บทที่ 10 ฮีโร่ช่วยคนสวย

บทที่ 10 ฮีโร่ช่วยคนสวย

ถึงเวลาดึกๆ หมี่โยวไปที่ผับบาร์อย่างรวดเร็ว ในมุมมืดๆ เห็นยูนเหยาเหยากำลังดื่มเหล้าด้วยอารมณ์เศร้า

รีบๆเดินเข้าไปแย่งแก้วเหล้าออกจากมือ หมีโยวพูด อย่างเป็นห่วง: “ยูนเหยาเหยา เธอไม่ชอบดื่มเหล้าไม่ใช่ เหรอ แล้วเธอโทรเรียกฉันมาทำไม?”

ยูนเหยาเหยาก้มหัว ทำหน้าท้อแท้ พูดด้วยความเครียด: “ไม่ดื่มเหล้าฉันจะไปทำอะไรได้ หมี่โยว ฉันโดนไล่ออก แล้ว ตระกูลหนานกงให้ความกดดัน สำนักข่าวของเรา โดนปิด ฉันยิ่งแย่ ถูกทั้งวงการข่าวปฏิเสธไม่ยอมรับ………

ได้ยินคำพูดของเธอ ทันใดนั้นในหัวของหมี่โยวเหมือนมี เสียงปัง นึกไม่ถึง เรื่องมันจะเลวร้ายขนาดนี้ เป็นนักข่าว คือความฝันของยูนเหยาเหยามาโดยตลอด

“ถ้ารู้จะเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เอารูปถ่ายใบนั้นของเธอ เฮ้อ…..” ยูนเหยาเหยาพูดด้วยความเครียดและกำลัง สะอึกเหล้า

หมี่โยวนึกถึงตัวเองปฏิเสธคำพูดของหนานกงห้าวฉี มี ความรู้สึกผิดและจับมือเธอ: “ขอโทษนะ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ฉันก็ควร…..” เธอพูดไม่จบ แล้วหยุดไปสักพักก็ถามขึ้น มา: “ตอนนี้ ยังมีโอกาสแก้ไขอะไรได้ไหม?”

ยูนเหยาเหยาส่ายหน้าและเอามือทุบหัวอย่างไร้ที่พึง “ฉันไม่รู้ คนตัวเล็กๆเท่ามดอย่างเรา ทำอะไรได้ ตอนนี้เห รอ ฉันต้องคิดหาทาง ดูว่ามีงานอย่างอื่นที่พอจะหาได้บ้าง ไหม”

อาการเสียใจของเธอทิ่มตาของหมี่โยวจนเจ็บปวด ตลอดเวลาที่ผ่านมา ยูนเหยาเหยาเป็นคนร่าเริง แต่คราว นี้เหมือนคนหมดหวังไม่มีแรง เธอก็เสียใจมากด้วยเช่นกัน แล้วนึกถึงคำแนะนำที่พูดเมื่อเช้าของหนานกงห้าวฉี

หมี่โยวส่ายหัวไปมาอย่างแรง ไม่อยากจะคิดต่อไป พยุง ยูนเหยาเหยาเดินออกจากผับบาร์ เพิ่งเดินถึงหน้าประตู ก็ เจอพวกผู้ชายที่ท่าทางจะเป็นนักเลงเข้ามาล้อมรอบ

“พวกคุณคิดจะทำอะไร?” เธอเอาตัวกันยูนเหยาเหยาไว้ หมี่โยวแกล้งทำเป็นนิ่งๆใจเย็นๆไว้และมองพวกเขา

พวกเขาหยิบรูปใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เทียบกับ หมี่โยว คนที่เป็นหัวหน้าแก๊งถุยน้ำลายทีนึง แล้วพูดว่า: “เธอก็คือหมี่โยว? พวกข้ารับเงินจากคนอื่น เพื่อมาทำร้าย เธอ เธอยังกล้าตามตื้อคุณชายที่ชื่อเฉินโม่ห้านวันนี้พวกข้าต้องสั่งสอนเธอสักหน่อย”

หางเสียงยังไม่ทันจบ ชายคนนั้นมองไปที่พรรคพวก คน หลังพยักหน้าตอบ ลากตัวหมี่โยวมาอย่างรุนแรง

“ปล่อยฉัน พวกนักเลง!” หมี่โยวดิ้นรนจะหนีและตะโกน

ไปด้วย

ชายคนหนึ่งจับหน้าเธอและยิ้มอย่างลามก แล้วหัวเราะ พูดว่า: “เดี๋ยวเธอก็รู้ อะไรคือนักเลงตัวจริง คืนนี้ เธอเป็น ของพวกเรา!”

ในขณะที่พูด ชายคนนั้นก็ลากตัวหมี่โยวไปด้วย เข้าไป ในซอยมืดเงียบๆ ยูนเหยาเหยาถีบคนไปทั่ว รีบร้อน ตะโกนไปว่า: “ไอ้เลว ปล่อยตัวหมี่โยวนะ!”

หมีโยวใช้ขาถีบไปถีบมา พยายามหันไป แล้วกัดแขน ของผู้ชายที่จับตัวเธอไว้ จนเขาเจ็บตัว จึงฟาดมือไปตบ หน้าเธอ: “อีเลวกล้ากัดกงั้นเหรอ คืนนี้กูต้องเอามึงมาเป็น เมียให้ได้!”

ขณะที่พวกเธอกำลังจะถูกคนลากตัวไปนั้น มีเสียง แหบๆคำหนึ่งแว่วมา: “ปล่อยตัวเค้า”

มองไปตามทางเสียงนั้น เห็นแต่หนานกงห้าวฉีลงมาจาก รถด้วยหน้าตาที่เคร่งขรึม สองมือเสียบไว้ในกระเป๋ากางเกง บรรยากาศรอบๆมืดๆอย่างวังเวง

ตอนแรกๆนักเลงพวกนั้นก็ตกใจ แล้วตอบกลับไปด้วย ความกล้าหาญ: “ไอ้หนุ่มน้อย นี่ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่า ทำตัวเป็นฮีโร่ช่วยผู้หญิงสาวสวย ระวังพวกกูจะเตะจน เลือดอาบ”

มุมปากยิ้มขึ้นนิดๆ จ้องไปที่พวกเค้า หนานกงห้าว ก้าว เดินอย่างนิ่งๆไปทางพวกเค้า: “ใช่เหรอ? ผมอยากจะลอง

เห็นเขายิ่งเดินยิ่งใกล้ ชายที่เป็นหัวหน้าแก๊งรู้สึกจะเกรง กลัว นึกถึงพวกตัวเองมีคนเยอะ ก็รีบยืดอกตั้งรับ และ ยกมือให้สัญญาณลูกน้องทั้งหลาย: “รุก”

ได้รับคําสั่งแล้ว พวกนักเลงรีบวิ่งเข้าหาหนานกงห้าว ฉีทันที สายตาของหนานกงห้าวฉีไม่เกรงกลัวอะไรเลย ขณะที่พวกเขากําลังจะแตะต้องตัวเขา เห็นเค้าออกมือชก อย่างแกร่งกล้า ชกไปที่จุดสำคัญๆของฝ่ายตรงข้าม

หมี่โยวยืนเซ่อมองดูฝีมืออันเก่งกาจของเขา ฝีมือของ เขาเก่งมาก เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่คนระดับเดียวกัน กับนักเลงพวกนี้ ไม่ถึงสิบนาที นักเลงพวกนั้นต่างเจ็บตัว อยู่บนพื้น

จัดการกับพวกนี้แล้ว หนานกงห้าวฉีเดินมาถึงตรงหน้าของหมี่โยว พูดอย่างเบาๆว่า: “คุณเป็นอะไรไหม?”

ตอนเมื่อสักครู่นั้น หมี่โยวดูจนเหม่อลอย: “ดูไม่ออก จริงๆเลย คุณ เก่งจังเลย”

หนานกงห้าวฉีไม่ได้พูดอะไร สองตามองแต่แก้มที่แดง

บวม ยกมือขึ้นแล้วจะจับดู หมี่โยวก็ร้องเจ็บ

“คุณโง่เหรอ ยืนให้เค้าตีง่ายๆทำไม?” หนานกงห้าวฉีว่า

เธอ หมี่โยวก้มหัวลง พูดกระซุบกระซิบ: “ฉันสู้ไม่ไหวนิ

หนานกงห้าวฉีไม่ได้พูดอะไร แค่จูงมือเธอ เหมือนจะพา เธอออกจากที่นั่น แต่นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ทันที หมี่โยว มองหน้าพวกนักเลงอีกครั้ง: “ใครจ้างพวกคุณมา? ถ้าไม่ พูด เค้าจะสั่งสอนพวกคุณอีกรอบ”

คนที่เป็นหัวหน้าแก๊งหน้าเขียวช้ำ รีบๆตอบตามความ จริง: “เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่นามสกุลแซ่หลี่ เขาบอกให้ พวกผมมาฉุดเธอไปข่มขืน”

ผู้หญิงแซ่หลี่ ถ้าใช่เขาจริงๆ! เค้าไม่ไปหาเรื่องเธอ กลับ มาทำเรื่องสกปรกแบบนี้กับเธอ หมี่โยวกำหมัดอย่างแน่น ในตากลั้นน้ำตาไว้: “หลี่เสี่ยวหวั่น เธอคิดว่าคนอย่างหมื่ โยวจะเป็นแค่คนอ่อนแอไม่มีทางสู้เหรอ?บัญชีนี้ ฉันจะต้องเอาคืนให้ได้!”