ตอนที่ 6.

“อาหลงคะ ผู้ป่วยที่ฉันต้องไปดูแลเป็นใครคะ” เมื่อเห็นว่าเขา เป็นคนพูดน้อย และจริงจัง การชวนคุยเรื่องงานน่าจะง้างปากให้ เขาพูดได้

“คุณหลี่คงให้คุณไหม ไปดูแลคุณหนูเล็กครับ เธอเป็นโรค หัวใจครับ” จางหลงเลี่ยงการเอ่ยชื่อจริง ของหลี่ เจินหรือเจน เฟอร์ ลีออกมา ด้วยเกรงเหยื่อของเจ้านายจะรู้ตัว

“น่าสงสารจังค่ะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธออย่างเต็มความ สามารถ”

“ผมว่าคุณควรพูดคำนี้ ให้คุณหลี่ฟังจะดีกว่านะครับ ผมไม่ใช่ นายจ้างของคุณ” จางหลงไม่อยากรับฟัง เขาทนสมเพชเวทนา เธอไม่ได้ เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าอะไรรอเธออยู่ หากทุกสิ่งเปิดเผยเธอ คงยิ้มไม่ออกแน่

“ทำไมมาช้า คราวหลังจำไว้ว่า ผมไม่ชอบรอใคร”

ทันทีที่ไปถึงสนามบินก็ได้รับคำตำหนิจากนายจ้าง ม่านไหม ขยับปากจะอธิบายแต่อีกฝ่ายเดินหนีหายไปยังห้องรับรองเสีย ก่อน ปล่อยให้เธอยืนหน้าเหวออยู่หน้าประตูห้อง เมื่อตามเข้ามา ข้างในหญิงสาวจึงเลี่ยงมานั่งข้างจางหลงฮีโร่นักสู้ของเธอ ยาม อยู่ต่อหน้าผู้เป็นนายเลขานุการหนุ่มของหลี่ไท่หยางนั่งหน้าเคร่ง สงบเสงี่ยม เขาไม่หันมามองหน้าคนที่นั่งข้างๆเลย พลอยให้ม่าน ไหมต้องเก็บปากออมคำไปด้วย
ม่านไหมได้แต่อดทนรอเวลาเครื่องออก หญิงสาวหันมามอง คนข้างกาย จางหลงเปิดโน้ตบุ๊กทำงานของเขาอย่างตั้งใจ เขา ทำเหมือนกับตรงนั้นมีไม่มีเธออยู่ ทั้งที่ก่อนหน้านั้น เขากับเธอ คุยกันหลายเรื่อง น่าจะสนิทสนมกันมากพอจะสนใจกันมั่ง ผู้ชาย ดีๆ นี่มันท่ามากจีบยากขนาดนี้เลยเหรอ ไม่เหมือนผู้ชายห่วยๆ ที่ ดาหน้าเข้ามาจีบเธอ ไม่ต้องทำอะไรมากก็วิ่งตามมาเป็นฝูง น่า เสียดายเฮียเมฆไม่อยู่ด้วย เขาคงมีวิธีช่วยเธอพิชิตใจหนุ่มคนนี้ ได้ พี่ชายของเธอเป็นพี่ชายที่แปลกกว่าคนอื่น ลายเมฆไม่หวง น้องสาวไม่มาตามกันท่าผู้ชายที่มาจีบน้องสาว เขาจะดูอยู่ห่างๆ ดอยสแกนให้ว่าคนไหนคบได้ คนไหนควรถอยห่างหรือถีบ กระเด็นออกจากชีวิต ม่านไหมรู้จักนิสัยผู้ชายจากการสั่งสอน ของลายเมฆ เขาไม่ปิดกั้นความอยากรู้อยากเห็นของน้องสาว แต่จะคอยบอกคอยสอนให้รู้ถึงก้นบึ้งของผู้ชาย

ผู้ชายมีสองประเภท หนึ่งรักก็ฟัน ไม่รักก็ฟันได้ สองฟันคนที่ ไม่รัก แต่จะไม่แตะต้องคนที่รัก

ม่านไหมมองหาผู้ชายประเภทที่สองไม่เจอ แม้แต่พี่ชายตัวเอง ยังเป็นประเภทแรก ลายเมฆกระล่อนเจ้าชู้มีความสัมพันธ์กับผู้ หญิงโดยไม่สนว่าจะรักหรือไม่รัก แต่เขาไม่เคยสนับสนุนให้น้อง สาวเลียนแบบ

ถึงกฎหมายจะให้สิทธิผู้หญิงเสมอภาคกับผู้ชาย ใช่ว่าแกจะ ทำตามอย่างฉันได้ทุกเรื่อง มีอย่างหนึ่งที่แกไม่ควรทำอย่างยิ่ง คือ มั่วผู้ชาย แกอย่าเถียงว่าทำไมฉันมั่วกับสาวๆได้ แล้วห้ามแก ทำไม เพราะผู้ชายอย่างฉันมันท้องไม่ได้ รู้หรือยังว่าสิทธิข้อนี้ระหว่างชายหญิงมันไม่เท่ากัน

คนเป็นน้องจึงไม่คิดสนใจผู้ชายคนไหน จนมาเจอจางหลง แล้วรู้สึกประทับใจเขานี่แหละ จึงทดลองใช้วิชาจีบหนุ่มกับอีก ฝ่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลนักเมื่อชายหนุ่มยังทำเฉยชากับ เธออยู่ ม่านไหมมองใบหน้าของจางหลงอย่างใช้ความคิด จะงัด มุกไหนมาพิชิตใจหนุ่มคนนี้ดีหนอ หวังว่าเขาคงไม่ใช่เกย์แอบ แมนหรอกนะ เตะต่อยเก่งขนาดนั้น น่าจะแมนทั้งแท่ง… ม่านไหม นั่งมองจางหลงตาปรอย จนถึงเวลาขึ้นเครื่องจางหลงถึงเงยหน้า จากจอแล้วลุกขึ้นเดินตามเจ้านายไปหน้าตาเฉย

เมื่อขึ้นมาบนเครื่องหลไม่หยางให้เธอนั่งข้างเขา แม้จะเป็นชั้น เฟิร์ส คลาสกว้างขวางกว่าชั้นประหยัดที่เธอเคยนั่ง แต่ผ่านไหม ต้องนั่งตัวเกร็งไปตลอดเส้นทางบิน จนหลไม่หยางเอนตัวลงแล้ว หลับตานั่นแหละหญิงสาวถึงจะผ่อนอาการเกร็งลงบ้าง เมื่อได้ยิน เสียงลมหายใจสม่ำเสมอร่างบางก็คลาย ใจดวงตากลมโตหรี่ปิด ลง ไม่กี่นาทีก็หลับสนิทตามประสาคนนอนง่าย

ดวงตายาวเรียวของเจ้าพ่อมาเฟียค่อยๆลืมขึ้นช้าๆ เขาไม่ได้ หลับอย่างที่หญิงสาวเข้าใจ แต่แกล้งหลับเพื่อไม่ให้เธออึดอัดใจ หลไม่หยางมองใบหน้าเรียวรูปไข่สวยของคนที่นอนหลับตาพริ้ม อย่างพินิจ เขายอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยสะดุดตาไม่น้อย หาก เธอไม่ใช่ตัวการหลอกลวงน้องสาวของเขา บางทีเขาอาจเปิด โอกาสให้เธอเป็นคู่ควงกับเขาสักวัน ปลายนิ้วเรียวยืนลูบไล้ผิว แก้มนุ่มอย่างเผลอไผล เจ้าของแก้มเบี่ยงหน้าหนีแต่ไม่ยอมตื่น ขึ้นมา เมื่อก้มลงไปแตะปลายจมูกบนแก้มนวล เจ้าตัวก็ยังไม่รู้สึกตัว หรี่ไท่หยางกระตุกมุมปากยิ้มเย็น เมื่อกลิ่นของเธอช่างหอม ถูกใจ ผิวนุ่มๆ เนียนละเอียดเหมือนผิวเด็กชวนให้สัมผัส อยากรู้ นักว่าริมฝีปากอิ่มสีกุหลาบของเธอ จะหวานเพียงใด เขานึกถึง วิธีการลงโทษหญิงสาวขึ้นมา เขาจะใช้วิธีเดียวกับที่เธอทำร้าย น้องสาวของเขาเล่นงานเธอ หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง เจนนี่ เจ็บแค่ไหนม่านไหมกับลายเมฆต้องเจ็บกว่าหลายเท่า

การเดินทางจากไทยมาถึงฮ่องกง ใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงก ว่าๆ หลังจากเสร็จสิ้นขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมืองแล้ว หลีไม่ หยางก็พาม่านใหม่ไปยังคฤหาสน์ของตระกูลหลี่ เขาจัดให้เธอ พักที่ตึกใหญ่ สร้างความแปลกใจให้กับจางหลงมาก เลขานุการ หนุ่มคิดว่านายของเขาคงจะจัดการกับศัตรูของตนทันทีที่เดิน ทางมาถึง ไม่นึกว่าจะใจดียอมให้หญิงสาวพักอยู่ที่บ้านด้วย

หลี่ไท่หยางเดินขึ้นมาบนตึก ร่างสูงเดินตรงไปยังห้องพักของ พยาบาลสาว เขาบิดลูกบิดเปิดล็อกประตูห้องของเธอแล้วแทรก ตัวเข้าไปด้านใน ภายในห้องเปิดเพียง โคมไฟหัวเตียงไว้ แสงไฟ เหลืองนวลอ่อนแรงเทียนทำให้ห้องดูสลัวราง เสียงร้องเพลง หงุงหงิงดังแว่วออกมาจากห้องน้ำ เจ้าของเสียงคงกำลังสำราญ กับการแช่ตัวเพราะไม่ได้ยินเสียงน้ำไหล หลี่ไท่หยางเดินเรียด เท้าอย่างใจเย็นเข้าไปในห้องน้ำ กลิ่นหอมของบับเบิ้ลบาร์ทกลิ่น กุหลาบฟุ้งตลบเต็มห้อง เขาหยุดยืนมองคนหลับตาพริ้มนอนอยู่ ในอ่างอาบน้ำที่ตีฟองสบู่ฟูฟ่อง ขายาวเรียวยกพาดขอบอ่างไว้ ข้างหนึ่ง มือทั้งสองประสานกันรองท้ายทอยแทนหมอนหนุน ขณะทอดกายนอนสบายในท่ายั่วยวนสายตา ฟองครฟูเต็มอ่างช่วยปกปิดเรือนกายเปลือยเปล่าไว้ส่วนสงวน มอง เห็นเพียงหัวไหล่เนียนโผล่ออกมาเท่านั้น

เสียงเพลงเงียบไป เมื่อคนร้องกำลังอยู่ภวังค์ความคิด ร่าง บางบิดหายเมื่อยขบ กายขึ้นองอ่างลืมตา โดยรู้บุคคลที่กำลังกอดอกยืนจ้องมองเธอไม่ทรวงอกอวบอิ่มโผล่พ้นฟองครีมขาวเกาะอวบสร้างบางเบา มองเห็นยอดทรวงกุหลาบหลี่ ไม่หยางรู้สึกแห้งขึ้นเขาขยับเข้าใกล้หญิงสาวราวมนต์ เสียงฝีเท้าทำให้ท่านไหมลืมตามอง ก่อนจะเบิกตากว้าง กรีดร้องมา

“ว้าย คุณหลี่ คุณเข้ามาได้ยังไง!

ไขว้กันปิดทรวงอวบงามของตัวเองอย่างตกใจ ดวงกลมมองบุกรุกด้วยความโกรธปนอับอาย เกิดมาไม่เคยปล่อย ให้ผู้ชายคนไหนเห็นเนื้อตัวเปล่าเปลือยของตัวเองสักครั้ง เข เป็นแรกเห็น เป็นการแบบไม่ตั้งใจสักนิด เขากล้า ดียังไงมาบุกรุกความเป็นส่วนตัวของเธอ

“สวยเธอ ฉันก็เคยเห็นแล้ว

หลหยางยิ้มหยัน มองคนหวงด้วยสายตาเหยียดหยาม ทําเป็นเอะอะโวยวายให้ตัวเองคุณค่า มารยาแท้ๆ

คุณไปคนที่สวยกว่าฉันกล้ายังไงถึงได้เข้ามาใน ห้องว่าเธอไม่สวยแต่มองจนตาเยิ้มแบบนั้น จะให้เชื่อลงหรือนั่น