บทที่ 1 ผู้หญิงคนนี้เป็นของพวกนายแล้ว

“ไม่นะ ไม่ใช่ฉัน” ขณะที่แอนนี่คุกเข่าต่อหน้า ของฟุจุนโม่ด้วยสายตาที่ภาวนาและสภาพที่ทรุดโทรม “จุนโม่ ฉันขอร้องละ ได้โปรดเชื่อฉันเถอะ ไม่ใช่ฉัน จริงๆ”

“ให้ผมเชื่อคุณ…” ฟุจุนโม่มองหน้าแอนนี่ด้วย ท่าทางที่โมโหอย่างรุนแรง “ให้ผมเชื่อคุณเรื่องอะไร เรื่องที่คุณเป็นคนวางแผลให้แม่ผมถูกรถชนตายงั้นเห รอ เรื่องที่คุณวางแผลชั่วของคุณเพื่อจะได้แต่งงาน กับผม หรือเรื่องที่คุณหาเรื่องให้คนอื่นเขาดูถูกเหยียบ หยามผมด้วยความสนุกสนาน”

กล้ามเนื้อของร่างกายเหมือนจะจับเป็นก้อนไป แล้ว แอนนี่คุกเข่าลงกับพื้น สายตาของเธอเต็มไปด้วย ความสิ้นหวัง “ยังไงคุณก็คงไม่เชื่อฉันใช่ไหม”

คำพูดของแอนนี่คำนี้ทำให้ฟุจุนโม่อารมณ์ร้อนขึ้น มาทันที จนห้ามตัวเองไม่อยู่ เขาบีบคอของเธอไว้ และ สีหน้าของเขาโกรธมากโดยที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ใช่ มันเป็นเพราะผมเชื่อคุณมาตลอด ถึงได้ถูก คุณหลอกในวันนี้” มือของฟุจุนโม่เริ่มบีบคอของเธอ แรงขึ้น “ตอนคุณลงมือทำร้ายน้องสาวของผมด้วย ความสนุกสนาน คุณเคยคิดมั้ย ว่านั้นคือน้องสาวแท้ๆ เป็นน้องสาวคนเดียวของผม คุณตั้งใจจะให้คนรอบข้าง ของผมตายหมดถึงจะสาสมใจใช่ไหม”
“เปล่าเลยนะ ฉันไม่เคยคิดจะทำเลย” เธอ พยายามปฏิเสธไปหลายครั้ง ว่าเรื่องที่กล่าวหานั้นไม่ใช่ ฝีมือของเธอเลย และไม่ว่ายังไง เธอก็ทำให้ฟุจุนโม่เชื่อ ใจเธอไม่ได้

ไหนๆก็ไม่เชื่อกัน พูดให้ตายเขาก็คงไม่เชื่อ ถ้า งั้น……ขอตายดีกว่า ตายไปยังดีกว่าต้องมาทรมานอยู่ ตรงนี้อีก…… อย่างน้อย อย่างน้อยเธอก็ได้ตายด้วย นํามือของคนที่เธอรัก……

“คิดอยากตายก็ได้ตายงั้นเหรอ” ฟุจุนโม่พูดกับ เธอด้วยน้ำเสียงที่เย็นชามาก สิ่งที่ตามมาคือความเจ็บ ปวดที่สาสม แอนนี่ถูกเขาจับคอและฟาดลงพื้นอย่าง รุนแรง “ก่อนคุณจะตาย ผมจะให้คุณรับรู้ว่าความเจ็บ ปวดของผมนั้นมันทรมานมากแค่ไหน”

แอนนี่ถูกฟาดลงพื้นอย่างรุนแรง จนทำให้เธอแทบ ขาดสติในขณะนั้น เธอคลานอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่ หมดเรี่ยวแรง เธอหายใจอย่างอ่อนแรง

“เรียกพวกมันเข้ามา” ฟุจุนโม่เอ่ยปากพูดขึ้นมา เขายืนมองเธอที่ทรุดโทรมจากด้านหลัง

แอนนี่ก็รู้สึกตกใจ เพราะสภาพเธอทรุดโทรมแทบ เปลือยกายในขณะนั้น เธอเห็นข้างๆตัวเธอมีผ้าห่มจึงจะ รีบดึงผ้าห่มมาบังตัวไว้ แต่เพียงแค่เธอขยับตัว ขาของฟุ จุนโม่ก็เหยียบแผ่นผ้าห่มนั้นไว้
“เธอชอบผู้ชายนักไม่ใช่เหรอ” คำพูดของฟุจุนโม่ ทําให้เธอกลัวจนตัวสั่น

เธอกลัวจนหน้าซีด และคลานเข้ามาเกาะเท้าของ ฟูจุนโม่ไว้ “อย่า อย่านะ จุนโม่ อย่าทำฉันเลยนะ ฉันไม่ ได้ทำอะไรนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ” เธอตัวสั่นและ ร้องขออย่างสุดชีวิต เรื่องทั้งหมดนั้น มันเป็นเรื่องความ บังเอิญจริงๆนะ คุณเข้าฉันใจผิดแล้วจริงๆ

ฟุจุนโม่ใช้เท้าเตะเธอด้วยความแรง จนแอนนี่แทบ หายใจไม่ออก

ทำไม ทำไมถึงทำกับเธอได้รุนแรงขนาดนี้ เมื่อ ก่อนฟุจุนโม่ไม่เคยเป็นแบบนี้ เมื่อก่อนเขาเป็นผู้ชายที่ ทะนุถนอมเธอมาก…….. ความเข้มแข็งทั้งหมดที่เคยมี นั้นได้ล่มสลายทันที

ช่วงขณะที่แอนนี่ไอจามอย่างรุนแรง จู่ๆเธอก็ หัวเราะขึ้นมา “ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ…” เธอหัวเราะในขณะที่ คลานอยู่บนพื้น เป็นเพียงแค่เสียงหัวเราะของเธอ เท่านั้น แต่ก็ตามด้วยน้ำตา ปลอม ทุกอย่างนั้นเป็นของ ปลอม

“คุณนายฟุครับ พวกเขาเข้ามาแล้วครับ” เมื่อ เสียงทุกอย่างในห้องค่อยๆเงียบลง ทันใดนั้นก็มีผู้ชาย สิบกว่าคนเข้าไปในห้องนั้น เสียงเท้าเดินที่วุ่นวายนั้นทำ ให้แอนนี่รู้สึกผวา และเธอก็ส่งเสียงร่ำร้องเหมือนคนไร้วิญญาณ

จู่ๆก็มีผู้ชายสิบกว่าคนเดินเข้ามาในห้อง ซึ่งเขา เหล่านั้นยังไม่รู้ว่าให้เข้ามาทำอะไร แต่พวกเขาได้เห็น ผู้หญิงที่แทบจะเปลือยกายนอนคลานอยู่บนพื้น ซึ่งไม่ ต้องบอกก็รู้ว่าต่อจากนั้นอะไรจะเกิดขึ้น

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของพวกนายแล้ว” ฟุจุนโม่ยืนอยู่ ท่ามกลางคนเหล่านั้น และได้มองดูร่างที่สั่นเทาของเธอ อย่างเย็นชา “อยากทำอะไรแล้วแต่พวกนาย แต่อย่า เอาถึงตายก็พอ”