ตอนที่ 2.

ยังมีกิจการเกี่ยวกับระบบสื่อสารของฮ่องกงที่ชื่อบริษัทฟีนิค เทเลคอม คอปเปอร์เรชั่น ลิมิเตดซึ่งมีบริษัทลูกอยู่ทั่วเอเชีย ทำให้เขาร่ำรวยมหาศาล ทว่าเบื้องหลังฉากของนักธุรกิจผู้มั่งคั่ง หลไม่หยางคือผู้นำของแก๊งหงส์ไฟ แก๊งมาเฟียที่ยิ่งใหญ่อันดับ หนึ่งของฮ่องกงสืบทอดอำนาจมาจากรุ่นของหลี่เสวียนผู้เป็น จนมาถึงหลี่เจิ้งผู้เป็นพ่อ และผ่านมายังเขาในฐานะทายาทรุ่นที่ สาม ฐานอำนาจของแก๊งหงส์ไฟขยายครอบคลุมไปทั่วฮ่องกง

“อาหลงเตรียมตั๋วเครื่องบินไปกรุงเทพฯ ให้ฉันด้วย พรุ่งนี้ฉัน จะเดินทาง” คนเป็นนายสั่งเสียงเครียด

“ครับคุณหลี่”

จางหลง เลขานุการส่วนตัวรับคำ เขากดลิฟต์ให้นายอย่างรู้ หน้าที่ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ก็ผายมือเชื้อเชิญผู้เป็นนายให้ ก้าวเข้าไปก่อน บอดีการ์ดทั้งสามคนตามเข้ามาอารักขา เมื่อ ลิฟต์เคลื่อนลงสู่ล็อบบีของโรงพยาบาล สารที่รออยู่ก็เคลื่อนรถ มาจอดรอหน้าประตูทางออก หลไม่หยางเดินตัวตรงไม่สนใจ มองใคร ร่างสูงในชุดสูทแบรนด์ดังสง่าผ่าเผย จนผู้หญิงหลาย คนมองตามด้วยสายตาหยาดเยิ้ม จางหลงส่ายหน้าระอากับ สายตาราวกับกระต่ายหมายจันทร์ของผู้หญิงเหล่านั้น หญิงสาว ผู้ดีมีตระกูลต่างหมายมั่นปั้นมือหวังเป็นนายหญิงของบ้านตระ กูลหลี่ แต่บุรุษผู้มีอิทธิพลล้นเหลือผู้นี้ไม่เคยชายตามองหญิงคนสิทธิ์เป็นคู่ใจ อำนาจราวราชสีห์ จางหลงได้แต่สมเพชเวทนาเหล่าแมง สาวเล่นพิศวาสจนมอดไหม้หลายต่อหลายไม่ผู้หญิงคนทำให้เป็นนายของเขายอมความสัมพันธ์ ได้เกินหนึ่งครั้ง หลี่ไท่หยางไม่ชอบผู้หญิงเจ้ามารช่างออด อ้อนเป็นแมว และเกลียดผู้หญิงเจ้าน้ำตาที่สุด ใครใช้ มารยาสาไถยหรือน้ำตามาออดอ้อนออเซาะ สิ่งกลับไป คือโทสะร้ายของราชสีห์หนุ่มเท่านั้น

“อาหลง คนของเราให้จัดการพาไอ้ลายเมฆให้ได้ ก่อนฉันจะเดินทางไปถึงกรุงเทพฯบนลีมูซีนคันใหญ่

ดวงตาเรียว คิ้วดกหนาที่ตวัดปลายพาดเฉียงเล็ก น้อยเปล่งประกายวาวจ้า ขณะจ้องมองของชายหนุ่มคนหนึ่ง บนหน้าไทม์ไลน์ของเฟซบุ๊ก ผู้ชายคนนี้เป็นสาเหตุทำให้น้องน่าสงสารของเขาฆ่าตัวตาย ข้อความทุกข้อความที่มันส่งหลอกลวงเจนนี่ ถูกคนเป็นชายอ่านซ้ำแล้วเล่า ความแค้นทวี ขึ้นครั้งที่อ่านมัน หลหยางนึกโทษตัวเองปล่อยน้อง สาวหมกมุ่นอยู่โลกออนไลน์ ถูกหลอกลวงให้ช้ำใจจน เกือบสูญเสียหายใจไป

“ลายเมฆต้องชดใช้… ฉันสาบานว่า ต้องแกตก นรกเป็น ให้ได้!”
หลีไทหยางครามลอดไรฟัน นึกถึงวิธีการทรมานคนสารเลว คนนั้นให้ตายอย่างช้าๆ เขาจะทำให้มันเจ็บยิ่งกว่าน้องสาวเขา เคยเจ็บ ไอ้ลายเมฆจะต้องทรมานจนร้องขอความตาย

กรุงเทพมหานคร เวลา 20.00 น.

ในห้องเช่าเล็กๆของแฟลตย่านดินแดง ชายหญิงคู่หนึ่งกำลัง หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า วิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากห้อง ทั้งสองลง มาตามบันไดหนีไฟด้านหลังแฟลต เมื่อมองเห็นรถกระบะสีดำ จอดอยู่ด้านหน้าประตูทางเข้า ชายร่างใหญ่หน้าเหี้ยมสองคนยืน เกาะประตูรถอยู่ พวกมันเป็นลูกสมุนของเฮียอู๋เจ้าของโต๊ะบอล รายใหญ่ มันกำลังมาตามเก็บเงินจากลูกหนี้ที่ติดหนี้พนันบอล ซึ่งลูกหนี้คนนั้นคือชายหนุ่มซึ่งเป็นพี่ชายของหญิงสาวหน้าหวาน ที่กำลังจูงแขนน้องสาวหอบเสื้อผ้าหนีออกทางบันไดหนีไฟนั่นเอง

“เฮียเมฆ พวกมันจะรู้มั้ยว่าเราแอบหนีมาทางนี้” เสียงปูนหอบ ของผู้เป็นน้อง เอ่ยถามพี่ชายที่อายุเท่ากันและมีใบหน้า คล้ายคลึงกันอย่างหวาดหวั่น

“แกอย่าปอดไปเลยน่ายไหม ลูกน้องเฮียแต่ละคนสมอง เท่าเม็ดถั่ว มันดีแต่ใช้กำลังแต่ไม่เคยใช้สมองหรอก”

คนเป็นพยนจมูกเอ่ยเหยียดหยามคนทวงหนี้ออกมา ขณะลาก แขนน้องสาวฝาแฝดวิ่งตรงไปยังประตูทางออกด้านหลังซึ่งปลอด คน ลายเมฆหันซ้ายหันขวา ก่อนจะล้วงกุญแจรถมอเตอร์ไซค์สี ส้มของตัวเองออกมาเสียบ เหวี่ยงกระเป๋าวางไว้ตรงที่วางเท้าด้านหน้า แล้วก้าวขึ้นคร่อมสตาร์ตเครื่องยนต์

“ยัยไหม แกจะยืนรอให้มันมาจับแกไปขายช่องหรือไง” เขา เรียกน้องสาวที่ยืนทำหน้าซื้อให้ขึ้นรถ

ม่านไหมรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที กระเป๋าเป้ถูกยกขึ้น

สะพายไหล่ เสื้อผ้าไม่กี่ชุดกับเครื่องสำอางของผู้หญิง ถูกยัดใส่

กระเป๋าใบเล็กตามคำสั่งของพี่ชาย ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็สุด

จะนับ เมื่อต้องย้ายหนีคนทวงหนี้ ไอ้พี่ชายฝาแฝดตัวดีขยันสร้าง

เรื่อง หวังรวยทางลัดด้วยการเล่นพนันบอล แต่สุดท้ายก็ติดหนี้

หัวโต ทั้งต้นทั้งดอกเบ่งบานจนไม่มีปัญญาหามาจ่าย เธอใน

ฐานะน้องสาวต้องมาร่วมรับกรรมนี้โดยไม่เต็มใจ เงินที่ได้มา

จากการทํางานอันเหนื่อยยาก ต้องถูกพี่ชายหยิบยืมไปใช้หนี้

วันหนึ่งเราจะรวย พี่จะสร้างบ้านสีขาวหลังเล็กๆ ให้แกอยู่ จะ ปลูกดอกกุหลาบรอบๆ บ้านอย่างที่แกชอบ

คำสัญญาลมๆแล้งๆของพี่ชายฝาแฝดทำให้คนเป็นน้องมีแรง ทำงาน แต่ความฝันก็พังทลายไม่เหลือซาก เมื่อพี่ชายหลงไปติด บอล เอาเงินเก็บไปเล่นพนันบอลจนหมดไม่พอยังไปติดหนี้มาอีก ก้อนโต เจ้าหนี้หน้าเลือดมาตามทวงหนี้ถึงห้องเช่า เมื่อไม่ได้เงิน พวกมันก็เอาอย่างอื่นไปแทน ทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ถูกขนไป เป็นดอกเบี้ย สุดท้ายไอ้เฮีย มันคิดจะเอาน้องสาวของลูกหนี้ไป ขัดดอก คนเป็นพี่เริ่มสำนึกผิดหาทางปกป้องน้องสาวโดยไป หนี้นอกระบบมาจ่าย แต่ก็ทำได้แค่จ่ายดอกเบี้ย ต้นยังอยู่ครบ จากที่มีเจ้าหนี้รายเดียวก็เพิ่มมาเป็นสองราย สุดท้ายไม่มีปัญญา จ่าย เลยต้องพากันหนีหัวซุกหัวซุน
“เมื่อไหร่เราจะหมดกรรมหมดเวรซะทีนะเฮีย ไหมไม่อยากหนี อีกแล้วนะ” ม่านไหมตะเบ็งเสียงใส่หูพี่ชาย เมื่อเขาขี่รถพาเธอ มาจอดพักข้างแม่น้ำเจ้าพระยา

“แกจะให้ฉันเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้มัน เงินทั้งสองล้านนะเว้ย ไม่ใช่สองบาท” ลายเมฆสะบัดเสียงใส่น้องสาวอย่างหงุดหงิด

เขาติดหนี้เฮียอู๋แค่สองแสน แต่ดอกมันทบต้นขึ้นมาเป็นสอง ล้านในเวลาไม่ถึงปี ต่อให้เทวดาก็ไม่มีปัญญาหามาจ่ายหรอก เขานึกถึงเด็กผู้หญิงที่ชื่อเจนนี่ขึ้นมาหากเขาเอ่ยปากเจนนี่คงจะ ช่วยเขาปลดหนี้ก้อนนี้ได้เพราะเท่าที่เขาคุยกับเธอมาหลายเดือน เจนนี่เป็นลูกเศรษฐีค่อนข้างมีฐานะ ลายเมฆรู้จักกับเธอผ่านเฟ ซบุ๊ก เขาใช้เวลาว่างในช่วงทำงานเล่นเฟซบุ๊กเหมือนหลายๆ คนในที่ทำงานแอบทำ บางทีต้องมาดูแลเฟซบุ๊กให้ท่านไหมน้อง สาวฝาแฝด ซึ่งบางครั้งไม่มีเวลาดูแลลูกหมูที่เลี้ยงไว้ในเกมจึง ให้เขาช่วยดูแลแทน งานของเธอเป็นงานที่หาเวลาส่วนตัวยาก เมื่อต้องรับจ้างเป็นพยาบาลพิเศษดูแลผู้ป่วย หากปล่อยให้คน ป่วยคลาดสายตาอาจทำให้บกพร่องต่อหน้าที่ได้ แต่เจ้าตัวยัง ติดเกมสารพัดในเฟซบุ๊กจนเดือดร้อนพี่ชายแสนดีอย่างเขาต้อง ไปดูแลให้

ลายเมฆก็เป็นเหมือนชายหนุ่มทั่วไปที่เล่นเฟซบุ๊กไม่ใช่เพราะ ความสนุกอย่างเดียว แต่อยากหาเพื่อนคุยหรือจีบผู้หญิง เขาจึง ขยันโพสต์รูปอัพเดตสถานะ จนมีสาวๆมาขอแอดเป็นเพื่อน มากมาย นิสัยส่วนตัวที่เป็นหนุ่มเจ้าสำราญทำให้เขาไม่พลาด กระชับความสัมพันธ์กับสาวๆเหล่านั้น ด้วยความหน้าตาดีบวกคารมไม่เป็นรองใครทำให้ลายเมฆมีผู้หญิงให้เขาคบหา มากมาย แต่เขาไม่เคยคิดจริงใจกับผู้หญิงคนไหนนอกจากคบ เล่นไปตามประสาผู้ชายรักสนุก วันหนึ่งเขาได้รู้จักกับเจนนี่ เด็ก สาวขี้โรคผู้น่าสงสาร เริ่มแรกเขาไม่ได้สนใจเธอมากรับแอดเธอ ไว้เพราะเห็นว่าหน้าตาน่ารัก เมื่อเธอแชตมาทักทาย เขาก็ทัก ตอบตามประสาผู้ชายเจ้าชู้ ชอบเป็นที่สนใจของผู้หญิง พูดคุยห ยอกล้อกับเธอไปตามเรื่อง นานวันเข้าลายเมฆก็เป็นเพื่อนคุยกับ สาวน้อยจนผูกพันกัน