ตอนที่ 1.

ผมขอโทษนะเจนนี่ ที่ทำให้คุณเข้าใจผิดว่าผมรู้สึกพิเศษกับ คุณ สำหรับผมแล้วเราคงเป็นได้แค่เพื่อนที่ดีต่อกัน นี่คงเป็น ข้อความสุดท้ายที่ผมจะส่งถึงคุณ ขอให้ระหว่างเราจบลงพร้อม กับข้อความนี้

ลาก่อน…. Laimake

เจนนี่จดจ้องข้อความนั้นพร้อมน้ำตาไหลรินอาบแก้ม มือน้อย จับเมาส์คลิกดูหน้าไทม์ไลน์ของชายหนุ่มที่ชื่อลายเมฆคนนั้น ผู้ชายที่เธอรู้จักผ่านสังคมออนไลน์ในอินเทอร์เน็ตที่เรียกว่าเฟ ซบุ๊ก ใบหน้าหล่อเหลาของเขาทำให้เธอขอแอดเป็นเพื่อน เมื่อ เข้าไปกดไลค์รูปถ่ายในอัลบั้มส่วนตัวของอีกฝ่าย ก็ได้รับการ ตอบรับโดยการกดไลค์ข้อความที่เธอโพสต์ไว้ตอบกลับบ้าง ผ่านไปร่วมเดือนเธอถึงกล้าส่งข้อความไปทักทายเขา ชายหนุ่มก็ ทักทายกลับ เมื่อได้พูดคุยกันเขาเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกว่า โลกแคบๆ ของเธอเปิดกว้างขึ้น หลังจากนั้นเธอกับเขาก็แชตคุย กันเสมอ จนถึงขั้นแลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์กัน เจนนี่รู้สึกสดชื่น แจ่มใสอารมณ์ดีทุกครั้งที่ได้พูดคุยกับเขา เธอกับเขาติดต่อกัน นานหลายเดือนจนกลายมาเป็นความผูกพัน โดยไม่รู้ตัว

ลายเมฆบอกว่าเขาทำงานเป็นพนักงานดูแลระบบ คอมพิวเตอร์ให้บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร เมือง หลวงของประเทศไทย เจนนี่เล่าเรื่องราวของเธอให้เขาฟังว่าเธอเขา เธอกลัวรังเกียจเธอเหมือนเพื่อนหลายคนเธอเคยคุยด้วย ให้กำลัง ใจผ่านบทเพลงหลากหลาย โดยการนำมาโพสต์ให้เธอหน้าแทบวัน ทำให้หัวใจของสาวน้อยอบอุ่นชื่นบาน จน คนครอบครัว

ลายเมฆทำให้เธอจนเจนนี่ยอมเล่าความของตัวเองให้เขาฟัง ว่าเธออยาก ทำกิจการสักอย่างชายภูมิใจ ตัวน้องสาวโรคคนนี้ความสามารถทํากิจการตัวเองจนประสบความสำเร็จ ลาย เมฆ ให้แนะนำว่าชอบอะไรควรกิจการที่ตัวเองชอบ เขาให้กำลังใจเธอจนเจนนี่รู้สึกความจริงใจของเขา หัวใจสาวเริ่มมีแสงแห่งความอบอุ่นฉาดฉายเข้ามา จนหลงความเงียบเหงาจากการต้องอยู่แต่บ้านหมดสิ้น เธอผูกพัน เขายกเป็นคนสำคัญในใจ หากวันไหนไม่พูดคุยด้วย รู้สึกว่าขาดอะไรไปสักอย่าง ลายเมฆเองพูดจาดีเธอ แม้ช่วง หลังเขาจะว่างกับได้แต่เมื่อเธอไปเขา พูดคุยด้วยจนครั้งสุดท้ายเมื่อเดือนก่อนลายเมฆขาดการ ติดต่อไป โทรศัพท์ของเขาปิดเครื่องยอมรับสาย สถานะ อย่างแต่การตอบรับ จนวันเขาส่งข้อความมาคำ บอกที่แสนเจ็บปวด
“ทำไม ทำไมต้องทำแบบด้วย ทำอะไรลายเมฆได้คุยกับเจนนี่”

เด็กสาว โรคคร่ำครวญด้วยความเจ็บร่างน้อยงองุ้ม ซบหน้าฝ่าปล่อยน้ำตาให้รินไหลออกมา ล้างความเง่าของตัวเอง

เจนนี่ น้องระวังให้หลอกลวง ผู้คนในกับผู้คนในโลกจริงแตกต่างกัน

ครั้งหนึ่งชายของเธอเคยเตือน เมื่อเห็นเธอเอาแต่เล่น อินเทอร์เน็ต เตือนของชายใหญ่กลายเป็นจริง ในวันนี้ เมื่อ ลายแสนดีออกให้เห็น เขาเป็นเหมือนอื่นเบื่อ คบหากับคนแคบอย่างเธอ ผู้หญิงขี้ได้แต่หมกตัวภายในบ้าน จะมีเงินทองและคนดูแลอำนวยความสะดวกทุก อย่าง แต่ขาดซึ่งอิสระการโบยบินไปในโลกกว้าง อิสรภาพต้องแลกมาการเข้ารับการผ่าตัดรักษาโรคประจำ ตัวที่เป็นอยู่ หากเธอกล้าจะเข้ารับการผ่าตัดจึงปฏิเสธเรื่อยมา พี่ชายไม่ยอมให้เธอออกนอกบ้านในสภาพของเด็กขี้โรค แบบนี้ นั่นทำให้เธอไม่เคยมีเพื่อนจนได้รู้จักกับลายเมฆ เขาเป็น เพื่อนเดียวเธอมี ตอนลายเมฆทอดทิ้งเธอไปเสียแล้ว

เด็กสาวปล่อยความเสียใจกลั่นตัวเป็นน้ำตานานกว่า ชั่วโมงน้ำตาหยุดใบก่ำดวงตายาวเรียวหม่น เศร้า เจ้าตัวหยิบทิชชู่เช็ดน้ำตาออกพวงแก้ม มือน้อยยื่น ไปแตะแป้นคีย์บอร์ด
ขอบคุณ สําหรับมิตรภาพที่มอบให้ แม้มันจะไม่ยาวนานแต่ เป็นสิ่งที่ทำให้เจนนี่มีความสุขมาก เจนนี่ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร ถึงทำให้ลายเมฆไม่อยากพูดคุยด้วย แต่ขอให้รู้ว่าลายเมฆเป็น เพื่อนคนเดียวที่เจนนี่รู้สึกดีด้วย นี่จะเป็นข้อความสุดท้ายที่เราจะ ได้พูดคุยกันอีก เพราะต่อไปนี้จะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อ เจนนิเฟอร์ ลี อยู่ บนโลกใบนี้อีกต่อไป

ลาก่อนค่ะ…

หลี่อี้เงิน หรือ เจนนิเฟอร์ ลี กดส่งข้อความนั้นด้วยน้ำตาไหล นอง เธอหยิบขวดยาบนโต๊ะมาเปิด เทมันออกมาทั้งขวดจนเต็ม ฝ่ามือ หย่อนยาเม็ดแล้วเม็ดเล่าเข้าปาก แล้วกลืนมันลงไป เหมือนขนมหวาน ก่อนจะดื่มน้ำตามเมื่อยาเม็ดสุดท้ายไหลลงคอ มือน้อยเอื้อมไปเปิดลิ้นชักหยิบสิ่งหนึ่งออกมาดู ประกายเงาวับ ของใบมีดคัตเตอร์ที่ถูกเลื่อนออกมาจากปลอก สะท้อนแสงแดด ที่ส่องผ่านกรอบหน้าต่างเข้ามา เธอจ้องมองปลายคมมีดก่อนจะ ค่อยๆ กดมันลงที่ข้อมือน้อยช้าๆ ดวงตาเรียวยาวกระตุกไหวเล็ก น้อย เมื่อความเจ็บแปลบแล่นวาบเข้ามาในความรู้สึก เลือดสี แดงสดไหลออกมาจากบาดแผล เจ้าตัวมองหยดเลือดที่ไหลย้อย ลงมาตามปลายนิ้วด้วยดวงตาเหม่อลอย มือปล่อยมีดคัตเตอร์ ให้ร่วงลงบนพื้นห้อง แขนห้อยลงข้างตัวปล่อยให้หยดเลือดไหล นองพื้นจนแดงฉาน พร้อมกับสติที่เริ่มหลุดลอยออกจากร่าง เมื่อ ยานอนหลับ นั้นเริ่มออกฤทธิ์

“กรี้ด! เจนนี่ เจนนี่ลูกแม่ ใครก็ได้ช่วยที เจนนี่ฆ่าตัวตาย” เสียงกรีดร้องของจางหลินหลิน แม่ของเจนนี่ดังก้องขึ้น เมื่อเข้าลูกแล้วกับสยดสยอง

คนรับใช้อยู่บริเวณนั้นรีบวิ่งมา ก่อนจะช่วยอุ้มร่างไร้ สติของหนูเล็กขึ้นรถเพื่อไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ขณะที่ คนบ้านรีบโทรศัพท์ไปบอกคุณชายของบ้านทราบ เรื่อง แม้ว่าหากเป็นประมุขของบ้านทราบเรื่อง พวกแคล้วต้องลงโทษอย่างในบ้าน

ร่างเล็กของน้อยนอนหลับตาพริ้มหายใจรวยริน ทำให้ คนมองเจ็บปวดแทบขาดใจตาย มือหนาเอื้อมไปลูบศีรษะทยนั้น เบาๆ ก่อนเลื่อนไปแตะข้อมือถูกพันแผลพันไว้ ดวงยาวทอประกายวาวโรจน์เมื่อมองเห็นหยดเลือดไหลออก มาเปื้อนผ้าขาวนั้นจางๆ เลือดของสาวที่น่าสงสารของเขา หลั่งรินออกเพราะเธอใช้คัต

เตอร์กรีดข้อตัวเอง อีกทั้งยังยานอนหลับเข้าไปเป็น จํานวนมาก ฤทธิ์ยาทําลายประสาทจนทำให้อาจฟื้นตัวได้โดย ง่าย บวกกับร่างกายอ่อนแอเป็นทุนเดิม ทำให้สาววัยสิบ เก้าปีคนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนนิ่งไม่ต่างจากผักมาร่วม อาทิตย์

ร่างสูงถอนหายใจยาว แล้วเดินออกมาจากห้องคนเจ็บ ชาย ฉกรรจ์ดำคนยืนอยู่ห่าง แม้จะในโรงพยาบาลแต่ว่าจะปลอดภัย เมื่อของพวกเขาคือ หลหยาง หรือ โจนาธาน ลี ทรงอิทธิพลคนหนึ่งของฮ่องกง

ผูกขาดกิจการท่าเรือมีสถานีขนส่งสินค้าเก้าสถานีและท่าเรือ จอดเรือร่วมยี่สิบสี่ท่า สำหรับขนถ่ายตู้คอนเทรนเนอร์สินค้าจาก ประเทศต่างทั่วโลก การครอบครองธุรกิจท่าเรือเรือขนาดใหญ่ ซึ่งสำคัญต่อเส้นทางการค้าเพียงผู้เดียว