บทที่7 จะใช้เด็กผูกมัดผมหรือ

ชาคริยาจุงมือนิรดาเดินหน้าต่อไป เงยหน้าก็ เห็นรวิชญ์ทันที แปลกใจนิดๆ แต่แป๊ปเดียวก็ปรับตัว ทัน เดินต่อไปด้วยใบหน้าสงบ

“เธอมาทำอะไรที่นี่? ” รวิชญ์ถาม

สีหน้านิรดาบ่งบอกว่าไม่พอใจ “คุณรู้ไหม ชาคริยาเธอ…..

ชาคริยาดึงแขนนิรดาไว้ ไม่อย่าให้เธอพูดต่อ “ฉันมาดูปาริดา”

รวิชญ์เม้มปาก พูดอย่างประชดประชันว่า “เธอ จะใจดีขนาดนี้เหรอ”

“อื้อ ไปดูหน่อย นอนตั้งครึ่งเดือนแล้ว “ชาคริ ยาก็พูดอย่างประชดประชันเช่นกัน

ตามรวิชญ์ไปถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย ชาคริ ยาเห็นหน้าซีดของปาริดาทันที หน้าผากยังฉีกยา บาดทะยักอยู่

แค่ครึ่งเดือน เธอผอมลงมาก เรียกร้องความ สนใจด้วยการทำร้ายตัวเอง เธอโง่มาก เพื่อจะ กระตุ้นความสัมพันธ์ระหว่างชาคริยาและรวิชญ์ เธอก็ทำได้เสียทุกอย่างจริงๆ

“รวิชญ์..……..

ประตูเปิดออก ปาริดาร้องอย่างดีใจ พอเห็น ชาคริยา สีหน้าตึงเครียดทันที พูดอย่างไม่สบ อารมณ์ว่า “เธอมาทำไหม จะมาดูว่าฉันตายหรือยัง เหรอ”

ชาคริยาไม่โกรธ เดินเข้ามาอย่างสง่างาม “มา ดูคุณปาริดาคะ นอนโรงบาลตั้งครึ่งเดือน ยังไม่ดีขึ้น เลยเหรอ รวิชญ์เป็นหว่งแย่เลย

ดวงใจปาริดาคุกรุ่นและเร่าร้อนเหมือนมีไฟสุม อยู่ในอก เธอแย่งสามีของชาคริยา ยังทำเหมือนไม่มี อะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนเรื่องของคนอื่นด้วยซ้ำ ทำให้ ปาริดายิ่งเกียจพฤติกรรมของชาคริยามากขึ้น ถ้า คุณไม่อิจฉาฉัน ครอบครองผู้ชายของฉันไว้ ทำไม ฉันต้องมานอนที่นี้ละ

ชาคริยา เธอโหดร้ายมาก กรรมจะตามสนอง แก่สักวันหนึ่ง

ชาคริยายิ้ม ถึงจะมีกรรมตามสนองก็ไม่ใช่ฉัน ปาริดา คำพูดนี้ออกมาจากปากเธอไม่รู้สึกแปลกๆเหรอ เธอครอบครองสามีฉันเป็นเวลาห้าปี เป็นกิ๊ก ทำได้ถึงขนาดนี้ ก็สุดยอดจริงๆ

ปาริดาหน้าแดงหน้าดำ โดนชาคริยาประชด ประชันอย่างนี้ ยิ่งได้ที

ตอนนั้นฉันกับรวิชญ์แต่งงานกันแล้ว เธอนั้น แหละเป็นกิ๊ก บีบบังคับทำให้แม่ฉันต้องตาย เธอมี สิทธิ์อะไรว่าฉันเป็นกิ๊ก เธอนั้นแหละเป็นกิ๊ก

“ใช่เหรอ” ชาคริยาพูดอย่างไม่สะทกสะเทือน สักนิด เพราะไม่ได้ทำอะไรผิด “ หากรวิชญ์ไม่ลืม ฉัน เธอว่าเขาจะรักเธอไหมเนีย ปาริดา เธอปลอม ตัวเป็นฉันอยู่มาห้าปี อยู่ในเงาของฉัน มีสิทธิ์อะไร ว่าฉันเป็นกิ๊ก ถ้าเธอไม่พูดโกหก ชาตินี้รวิชญ์ก็คง ไม่มองหน้าเธอหลอก

คำพูดที่ก้าวร้าวทำให้ปาริดาได้รับความ กระตุ้น จ้องมองชาคริยาด้วยหน้าตาเหมือน พญามัจจุราชมาทวงวิญญาณ เธอปลอมตัวเป็น ชาคริยาครอบครองรวิชญ์มาห้าปี แล้วไง ขอให้มี เล่ห์เหลี่ยม เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ เธอสมควรได้รับ

“ฉันท้องแล้ว ” ชาคริยาพูด “เป็นลูกของฉันกับรวิชญ์เอง”

ปาริดาตกใจตาโต “กรี๊ดๆสุดขีด”จับสิ่งของ โยนชาคริยา ยังดีที่ชาคริยาหลบทัน โยนไม่ถูกตัว

“ชาคริยา “เธอไปตายซะ เธอไม่ได้ตายดีแน่ ปาริดาพาลโมโหโกรธเกรี้ยว

รวิชญ์ได้ยินเสียงทะเลาะดังออกมาจากห้อง ก็รีบวิ่งเข้ามา ปาริดาโวยวาย เห็นรวิชญ์เข้ามา ร้องไห้ ร้องเรียก “รวิชญ์ คุณให้ชาคริยาออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ เธอโหดร้ายมาก ฉันไม่ อยากเห็นหน้าเธอ”

สีหน้ารวิชญ์เปลี่ยนไปทันที ถามอย่างสงสัยว่า “ชาคริยา เธอทำอะไรปาริดา”

“ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่บอกเธอว่า ฉันท้อง”

คำพูดนี้เหมือนลูกระเบิด รวิชญ์ตื่นตระหนก ไม่ คิดว่าชาคริยาจะมีเล่ห์เหลี่ยมขนาดนี้ ทำอะไรลับ หลังให้ตัวเองท้องได้

รวิชญ์ลากมือชาคริยา พูดอย่างเย็นชาว่า “เธอ ออกไป”
ชาคริยาเดินตามรวิชญ์ออกไปอย่างสงบ ไม่ ได้ตกอกตกใจอะไร แต่วิธีทำของเธอกระแทกใจรวิ ชญ รวิชญ์ไม่ชอบชาคริยาเล่นเล่ห์เหลี่ยม แม้แต่ เรื่องตั้งครรภ์ก็เอามาหลอกล้อเขา พูดเสียงต่ำๆว่า “เธอท้องกับผมได้ไง เธอทำอะไร ”

ชาคริยาสัมผัสท้อง “ฉันเคยพูดแล้วว่าอยากมี ลูก ฉันก็มีวิธีของฉัน คุณวางใจได้ ก่อนที่ลูกจะออก มา ฉันจะดูแลเอง คุณไม่ต้องกังวล

“ชาคริยา ”

รวิชญ์เรียกอย่างตะโกน แววตาดุดันจ้องมอง เธอไม่ได้ถามคำยินยอมของผม เธอ “จะคลอกลูก เธอ อยู่ๆก็มีลูกโผ่ออกมาคนนึง เธอจะใช้ลูกผูกมัดผม แล้วไม่อยากหย่าใช่ไหม”