ตอน4นังผู้หญิงไร้ยางอาย

ตอนที่ 4 นังผู้หญิงไร้ยางอาย

ชวนอยู่ที่นี่ฉันก็สบายใจ ดุสิดาดูนาฬิกาข้อมือ “เศว ยา เดี๋ยวแม่จะต้องไปประชุมที่สมาคมสตรีนะ แม่อาจจะมา หาช้าหน่อยนะ”

เศวยาไม่ได้เอ่ยปากตอบอะไรกลับมา แม่เลี้ยงอย่างดุสิ ดาชินกับการเย็นชาของลูกสาวคนนี้นานแล้ว จึงไม่ได้คิด อะไร ดุสิดาหยิกลูกชายที่อยู่ข้างเศวยาเหมือนหมาก “ช่วงบ่ายไปเข้าเรียนด้วยล่ะ!

บริวุตเพิ่งจะอยู่ปีหนึ่ง เรียนอยู่ที่มหาลัยในเมืองนี้ เมื่อไหร่ที่มีเวลาว่างก็จะแอบหนีกลับบ้าน

“ผมอยากอยู่เป็นเพื่อนพี่ “ถ้างั้นแม่จะฟ้องพ่อแกนะ….

บริวุตตกใจขึ้นมาทันที อย่างเชื่อฟัง

จากนั้นก็ออกไปพร้อมกับแม่

“ยา รู้สึกดีขึ้นรึยัง” ชวนก็ทำตัวแบบนั้นเหมือนปกติ

เข้ามานั่งใกล้ๆ เศวยาอย่างใกล้ชิด

เศวยามีเพื่อนไม่มากนัก มีแค่เพื่อนคนเดียวที่เคยเป็นรูมเมทกันตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย หลังจากที่ได้เจอกับธน

โลกของเธอก็ยิ่งเหลือเพียงแค่ผู้ชายคนนี้ แต่ชวนีที่

เทพ อาศัยอยู่ในบ้านของตระกูลวัชรภัทรนั้น ก็กลายเป็นที่ปรึกษา เรื่องความรักของเธอไปโดยปริยาย ชวนช่วยเธอคิดแผนการ

ขึ้นมาอย่างเต็มที่และสุดความสามารถ

ให้เธอไปรับสินบนของกิจการอสังหาริมทรัพย์สองสาม ล้าน แล้วค่อยเอาไปให้ธนเทพเพื่อให้เขาชอบใจ นี่คือไอ เดียที่ชวนคิดขึ้นมา!

“ยา เป็นอะไรรึเปล่า” เมื่อเห็นเธอไม่พูดอะไร ชวน

ยื่นมือออกไปสัมผัสที่หน้าผากของเธอ “ไม่สบายรึเปล่า” เศวยาลุกตัวขึ้นมานั่งอย่างไม่ได้ระวังแผล

และหลบตัว

จากมือของชวน

ชวนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จากนั้นก็ลุกไปเอาซุปมาให้เศว

ยา “กินซุปสักหน่อยเถอะ

ไม่เป็นไร ฉันยังไม่อยากกินอะไร

เศวยาพลิกผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียงเดินไปเปิดหน้าต่าง

เธอลับตาสูดหายใจอากาศบริสุทธิ์ ดูท่าทางแล้วมีความสุข

เหลือเกิน

ชวนอยู่ข้างหลังและคอยมองเธอ จากนั้นเอ่ยปากขึ้นมา

ถามอย่างระมัดระวัง

เธออยากจะไปกับฉันมั้ย

“ยา

วันมะรืนฉันมีงานรวมศิษย์เก่า
เธอกับธนเทพรู้จักกันในงานรวม ศิษย์เก่าของชวน ตอนนี้ดูเหมือนว่านั่นเป็นการบังเอิญที่ถูก

เศวยาใจสั่นขึ้นมา

กําหนดขึ้นมาไว้แล้ว

“ยา?”

“วันมะรืนฉันจะไปหาเพื่อน” เศวยาหันไปตอบ เธอพูด อย่างไม่ช้าและไม่เร็ว

ชวนยิ้ม “ไม่เป็นไรนา เธอไปหาเพื่อนก่อนแล้วค่อยไป

ก็ได้นะ ฉันรอเธอได้

เศวยายิ้มอยู่ในใจอย่างเย็นชา ชวนผลักผู้ชายที่ตัวเอง รักไปให้คนอื่นแบบนี้ คือมั่นใจในตัวเองมากเกินไป หรือ ว่าเห็นแก่เขามากเกินไป

คนเราถ้าไม่ตายสักครั้ง ตรงไหน ถ้าทำผิดแล้วยังไม่ปรับปรุงตัว นั่นก็คือไม่ละอาย ใจ ในเมื่อพระเจ้าให้โอกาสเธอเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เธอจะ ต้องลิขิตแก้ไขชีวิตตัวเอง จะไม่ให้สองคนนี้มาจูงจมูกเธออีก เป็นอันขาด!

ก็จะไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองผิด

“ไม่ดีกว่า ฉันคงจะกลับดึก เศวยาตอบอย่างเย็นชา และบิดขี้เกียจไปทีหนึ่ง ไม่ให้โอกาสเธอได้เอ่ยปากคำชวน ขึ้นมาอีก “เหมือนจะง่วงอีกรอบละ

ชวนตกใจไปพักหนึ่ง

“งั้นเธอก็พักผ่อนดูแลตัวเองดีดีล่ะ

แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน ให้เธอ ฉันจะกลับไปก่อนดีกว่าอ้อ แล้วก็อย่าลืมกินซุปด้วยล่ะ

เธอมองชวนเดินจากไป เศวยาก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย

เหมือนไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเธอคิดอะไรอยู่…. ตกตอนเย็น ชิตวรก็รีบไปโรงพยาบาล

พ่อ! เศวยากระโดดโถมตัวมาในอ้อมอกของเขา เบ้าตาแฉะชั่วขณะ “พ่อ ฉันขอโทษ…

ชิตวรลูบหัวลูกสาวอย่างรักใคร่ หัวเราะแล้วต่อว่าเธอ “โตขนาดนี้แล้ว ยังจะอ้อนพ่ออีก ไม่กลัวคนอื่นเค้าหัวเราะ รึไงห้ะ”

ดุสิดาอยู่ข้างหลัง มองดูด้วยสายตาที่อิจฉาตาร้อน

ใบหน้าที่เข้มงวดของสามีเธอ มีเพียงแค่ตอนเห็นเศวยา เท่านั้น ถึงจะยอมแสดงรอยยิ้มออกมา ! เธอก็เหมือนสิ่งที่ ถูกจัดเตรียมไว้ในบ้านหลังนี้ นอกจากดูสีหน้าของพ่อแม่สามี ดูสีหน้าของสามี และยังต้องดูสีหน้าของเศวยา

เดินไปข้างหน้าหัวเราะแล้วพูดว่า “ยา รีบเก็บเข้าของซะเถอะ เรามารับเธอกลับบ้านกัน

เธอรู้สึกไม่พอใจ

เศวยาไม่เงยหน้าขึ้นมา ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของพ่อ

เหมือนกับเด็กที่ยังไม่โต “พ่อ ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้าน

“โอเค ตอนนี้พ่อจะพาลูกสาวสุดที่รักของพ่อกลับบ้าน ชิตวรหัวเราะ แล้วหยิกจมูกเล็กๆของลูกสาวเบาๆ แล้วพูด

กับภรรยาว่า “ดา ช่วยเก็บข้าวของแทนยาหน่อย ผมกับยาจะไปรอคุณที่รถนะ

..เยอะๆ

ไม่รู้กี่ร้อยรอบแล้ว

ดุสิดาหัวเราะ

ในใจนั้นด่าเศวยาไป

ตอนที่รอดุสิดาเอาสัมภาระลงมานั้น รถก็ได้แล่นออกไป หัว อยากกลับบ้านไปพักผ่อนเร็วๆ เขาบอกให้ดุสิดาเรียก แท็กซี่กลับบ้านเอง

นานแล้ว เธอรีบโทรหาสามี ชิตวรตอบในสายว่ายาปวด

ดุสิดาโกรธจนเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือ แล้วสาปแช่งอย่าง

โหดเหี้ยม “นังผู้หญิงไร้ยางอาย!