บทที่ 10 พี่ชาย หนูจำได้หมดแล้ว

คุเวนย่าเห็นฟุจุนโม่อุ้มแอนนี่ที่เลือดเต็มตัวไว้แล้ว รีบวิ่งเข้าไปห้องฉุกเฉิน เขารีบร้อนมาจนเดินสวนเฉี่ยว ชนเธอแบบไม่สนใจ

เธอมองออกว่าสายตาของเขานั้นกระวนกระวาย

มาก

เมื่อกี้นี้ เธอก็เพิ่งรู้เหมือนกันความจริงแล้วแอนนี่ นั้นไม่ได้ถูกเรียงคิวร่วมเพศเลย แต่ที่มีอะไรกับเธอคน นั้นคือฟุจุนโม่

ยิ่งกว่านั้นลูกที่เธอเพิ่งคลอดนั้นดูก็รู้ว่าเป็นสาย เลือดของฟุจุนโม่

คุเวนย่ารีบหยิบมือถือขึ้นมา เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข รีบ

เดินออกไปแล้วโทรหาคนที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานมาก

“โอ้ว คุณนายคุของเรามีเวลาโทรหาผมด้วย เริ่ม คันแล้วใช่ไหม อยากให้ผมช่วยล่ะสิ”

สายเพิ่งรับก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นอย่างยั่วยุ

“คุณบอกฉันมา คนของคุณทางนู้น มีคนนึกอะไร ได้งั้นเหรอ” เสียงพูดเธอเบามาก เหมือนกลัวคนได้ยิน

“คุณหมายความมว่าอะไร ไม่เชื่อความสามารถ ของผมงั้นเหรอ”
คุเวนย่าก็ต้องเชื่อเขาสิ ถ้าไม่งั้นจะอยู่จุดนี้ได้ไงล่ะ

แต่ว่า ฟุจุนโม่ก็เหมือนยังมีใจให้กับแอนนี่อยู่

“คุณต้องรู้สิ ความสามารถของผมยังไม่มีใคร เอาชนะได้ ไว้ใจได้” ชายคนนั้นพูด “เราไม่ได้เจอกัน นานแล้วนะ เมื่อไหร่จะเข้ามาให้ผม……ล่ะ”

“ข้างล่างของผมคิดถึงคุณมากกแล้วนะ”

คุเวนย่าได้คําตอบก็กดวางสายไป ขอแค่ความ ทรงจำของฟุจุนโม่ไม่กลับมาก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว

แต่ว่า……

ท่าทีของฟุจุนโม่ที่มีตต่อแอนนี่มันเริ่มไม่ดีแล้ว เธอ เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข เธอจำเป็น…จำเป็นต้องให้แอนนี่ตาย จากโลกนี้ไปจริง ๆ แล้ว

เพราะฉะนั้น เธอต้องตาย

คุเวนย่าโทรออกสายอีกครั้ง เธอโทรหาชายพวก นั้น “ฮัลโหล พี่หลง คืนนี้มาดื่มกันหน่อยไหม บ้า เค้าแค่ คิดถึงพี่สิ คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย โอเค…งั้นเจอกันคืนนี้ นะ”

โทรเสร็จคเวนย่าก็เก็บมือถือลง สายตาเธอชั่วร้ายอย่างที่คิด

ก่อนเดินออกไปเธอมองดูสี่ทิศ ว่าผิดปกติอะไร ไหม จากนั้นค่อยกล้าเดินออกไป

แต่…เธอไม่รู้ตัว หลังจากที่เธอเดินออก ไป……ข้างหลังกำแพงเธอนั้น……ฟุซินหลานเดินออก

ฟุซินหลานตั้งใจจะมาหาคุเวนย่า แต่ไม่คิดว่าจะ ได้ยินเรื่องพวกนี้……

เธอสับสนมาก ในหัวสมองวุ่นวายไปหมด ณ ตอน นี้ อยากเอาหัวไปชนกำแพงแรง ๆ

ทำไมเป็นแบบนี้……คุเวนย่า คุเวนย่าคนนี้ ใน

ความทรงจำของเธอนั้นเป็นคน……

ฟุซินหลานก็รีบออกจากที่นั่น เธอต้องรู้ให้ชัดเจน ทุกเรื่อง ต้องสืบให้รู้หมด

แอนนี่คิดว่าตัวเองตายไปแล้ว แต่เมื่อเธอฟื้นขึ้นมา มองเห็นฟุจุนโม่ที่กำลังโกรธ เธอก็รู้ว่าตัวเองยังไม่ได้ ตายดังปรารถนา
“เธอไม่รู้จะกลับใจจริง ๆ ” ฟุจุนโม่จับตัวเธอที่ ครึ่งหลับครึ่งตื่นอย่างรุนแรง “คุณให้คนไปตามคุเวน ย่าทำไม เรื่องเมื่อวานมันไม่จริงใช่ไหม เพื่อที่จะดักผม คุณต้องทำแบบนี้ใช่ไหม คุณมันสมควรตาย ผมไม่น่า เอาคุณไว้เลย ไม่น่าใจอ่อนต่อคุณเลย”

แอนนี่ไม่มีเวลาโต้ตอบ และเธอก็ไม่คิดจะโต้ตอบ เขายังไงอีก

พริบ…!

เขาจับแอนนี่โยนไปที่เตียง

“เข้ามา ” ฟุจุนโม่ตะโกนเรียก

แอนนี่คิดว่าตัวเองตายไปแล้ว แต่เมื่อเห็นชายถอด เสื้อแล้วเดินเข้ามาในห้องนั้นหลายคน เธอก็รู้สึกกลัว อีกครั้ง

“ผมจะให้คุณรู้เองว่าอะไรคือตายดีกว่าอยู่…… ฟุจุนโม่หันตัวไปอย่างไม่ลังเลใจ แล้วพูดกับพวกเขา “เอามันเลย”

เห็นชายพวกนั้นเดินเข้ามา เธอขดตัวกอดขาไปที่ หัวเตียง สองตาจ้องมองที่ฟุจุนโม่ไว้

เธอพดด้วยเสียงแหบแห้งแทบไม่ได้ยิน แต่เขาก็เหมือนได้ยินอย่างชัดเจน

“ฟุจุนโม่ ฉันเกลียดคุณ

เธอพูดความในใจของเธอ

เพราะเธอเคยรัก แต่กลับถูกทำร้ายฟกช้ำไปหมด

เธอ……รู้สึกเสียใจมาก

ชายคนแรกที่เดินเข้ามาบังคับถอดเสื้อของเธอ แล้วกดทับเธอไว้ แต่เธอไม่ได้ดิ้นรนอย่างไร สองตาม องไปที่ตัวฟุจุนโม่อย่างเงียบ ๆ มองไปที่ตาเขา ยิ้มเบาๆ พูดสามคําอย่างชัดเจน……

ฉันเกลียดคุณ

ฟุจุนโม่ ฉันเกลียดคุณ

ตั้งแต่ต้นจนจบ ฟุจุนโม่นั่งอยู่บนโซฟาอีกด้านหนึ่ง เขาดูเธอถูกกระทำอย่างไม่มีเยื่อใย แววตาของเขาเต็ม ไปด้วยอารมณ์ที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคืออะไร

มือที่วางบนโซฟานั้นจับเป็นกำปั้น มีเพียงเขาเอง ที่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่บังคับตัวเองให้อยู่นิ่ง ๆ ไว้ เพราะว่าเขาเคยละเลยคุเวนย่าไปรอบหนึ่งแล้ว เขาจะ ไม่ยอมให้คนแบบนี้รังแกคุเวนย่าอีก
เขาไม่ผิด ทุกอย่างเธอเองที่หาเรื่องใส่ตัว ทั้งหมด

คือเธอเอง……

พริบ…!!!

ประตูถูกเปิดออก

ฟุจุนโม่เงยหน้าขึ้น มองเห็นฟุซินหลานเข้ามาอย่าง รีบร้อน เขารีบลึกขึ้นยืน

“เกิดอะไรขึ้น” เขาถามด้วยความเป็นห่วงมาก

“พี่ชาย พี่ชาย..……” ทันทีที่ฟุซินหลานเห็นฟุจุน โม่ เธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างทนไม่อยู่ “ไม่ใช่เธอ หนู นึกได้แล้ว……หนูจำได้หมดแล้ว……!!”