ตอน6ฉันต้องการแค่เธอ

ตอนที่6 ฉันต้องการแค่เธอ

เศวยาไม่คิดมากอีกต่อไป ในตอนที่เธอก้มหน้าลงพลาง ลากจันทรซาเดินไปใกล้จะถึงร้านคาราโอเกะ ชวนก็รีบวิ่งมา หาและพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ “ยา บังเอิญจริงๆ ไม่นึกเลย ว่าเธอก็จะมาที่นี่! ถ้ารู้เร็วกว่านี้ ก็ควรจะมาร่วมวงกับพวก เรานะ!

เศวยาพยายามควบคุมใจที่กำลังสับสนวุ่นวายอยู่อย่าง สุดกำลัง มือที่จับแขนของจันทรชาไว้อยู่บีบแน่นขึ้นอย่างไม่รู้

ตัว

จันทรชามองเศสยาสลับกับชวน คนนี้มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน

“ฮะๆ ไหนๆก็เจอกันแล้ว ก็ไปด้วยกันเถอะน่า” ชวน

ดึงมือเธออย่างสนิทสนม แล้วยิ้มให้จันทรชาอย่างสุภาพ “อีกอย่าง เธอก็มาแค่กับเพื่อนสองคน มาแบบนี้ไปด้วยกัน หลายๆคน มันน่าสนุกกว่าเยอะเลยนะ

เศวยาขมวดคิ้วอย่างสะอิดสะเอียน อยากที่จะเอามือ ออกมา มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง “นี่ นี่คือเพื่อนเหรอ”
เมื่อได้ยินเสียงอันแสนคุ้นเคย

เล็กลงอย่างฉับพลัน นั่นคือธนเทพ

ก็ได้เจอเขาอยู่ดี

หัวใจของเศวขาก็หด ไม่ว่าเธอจะหลบยังไง

ชวนดึงเศวยาไว้ ในตาที่มีน้ำตาคลอและคราบแห่ง

ความสุข “เทพ นี่คือเศวยา เพื่อนของนี้ ที่นี่พูดถึงบ่อยๆ เศวยาหันไปยังทื่อๆ เงยหน้าสบตาฝ่ายชายที่อยู่ข้าง หลังด้วยแววตาที่มืดมนและเงียบขรึม

ธนเทพที่อยู่ตรงหน้า เป็นความทรงจําในตอนแรกๆที่ เจอกัน บนร่างของเขาคือเสื้อหนังจระเข้สีดำที่พอดีตัว กาง เกงยีนส์ เข้ากับรองเท้าบูธสีน้ำตาลเข้ม ดูวัยรุ่น และไม่ เมื่ออยู่กับฝูงเพื่อน

ได้ดูเว่อร์ ร่างที่สูงร้อยแปดสิบห้าของเขา ดูโดดเด่นมาก

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาเพอร์เฟ็ค ไร้ที่ติ สันจมูกตั้ง ตรง ปีกจมูกดูอิ่มเอิบ

เขาคนนี้

มีคุณสมบัติภายนอกทั้งหมดที่ทำให้คนอื่น

อิจฉาได้ เมื่อก่อน เศวยาก็เคยหลงใหลในตัวเขาอย่างหัว ปักหัวป่าเช่นกัน”

ได้พบเจอกับเขาอีกครั้ง ผ่านไปอีกชาติหนึ่ง

ธนเทพก็จ้องมองเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกัน ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอสวยมาก เป็นใบหน้าของคนสวยที่ได้มาตรฐาน ผิวพรรณดูสวยนุ่มชุ่มชื้น

ผิวขาวชวนคนมอง

ดวงตาทั้งสองข้างที่เหมือนตาหงส์ยิ่งทำให้คนหลงใหล ถึง เต้นได้

มองแค่แวบหนึ่งไม่ได้ตั้งใจสังเกต ก็สามารถทำให้รู้สึกใจ

“สวัสดีครับ

กับเศวยา

ผ่าเผย

ผมชื่อธนเทพ” เขาหันไปยิ้มเล็กน้อยให้

เป็นการแนะนำตัวอย่างมีบุคลิกที่ดีและดูสง่า

สายตาของทั้งสองจดจ้องกัน มันก็เป็นเพียงแค่เสี้ยว

วินาที แต่สำหรับเศวยาแล้วในใจเหมือนผ่านวนเวียนไปแล้ว

พันรอบ รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าตั้งแต่เริ่มจนจบเขาเอาเธอมา เป็นของเล่นของตัวเอง เขาไม่เคยรักเธอเลย แต่ความหน้า มืดตามัวมาสองปีนั้น มันจารึกเอาไว้อยู่ในความทรงจำแล้ว พูดที่เขาเคยพูดกับเธอ เหมือนกับแส้ที่เฆี่ยนตีลงมาบนหัวใจ

ถ้าอยากจะลืม ก็ต้องถลกเนื้อและแทะออกจากกระดูก คํา

ของเธอ

เขาบอกว่า

เขาบอกว่า

เขาบอกว่า

เขานอนกับเธอ

ก็แค่เพราะสงสารเธอ

คนที่เขารักมากที่สุดมีเพียงแค่ชวนเท่านั้น

เธอไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะไปถือรองเท้าให้

เขาเห็นเศวยาไม่พูดไม่จาอะไรออกมา แต่เขากลับรู้สึก

ว่าเธอมองเขาด้วยสายตาที่ซับซ้อน ธนเทพเลิกหางคิ้วขึ้น

เบาๆ มองไปที่สายตาของเธอ

รู้สึกสงสัยและอยากสืบเจาะ
ชวนมองอยู่ข้างๆ กุมมือไว้แน่น เธอรู้ว่าเศวขาสวย

และรู้ว่าเป็นแรงดึงดูดผู้ชายได้ ดังนั้น

เธอพยายามมานาน

มาก ถึงจะเสนอแนะนำให้ธนเทพและเศวยารู้จักกัน

เธอเชื่อมั่นใจความรู้สึกที่ธนเทพมีต่อตนเอง

ไม่มีใครเข้าใจธนเทพเท่ากับเธออีกแล้ว!

บนโลกนี้

แต่ว่า ตอนที่ชวนเห็นสายตาเหมือนกำลังค้นหาของเขา เธอรู้สึกกังวล ไม่สบายใจ ยิ่งรู้สึกอิจฉาริษยา เธออิจฉา

เศวยา

เศวขาละสายตามองล่าง ไม่สนใจคําทักทายปราศัย ของธนเทพ พวกเราเข้าไปข้างในกันดีกว่า

เธอลากจันทรชาแล้วหันเดินไป “ที่นี่เสียงดังจัง

ธนเทพเลิกคิ้วสูงด้วยความรู้สึกสนอกสนใจ ซะว่า วันนี้ถือว่าเขาได้เจอกับนายอำเภอผู้โอหัง

ชวนถอนหายใจอย่างรู้สึกโล่งอก แต่บนใบหน้ากลับ

รู้สึกเสียใจและหาคำตอบไม่ได้

“เทพ

เค้าก็เป็นแบบนี้

นายอย่าไปถือสาเค้าเลยนะ แต่ว่า นายไม่ต้อง ห่วง ฉันจะหาโอกาสให้พวกเธอทั้งสองรู้จักกันอีก

แหละ

ธนเทพยิ้มมุมปากเล็กน้อย ฉวยโอกาสตอนที่เพื่อนข้าง หลังยังไม่เข้ามา เขาใช้มือโอบกอดเอวของเธออย่างเงียบๆ

แล้วพูดที่หูเล็กๆของเธอว่า “ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น ฉันต้องการแค่เธอ”