ตอน3เกิดใหม่
ตอนที่3 เกิดใหม่
“พี่ รับฟื้นขึ้นมาสักที! พี่” บริวุฒิยื่นมือมาเขย่าคน
ที่อยู่บนเตียง
ดุสิดารีบเข้าไปหยุดบริวุตทันที “ตาวุต อย่าไปปลุกพี่
เค้าสิ ถ้าแกไปเขย่าพี่เค้าตื่นแล้วพี่เค้าเป็นอะไรขึ้นมา ของแกอาจจะโกรธแกได้นะ!
บริตไม่ฟัง และยังคงเขย่าด้วยแรงอยู่ “พี่ รีบลืมตามาดูน้องชายสุดหล่อของพี่สิ!
พ่อตื่น
“แม่บอกว่าอย่าเขย่าไง!” ดุสิดาเพิ่งจะขัดขวางลูกชายได้ ก็เห็นว่าคนที่อยู่บนเตียงลืมตาขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของดุสิ ดาก็เปลี่ยนเป็นมีความสุขและเปี่ยมไปด้วยความรักทันที “โอ้ย ยา ยาฟื้นแล้วจริงๆ แม่ห่วงแทบแย่
บริวุตดีใจจนกอดเศวยาแน่น “ดีจริงๆ ฮะๆ ผมรู้อยู่ แล้วว่าวิธีนี้ต้องได้ผล!
“แค่กๆ… เศวยาถูกเขากอดแน่นมากเกินไป หน้าอก
ของเธอถูกรัดแน่นจนหายใจไม่ออก เลยไอออกมาไม่หยุด
ดุสิดารีบขวางลูกชายของตัวเอง “นี่
แกเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
รีบปล่อยพี่สาว
“เฮอะๆ
ก็คนมันดีใจนี่นา!
ดุสิดาเทน้ำแก้วหนึ่ง “ยา ดื่มน้ำก่อนเถอะ
แล้วส่งให้เธออย่างสนิทสนม
เศวยาส่ายหัว กลิ่นของฟอร์มาลินที่ลอยอยู่ในอากาศ เธอสัมผัสได้ถึงความเย็นของของเหลวที่เข้าสู่ร่างกายผ่านทาง เข็มน้ำเกลือ พอมองไปก็เห็นแม่เลี้ยงกับน้องชายยืนอยู่ ข้างๆภาพตรงหน้าเธอทำให้เธออยากจะร้องไห้
เธอเริ่มรู้สึกเวียนหัว อยู่ดีๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อสอง ปีก่อนเธอเข้าโรงพยาบาลเพราะเธอเสียหลักและตกบันได บริวิตก็เขย่าเธอจนตื่นอย่างนุ่มบ่ามแบบตอนนี้ ในตอนนั้น เธอก็โบกหัวและด่าเขาไปที่หนึ่ง
ทุกอย่างเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ราวกับว่าความ ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ถ้างั้น…นี่คือเธอคืนชีพ เกิดใหม่ หรือ เป็นแค่ความฝันกันนะ
ทรงจําของวันเหล่านั้นได้กลับคืนมา แต่ในตอนนี้ฉากนั้น
“พี่ พี่คงไม่ได้ตกบันไดแล้วเอ๋อจริงๆ ใช่มั้ย” บริว ตมองเศวยาที่นั่งเหม่อลอยพร้อมยื่นมือออกมาโบกไปมาอยู่ ตรงหน้าเธอสองสามที
เศวยาคอตก
แขนสั่นไม่หยุดด้วยความตื่นเต้นดีใจ
จริงด้วย! ใช่จริงๆ! เธอยังไม่ตาย เธอฟื้นชีพแล้ว และยังกลับมาเมื่อสองปีก่อน น้องชายของเธอยังไม่เข้าคุกนี่เป็นสองปีก่อนหน้าที่เธอยังไม่ได้พบกับธนเทพ!!
“แย่แล้ว! แม่ รีบเรียกหมอมาเร็วเข้า! พี่ตกบันไดจนเอ๋อ
ไปแล้วจริงๆ!”
“เอ่อ
อ๊ะ
ดุสิดาตกใจและรีบวิ่งออกไปตาม
หมอ
เศวยาเป็นเจ้าหญิงองค์เล็กของตระกูลศิริวัชรภัทรและยัง เป็นแก้วตาดวงใจของคุณตาคุณยายและสามีของเธอ เศวยาเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียว เธอคงรับไม่ได้แน่ๆ
หาก
บริตจับไหล่ทั้งสองข้างของเศวยาแน่น และพูดอย่าง ลุกลี้ลุกลน “พี่ พี่ตั้งสติหน่อย พี่จะเอื้อไม่ได้นะ!”
ทันใดนั้นเขาก็ถูกเศวยากอดไว้แน่น
บริวุตตกใจนิ่งไปสักพัก “พี่…”
ตอนนี้บริวุตมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าพี่สาวของเขาเอ๋อ
ไปแล้วจริงๆ เพราะเธอเกลียดเขามาตั้งแต่เด็ก แค่ยิ้มยังไม่ เคยยิ้มให้เขาเลย แต่ตอนนี้เธอกลับกอดเขาแบบนี้
เศวยาเช็ดน้ำตาแห่งความสุขตื้นตันใจด้วยชายเสื้อยืด เสียงเรียกของน้องชายได้อีกครั้ง
ยี่ห้อของน้องชายเธอ ดีจริงๆ ที่เธอได้ยินเสียงตะโกนและ
เธอไม่มีวันลืมฉากที่น้องชายของเธอโดนกุญแจมือที่เย็น
เฉียบล็อคข้อมือและถูกพาไปที่รถตำรวจ เธอร้องไห้พลางวิ่ง
ตามไปตลอดทาง แต่น้องชายเธอกลับจับเหล็กลูกกรงตรงหน้าต่างรถตำรวจ
ยิ้มเล็กน้อยแล้วตะโกนกลับมาหาเธอ
“พี่ วุฒิไม่ยอมให้ใครรังแกพี่หรอก ไม่ว่าใครก็ตาม
ในตอนนั้นน้องของเธอดูโง่และเอื้อจนทำให้เธอเจ็บปวด
เธอสูดน้ำมูก
“ไอ้วุฒิ”
เงยหน้าขึ้นมาแล้วฉีกยิ้มให้น้องชาย
“ห้ะ!” บริวุตรู้สึกว่าตัวเองเอ๋อขึ้นมาทันที เศวยาก็เรียกชื่อเล่นของเขา!!
เศวยาจับมือของเขาแน่น
เมื่ออยู่ดีๆ
แล้วพูดอย่างจริงจัง
จากนี้ไปให้พี่ปกป้องแกเอง พี่จะไม่ให้ใครรังแกวุตได้
ว่าใครก็ตาม”
ไม่
บริวุตมองเธออย่างงุนงง ทันใดนั้น บริวิตก็เอามือปิด
หน้า แล้วเอาหลังมือขยี้หางตา กระเทือนไปแล้วจริงเหรอ….
พี่สมองกระทบ
เศวยาได้แต่ยิ้มเล็กน้อย น้องชายของเธอน่ารักและได้
เดียงสาอะไรเช่นนี้
ทำไมเมื่อก่อนเธอถึงเกลียดเขาได้ขนาด
นั้น มันคงเป็นเพราะเธอคิดว่าไม่ใช่เลือดแม่เดียวกัน
พอนึกถึงตัวเองเมื่อก่อน อ่อนต่อโลกซะจริง
ดุสิดาพาหมอเข้ามา
ร่างกายทุกส่วนของเศวยาทันที
ก็คิดได้ว่าตัวเองไร้เดียงสา
จากนั้นหมอก็ทำการตรวจเช็ค เศวยารู้สึกว่าได้รับสิ่งที่คู่ควรมาก
ที่พระเจ้าได้มอบชีวิตครั้งที่สองให้กับเธอ
จะทะนุถนอมและใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด
“ผลจากการตรวจร่างกายคือไม่มีส่วนใดผิดปกติ พรุ่งนี้ คุณเศวยาก็ออกจากโรงพยาบาลได้ แล้ว” ดุสิดาได้ยินก็
ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทีหนึ่ง
พอเห็นว่าพี่สาวเกิดอุบัติเหตุในครั้งนี้
เปลี่ยนแปลงทัศนคติของตน เขาตื่นเต้น
บริวิตก็
ดีใจและมีความ
สุขมาก เขาอยู่ข้างกายเธอตลอดช่วงเช้าจนเบื่อหน้ากันไป ข้างหนึ่ง
เศวยากัดแอปเปิ้ลที่แม่เลี้ยงปอกให้กิน สงบและปลอดภัยไปกับการดูแลอยู่ข้างๆ ของดุสิดา
เธอรู้สึกจิตใจ
หลังจากได้พบเจอกับบทเรียนอันเจ็บปวดของชีวิต มากมายก่อนหน้านี้ ทำให้เธออยากจะเข้าใจสิ่งต่างๆ ต้อง อดทนกับความเจ็บปวดมามากมายนับไม่ถ้วนจนจิตใจ แข็งแกร่งดั่งเหล็ก ต้องแก่งแย่งขโมยมาจึงจะชนะคนอื่นได้ ต้องยิ้มหน้าตายโดยไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าอยากจะฆ่าชีวิตคือ การเดิมพันทุกคนเป็นนักพนันที่มีฝีมือในการเล่นละครเก่งเลิศ
เธอกาก แต่นั่นก็เป็นแค่เรื่องในอดีต
ในตอนนั้นมีเสียงเคาะประตูจากด้านนอกเปิดประตู
“พี่ชวนพี่มาจริงๆด้วยบริวุตเดินไป
มีหญิงสาวผมยาวคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอมีรูปร่างที่ผอม
เพรียว ใบหน้าของเธอสวยงามมาก เธอสวมชุดเดรสสีขาว ที่เรียบง่ายที่เศวยามอบให้กับเธอ เธอคนนั้นย่างเท้าเข้ามา ในห้องด้วยฝีเท้าเบาๆ แม้ว่าเธอจะไม่สวยเท่าเศวยา แต่ก็ ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาน่าหลงรัก
ชวนยิ้มอย่างอ่อนโยน น้ำเสียงอ่อนหวานและนุ่มนวล
“คุณแม่ให้ฉันเอาซุปนี่มาให้เธอจะ
เศวยาไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ต้องเธอด้วยสายตาที่ล่อ ให้หลงใหลเพื่อหยุดเธอไว้
เศวยานึกถึงท่าทางของชวนตอนที่ด่าเธอว่าเป็นยัย สารเลวขึ้นมาได้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ