ตอนที่1 ในที่สุดก็หย่ากันแล้ว

“เมื่อหลายวันที่ผ่านมา พันเดชประธานบริษัทLKพาเด็กใหม่ไป เที่ยว และเด็กใหม่คนนั้นเป็นญานิศา มีคนถ่ายภาพที่พวกเขา ใกล้ชิดสนิทสนมบนเรือยอชท์มูลค่าสามล้านไว้ได้ เป็น

ในทีวีเต็มไปด้วยข่าวของเขา

ข่าวแพร่กระจายไปทั่วทุกทิศ

และผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง ใส่ชุดพนักงานสีฟ้าเทา รวบผมขึ้นเป็นจุก สวมแว่น การแต่งตัวแบบนี้ทำให้คนนึกถึงผู้ หญิงที่แต่งตัวเหมือนป้าที่อยู่ในทีวี

ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็ทำให้เห็นใบหน้าเรียวขาวของเธอได้ชัด ดวงตาคู่ที่มีเสน่ห์ นับว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง

แล้วเธอก็นั่งดูข่าวเงียบด้วยใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แม่บ้านที่ยืนดูอยู่ข้างๆก็เดาไม่ออกว่าคุณผู้หญิงกำลังคิดอะไร

อยู่

พวกเขาแต่งงานกันมาหนึ่งปี คุณผู้ชายไม่เคยกลับมา แล้วยัง ทะเลาะกันบ่อยมาก

“คุณผู้หญิง นักข่าวต้องเขียนข่าวมั่วแน่นอน คุณอย่าไปเชื่อ พวกเขา….” ป้าแม่มพูดให้กำลังใจ
เขียนมั่วหรือไม่มั่ว จิดาภาเธอรู้ดีกว่าใคร

เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับ เพียงแต่ฉีกยิ้ม แล้วหยิบมือถือบน โต๊ะ กดเบอร์โทรหาเขา สักพัก ปลายสายก็ถูกกดรับ

“ฮัลโหล………….….

เธอไม่ได้เปิดปาก ปลายสายพูดขึ้นก่อน

“ฉันเอง” จิดาภาตอบกลับสั้นๆ

“มีอะไร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“คืนนี้คุณกลับมามั้ย ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” เธอบีบมือถือไว้

แน่น

“มีไรก็คุยกันทางโทรศัพท์นี่แหละ ฉันไม่อยากกลับไปเห็นหน้า

เธอ” เขาพูดจาไม่ให้เกรียติเธอ

พอนึกถึงการแต่งกายของเธอ ทำให้เขารังเกียจ หมดอารมณ์

พอได้ยินดังนี้ เธอกำมือแน่นกว่าเดิม แต่พวกเราเป็นสามี ภารยากันนะ”

“จิดาภา ฉันขอเตือน เธออย่าเอาความเป็นสามีภารยาของเรา มาอ้าง ที่เราต้องแต่งงานกันก็เพราะเป็นเรื่องธุรกิจ แล้วมีอีก เรื่อง สารรูปของเธอพอฉันเห็นฉันก็รังเกียจ อยากจะหย่ากับเธอ

ใจจะขาด” ปลายสายตะโกนเสียงดัง

หย่า……

“พันเดช แต่งงานกันมาหนึ่งปี ฉันไม่เคยนอกใจหรือทำอะไรให้คุณเสื่อมเสีย เรื่องอะไรคุณจะมาขอฉันหย่า” เธอพูดด้วยน้ำ เสียงอ่อนแอ

“ก็เป็นเพราะเธอทําให้ฉันหมดอารมณ์ อยากอ้วก

“ก็ได้ ถ้าคุณต้องการ เราหย่ากันเถอะ” จิดาภาพูดขึ้น คนที่ได้ยิน อึ้งไปสักพัก “คิดได้แล้วหรอ”

“คุณขอหย่าเอง คุณก็ยอมรับผลกระทบที่จะตามมา แล้วอย่า มาขอความช่วยเหลือหรือยุ่งเกี่ยวกับตระกูลฉันอีก”

เขาอยากจะหย่า ไม่ได้คิดหรือสนใจผลกระทบที่จะตามมา “ตกลง ขอแค่เธอยอมเซ็นใบหย่า”

“ฉันยอมเซ็นแน่ แต่ขอให้คุณรักษาคำพูดด้วย

“ไม่มีปัญหา”

หลังจากนั้นก็วางสายไป

ในขณะเดียวกัน ป้าแม่มที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้ยินทุกอย่าง “คุณผู้ หญิง พวกคุณจะ……..หย่ากันจริงๆหรอคะ”

เธอหันหลังกลับ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา “การหย่ามัน เป็นทางอกที่ดีสุดแล้ว”

“แต่ทางคุณพ่อกับคุณแม่….

“ปล่อยให้เขาจัดการเอง” เธอพูดแทรกขึ้นไม่รอให้ป้าแม่มได้พูดจบ

เธอกำลังจะเดินขึ้นข้างบน แล้วนึกขึ้นได้ “ป้าแม่ม อาหารบน โต๊ะเก็บได้เลยนะ”

“คุณไม่กินหรอคะ” เธอถามด้วยความซึ้ง

“ไม่กิน ตอนนี้ฉันไม่อยากกิน” พูดจบเธอก็วิ่งขึ้นบันไดไป เธอหยิบใบหย่าที่พันเดชเตรียมไว้ก่อนแล้ว เธอเซ็นชื่อลงใบ หย่าโดยไม่ลังเล

มองดูลายเซ็นที่ตรงหน้า เธอยกยิ้ม

“พันเดช หลังจากวันนี้ คุณคือคุณ ฉันคือฉัน เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีก”