู่ใต้จมูกโด่งสูงนั้น บางเฉียบ หนวดเคราถูกปล่อยทิ้งไว้ตามแนวสันกราม และคางเหลี่ยมบึกบึนจนเขียวครึ้ม แต่มันกลับยิ่งเพิ่ม เสน่ห์ให้กับเขามากมายนัก
เถื่อนทมิฬ!
นี่แหละคือคำนิยามของผู้ชายตรงหน้า
และถึงแม้จะไม่สามารถมองเห็นดวงตาคู่นั้นของผู้ชาย ตรงหน้าได้เพราะเขาซ่อนเร้นมันเอาไว้ด้วยแว่นตาสีดำ แต่ความคุ้นตาคุ้นใจก็ทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งร่าง ลม หายใจติดขัดอยู่แค่ที่ลำคอ ภายในอุ้งมือเต็มไปด้วยเม็ด เหงื่อทั้งๆ ที่อยู่ภายในห้องแอร์เย็นฉ่ำ
เขาเหมือนกับใครบางคน… ใครบางคนที่หล่อนเคย…
ศีรษะทยสวยสะบัดน้อยๆ พลางบอกตัวเองให้เลิกตื่น เต้นเสียที แต่กลับทำได้ยากยิ่ง ยากจนหล่อนรู้สึกได้ถึง ความหวั่นไหวภายในหัวใจอย่างชัดเจน
เรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อนย้อนกลับมาชัดเจนอีกครั้ง พร้อมๆ กับความโหยหาที่ไม่เคยจะลบเลือนไปจากหัวใจได้เลย แม้แต่วินาทีเดียว
“ขะ ขออนุญาติเข้าห้องเรียนค่ะ…
วันนั้นในคาบเรียนของวิชาสถิติ หล่อนมาเข้าห้องเรียน ช้าไปเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะว่ามีเหตุสุดวิสัยเกิดขึ้น แต่ กระนั้นหล่อนก็ไม่คิดจะขาดเรียน หล่อนรีบกระวีกระวาด มาเข้าห้องเรียนจนได้ แต่อาจารย์ผู้หญิงประจำวิชากลับ เปลี่ยนเป็นอาจารย์พิเศษคนใหม่ที่ทำให้หล่อนยืนตะลึง งันราวกับตกอยู่ในมนต์สะกดของพ่อมดร้าย
หล่อนจำไม่ได้ว่าตัวเองยืนจ้องมองเขาอยู่นานแค่ไหน มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกเสียงห้าวๆ ตำหนิขึ้นอย่างไม่ไว้ หน้า หล่อนรีบขอโทษขอโพยและเดินไปนั่งเรียน แต่เชื่อ ไหมว่าทั้งชั่วโมงนั้น หล่อนกลับเรียนไม่รู้เรื่องเลย สายตา มัวแต่จ้องมองเขา มองด้วยความลุ่มหลง
รักแรกพบเป็นแบบนี้สินะ…
หลังจากวันนั้นหล่อนก็เฝ้ารอให้ถึงวิชาสถิติอย่างใจจด ใจจ่อ แต่ผู้ชายที่ทำให้หล่อนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น หน้ากลับไม่เคยปรากฏตัวขึ้นอีกเลย หล่อนได้ยินคำ เล่าลือของเพื่อนในห้องเรียนบอกว่า เขาเป็นคนรักของ อาจารย์ดลฤดี และวันนั้นก็มาสอนแทนแฟนสาวเท่านั้น
หล่อนอกหักตั้งแต่ยังไม่รู้จักชื่อของเขาคนนั้นเลย…
จนมาถึงวันนี้ วันที่หล่อนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าของผู้ชาย ที่เหมือนกับเขาคนนั้นราวกับพิมพ์เดียวกัน มันคงไม่ บังเอิญขนาดนั้นหรอก ม่านทองบอกตัวเองเบาๆ ในอก ก่อนจะค่อยๆ ปั้นเสียงราบเรียบระคนเป็นมิตรให้กับ ผู้ชายตรงหน้า
“สวัสดีค่ะพี่ราช ม่านจะมาดูแลพี่ราชค่ะ”
หากหูไม่ฝาดหล่อนได้ยินเสียงหัวเราะร้ายกาจดังออก มาจากลําคอแกร่ง ก่อนที่น้ำเสียงห้วนจัดไม่ต่างจากเดิม จะดังขึ้น
“เธอคงเป็นผู้หญิงที่คุณพ่อเตรียมเอาไว้บำบัดความใคร่ ให้ฉันสินะ”
เสียงว่าห้วนห้าวไร้ความเป็นมิตรแล้ว แต่ความหมายของคําพูดยิ่งตอกย้ำให้ม่านทองรู้ว่าเขาคือผู้ชายเจ้า อารมณ์ตัวเอ้เลยทีเดียว
หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง พลางฝืนยิ้มด้วยความ อดทน
“ไม่ใช่บำบัดความใคร่ค่ะ แต่เราจะแต่งงานกันในเร็วๆ
แว่นกันแดดสีดำถูกมือใหญ่กระชากออก พร้อมๆ กับเขา ที่จ้องมองเขม็งมาที่หล่อน
“ฉันมันเป็นไอ้บอด! เธอยังคิดจะแต่งงานกับฉันอีกหรือ
เปล่า”
ท่าทางเขาดุดัน น่าสะพรึงกลัว แต่นั่นกลับไม่ใช่สาเหตุ สำคัญที่ทำให้ม่านทองยืนตัวสั่น อ้าปากค้าง สิ่งที่ทำให้ หล่อนแทบหยุดหายใจคือความทรงจำในอดีตต่างหาก
เป็นเขาจริงๆ ด้วย…
ผู้ชาย… ผู้ชายที่หล่อนตกหลุมรัก ผู้ชายที่หายสาบสูญ ไปสี่ปีเต็มๆ ไม่น่าเชื่อว่าจู่ๆ เขาจะกลับเข้ามาในชีวิตของ หล่อนอีกครั้ง
ในฐานะว่าที่เจ้าบ่าว….
ม่านทองไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองยิ้มกว้างมากแค่ ไหน รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้หล่อนยิ้ม… ยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความ ตื่นเต้นยินดี
โชคชะตาทำให้หล่อนได้เจอเขาอีกครั้ง และครั้งนี้หล่อน คงไม่ยอมปล่อยเขาให้หลุดมือไปอีกแล้ว หัวใจสาวไหว ระทึกรุนแรง รู้สึกขอบคุณสวรรค์นักที่ทำให้หล่อนมีวัน นี้ ถึงแม้จอมราชจะตาบอด แต่หล่อนคนนี้แหละที่จะยืน หยัดอยู่ข้างเขา จะเป็นดวงตาให้กับเขาเอง
“เราจะแต่งงานกันนะคะ”
“ทั้งๆ ที่ฉันตาบอดเนี่ยนะ”
“ค่ะ”
ถ้าเขามองเห็น เขาคงได้เห็นความยินดีจากดวงหน้าของ หล่อนชัดเจน ม่านทองยกมือขึ้นป้ายน้ำตาแห่งความดีใจ ทิ้ง ก่อนจะพูดขึ้นอีก
“ม่านยินดีที่จะอยู่ข้างๆ พี่ราชตลอดไปค่ะ”
แทนที่เขาจะซาบซึ้งใจ เขากลับหัวเราะเยาะ พลางสวม แว่นกลับไปปกปิดดวงตาเช่นเดิม
“เงินของฉันคงส่งกลิ่นแรงมากสินะ ถึงทำให้ผู้หญิงอย่าง เธอ… อยากได้ฉันเป็นผัว
ม่านทองพยายามอดทนกับคำพูดหยาบคายของผู้ชาย ตรงหน้า เพราะคิดว่าที่เขาอารมณ์แปรปรวนแบบนี้คงมี ผลมาจากความพิการทางสายตานั่นเอง ความจริงเขา สุภาพ อ่อนโยน และแสนจะฉลาดเป็นที่สุดต่างหาก
ดังเช่นเมื่อสี่ปีก่อนไง…
ความคิดนี้ทำให้ม่านทองอมยิ้มกว้างออกมา
“เงินไม่ได้สำคัญสำหรับทุกคนหรอกนะคะ โอ๊ย…!”
หญิงสาวร้องอุทานเมื่อจู่ๆ คนที่นั่งวีลแชร์ก็ยื่นมือมา คว้าต้นแขนของหล่อนเอาไว้อย่างแม่นยำราวกับตาเห็น พร้อมกับกดน้ำหนักนิ้วแรงๆ
“ม่านเจ็บนะคะ”
“เธอจะเจ็บยิ่งกว่านี้ ถ้าเลือกฉันเป็นผัว”
“พี่ราช….
เขาไม่ใส่ใจความเจ็บปวดของหล่อนแม้แต่น้อย กลับยิ่ง เพิ่มน้ำหนักนิ้วมือมากยิ่งขึ้น จนผิวขาวๆ ของหล่อนแดง
“ผู้หญิงมันก็หน้าเงินเหมือนกันหมดนั่นแหละ”
จอมราชขบกรามแน่นจนขึ้นสัน ก่อนจะผลักร่างเล็กจน กระเด็น หญิงสาวเซไปชนกับผนังห้องเจ็บจนจุกตัวงอไม่ ต่างจากกุ้ง
“ถ้าคิดว่าแค่ถ่างขาแล้วจะได้เงินมาง่ายๆ ฉันคนนี้แหละ จะทำให้เธอรู้ว่าคิดผิด!”
คนตัวโตกดปุ่มให้วีลแชร์ไฟฟ้ามุ่งหน้าตรงไปยังปาก ประตูราวตามองเห็น “รีบเก็บข้าวเก็บของกลับไปซะ ก่อน ที่ขาของเธอจะถูกกระชากลงไปในนรก ม่านทอง!”
แล้วเขาก็หายไปพร้อมๆ กับรถวีลแชร์ ม่านทองน้ำตา ซึม กลีบปากอิ่มสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น ไม่น่าเชื่อว่า ผู้ชายคนนี้จะเป็นผู้ชายคนเดียวกับเมื่อสี่ปีก่อน หน้าตาน่ ะใช่ แต่นิสัยและอารมณ์กลับแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
“อะไร… ทำให้พี่เปลี่ยนไปแบบนี้นะ พี่ราช”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ