บทที่ 2

ดิกสันตะลึงและถามว่า “เธอกำลังเล่นอะไรอยู่?

ข้างนอกหิมะเริ่มตกแล้ว วันเกิดปีที่ 23 ของเธอกำลังจะมาถึง ในอีกไม่ถึงสองเดือน

ตอนนั้นคงจะเป็นวันส่งท้ายปีเก่า

เธอไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่าจะอยู่ได้ถึงตอนนั้นหรือเปล่า

เธอเม้มริมฝีปากแล้วยิ้มและเสนอว่า “คุณก็รู้ว่าฉันชอบคุณมา ตลอด นั่นคือเหตุผลที่ฉันอยากให้คุณละทิ้งอคติทั้งหมดที่คุณมี ต่อฉัน แล้วลองมาเดทกับฉันเป็นเวลาสามเดือน

ดิกสันบ่นพึมพำว่า “ฝันไปเถอะ

เสียงคุยโทรศัพท์ที่ไร้ความอบอุ่นใด ๆ ในห้องขนาดใหญ่ ความเหงาเข้าครอบงำ น้ำตาของเธอก็ร่วงหล่น หัวใจของเธอ เจ็บปวดจนรู้สึกซา

เธอซ่อนความเศร้าไว้ในน้ำเสียงแล้วพูดเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มว่า “ดิกสันคุณไม่อยากหย่ากับฉันเหรอ? เอาแบบนี้ไหมล่ะเดทกับ ฉันเป็นเวลาสามเดือนแล้วเป็นผู้ชายที่ดูแลฉันและหลงไหลฉัน ถึงแม้ว่าคุณไม่รักฉันคุณต้องแสร้งทำเป็นว่าคุณรักฉันมาก ๆ ถ้าคุณทำได้ผ่านสามเดือนฉันก็จะยอมหย่า ฉันยังจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ครอบครัวซอว์มีให้กับคุณ ลองคิดดู อดทนกับ มันเป็นเวลาสามเดือนและคุณสามารถมีเงินหลายร้อยล้านที่ ครอบครัวชอว์มี คุณสามารถแต่งงานกับ เกวน เวิร์ท ได้อย่าง เปิดเผยได้ภายในเวลาสามเดือน คุณจะไม่สูญเสียอะไรเลย

กสันถามเธอย่างเฉยเมย “แกล้งทำเป็นรักคุณสามเดือน หรอ?”

มันจะเป็นเวลาแค่สามเดือนแล้วเธ จะเป็นผู้ชมแค่คนเดียว

ที่สุดแล้วเธอก็แค่โกหกตัวเอง เธอพูดเบา ๆ ว่า “ถูกต้อง ได้โปรดเดทกับฉันเถอะนะ

“ฮ่า ๆ เธอจะไม่รังเกียจฉันถึงสามเดือนเลยเหรอ?”

เงียบ!

เธอเห็นมายบัคสีดำขับออกจากคฤหาสน์

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอรู้สึกเวียนหัวและหนักหัว คอ ของเธอแห้งผาด รู้สึกว่ามันกลืนน้ำลายลำบาก เมื่อคืนเธอคง ร้องไห้นานเกินไป เธอลุกขึ้นแล้วกินยาที่หมอสั่งก่อนที่จะไปล้าง หน้าแต่งหน้าและมุ่งหน้าไปที่สำนักงาน

นอกจากการเป็นภรรยาของ ดิกสัน เกร็ก แล้ว เธอยังเป็น CEOของบริษัทซอว์อีกด้วย

เธอกำลังทํางานเกี่ยวกับเอกสารบางอย่างในสำนักงานเมื่อผู้ จํานวยการเกร็ก โทรมา

เสียงของเขาทุ่มมากพร้อมกับพูดอย่างจริงจัง “คุณรู้ไหมว่าเก วนกลับมาจากอเมริกาแล้วน่ะ? คุณต้องจับตาดูกสันอย่าง

ใกล้ชิด ในช่วงเวลานี้ ที่เหลือฉันจะจัดการเอง”

เธอตะลึงและถามเขาว่า “หล่อนกลับมาเมื่อไหร่?

ผู้อำนวยการเกร็ก ตอบว่า “เมื่อวาน”

ไม่น่าแปลกใจเลย เขาคงไม่อยากแกล้งทำเป็นรักฉันต่อหน้าเก

กสันไม่อยากให้เกวน คิดว่าเขารักฉัน

มีความเจ็บปวดเสียดแทงในหัวใจของเธอ เมื่อเธอคิดถึงเรื่อง

นั้น

เพราะเธอไม่สามารถทำให้เขารักเธอได้ เธอก็ควรจะปล่อยเขา

ไป

เธอยิ้มและพูดเบา ๆ ว่า “คุณพ่อคะ หนูอยากหย่าค่ะ”

ผู้กำกับเกร็กหยุดหายใจและถามอย่างลังเล “เธอพูดว่าอะไร

นะ?””ดิกสันไม่ได้รักฉันเลย แล้วความสัมพันธ์ระหว่างคุณพ่อกับ เขาก็เริ่มตึงเครียดขึ้น หลังจากที่เขาแต่งงานกับฉัน ความ สัมพันธ์ของคุณพ่อกับเขาจะดีขึ้นหลังที่พวกเราหย่ากัน

ผู้กำกับเกร็กจะไม่เห็นด้วยกับการหย่าของพวกเรา

เว้นแต่ว่า…

เธอก้มมองลงไปที่เอกสารการโอนหุ้นบนโต๊ะทำงาน เธอยิ้ม ด้วยความโล่งใจขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปนะคะฉันจะโอน หุ้นของซอว์ทั้งหมดให้กับดิกสัน”

ผู้กำกับเกร็กเงียบไป จากนั้นเขาก็ถามอย่างสับสนว่า “เกวน เพิ่งกลับมาและเธอแทบรอไม่ไหว แล้วที่จะให้หล่อนกลายเป็น คุณนายเกรีก แล้วเธอก็ยินดีที่จะโอนหุ้นของชอว์ให้กับครอบ ครัวเกร็กอีกด้วย เธอต้องการอะไร?”

ต้องการอะไรเหรอ?

เธอปิดตาของเธอที่น้ำตากำลังเอ่อล้น และฝืนความเศร้าที่รู้สึก ในใจไว้ จากนั้นเธอก็ตอบแผ่ว ๆ ว่า “ก่อนหน้านั้นมีหลาย ครอบครัวที่ต้องการผลประโยชน์จากตระกูลซอว์ผ่านการ แต่งงาน ฉันเลือกตระกูลเกร็กแล้ว ฉันยังต้องการอะไรอีกล่ะ คะ?

เธอพูดเยาะเย้ยตัวเองว่า “คุณพ่อคะ คุณพ่อต้องการครอบครัว ชอว์ แต่ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือเขาผู้อ่านวยการเกรีก เงียบในที่สุดเขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

เธอวางสายและเซ็นชื่อในเอกสารการโอนหุ้น : แคโรไลน์ ชอว์

เธอเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในครอบครัวชอว์ตั้งแต่พ่อแม่ของ

เธอจากไป

และเธอกำลังจะตาย ครอบครัวชอว์สามารถพึ่งพา ดิกสัน เกร็ก

ได้เท่านั้น

ดิกสัน เกร็ก เป็นผู้ชายที่พิเศษ นอกจากจะไม่มีอำนาจเพียง พอที่จะปกป้องผู้หญิงที่เขารักเมื่อสามปีก่อน เขายังมีความ เฉียบคมและโหดเหี้ยมในการเจรจาธุรกิจ เขาเป็นคนที่เด็ด ขาดมาก

เขามีพลังมากจนฝ่ายตรงข้ามกลัวเขา

หลังจากเสียเปรียบเมื่อสามปีก่อนเนื่องจากเขาไม่มีพลัง เขาก็ เริ่มสะสมพลังจำนวนมาก ตระกูลเกร็กในปัจจุบันมีพลังมาก พอที่จะต่อสู้กับตระกูลชอว์

แม้ว่าจะมีการสูญเสียทั้งสองด้าน แต่ดึกสันก็ไม่มีอะไรต้องกลัว เธอรู้ว่าเขากำลังรอโอกาส เพราะเมื่อไหร่ที่เขาจะออกจากการ ควบคุมของพ่อเขา และเมื่อไหร่ที่เกวนกลับมา ตอนนี้เขาพร้อม แล้ว แทนที่จะให้เขาทำลายมันฉันก็อาจจะให้เขาตรงๆท้ายที่สุดแล้วาจจะไม่มีใครสืบทอดบริษัทภายในสามเดือน

หลังจากลงนาม ในเอกสารการโอนหุ้น เธอก็เขียนพินัยกรรม

มีประโยคสั้น ๆ เพียงประโยคเดียว

“ดิกสัน ฉันหวังว่าคุณจะได้มีสิ่งที่คุณต้องการในชีวิต

เธอเอาเอกสารไปให้คุณคอนเนอร์ เขาเป็นทนายความของพ่อ

เธอ

เขาพลิกดูเอกสารด้วยความแปลกใจแล้วดูพินัยกรรมอีกครั้ง

เธอพูดด้วยรอยยิ้มเบา ๆ ว่า “เมื่อฉันจากไปจงมอบทุกอย่าง ให้กับดิกสัน แต่ฉันหวังว่าเขาจะมาเล่นเปียโนที่หลุมศพของฉัน ได้”

คุณคอนเนอร์มองเธออย่างเศร้า ๆ และถามว่า “ประธานชอว์ คุณอยากให้เขาเล่นเพลงไหน!!

เธอตอบเขาอย่างสบาย ๆ ว่า “ถนนที่สายลมพักพิง

เมื่อเธอได้พบกับดิกสันครั้งแรก เพลงแรกที่เธอได้ยินเขาเล่น คือ “ถนนที่สายลมพักพิงนั่นเป็นเพลงสุดท้ายที่แม่ของเธอเล่นให้ฉันฟังก่อนที่เธอจะเสีย

ชีวิต

หลังจากบอกลาคุณคอนเนอร์ เธอโทรหากสันอีกครั้ง เขารับ สายโทรศัพท์แล้วค่รามว่า “เธอโทรมาอีกทำไมเนี่ย?”

อีกแล้วเหรอ?!

ในปีนี้เธอโทรหาเขาแค่สองครั้งเอง

นั่นรวมถึงสายที่โทรไปเมื่อวานนี้

เธอฝืนอารมณ์โกรธลงและถามด้วยรอยยิ้มว่า “คืนนี้คุณกลับ บ้านมาทานอาหารเย็นไหม?”

เขาตอบเธอแค่คําเดียวอย่างเย็นชา “ไม่”

หิมะกำลังตก เธอเอื้อมมือไปจับเกล็ดหิมะ ความรู้สึกเย็นยะ เยือกดูเหมือนจะตรงเข้าไปในหัวใจของฉัน จู่ๆฉันก็พูดว่า “ฉัน

ได้ยินมาว่าเกวนกลับมาแล้ว … !!

ดิกสันพูดแทรกฉันขึ้นมาอย่างเย็นชา “เธอจะทำอะไรกับเขา แคโรไลน์ ชอว์ ฉันขอเตือนเธอ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่ถ้าเธอ ทําอะไรกับเขา!”

เธออยากจะบอกเขาว่า เธอจะหย่ากับเขาและปล่อยให้พวกเขา อยู่ด้วยกัน เธออยากให้เขากลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นและ

ปรึกษาเรื่องการหย่าของเราด้วยกันแต่ในใจของเขา เธอยังคงโหดร้ายและชั่วร้ายเสมอ เพราะเขาคิดกับเธอแบบนั้น เธอก็จะยอมให้เขาคิดแบบนั้นต่อ

ไป

เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่เข้ากับความรู้สึกของเธอเลย “แล้วคืน

นี้คุณจะกลับบ้านไหม? ฉันไม่รับรองว่าจะไม่ทิ้งและไม่ทำร้าย

อะไรหล่อน”