เกิดใหม่มารักคุณ

ตอน2ไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าให้เธอ



ตอน2ไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าให้เธอ

ตอนที่2 ไม่คู่ควรที่จะถือรองเท้าให้เธอ

ใบหน้าที่หล่อเหลาของธนเทพนั้นปรากฏให้เห็นถึงความ ละอายที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อาฆาตพยาบาทและเกลียดชัง ที่มีต่อเศวยา ถึงเขาจะนอนกับเธอแล้ว เขาก็จะเอาเงินก้อน นี้ คืนเธอทั้งหมดเพราะมันมาจากการกระทำที่เลวทรามยั่วยุ ของเธอ!

เขาโอบกอดชวนี้ไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง และมองไปที่เศว

ยาด้วยสายตาที่เย็นชา “ตอนนี้ฉันจะบอกเธอให้ ว่าชวนี

ถือว่าเป็นอะไร เค้าคือผู้หญิงที่ฉันรัก แต่เธอ…แม้แต่คนที่ ถือรองเท้าให้เขาก็ยังไม่คู่ควร!

ชวนรู้สึกทั้งตกใจและดีใจ พอได้ยินเขาพูดเช่นนั้น

เธอก็ไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดที่ร้ายแรงจากปากของเศวยาเมื่อกี้นี้ เลย

“เรื่องเมื่อกี้ เหลือฉันมาไม่น้อย ถือว่าเป็นการตอบแทนแล้วกัน ยังไง ฉันก็ควรจะต้องตอบแทนเธอสักครั้งอยู่แล้ว คําพูดทําลาย ความรู้สึกจากปากเขาก็เหมือนแส้ที่เขียนไปที่หัวใจของเธอ อย่างโหดเหี้ยม
เศวยามองเขาอย่างเหม่อลอย

สีหน้าซีดเผือก

เธอ

มั่นใจว่าตัวเองแพ้แล้ว และแพ้อย่างหาที่สุดมิได้ เธอไม่มี

แม้แต่จังหวะที่สามารถพูดแทรกขึ้นมาได้

ในตอนนั้น โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้นมา

เธอกด

รับอย่างที่อๆ เมื่อได้ยินเสียงจากในสายก็สั่นไปทั้งตัว ไม่

กล้าที่จะส่ายหัวอย่างมั่นใจ “ไม่นะ พ่อฉันไม่มีทางฆ่าตัว ตาย นี่มันเป็นไปได้ยังไง!

เธอรีบ ใส่เสื้อผ้าอย่างลวกๆ รีบจนลืมใส่รองเท้า วิ่งออกไปด้วยเท้าเปล่า

โครม!

รถคันหนึ่งขับแล่นมา และชนเข้ากับร่างของเศวยาอย่าง

แรงจนเธอกระเด็นลอยไป ในสมองของเธอปรากฏขึ้นมา

มากมาย เหมือนวิดิโอที่ฉายขึ้นมาทีละภาพ

ในชีวิตของเธอ เรื่องที่น่าเศร้าที่สุดก็คือการที่เธอไป ตกหลุมรักผู้ชายที่ชื่อว่าธนเทพคนนี้

เธอขอร้องให้พ่อใช้เงินกองทุนของรัฐบาลเพื่อสนับสนุน

บริษัทของธนเทพ

ในตอนที่การหมุนเวียนเงินของธนเทพมีปัญหานั้น ตลาดอสังหาริมทรัพย์

เธอ

ก็ไปพูดกับนายอำเภอพันล้านให้ และรับสินบนของผู้บุกเบิก

ปรากฏว่าพ่อโดนทางทัณฑ์บนตรวจสอบแม่เลี้ยงก็เอาเงินในครอบครัวไปใช้ น้องชายต่างแม่ถูกข้อหาพยายามฆ่า

โดยเจตนา มีโทษจำคุกสามปี แต่เธอ กลับคิดเพ้อเจ้อ

ลมๆ แล้งๆ อย่างดื้อดึงไม่ยอมรับผิด โดยใช้ร่างกายมาแลก ความรู้สึกน่ารังเกียจจากในสายตาของเขาในตอนที่เขา สอดใส่เข้าไปในตัวเธอ เขามองเธอ ก็เหมือนมองขี้หนู

กับความรักและเอ็นดูจากธนเทพ และเธอก็ไม่มีวันลืม

โครม!

เธอตกลงมาตรงกลางถนนอย่างแรง เลือดค่อยๆไหล

ออกมาจากร่างของเธอ และเธอชักกระตุกไปสองสามที

จากนั้นเธอก็นิ่งไป

“มีคนโดนรถชน

รีบโทรเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า

รอบๆ เริ่มมีคนเข้ามามุงล้อม “ดูจากสภาพแล้วไม่น่า จะรอดจริงๆ…โอ๊ะ เป็นเด็กสาวที่สวยมากซะด้วย

ก็แค่อายุยังน้อย

น่าเสียดายจริงๆ

เศวยาลืมตาเบิกกว้างขึ้นมาอย่างงุนงง

ท่ามกลางกองเลือด แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย

หลุดพ้นจากบางอย่างด้วยซ้ำไป

ทำร้ายครอบครัวตัวเองเพื่อผู้ชายคนเดียว

เหมือนกัน

ความรู้สึกตัวเริ่มหย่อนยาน

เรื่อยๆ…

นอนอยู่ กลับรู้สึก

ตายไปก็ดี

รู้สึกเปลือกตาเริ่มหนักขึ้น
ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต ในสมองของเธอนั้นมีภาพ

ปรากฏว่า สุดท้ายไม่ได้เป็นธนเทพคนที่เธอทั้งเกลียดและรัก แต่เป็นร่างที่โอหังถือดีร่างหนึ่งที่ได้นั่งบนรถเข็น อย่างหน้าตาย อย่ามาพูดขอโทษกับฉัน ฉันก็จะไม่มีวันยกโทษให้นาย เขามองเธอ

ถ้านายไม่รักฉัน

นิพัทธ์…คือผู้ชายที่เธอทำร้ายจิตใจมากที่สุดในชีวิตของ เธอ! ถึงแม้ว่าเธอจะสูญเสียขาไปแล้วทั้งสองข้าง แต่เขาก็ เป็นผู้ชายที่ยังอดไม่ได้ที่จะตำหนิและต่อว่าเธอ

น้ำตาไหลลงมาจากหางตาของเธอ ถ้าหากชาติหน้ามี

จริง เธอยอมที่จะเป็นขาทั้งสองข้างของเขา เพื่อชดใช้ ความผิดที่เธอทำในชาตินี้ ถ้าหากชาติหน้ามีจริง ที่จะไม่ให้ตัวเองหลงรักธนเทพ เธอยอม

เปรี้ยง!

บนท้องฟ้ามีฟ้าผ่าไปเส้นหนึ่ง ไม่นานฝนก็ตกเทลงมา อย่างหนัก ผู้คนที่ล้อมดูอยู่ก็วิ่งหลบฝนกันอย่างกระเจิง

เหลือเพียงแค่ร่างเล็กๆบางๆนอนอยู่กลางถนน

เลือดสดปนกับน้ำฝน

“พี่? พี่?”

ก็ไหลแผ่กระจายออกไปเรื่อยๆ

ข้างหูของเธอมีเสียงบางอย่างใกล้ๆ เหมือนในหัวของ

เธอจะระเบิดออกมา ปวดหัวจนเหมือนกับว่าจะแหลกเป็น เสี่ยงๆ เธออยากจะลืมตาแต่ก็ลืมเปลือกตาไม่ขึ้น
หรือว่าเธอ…ตายแล้ว

ในห้องผู้ป่วยที่สะอาดเอี่ยมอ่อง มีเด็กหนุ่มหน้าตาดีคน หนึ่งนั่งเฝ้าคนที่อยู่บนเตียงอยู่ของเตียงคนไข้ แล้วเอ่ยปาก ถามขึ้นมาอย่างกังวล “แม่ พี่นอนหลับไม่รู้สึกตัวนานแล้ว นะ ทำไมยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีก หรือว่าสมองที่จะได้รับการกระ ทบกระเทือน และสิ ถ้าพี่เป็นบ้าขึ้นมาจะทำยังไง

มีหญิงสาววัยกลางคนที่แต่งตัววัยรุ่นคนหนึ่งนั่งอยู่บน

โซฟา ในมือกำลังอ่านนิตยสารอยู่เล่มหนึ่ง เธอเอ่ยปากขึ้น มาตอบอย่างเบื่อหน่ายว่า “หมอก็บอกไปแล้วหนี ว่าไม่ได้ เป็นอะไรแล้ว แกจะกังวลอะไรนักหนาละห้ะ”

“งั้นทำไมพี่ยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีกล่ะแม่

หญิงสาวจ้องมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์

ไงล่ะ”

บริวุตขมวดคิ้ว อะไรตามมาจริงๆ

“ฉันจะไปรู้ได้

กลัวจริงๆว่าพี่สาวจะมีภาวะแทรกซ้อน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ