ตอนที่ 5.

ม่านไหมพยายามทำความเข้าใจกับนายจ้าง ว่าเขาจ้างเธอมา เป็นพยาบาลดูแลผู้ป่วยไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงแสดงความสนิท สนมเกินขอบเขต แม้จะเคยชินกับการอยู่ใกล้ชิดเนื้อตัวเพศตรง ข้ามเพราะอยู่กับพี่ชายมาตลอด แต่ผู้ชายคนนั้นก็เป็นพี่ ต่างจาก คนที่โอบกอดเธอคนนี้ เขาเป็นนายจ้าง ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่แฟน การทำตัวสนิทถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้คงไม่เข้าที่

“ขอโทษที ผมเคยชินน่ะ”

หลี่ไท่หยางเอ่ยขอโทษเสียงขุ่น นึกรำคาญหญิงสาวที่ทำหวง เนื้อหวงตัวเกินเหตุ คนอย่างเขามีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา อุตส่าห์ลด ตัวมาใกล้ชิดกับเธอก็บุญเท่าไหร่แล้ว หากไม่คิดจะอ่อยเหยื่อให้ ตายใจ เขาคงไม่ลงทุนพูดจาดีๆ กับเธอแน่ รอให้พาตัวไปถึง ฮ่องกงก่อนเถิด แม่ตัวดีจะได้รับบทเรียนอย่างสาสม

“ฉันว่าฉันขอตัวก่อนนะคะ ต้องไปทำธุระหลายที่ เดี๋ยวจะเสีย เวลา”

ม่านไหมได้โอกาสเมื่อเขายอมปล่อย รีบพนมมือไหว้ลา แล้ว สาวเท้าเดินหนีขึ้นรถที่จอดรออยู่ทันที

ม่านไหมให้คนขับรถของหลไม่หยางมาส่งเธอเก็บเสื้อผ้าที่ ห้องเช่า แม้จะกลัวถูกคนของเฮีย พบแต่หญิงสาวไม่มีทางเลือก นายจ้างเร่งรัดให้เดินทางแบบจวนตัวแบบนี้ เธอคงไม่มีเวลาไป หาซื้อเสื้อผ้าใหม่ ที่สำคัญอยากประหยัดเงินจึงเลือกเสียงมาเก็บจอดรถตัว

ร่างเล็กเดินไหล่เอียงหิ้วกระเป๋าลงจากแฟลต จางหลง ซึ่งเป็นรถ หญิงสาว รีบเข้าไปช่วยยกกระเป๋ามาใส่ท้าย ยิ้มให้เธอก่อนเปิดประตูรถให้ ไม่ทันท่านไหมจะ ก้าวขึ้นถูกชายคนหนึ่งกระชากแขนไว้

“เจอตัวซะที นึกเหรอว่าหนีพ้น

ชายร่างใหญ่หัวเกรียนจับโดยไม่สนใจหญิงสาวเจ็บหรือไม่ หลังดักจับตัว สองพี่น้องลูกหนี้ของเฮียมาหลายวัน แต่ผ่านไหมกับลายเมฆ หนีรอดทุกครั้ง วันจึงเอาจอดซอยข้างแล้วซุ่มรอ อยู่ ไม่ว่าน้องสาวของลายเมฆจะมานี่ มันรอจนหญิงสาวจากแฟลตแล้ว จึงเข้าไปลากตัวเธอไอ้มาผู้ชาย หน้าที่ท่าทางสุภาพคนนั้นโดยไม่ว่าตัวเองกำลังจะเจอตอ

“ปล่อย

จางหลงดึงแขนของม่านไหมม่านไหมแห่งนี้แล้ว แต่ไม่คิดว่ามันจะกล้าลากผู้หญิงกลางวัน แสกๆแบบนี้ จากหน้าตาและท่าทางเถื่อนถอยของมัน เดาไม่ ยากว่ามันคงเป็นนักเลงต่ำเจ้าของสองพี่น้องส่งมาทวงหนี

“อย่าเลือก ถ้ามึงไม่อยากตาย

ไอ้วายร้ายไม่ยอมปล่อยเหยื่อของมันง่ายๆ ซ้ำยังตะคอกใส่ อีกฝ่ายหวังให้หวาดกลัว หากเป็นคนอื่นคงกลัวหัวหดไปแล้ว แต่ ไม่ใช่คนอย่างจางหลง เขาเป็นคนสนิทกินตำแหน่งเลขาถึงบอดี การ์ดของหลี่ไท่หยางมานับสิบปี มือของชายหนุ่มไม่ได้มีไว้แค่ จับปากกาเพียงอย่างเดียวหากยังได้รับการฝึกฝนการต่อสู้และ การใช้อาวุธปืนจนชำนาญ ดวงตายาวเรียวตวัดมองร่างใหญ่โต ของนักเลงหัวไม้อย่างประเมิน ริมฝีปากกระตุกยิ้มหยัน เมื่อเห็น ท่าทางอวดเก่งแต่คงจะเก่งแค่เพียงปาก แววตาเรียบนิ่งวาวจ้า ฉายแววตา มหิตออกมาแวบหนึ่งก่อนจะ

พลั่ก! ตุบ! พลั่ก!

ม่านไหมยืนตัวแข็งตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า แค่เพียง เวลาไม่ถึงนาทีร่างใหญ่ราวกับยักษ์วัดแจ้งของลูกน้องเฮียอู๋ ก็ลง ไปนอนตาเหลือคลุกฝุ่นบนพื้นเสียแล้ว สามหมัดของจางหลง สามารถจัดการน็อคคนตัวโตกว่าให้สลบได้ เขากระชากแขนดึง ร่างของเธอให้หลบไปด้านข้างก่อนจะจับข้อมือของนักเลงคนนั้น บิดจนมันยอมปล่อยแขนเธอ ก่อนจะชกเข้าที่ที่ลิ้นปี่เสียงดังพลัก ตามด้วยศอกอีกทีตรงกกหูแล้วน็อคฝ่ายตรงข้ามด้วยการเตะ เลยปลายคางลงไปกองกับพื้น แต่เหตุการณ์ไม่ได้จบลงแค่นั้น เมื่อลูกสมุนอีกคนที่เธอเคยเห็นมาพร้อมกับนักเลงคนนี้ ปราด ออกมาจากที่ซ่อน ในมือของมันมีมีดคมกับตรงรี่เข้ามาหวังจะ เสียบคนที่ทําร้ายเพื่อนของมัน จางหลงยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยขณะเบี่ยงกายหลบคมมีดได้อย่างหวุดหวิด เขาตวัดเท้าเตะอัด คนร้ายจนมีดกระเด็น ล้มฟุบไปกองกับพื้น

“คุณปลอดภัยดีนะครับ” จางหลงเดินเข้ามาหาผ่านไหม เขา แตะไหล่เธอพร้อมกับยิ้มปลอบโยน “ไม่มีอะไรแล้วครับ”

“คุณเก่งจัง ม่านไหมเอ่ยชม

หญิงสาวมองผลงานของสารถีหนุ่มด้วยแววตาชื่นชม ตั้งแต่ เกิดมาเพิ่งจะเคยเห็นคนสู้กันด้วยมือเปล่าแบบชัดๆ นี่เอง ตอนที่ เขาต่อสู้และล้มเจ้าวายร้ายสองคนนี้เขาช่างเหมือนเจ็ท ลี ดารา นักบู๊ขวัญใจของเธอเหลือเกิน

ดวงตากลมโตจ้องมองเขาด้วยแววตาปลาบปลื้มของหญิง สาว ทำให้จางหลงรู้สึกเขิน ใบหน้าหวานๆของเธอน่ารักน่าเอ็นดู จนไม่อยากเชื่อว่า หญิงสาวคนนี้จะมีนิสัยเลวร้ายถึงกับหลอก ลวงเจนนี่ได้ ใจที่เคยด้านชากับผู้หญิงมานานหลายปีของ เลขานุการหนุ่มเริ่มสั่นไหว เพียงแค่ได้รับคำชมจากผู้หญิงคนนี้

“เอ่อ… ผมว่าเรารีบไปที่สนามบินเถอะครับ คุณหลี่รออยู่ที่นั่น แล้ว”

จางหลงผายมือ ให้หญิงสาวเข้าไปในรถอีกครั้ง ก่อนจะประจำ ที่คนขับ นํารถแล่นออกไป

“ฉันชื่อท่านไหมนะคะ แล้วคุณชื่ออะไรคะ”

ม่านไหมซักอยากรู้จักหนุ่มนักขึ้นมาเสียแล้ว ยามนี้หญิงสาว ขอเก็บความเป็นกุลสตรีใส่ลิ้นชักไว้ชั่วคราว เมื่อเจอคนถูกใจจะปล่อยให้ชวดเสียดายแย่ แบบของเธอได้รับอิทธิพลจากลายเมฆชายกระล่อน เขาสอนเธอถูกใจ จงกล้าเข้าไปทำความกับก่อน ผู้หญิงจำเป็น ต้องรอให้ผู้ชายจีบ ถ้าเจอชอบเราจีบเขาก่อนได้ ให้ชิ่งหนีโดยไว อย่าปล่อย

ผมชื่อจางหลงครับ เรียกว่าอาหลงได้ครับ

จางหลงตอบด้วยเสียงสุภาพ เขาฝึกภาษาไทยมาพร้อมกับ เจ้านายตั้งเด็ก จึงสามารถ

“ค่ะอาหลง คุณก็เรียกฉันว่าไหมนะคะม่านไหมยิ้มให้เพื่อน ใหม่อย่างผูกไมตรี

รอยน่ารักนั้น ทำให้คนเห็นใจเต้นแรง จางหลงพิศหน้าใสไร้เครื่องอย่างพินิจ ม่านไหมเป็นผู้หญิง สวยมากขนาดไม่ได้แต่งหน้าแต่งตัวเต็มที่ เธอยังสะดุดตาน่า มอง ตอนน่ามอง อนาคตร่วมกันยาก มันคงไม่แน่หากเขาให้ความสนิทสนมกับ ศัตรูของเจ้านายเกินควร

“ครับคุณไหม

จางหลงตอบรับๆ แล้วหันสนใจถนนแทนหน้าหวานๆ ของสาวข้างกาย เธอไม่ว่าไม่ชั่วโมงข้างหน้าม่านไหมจะถูกนายของเขาลงทัณฑ์ โทษฐานหลอกลวงคุณหนูเล็กจนทําให้ เธอต้องฆ่าตัวตาย นายของเขาขึ้นชื่อเรื่องความอำมหิต เลือด เย็น ไม่อย่างนั้นคงดูแลอาณาจักรของตระกูลหรี่และแก๊งหงส์ไฟ ไม่ได้ แค่คิดถึงความโหดร้ายของหลไม่หยางแล้วอดนักเวทนา หญิงสาวขึ้นมา ได้แต่ภาวนาให้เจ้านายยั้งมือไว้บ้าง

ม่านไหมรู้สึกหน้าบ้านเล็กน้อยเมื่อหนุ่มคนนี้ไม่สนใจเธอ แต่ เฮียเมฆเคยบอกว่าผู้ชายที่กระโจนเข้าหาผู้หญิงทันทีที่รู้จักกันจง ถอยห่างให้ไกล นึกถึงคำพูดนี้แล้วใบหน้าหล่อเหลาของหลีไม่ หยางก็ลอยแวบเข้ามาในมโนนึก นายจ้างของเธอเข้าตำราที่พี่ ชายเคยเตือน เธอคงต้องระวังและถอยห่าง ให้ไกลจากเขา มากกว่าจางหลง