ตอน5ใต้ชายคาเดียวกัน

ตอนที่5 ใต้ชายคาเดียวกัน

บ้านของเศวยาอยู่ที่บริเวณบ้านพักของข้าราชการ อยู่

ในเขตเก่า สภาพแวดล้อมดี เพื่อนบ้านส่วนใหญ่ก็เห็นเศว

ยามาตั้งแต่เด็กๆ

ในตอนที่รถกำลังจะเข้าเขตที่อยู่อาศัยนั้น เศวยาก็เกาะ

กระจกหน้าต่างรถข้างคนขับแล้วมองไปที่วิวทิวทัศน์ที่คุ้นเคย ด้านนอกหน้าต่าง เมื่อก่อนเธอมองว่ามันเป็นของเก่าโบราณ คร่ำครึ แต่ตอนนี้พอได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบที่อยู่ใน อากาศ และได้เห็นคนแก่ที่กำลังเดินเล่นอยู่ในสวน เธอก็ รู้สึกได้ถึงความใกล้ชิดที่ห่างหายไปนาน

ชิตวรกับลูกสาวลงจากรถ จากนั้นก็มีคนเข้ามาหาอย่าง

ทันทีทันใด “ยา เป็นยังไงบ้างจ้ะ

“ได้ยินมาว่าแม่หนูคนนี้เข้าโรงพยาบาล

ไม่ได้เป็นอะไรมาก ใช่มั้ย

เป็นยังไงบ้าง

ทุกคนต่างเอ่ยปากถามโดยไม่รอให้ชิตวรอ้าปากพูด

เศวยาหัวเราะๆ แล้วพูดว่า “หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะ หมอบ อกกว่าหนูแข็งแรงเหมือนกับวัวเลยล่ะค่ะ!”

ท่าทางที่ฉลาดหลักแหลมของเศวยาทำให้ทุกคนตลกขำขัน ในตอนนั้นซิตวรก็มองลูกสาวของตนอย่างสงสัยปนกับ ความปลื้มปิติยินดี

เศวยาไม่ค่อยได้คุยกับเหล่าเพื่อนบ้านเก่าของเธอแบบนี้ ซิตวรไม่รู้ว่าทำไมหลังจากเขาไปรับเธอออกมาจากโรง พยาบาล น่ารักน่าเอ็นดู เฉลียวฉลาดและเข้าใจโลกมากขึ้น เขาคิด ว่าบางทีลูกสาวของเขาอาจจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ

เขาก็รู้สึกว่าเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย รู้สึกว่าเธอ

เศวยาพักอยู่ที่บ้านสองวันแล้ว

สบายใจแบบนี้มาก่อนเลย

เธอไม่เคยรู้สึกสุขกาย

รุ่งเช้า ในตอนที่เศวยาลุกขึ้นมาทานข้าวเช้าก็มีคนนั่ง ล้อมที่โต๊ะอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ชวนีก็อยู่ที่

โต๊ะอาหารด้วย เธอสวมชุดกระโปรงสีฟ้าน้ำทะเลซึ่งขับกับ

ผิวของเธอ ทำให้เธอดูสวยงามสะดุดตาผู้คน ผมก็ถูกจัด ให้เข้าทรงโอนอ่อนผ่อนตามอยู่บนไหล่

น้าลดาวัลย์แม่ของชวนเป็นผู้หญิงในชนบทที่ซื่อตรงและ

จิตใจดีมีเมตตา เธอเป็นแม่บ้านของตระกูลศิริวัชรภัทรมา

เกือบยี่สิบปีแล้ว ชิตวรไม่เคยมองเธอกับชวนี้เป็นคนนอกเลย

โดยเฉพาะชวนที่มีทั้งนิสัยและผลการเรียนที่ดี ปลาบปลื้มในตัวเธอมาก โดยเขาจ่ายค่าเทอมระหว่างเรียน มหาวิทยาลัย ให้ชวนทั้งหมด

ชิตวรเธอก็มีเหมือนสิ่งที่เศวยามีเธอก็ยกนมวัวมาเสิร์ฟกันพอชวนเห็นว่าเศวยาเดินมา“ยาจะ วันนี้ฉันจะต้องไปร่วมงานพบปะสังสรรค์กับเพื่อนๆ เธอจะไปด้วยกันมั้ย

เศวยามองไปที่เธอ ท่าทีของเธอดูซื่อตรงและเป็นมิตร

ชิตวรได้ยินก็วางหนังสือพิมพ์ “ยา ออกไปเที่ยวกับ

“ไม่ล่ะค่ะ วันนี้ยาต้องไปหาเพื่อน

แล้วทานไข่เจียวตรงหน้าอย่างตามอำเภอใจ แก้วนมที่ชวนมาเสิร์ฟให้เลยแม้แต่น้อย

เศวยานั่งลง แต่ไม่ได้แตะ

เพื่อนเหรอ?” ชิตวรขมวดคิ้ว “ลูกมีเพื่อนเยอะก็ดี ไป เถอะ แต่อย่ากลับดึกมากนักล่ะ

เศวยายิ้มให้พ่อของเธออย่างน่ารักน่าเอ็นดู “ค่ะ”

ชวนีที่อยู่ข้างๆ มองเธออย่างครุ่นคิด

หน้าก้มตาทานข้าวเช้าเงียบๆ ตอนที่รับสายของเศวยา

อะไรผิดไป

จากนั้นก็ก้ม

จันทรซาก็นึกว่าตัวเองได้ยิน

ทั้งสองนัดพบกันที่ร้านกาแฟในใจกลางเมือง เจอกันเศวยาก็โอบกอดเพื่อนของเธออย่างอบอุ่น กันตั้งนานแหน่ะ

ในตอนที่

ไม่ได้เจอ

บนใบหน้าที่สวยงามของจันทรซาเผยให้เห็นรอยยิ้ม แค่ไม่กี่วันเอง”
ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันมานานหลายปีแล้ว

แถมชเยศ

น้องชายต่างแม่ของเศวยาก็กำลังหลงรักจันทรซาอยู่ แต่ว่า เศวยารู้ว่าจันทรชาไม่มีทางรับรักของชเยศได้ เพราะเธอมี ผู้ชายอีกคนอยู่ในใจแล้ว

จันทรซาดื่มกาแฟโดยไม่ถามไถ่เศวยาเลยว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้โทรเรียกเธอมา ส่วนมากจะนั่งฟังเศวยาพูดอย่าง

เงียบๆ

“จันทรชา พวกเราไปช้อปปิ้งกันเถอะ” เศวยาต้องการ จะชดเชยช่วงเวลาที่หายไปในสองปีที่ผ่านมากับเพื่อนสนิทคน

“เอาสิ”

“ฮะๆ

ไปกันเถอะ!” เศวยาลากเธอออกจากร้านกาแฟ ด้วยความร่าเริงสดใสมีชีวิตชีวา

จากนั้นทั้งสองก็ช้อปปิ้งกันตลอดทั้งวัน ตกเย็นเศวยาก

เลี้ยงข้าวจันทรชาและชวนเธอไปร้านคาราโอเกะ

จันทรซากอดอกแล้วจ้องเศวยาอย่างสงสัย “บอกมาซะ ที่สิ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น” พวกเธอเป็นรูมเมทกันมาสามสี่ปี แล้ว เธอรู้นิสัยเศวยาเป็นอย่างดี เศวยาไม่เคยเป็นเลี้ยง

ข้าวเธอ โดยไม่มีเหตุผล

เศวยาเอียงคอ แล้วมองเพื่อนของเธอด้วยสายตาที่ล่อ ให้หลงใหลดั่งนกฟินิกส์ “ไม่มีอะไรนี่ ก็แค่อยากจะผ่อนคลายสักหน่อยก็เท่านั้น

จันทรซามองเธอนิ่งๆ “งั้นเราจะรออะไรกันอยู่ล่ะ

เป็นเวลานาน

เศวขายิ้มแล้วหัวเราะออกมา ทำให้เธอเจริญอาหารได้ตลอด

จากนั้นก็ลุกขึ้น

นิสัยแบบนี้ของจันทรชา

ตอนที่พวกเธอเพิ่งจะถึงประตูทางเข้าร้านคาราโอเกะ ก็ได้ยินเสียงพูดมาจากข้างหลัง “เศวยาเหรอ”

เศวยาหันไปมองทีเดียวก็เห็นชวนพร้อมด้วยสีหน้าและ อารมณ์ที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน

ชวนอยู่ที่นี่หรือว่าธนเทพก็