บทที่ 9 ฉันเสียใจ ฉันไม่น่าเลย

หลังจากวันนั้นฟุจุนโม่ก็ไม่ได้มาพบเธออีก

แอนนี่ก็ยังถูกขังไว้ในห้องพยาบาลนี้โดยที่ไม่ได้ รับรู้โลกภายนอกเลย เธอเหมือนถูกแช่แข็งไว้บนเตียง ไม่อยากขยับตัวไปไหนเลย

ไม่อยากให้สภาพของเธอตอนนี้ทำให้พ่อแม่ที่ตาย จากไปนอนตายตาไม่หลับ

ยิ่งใกล้วันคลอดทีไร แอนนี่ก็ยิ่งไม่สบายใจ

เธอไม่รู้ว่ากำลังกุ้มใจกับเรื่องอะไร จนกว่าได้เข้า ห้องคลอด เธอถึงรู้ว่าสิ่งที่กังวลมาตลอดคือเรื่องอะไร

ความจริงฟุจุนโม่ไม่ได้หวังให้เด็กคนนี้มีชีวิตรอด

ที่เขาอยากให้เธอคลอดลูกคนนี้ออกมาเป็นเพราะ ว่าเขาต้องการชีวิตของเด็กคนนี้ เพื่อจะชดใช้ในสิ่งที่ เขาต้องการ

ไม่ ไม่ได้

แอนนี่พยายามหนีห้องจากห้องพยาบาลโดยไม่ สนใจสภาพร่างกายของตัวเองเลย

รู้มั้ยทำไมฟุจุโม่ให้เธอคลอดลูกคนนี้ เพราะ ว่าลูกคนก่อนที่ชั้นคลอดมีโรคหัวใจ เขาน่ะแค่ต้องการหัวใจดวงนี้

เสียงของคุเวนย่ายังคงวนเวียนในหัวสมองเธอ

……เด็กคนนั้นใช่ลูกของฟุจุนโม่ไหม ใครก็ไม่รู้ เหมือนกัน แต่ไม่สำคัญอะไรหรอก ยังไงจุนโม่ก็ไม่ สนใจอะไรอีกแล้ว

.ใช่แล้ว ฉันจะบอกอะไรให้นะ ความจริง แล้ว…….เด็กคนนั้นไม่มีหัวใจด้วยซ้ำ ฉันหลอกเขาเอง

พริบ……!

เธอขาอ่อนฟาดล้มลงไปที่พื้นอย่างแรง

เจ็บปวดจนลุกไม่ขึ้น ผู้คนรอบข้างมองเห็นก็รู้สึก

สงสารเธอ

มีคนยืนตรงหน้า ฟุจุนโม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ยืม มองเธอที่นอนครานอยู่บนพื้น

“อยากตาย ก็พูดมาสิ” ฟุจุนโม่มองดูเธอด้วย สายตาไร้ซึ่งอารมณ์ ดวงตาของเขาเย็นชามาก ไม่มี แม้แต่จะเสียดายเธอเล็กน้อย

แอนนี่เห็นเขา เธอค่อย ๆ ฝืนครานไปหาฟุจุนโม่ แล้วดึงกางเกงเขาไว้
ใช้แรงทั้งหมดที่มีจับเขาไว้แน่น ๆ แล้วพูดอย่าง ชัด ๆ “ ……ฉันขอร้อง ขอร้องคุณ……ปล่อยเด็กไป เถอะ……..เด็กไม่เกี่ยวอะไร……คุณปล่อยเด็กไปเถอะ

ยังไงก็เป็นลูกในครรภ์ของเธอ

ฟุจุนโม่พยายามดึงขาตัวเองออก แต่เธอไม่ยอม ปล่อย เกาะขาไว้เหมือนร้องขอชีวิตครั้งสุดท้าย

“ปล่อย!” เขาเริ่มตะคอกใส่เธอ

“……ฉันขอร้องแล้ว……” เธอหายใจลำบาก

มาก “ปล่อยเด็กไปเถอะนะ ทุกอย่าง คุณทำกับฉันคน

เดียวก็พอ คุณทําร้ายฉันคนเดียวก็พอ” “ตายไปแล้ว” เขาพูดอย่างหงุดหงิด เหมือนพูด

ตามใจปาก แล้วดึงขาตัวเองออกจากเธอ

เหมือนทุกอย่างหยุดลง

“……คุณโกหก..……..” เธอพูดอย่างตกใจ สาย ตากจ้องมองที่เขา หวังว่าเขาจะไม่พูดความจริง หวังว่า เขากำลังโกหกอยู่ แต่ว่า ไม่มี ไม่มีอีกแล้ว

เด็กคนนั้นตายไปแล้วเหรอ……
เพิ่งมีโอกาสลืมตามองโลก ก็ตายแล้วเหรอ……

ไม่ ไม่มีทาง ฟุจุนโม่แค่อยากได้หัวใจของเด็กคน นั้น เขาจะเอาหัวใจของเด็ก ถึงได้ทําแบบนี้……

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มี ลุกขึ้นคุกเข่าต่อหน้าฟุจุนโม่

เธอพยายามประคับประคองตัวไว้ “ฉัน…ผิดไป

แล้ว”

เสียงดังขึ้น……ตึบ……

เธอเอาหัวโขกลงที่พื้น

“……ฉันไม่น่าไปรักคุณเลย……ฉันผิดเอง คุณ ปล่อยเขาไปเถอะ……ปล่อยเขาไปเถอะ……

เธอมึนหัวเกือบล้มลงพื้นอีก สองมือเกาะที่พื้นไว้ แน่น ๆ เหมือนมีเลือดไหลทั้งสิบนิ้ว……
ปวด

เจ็บปวดไปทั่วเรือนร่าง แต่ที่ปวดที่สุดคือข้างในใจ
เสียงดังขึ้นอีก

หัวเธอโขกลงที่พื้นอีกรอบ ศรีษะเริ่มมีแผลเลือด ไหลออกมาก “ …ฟุจุนโม่ ฉันเสียใจมาก”

ฉันไม่น่ารักคุณแต่แรกเลย

เธอกลับไม่รู้ สายตาของฟุจุนโม่ที่เห็นหน้าผากเธอ โขกกับพื้นเหมือนสลบไป ความเย็นชาในสายตาเขา เริ่มค่อย ๆ จางหายไป มันเป็นเรื่องยากจริง ๆ .

“แอนนี่ ห้ามหลับ! คุณ ห้ามหลับ!”