บทที่ 8 แฟนเก่า

บทที่ 8 แฟนเก่า

ระหว่างที่รอนาฬิกามาถึง เฉินห้าวตรวจสอบผลิตภัณฑ์หน้า เวบ นาฬิกาข้อมือรุ่นนี้มาพร้อมกับกลไกอัตโนมัติ Cal.R27Q มี อะไหล่ทั้งหมด 467ชิ้น และอัญมณี 39เม็ด ตัวเรือนทําจากวัสดุ ทองคําโรสโกลด์ 18 K มีปฏิทินร้อยปี ข้างขึ้นข้างแรมของดวง จันทร์และมีกลไกบอกเวลาด้วยเสียงและฟังก์ชั่นอื่นๆ ฝาหลัง โปร่งใสและมีฝาด้านล่างที่สามารถเปลี่ยนได้และยังเป็นกระจก แซฟไฟร์ นาฬิกามีเส้นผ่านศูนย์กลาง42มม.กันน้ำลึก 30เมตร สามารถพูดได้ว่ามีฟังก์ชั่นที่มีประสิทธิภาพอย่างมาก และเป็น หนึ่งในนาฬิกาข้อมือระดับชั้นนำ

หลังจากผ่านไปครึ่งนาที กล่องที่ห่อไว้อย่างสวยงามก็ปรากฏ บนโต๊ะกินข้าว สิ่งนี้คือกล่อง Patek Philippe

เฉินห้าวแกะกล่องและเพียงแค่แตะมันก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสที่ยอด เยี่ยม ก่อนหน้าเคยสัมผัสเพียงแค่นาฬิกาธรรมดาเท่านั้นแล้วก็ มาสัมผัสสิ่งนี้ มันให้ความรู้สึกของสินค้าที่มาจากสองโลกเป็น แน่แท้ เฉินห้าวตกหลุมรักในทันใด

เมื่อสวมลงไปบนข้อมือแล้วยังช่วยเพิ่มระดับบุคลิกภาพของ ตนเองมากขึ้นจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมคนรวยถึงมักจะสวม นาฬิกาข้อมือดีๆ
หลังจากกินข้าวเสร็จเฉินห้าวก็กลับไปที่ห้องเช่า มองดูห้องอัน คับแคบแล้วเขาก็เกิดความไม่พอใจ เขาต้องการคฤหาสน์ถึงจะ คู่ควรกับฐานะของเขา ดังนั้นเขาจึงตรวจสอบราคารีสอร์ทเจียงจิ่ง บนมือถือ

รีสอร์ทเจียง งในAppยังลดราคาลงไม่มากนัก ด้วยสถานะ ปัจจุบันของเฉินห้าวยังไม่สามารถซื้อได้ จึงทำได้เพียงแค่มอง คฤหาสน์แล้วถอนใจเท่านั้น จะต้องประหยัดไปอีกหลายวันเพื่อจะ ได้อยู่ในบ้านหลังราคาสี่สิบล้านนี้ในสัปดาห์หน้า

ถึงตอนเย็นอย่างรวดเร็ว เฉินห้าวขับรถลัมโบร์กีนีของเขาไปที่ เคยเล่อตี๋ตามนัดหมาย เมื่อมองเห็นกล่องมือถือและแล็ปท็อป คอมพิวเตอร์เหล่านั้นจึงได้ใช้ถุงใบใหญ่มาใส่รวมกันแล้วถือ เข้าไปด้านใน

มาถึงภายในบ๊อก ที่นั่งชั้นพิเศษของKTV มองเห็นเพื่อนร่วม ชั้นหลายคนมาถึงแล้ว พวกเขาเปิดเบียร์เย็นเจี๊ยบไปแล้วหลาย ขวดและกําลังดื่มเหล้าพูดโม้กันอยู่

“เฉินห้าวมาแล้ว มานั่งเลย” ใครบางคนทักทาย

เฉินห้าวเข้าไปนั่ง เพื่อนร่วมชั้นเห็นว่าเสื้อผ้าของเฉินห้าวนั้นมี สไตล์จึงถามด้วยความประหลาดใจ : “เฉินห้าว ใช้ได้นะเนี่ย ใส่ อาร์มานี่ทั้งตัวเลย ไปรวยมาจากไหนเหรอ?”
“ตอนนี้ยังว่างงานอยู่เลย” เฉินห้าวพูด

“ทําไมถ่อมตัวขนาดนี้ ไม่ไปยืมเงินนายหรอกน่ะ!”

นี่คือมุขตลกที่คุ้นเคย แต่ทว่ามีเสียงที่ไม่ค่อยจะลงรอยนักดัง ขึ้นที่ด้านข้าง : “อาร์มานี่ของจริงราคา3-4หมิ่นหยวน ของนาย เป็นของแผงลอยข้างทางสินะ? วัสดุไม่เลวเลย หนึ่งร้อยหรือ สองร้อยเหรียญล่ะ?”

คําพูดเป็นของจูจื้อสองที่เรียนอยู่ในสาขาเดียวกันกับเขา นับ ตั้งแต่ตอนที่เรียนด้วยกันก็ชอบพูดจาอย่างคลุมเครืออยู่ตลอด มนุษยสัมพันธ์กับคนในสาขาจึงไม่ดีเท่าไหร่นัก

“นายพูดผิดแล้ว ชุดนี้ซื้อมาในราคาไม่กี่หยวนเท่านั้นเอง” เฉิน ห้าวพูดอย่างจริงใจแต่กลับไม่มีใครเชื่อทั้งหมดคิดว่าเขาพูดเล่น

หวังเฉียงเป็นพนักงานขาย เคยเห็นเจ้าของกิจการกระเป๋าหนัก มากมาย และรู้จักสินค้าด้วยจึงแก้ไขที่จูจื้อสองพูดให้ถูกต้อง ทันที : “เหล่าจู บนตัวของเฉินห้าวคือของแท้นะ ยอดรวมน่าจะ ประมาณเกือบหนึ่งแสนเหรียญ

“หนึ่งแสนเหรอ? เจ้าเด็กดี เฉินห้าวรวยแล้ว!” เหล่าเพื่อน นักเรียนพากันร้องอุทานอย่างเซ็งแซ่ มีหลายคนที่รายได้ต่อปีไม่ สูงมากนัก
“แค่ใช้ได้น่ะ” เฉินห้าวพูดอย่างถ่อมตัว เงินทองเป็นของนอก กาย ไม่มีอะไรให้คุยโว

“ต่อจากนี้ทําธุรกิจอะไรแล้วร่ำรวย ต้องดูแลเพื่อนร่วมชั้นเก่า ด้วยนะ” มีเพื่อนร่วมชั้นสองสามคนที่มีความลำบากทางการเงิน เข้ามากอดต้นขา

“ได้สิ” เฉินห้าวเริ่มวิเคราะห์ปัญหาในการเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง พอถึงเวลาที่ต้องการกำลังคน เพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้รู้ดีทุกอย่าง สามารถเอามาพิจารณาดูได้

เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อยู่ในเมืองมาเกือบครบทุกคนแล้ว และเงา ที่สวยงามคนสุดท้ายได้เปิดประตูเข้ามา มันดึงดูดสายตาของ เหล่าชายหนุ่มหลายต่อหลายคน เธอก็คือจางเช่นแฟนเก่าของ เฉินห้าว

ดูเหมือนว่าจางเช่นจะสวยและเซกซี่มากขึ้นกว่าเดิม ด้วยการ แต่งหน้าหนาและสวมเสื้อเกาะอกกระโปรงสั้นสีดำพร้อมกับถือ กระเป๋า Hermesรุ่นสุดฮิตเมื่อสองปีก่อน มองดูแล้วผสมปนเปไม่ เป็นระเบียบ

“เฮ้ จางเช่นมาแล้ว เพื่อนร่วมชั้นชายต่างทักทายและให้เธอนั่ง ลงอย่างสุภาพ

จางเช่นกวาดสายตามองเฉินห้าวจนทั่ว ทันใดนั้นแนวสายตาก็หรี่แคบลง เพราะว่าเฉินห้าวสวมแบรนด์เนมทั้งตัว มัน ช่างแตกต่างจากภาพจําของแฟนหนุ่มที่ยากจนในอดีต แต่ทว่า แสงไฟในห้องนั้นมืด จางเช่นจึงนึกว่าเฉินห้าวใส่ของเลียนแบบ เกรดเอ จึงไม่ได้สนใจมากนักและไปนั่งกับเพื่อนร่วมชั้นหญิงคน อื่นๆ

สายตาของทุกคนมองดูจางเช่น เธอไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ใน โรงเรียนเลย เพื่อนร่วมชั้นที่สอดรู้สอดเห็นคนหนึ่งได้เอ่ยถาม ว่า : “เดี๋ยวนี้ทํางานตำแหน่งสูงที่ไหนเหรอถึงได้ใช้Hermes

“ไม่มีอะไรนี่ ฉันเปิดร้านของตัวเองน่ะ” จางเช่นสงบนิ่งแต่กลับมี ความขมขื่นอยู่เล็กน้อย

เมื่อเร็วๆนี้เนื่องมาจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรค ร้าน ค้ามีอยู่จริงแค่เพียงชื่อเท่านั้น ส่วนใหญ่ล้วนปิดไปหมดแล้ว จาง เช่นก็กำลังกัดฟันและพยุงตัวโดยใช้เงินกู้มารักษาร้านเอาไว้

อย่างไรก็ตามเหล่าเพื่อนร่วมชั้นก็ยังคงมีความอิจฉาริษยา เพราะเพื่อนร่วมชั้นที่นี่ส่วนใหญ่แล้วเป็นชนชั้นแรงงาน สำหรับ การเป็นเจ้านายเล็กๆทําธุรกิจของตัวเองย่อมมีความอิจฉาอยู่ใน ใจ

“จางเช่น จะดื่มอะไร? เธอสั่งตามสบายเลยนะ” เพื่อนร่วมชั้นชายหลายคนกล่าว นี่คือการปฏิบัติอย่างเป็นพิเศษสําหรับ ดอกไม้ของชั้นเรียน

“ทําไมทุกคนถึงดื่มเบียร์กันล่ะ จะรวมตัวกันได้สักครั้งมันยากนะ อย่างน้อยต้องสั่งไวน์แดง ” จางเช่นกล่าว

เธอเรียกบริกรมาทันทีแล้วบอกว่าให้นำไวน์แดงที่ดีที่สุดของ ร้านมาเลย บรกรถามว่าเธอต้องการ ขวด จางเช่นมองดูคน จำนวนมากที่อยู่ที่นี่แล้วจึงบอกว่าให้เอามาก่อนสิบขวด

ก่อนหน้านี้จางเช่นเคยติดตามแฟนหนุ่มลูกเศรษฐีที่ใช้จ่ายสูง จนเคยชิน และยังปลูกฝังนิสัยใช้จ่ายเงินเกินตัวเวลาอยู่ข้างนอก บ้านด้วย ใช้จ่ายเงินโดยไม่คำนึงถึงราคาจนเป็นปกติ

ในเวลานี้ใจของเพื่อนร่วมชั้นเรียนชายต่างเต้น “ตึกตัก” เพราะ พูดไว้ว่าวันนี้เป็นการหารค่าใช้จ่าย โดยค่าใช้จ่ายจะถูกแบ่งเท่าๆ กัน ไวน์แดงสิบขวดนี้ดูเหมือนว่าราคาโดยพื้นฐานแล้วจะอยู่ที่ หนึ่งพันหรือสองพันเหรียญ จู่ๆการบริโภคก็มากขึ้นเป็นสองหมื่น หยวน แต่ละคนจะต้องแบ่งกันจ่ายสองพันหยวนขึ้นไป สำหรับ พวกเขาแล้วมันคือภาระใหญ่

“ฉันไม่ชอบดื่มไวน์แดง พวกเราดื่มเบียร์กันเถอะ จางเช่นสั่งให้ ตัวเองขวดเดียวก็แล้วกันนะ” ในฐานะผู้จัดงานหวังเฉียงพูดความ คิดของทุกคนออกมาได้อย่างละมุนละไม