ตอนที่ 3.

เขาเล่าเรื่องของตัวเองให้เธอฟัง เล่าความฝันเรื่องอยากจะ เปิดร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟร่วมกับร้านกาแฟเล็กๆเป็นของตัวเอง เจนนี่ก็มีความฝันอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง ด้วยสภาพ ร่างกายของเธอทำให้ไม่อาจทำตามความฝันได้ นั่นเป็นจุดเริ่ม ต้นให้คนสองคนอยากมีฝันร่วมกัน เจนนี่มีทุน ลายเมฆมีไอเดีย สาวน้อยเสนอเป็นผู้ออกทุนทั้งหมดให้เธอจะโอนเงินเข้าบัญชี ให้เขาจัดการดาเนินการก่อสร้างร้านเพียงแค่เขาเอ่ยปาก ความ ชื่อ ใสและความจริงใจของเจนนี่ทำให้ลายเมฆรู้สึกว่าการคบหา ครั้งนี้ อาจทำให้สาวน้อยคาดหวังถึงความสัมพันธ์ในอนาคต ร่วมกับเขามากจนเกินไป เขาเริ่มอึดอัดใจเมื่อรู้สึกผิดที่ทำให้ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งหลงไหลในภาพลักษณ์ที่สร้างขึ้น ทั้งๆ ที่เขา ไม่ใช่คนดีเด่อะไรนักหนา ลายเมฆเอาเรื่องนี้มาคุยกับน้องสาว เพื่อหาทางยุติความสัมพันธ์ก่อนที่เจนนี่จะผูกพันกับเขามากกว่า นี้ ท่านไหมบอกให้พี่ชายถอยห่างจากเจนนี่เสีย เลิกคุยเลิกแช ตด้วยสักพักเจนนี่คงจะเลิกตอแยเอง ลายเมฆทำตามคำแนะนำ ของน้องสาว แต่เจนนี่ก็ยังโทรมามาหาเขา ส่งข้อความมา ทักทายเหมือนไม่รับรู้อะไร

ไหมว่าเฮียส่งข้อความบอกเลิกไปเถอะ เด็กจะได้ตัดใจถ้ายัง คุยกันอยู่แบบนี้ น้องเขาก็มีความหวังกับเฮียไปเรื่อยๆ

ลายเมฆไม่กล้าทำตามคำแนะนำของม่านไหม เขาสงสารและ กลัวว่าเจนนี่จะเสียความรู้สึก เด็กสาวเป็นโรคหัวใจหากได้รับความกระทบกระเทือนใจอาจเป็นผลร้ายต่อร่างกาย เขาจึงรีรอ ไม่ทําตามจนถึงบัดนี้ ได้แต่ตัดขาดการติดต่อกับเธอทุกทางหวัง ให้เธอตัดใจได้ในสักวันหนึ่ง

“คืนนี้เราจะนอนที่ไหนล่ะเฮีย ไหมต้องทำงานนะ พรุ่งนี้เช้า ต้องไปดูแลคนป่วยรายใหม่” เสียงของท่านไหมทำให้พี่ชาย หลุดจากภวังค์ความคิด

ลายเมฆเคาะนิ้วไปมาบนเบาะรถ คิ้วตกหนาได้รูปขมวดชนกัน ไปขอพักที่บ้านยัยโอ่งมังกรเพื่อนแกก่อนดีไหม”

“เขาชื่อ โอโม่ ไม่ใช่โอ่งมังกร” ม่านไหมหัวเราะคิก ข้าชื่อที่พี่ ชายตั้งให้เพื่อนชายใจหญิงของเธอ

โอโม่ หรือ โอฬาร กะเทยร่างยักษ์เพื่อนของท่านไหมเป็น เจ้าของบริษัททําความสะอาด เจ้าหล่อนมีบ้านหลังใหญ่และห้อง ชุดในคอนโดมิเนียมให้คนเช่า สองพี่น้องต้องแบกหน้าไปขอ ความช่วยเหลือจากโอโม่อยู่หลายครั้ง จนเจ้าตัวค่อนขอดว่า หากจะมาขอให้ช่วยอีกจะยกตัวเองให้เป็นพี่สะใภ้ของม่านไหม ลายเมฆเลยไม่กล้าไปขอความช่วยเหลืออีก

“เฮียจะยอมเป็นผัวนั่งโอโม่แล้วเหรอ ถึงได้ไปขออาศัยมัน อีก” ม่านไหมเอ่ยแซวพี่ชาย

ลายเมฆเบ้ปาก ทําหน้าสะอิดสะเอียน

“อย่าพูดสิวะ ฉันจะอ้วก แค่ยอมให้มันนัวเนีย แลกข้าวแลก ที่พัก ฉันต้องกลั้นใจแทบตาย ขืนรับเป็นผัวมัน มีหวังกินข้าวไม่ลงลุกซัน นึกถึงสภาพน่าอนาถนั้น

“เป็นรังเกียจตุ๊ด ระวังเหอะ สวรรค์จะแกล้งให้เฮียกลาย เป็นตุ๊ดสัก”

“ถ้าฉันจะเป็นตุ๊ด เป็นตุ๊ดคุณภาพเว้ย” ลายเมฆประชุดน้อง สาวช่างแหย่รู้ว่าเกลียดตุ๊ดเกลียดกะเทย ยังหน้ามาล้อ เลียนอีก ม่านไหมหัวเราะ

ไหมเราที่นอนก่อนไหม เมื่อไหมเห็นโรงแรมม่านรูด แถวนี้หนึ่ง ราคาไม่แพง เปิดห้องนอนสักคืนแก้

ยามอับจนพี่น้องก็อาศัยโรงแรมม่านรูดเป็นที่ชั่วคราว แม้ในสายตาผู้คนสถานที่แห่งเป็นไหมกลับคิดนั้น เธอกลับมองเป็นพักแสน ปลอดแอร์เย็น เตียงนุ่ม ห้องเตียงน้ำให้นอนเล่น จะ หนวกหูเสียงเซอร์ราวด์รอบทิศทางแต่แค่ใช้ปิดหูเอาได้ยินแล้ว ปลอดภัยและนอนสบาย สำคัญพวกเจ้าคงคิดว่าเธอกับชายจะกันหลบภัยมาอยู่แน่

“ถ้าผู้ชายพาแกเข้าม่านรูด ฉันมันแกหรอก” ลายเมฆหัวเราะน้องสาว

ม่านไหมมองโรงแรมม่านรูดไร้ความเขินอายเมื่อต้องเข้าเอง ทำให้น้องต้องมาตกระกำลำบากไปด้วย

สองพี่น้องกันรถเตรียมเคลื่อนที่อีกครั้ง แต่ทันนั้นเองก็มีรถเก๋งสีดำคันหนึ่งแล่นมาจอดข้างๆ ชายฉกรรจ์สี่คนเปิด ประตูออกมาพร้อมอาวุธปืน ลายเมฆไม่ปล่อยให้ตัวเองตกตะลึง นาน เขารีบคว้าแขนน้องสาวให้ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ รีบสตาร์ต รถเร่งเครื่องบิ่งหนีออกมาทันที จากที่คิดจะหลบภัยในโรงแรม ม่านรูด ลายเมฆเปลี่ยนเป้าหมายขี่รถมุ่งตรงมายังบ้านของโอโม่ รถคันนั้นยังตามติดเป็นเงา ชายหนุ่มอาศัยความคล่องตัวของรถ คันเล็ก ซิกแซก หลบเข้าซอยต่างๆจนหลุดรอดจากการติดตาม เขาจอดรถที่หน้าบ้านของโอโม่

“คืนนี้แกนอนที่บ้านยัยโอ่งมังกรนะ”

“แล้วเฮียล่ะ” ม่านไหมก้าวลงจนรถ มองหน้าพี่ชายอย่าง ห่วงใย ลายเมฆยิ้มให้น้องสาว ตบบ่าเล็กๆนั้นแรงๆ

“ฉันจะไปหาที่นอนบ้านเพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วงน่า พรุ่งนี้ฉันจะ มารับแกไปส่งที่ทำงาน ลายเมฆบอกให้น้องสาวคลายใจ ก่อน จะบิดคันเร่งขี่รถออกไป

ม่านไหมมองตามท้ายรถของพี่ชายด้วยสายตาห่วงใย แล้ว ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันไปกดกริ่งเรียกเจ้าของบ้านให้ มาเปิดประตูรับร่างอ้วนพี่ของโอโม่เดินท่อมๆ ออกมาเปิดประตู ให้

“ทำไมไม่โทรมาก่อนยะ นังไหม แล้วเฮียเมฆมาด้วยหรือ เปล่า” โอโม่ชะโงกหน้ามองไปรอบๆกาย หวังเจอหน้าพ่อเทพ บุตรสุดหล่อ แต่ต้องผิดหวังเมื่อเพื่อนสาวส่ายหน้าดุกดิก

“เฮียแค่มาส่งเฉยๆ อุ๊ย! ตายแล้ว ฉันลืมเอากระเป๋าลงจากรถเฮีย” ม่านไหมอุทานลั่น เมื่อนึกได้ว่าเธอคล้องกระเป๋าเป้ไว้ที่ แฮนด์รถมอเตอร์ไซค์ของพี่ชาย “คืนนี้ ฉันขอยืมชุดนอนแกก่อน ได้ไหม นัง โอ โม่”

“เออ… จะยืมอะไรก็ยืม รีบเข้ามาไวไว ละครกำลังสนุก คืนนี้มี ฉากที่พี่ณเดชน์ของฉันจะถอดเสื้อโชว์กล้ามด้วย

หนุ่มใจสาวลากแขนเพื่อนตัวน้อยให้เข้ามา แล้วปิดประตูรั้ว อย่างว่องไว ก่อนจะเดินบิดสะโพกใหญ่โตของตัวเองเดินนำ เข้าไปในบ้าน

ม่านไหมหยิบกระดาษใบหนึ่งออกมาดูที่อยู่ผู้ว่าจ้าง ก่อนจะ โบกรถแท็กซี่เพื่อเดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้น เธอรับงานมาจาก นันทินี เพื่อนสาวซึ่งเปิดสถานพยาบาลและส่งคนไปดูแลผู้ป่วยที่ บ้าน งานในหน้าที่พยาบาลพิเศษดูแลผู้ป่วยตามบ้านสร้างราย ได้ดีพอสมควร เมื่อเทียบกับการเป็นพยาบาลตามโรงพยาบาล ทั่วไป ม่านไหมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา แปดโมงเช้าแล้วลาย เมฆยังไม่โผล่หน้ามาให้เห็น พี่ชายเธอไม่เคยเหลวไหล หญิงสาว กดโทรศัพท์มือถือหาพี่ชายอีกรอบ สัญญาณตอบรับถูกปิด ปกติลายเมฆไม่เคยปิดเครื่องเพราะเบอร์นี้เป็นเบอร์ที่เขาใช้ ติดต่อน้องสาว ม่านไหมรู้สึกสังหรณ์ใจเกรงพี่ชายจะถูกเจ้าหนี้ เอาตัวไป แต่ด้วยหน้าที่บังคับทำให้เธอต้องรีบไปบ้านของ นายจ้าง เพื่อดำเนินการพูดคุยเรื่องสัญญาว่าจ้าง หากนายจ้าง ยอมรับเธอเข้าทำงานจะได้อาศัยอยู่ที่บ้านของนายจ้างหมด ปัญหาเรื่องที่พัก และจะได้ขอเบิกเงินค่าจ้างล่วงหน้าให้พี่ชายเป็นทุนในการหลบหนีจนกว่าลายเมฆจะหาเงินมาใช้หนี้เจ้าหนี้ ได้

รถแล่นมาจอดที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ม่านไหมจ่ายค่ารถ แล้วรีบเดินไปที่ป้อมยามหน้าบ้าน แจ้งความประสงค์ขอเข้าพบ เจ้าของบ้าน ไม่กี่นาทีต่อมาก็ได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างใน

บ้านหลังนี้ จะเรียกให้ถูกคือคฤหาสน์หลังนี้ เนื้อที่ไม่ต่ำกว่าห้า ไร่ ใหญ่โตและกว้างขวางทีเดียว ม่านไหมถูกพามาถึงหน้าประตู บ้านด้วยรถกอล์ฟ นายจ้างของเธอคงกลัวว่าหากเดินไปอาจใช้ เวลานานจึงอำนวยความสะดวกให้ หญิงสาวมองสำรวจไปรอบๆ คฤหาสน์หลังงามอย่างตื่นตาตื่นใจ หวังอยู่ในใจลึกๆว่าหากเธอ ได้ทำงานที่นี่ค่าจ้างคงไม่น้อย

“คุณท่านเรียนเชิญที่ห้องทํางานค่ะ”