บทที่ 19 ผู้ช่วยท่านประธาน

บทที่ 19 ผู้ช่วยท่านประธาน

“อะไรนะ ? 5 เท่า ! “เฉายตกตะลึง ความน่าสังเวชที่ถูกไล่ออก จากงานเมื่อสักครู่นี้ ตอนนี้กลับกลายเป็นความดีอกดีใจ เงินเดือน ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอรีบเช็ดน้ำตาทันที

“ไม่เต็มใจเหรอ ? “เฉินห้าวถามเธอ

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ค่ะ ฉันเต็มใจค่ะ เพียงแต่ว่าพวกเขาต่างพูดกันว่า ฉันโง่ไปหน่อย ฉันกลัวว่าฉันจะทํางานไม่ดี เฉายรีบตอบอย่าง ร้อนรน

เฉินห้าวพูดขึ้นว่า : “ถ้าแม้แต่ความมั่นใจในตัวเองของคุณก็ไม่มี งั้นผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้ งานที่ผมมอบหมายให้คุณก็ไม่ได้ ยากอะไร ตอนนี้ก็จัดการธุระของตึกทั้งตึกนี้ให้กับผม หรือบางที อาจจะเรียกคุณอีกอย่างหนึ่งว่าหัวหน้าก

“ฉัน ดูแลตึกนี้ทั้งตึก ? ” เฉารุ่ยไม่กล้าเชื่อหูของตัวเอง แต่ไหน แต่ไรเธอไม่เคยคิดว่าตนจะได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจที่สำคัญ ขนาดนี้

“ใช่แล้ว ห้องว่างที่ปล่อยว่างไว้เฉย ๆ ก็จะเป็นการสูญเสีย

ทรัพยากรโดยใช่เหตุ นอกเสียจากว่าพวกเราจะเลือกสัก 2-3ชั้นใช้สําหรับอยู่อาศัยเอง รวมถึงใช้ประโยชน์อื่น ๆ ส่วนที่เหลือ เราสามารถปล่อยเช่าได้ เพื่อเรียกเก็บค่าส่วนกลาง และยัง ได้เงินเล็ก ๆ น้อย รอจังหวะให้ราคาตึกสูงขึ้นในระดับหนึ่ง ยัง สามารถขายทั้งได้ทั้งหมด ก็ดูว่าคุณจะจัดการยังไงก็แล้วกัน เฉิน ห้าวพูดขึ้น

แม้ว่าตอนนี้เฉินห้าวจะอาศัยแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน รับมูลค่า อย่างบ้าระห่ำ แต่ว่านั้นก็เป็นกิจกรรมของใช้เงินอุดหนุน ซึ่ง เหมือนกับแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านในแอพปิ้งซีซี ถ้าหากว่าเงิน 100 ล้านหยวนนี้ใช้หมด ไม่แน่ว่ากิจกรรมอาจจะถูกยกเลิก เขา จะต้องวางแผนล่วงหน้ารีบยืนให้ได้ด้วยขาของตัวเอง ไม่ใช่พึง พาแต่เงินชดเชยในการดำรงชีวิต

“ได้ค่ะ งานนี้ฉันทำได้ค่ะ ! “เมื่อเฉารุ่ยได้ฟังว่าเกี่ยวข้อง กับอสังหาริมทรัพย์ ใบหน้าร้องไห้เปลี่ยนเป็นยิ้มแย้ม ก่อนที่ เธอจะมาทำงานในตำแหน่งนี้ เธอก็ได้ตั้งใจหาความรู้เกี่ยวกับ อสังหาริมทรัพย์อย่างเอาเป็นเอาตาย

“ตอนนี้ผมมีภารกิจให้คุณ 1 ภารกิจ คือ ในห้องมีเตียง ที่นอน หมอนมุ้งและเครื่องใช้ไฟฟ้า คุณช่วยผมเลือกห้องที่ติดกัน แล้ว จัดวางของพวกนี้ให้เรียบร้อยเพื่อใช้เป็นห้องพักของผม ส่วนคุณ ก็เลือกสักห้องไว้เป็นหอพัก “เฉินห้าวพูดกําชับ

“ได้ค่ะ รับรองว่าฉันทำภารกิจนี้เสร็จสิ้นเรียบร้อยแน่นอนค่ะ ! “เฉารุ่ยพูดขึ้นพลางยืดเอวตรง ทำแบบนี้ทำให้รูปร่างของ เธอดูมีทรวดทรงมากยิ่งขึ้น

เฉินห้าวพยักหน้าอย่างพอใจ ขณะที่เขากำลังจะจากไป เฉารุ่ยก็ รีบเรียกหยุดเขาไว้

“ท่านประธาน เรื่องนั้น ฉันทำงานกับคุณที่นี่ ไม่ทราบว่ามี สัญญาไหมคะ ? ” เฉารุ่ยลังเล แต่ก็พูดออกมา เนื่องจากเธอยัง ตกอยู่ในเงาของการถูกไล่ออก เธอต้องการได้สัญญาไว้เป็นสิ่ง ค้ำประกัน

“ผมยังไม่ได้จัดตั้งบริษัท ตอนนี้ก็เลยยังไม่มีสัญญา แต่แน่นอน ว่าจะมีอย่างแน่นอน สำหรับสัญญาอย่างเป็นทางการ ถ้าคุณมี เวลาว่างก็ลองร่างดู ในเมื่อคุณก็เป็นผู้ช่วยของผม คุณก็ดูแล้วกัน ว่าจะจัดการยังไง”

ดูเหมือนว่าเฉินห้าวจะเข้าใจการกระจายอำนาจ แต่ที่จริงเป็น เพราะเขาขี้เกียจต่างหาก ในขณะเดียวกันเขาก็ขอเลขบัญชีของ เฉารุ่ย จากนั้นก็โอนให้กับเธอเป็นเงิน 3หมื่นหยวน ถือว่าเป็นค่า จ้างล่วงหน้า ทำให้เธอวางใจในการทำงาน

“ขอบคุณค่ะท่านประธาน ! “เฉารุ่ยโค้งคำนับด้วยความรู้สึก ซาบซึ้งขอบคุณ

“ไม่ต้องเกรงใจ คุณก็ตั้งใจทำงานก็แล้วกัน สหายเฉาย”
“ค่ะ ! “เฉารุ่ยโค้งคำนับอย่างฮึกเหิมในการทำงาน มีเพียงวัยรุ่น ที่เพิ่งเรียนจบเท่านั้นที่จะมีความกระปรี้กระเปร่าแบบนี้ เฉินห้าว ชอบเป็นอย่างมาก

จากนั้นเขาก็ไปที่ลานจอดรถและขับรถออกไปจากชุมชนและใน เวลานี้เองเมื่อรปภ.เห็นรถลัมโบร์กีนีคันนี้ ก็ต่างโค้งคำนับ ตอนนี้ พนักงานทุกคนที่ทํางานในส่วนกลางของชุมชน ทุกคนต่างรู้จัก ท่านประธานผู้ร่ำรวยคนนี้

เฉินห้าวจากไปด้วยความรีบร้อน เป็นเพราะว่าเขามีนัดกับหมอ แพทย์แผนจีนที่ชื่อลุงหูที่เขาเจอเมื่อวาน ต้องนำAmbergrisไป มอบให้กับเขา

เขาอิงตามที่อยู่ มายังคลินิกแพทย์แผนจีนตระกูลหู เฉินห้าวพบ ว่าคลินิกเล็กๆแห่งนี้กิจการไม่เลวเลย มีคนป่วยสูงวัยกำลังเข้ารับ การรักษา 2-3 คน อีกทั้งในห้องตรวจก็ยังมีหมอวัยกลางคนอยู่ 2 คน และก็ยังมีตู้ยาจีนเพื่อให้แขกสะดวกในการหยิบยา

“ขอถามหน่อยครับ ลุงหูอยู่ไหมครับ ? “เฉินห้าวเข้ามาพลาง ถามขึ้น

“ท่านคือคุณเฉินห้าวใช่ไหมคะ ? ลุงหูของพวกเราอยู่ด้านหลัง ฉันจะพาท่านไปค่ะ ! “พยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้น
ขณะที่เฉินห้าวไปบริเวณด้านหลังของคลินิก ก็พบว่าลุงหูไม่ได้ ทําการรักษาโรคแล้ว หมอที่รักษาโรคล้วนเป็นลูกศิษย์ของลุง หู ลุงหูเป็นเพียงที่ปรึกษาในการรักษาเท่านั้น และอยู่หลังม่าน ทําการวิจัยเกี่ยวกับทฤษฎีทางการแพทย์

เฉินห้าวมองเห็นลุงหูที่บริเวณด้านหลังของคลินิก เขาสวมชุด ฝึกไทเก็กสีขาว แน่นอนว่าไม่ใช่เทพในนิยายกำลังภายในแต่เป็น เพียงชายสูงวัยที่นำมาใช้เพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเท่านั้น

เฉินห้าวรออยู่ด้านข้าง 2-3 นาทีต่อมา หลังจากลง รําไทเก็ก เสร็จ ก็หัวเราะแหะ ๆ พลางพูดว่า : “ต้องขอโทษด้วยนะครับ ประธานเฉินที่ทำให้ท่านรอนาน

“ไม่เป็นไรครับ ท่านอย่าเรียกผมว่าท่านประธานเลย ท่านอาวุโส กว่าผม เรียกชื่อผมเฉย ๆ ก็พอแล้วครับ เฉินห้าวพูดขึ้น

“ดีมาก อายุยังน้อยแต่รู้จักกาลเทศะรู้จักถ่อมตัว ไม่เลว ! ”

ในสายตาของลุงหูภาพลักษณ์ของเฉินห้าวไม่เลวเลย ด้านข้าง มีแม่บ้านคนหนึ่งยกน้ำชามาเสิร์ฟ 2แก้ว ทั้ง2นั่งลงพูดคุยธุรกิจ กัน

“เมื่อวานคุณบอกว่าคุณมีอำพันทะเล ตอนนี้คุณมีของไหม ผม อยากดูสีของมัน”ลุงหูพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา
“ได้ครับ”

เมื่อเฉินห้าวรับปากแล้ว ก็หยิบขวดแก้วใบเล็กใบหนึ่งออกมา จากถุงที่เตรียมไว้ ด้านในนั้นก็คืออำพันทะเลสีขาวชั้นดีเล็ก ๆ ชิ้น หนึ่ง

อย่ามองว่าเป็นของขนาดแค่เล็บมือ แต่มูลค่าเกินหมื่น ราคาสูง มาก แต่ว่าเฉินห้าวสั่งซื้อใน app ราคาถูกมาก ราคาไม่แน่นอน หลังจากใช้เงินอุดหนุน ราคาเพียงกรัมละ1 หยวน

ลุงหูหยิบขวดนั้นมา เปิดมันออก เริ่มดมก่อน จากนั้นใช้นิ้วมือ เขี่ยขึ้นมาแล้วใช้ท้องนิ้วบด พลางมองดูลักษณะของผง ก็แสดง ความดีอกดีใจ : “เป็นอำพันทะเลชั้นดีจริง ๆ คุณมีเท่าไหร่ ? ”

“คุณต้องการเท่าไหร่ผมก็มีเท่านั้น ราคาตลาดกรัมละ 13333 หยวน ผมคิดราคาคุณกรับละ 8000 หยวน”เฉินห้าวยิ้มพลางพูด ขึ้น

เพราะในappแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านไม่ได้จำกัดปริมาณอำ พันทะเล แสดงว่ามีสินค้าจำนวนมาก ไม่ต้องเป็นกังวล สำหรับ ราคาไม่ควรตั้งราคาสูงหรือต่ำเกินไป ราคาสูงไปค่าต้นทุนก็ ตกอยู่กับผู้ป่วย ราคาถูกเกินไปอาจจะดูเหมือนขายของปลอม สําหรับสมุนไพรที่ใช้รักษาคนป่วย เฉินห้าวคิดว่าราคาต้องเหมาะ สม
“อ่อ ? ถือว่ามีไมตรีจิตต่อกัน ราคาก็ยุติธรรม ! ตอนนี้สมุนไพร ดี ๆ ก็หายากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้แพทย์แผนจีนตกต่ำ ไม่เพียงแต่มี สาเหตุมาจากบุคลากรเท่านั้น แต่เป็นเพราะว่าสมุนไพรจำนวน มากได้สูญพันธ์ไปแล้ว ต่อให้เป็นหญิงที่เก่งกาจแค่ไหนแต่หาก ไม่มีข้าวสารก็ยากที่จะทำกับข้าว ! ”

ลุงหูทอดถอนหายใจ พลางลูบเคราสีขาวของตน