บทที่ 3 กองทัพนักข่าวกรูกันเข้ามา

นภสรไม่กล้ามองหน้าปองพลตรงๆ มันต้องมีอะไรอยู่ ในเหล้าแก้วที่ธนวรรธเอามาให้แน่นอน แต่ว่าทําไมแก้ว ของปองพลถึงเป็นเหมือนกันล่ะ

หรือว่าพวกเขาเองก็อยากจะทําร้ายปองพลเหมือน กัน?

เมื่อคืนเธอระมัดระวังตัวเองมากๆแล้วนะ ธนวรรธสั่ง ให้คนวิ่งมาตามจับเธอ เธอวิ่งได้ไม่เท่าไหร่ร่างกายก็ เกิดอาการผิดปกติขึ้นมา ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เธอก็จําไม่ค่อยได้แล้ว ปวดหัว ปวดไปทั้งตัว

“เธอดื่มเหล้าเข้าไปเอง ส่วนเรื่องหลังจากนั้น ฉันเอง ก็จำอะไรไม่ได้” ดูเหมือนว่าปองพลจะไม่ค่อยชอบพูด สีหน้าของเขาเย็นชา ในน้ำเสียงจางๆนั้นมีคำถามแฝง อยู่ เหมือนกำลังตำหนิเธอ

นภสรจ้องเขา ฟังแล้วดูเหมือนกำลังหาว่าเธอตั้งใจดื่ม เหล้าแก้วที่มีปัญหาของเขาเอง เขาฉลาดขนาดนั้นแต่ ตัวเองก็โดนหรอกเหมือนกันไม่ใช่หรือไง!

“ก๊อก ก๊อก”

เสียงเคาะประตูขัดจังหวะความคิดของนภสร ปองพล เดินไปเปิดประตู ก่อนจะรีบเดินกลับมา โยนถุงมาให้ มาเธอหนึ่งใบ เธอยังไม่ทันดึงสติกลับมา ปองพลก็ดึง ผ้าเช็ดตัวออกแล้วเริ่มแต่งตัว
“อ๊าย ตาบ้าปองพลนายไม่อายรึยังไง!” นภสรจับ ผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าเอาไว้ เธอไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด ว่าเมื่อกี้เธอเห็น……มันใหญ่มาก

ปองพลหันกลับมามองค้อนเธอ สายตาเปล่งประกาย ภายนอกดูเหมือนกล้าหาญ ในความเป็นจริงนั้นไร้เดียง สา

“ถ้าเธอยังไม่ยอมใส่เสื้ออีกล่ะก็ เรื่องขายหน้าอาจจะ ตามมาได้นะ”

สิ้นเสียงพูดปุ๊บก็มีเสียง “ป้ง” ดังขึ้นมา ประตูห้องถูก พังเข้ามา ก่อนจะตามมาด้วยกองทัพนักข่าวกรูกันเข้า มา

แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปสาดส่องมาที่ใบหน้าขาวๆ ของเธอ นักข่าวเปิดปากถามอย่างไม่เกรงกลัว : “คุณ นภสรกับคุณธนววรธเป็น……….

จนเมื่อนักข่าวเห็นอย่างชัดเจนแล้วว่าผู้ชายที่อยู่ใน ห้องไม่ใช่ธนวรรธ ต่างก็พากันอึ้ง

ก็ได้ข่าวมาว่าคุณนายสองของบ้านไชยกาลกับ คุณชายธนวรรธค้างคืนด้วยกันที่ club beautiful night ไม่ใช่เหรอ? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ชายคนนี้ดูไม่ค่อยคุ้นหน้า เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ลูกไฮ โซจากบ้านไหน แต่รูปร่างหน้าตาดี หากพูดถึงชื่อเสียง โดยปกติของคุณนายสองบ้านไชยกาลแล้ว เรื่องนี้ก็ถือเป็นข่าวใหญ่เหมือนกัน

“ขออนุญาติถามคุณนภสรค่ะ ท่านนี้เป็นคู่นอนคนใหม่ ของคุณใช่ไหมคะ?”

“คุณผู้ชายท่านนี้คะ แบบคุณนี่คุณนายสองเขาให้ ราคาเท่าไหร่คะ?”

นักข่าวอยู่รอบเตียง กล้องทุกตัวเกือบจะจ่อมาถึง ใบหน้าของเธออยู่แล้ว คำถามแต่ละคำถามยิ่งฟังยิ่ง น่าเกลียด นภสรนั่งเปลือยอยู่บนเตียง ความอัปยศ กระจายไปทั่วร่างกาย นรมนตั้งใจจะเล่นเธอถึงตาย เลยใช่มั้ยเนี่ย ชื่อเสียงถูกทำลายจนป่นปี้ แล้วก็ถูกไล่ ออกจากบ้านตระกูลไชยกาล

“คุณนภสรคะ รบกวนถามนิดนึงค่ะ ที่คุณเป็นแบบนี้ เพราะพ่อของคุณเข้าคุก คุณก็เลย……

นภสรจ้องพวกเขาตาเขม็ง นัยน์ตาแดงก่ำ แต่กลับ ไม่มีน้ำตาไหลลงมาสักหยดให้เห็น

ปองพลที่ยืนอยู่ด้านนอกกองทัพนักข่าวมีสายตาที่ เปลี่ยนไป ก่อนจะอ้าวเดินเข้ามา

เขาแย่งกล้องจากตากล้องมา แล้วทุบไปทางกองทัพ นักข่าวพวกนั้นอย่างแยแส สายตาดุร้ายนั้นมองพวกเขา เหมือนเศษสวะ : “ไสหัวออกไปให้หมด”
นักข่าวพวกนั้นต่างก็เห็นถึงรังสีอำมหิตที่แผ่กระจาย ออกมารอบตัวปองพลจนต่างพากันตกใจกลัว และ สายตาของเขาก็น่ากลัวมาก เหมือนว่าหากพวกเขายัง ไม่ออกจากห้องภายในสิบวินาทีนี้ ก็อาจจะถูกเขาตีตาย ได้

ไม่ถึงสิบวิ นักข่าวในห้องต่างพากันออกนอกห้องไป จนหมด

แม้ว่านภสรยังคงอยู่ในสภาพหน้าซีดอยู่เหมือนเดิม แต่เธอก็ดึงสติกลับมาได้แล้ว เธอหยิบเสื้อที่ปองพล โยนให้ในตอนแรก ก่อนจะเริ่มสวมใส่มันต่อหน้าเขา

เปลี่ยนเสื้อเสร็จ เธอก็ลงจากเตียง แต่ขาของเธอกลับ อ่อนจนเธอเกือบจะล้มลงกับพื้น ปองพลพะยุงเธอไว้ได้ ทัน

ปองพลเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าของเขาคมและเป็น มิติสวยงาม ทุกอย่างบนใบหน้าเพอร์เฟคไร้ที่ติ ดูดีกว่า พวกบรรดาเสี่ยทั้งหลายที่เธอเคยเจอมาในเมืองเมฆ ทั้งหมด

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ลึกล้ำราวกับภูเขาในป่าลึก ยามราตรี ลึกลับและอันตราย…….

เธอดึงสติตัวเองกลับมา พึ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจ้องตา เขาอยู่จนหน้าแทบจะแนบติดกันอยู่แล้ว เธอรีบผลักเขา ออก : “ขอบคุณ”
ช่างเป็นเรื่องตลกร้าย เธอกำลังพูดขอบคุณผู้ชายที่ แย่งชิงความบริสุทธิ์ของเธอไป

พูดจบ เธอเก็บกระเป๋าตัวเองแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ใช้ เวลาจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แต่งหน้าอ่อนอ่อน จน เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ ก็พบว่าปองพลยังไม่ไป

เธอเดินมาจนถึงประตูห้องแล้วหันไปหาเขา นัยน์ตา เย็นยะเยือก : “ออกจากประตูนี้ไป จากนี้ถ้าเจอฉัน ที่ไหน ก็ให้ทำเป็นไม่รู้จักกันนะ”