บทที่3 ปวดกระเพาะ

ปาลิดาสวยมาก ร่างสูงระหง คู่กับรวิชญ์ เหมาะมาก แต่หลังเธอเป็นแม่บ้าน ใส่แต่เสื้อยืดและ กางเกงขายาว

ไม่แต่งหน้า เหมือนเมียแก่ที่บ้าน

ชาคริยาและปาลิดาเปรียบเทียบกันไม่ได้ เพราะเธอนอกจากให้รวิชญ์เห็นสิ่งที่ดีที่สุดในตัว เธอแล้ว ไม่สนใจคนอื่นเลย

“รวิชญ์ เนคไทนี้สวยมาก เหมาะกับคุณจัง” ปาลิดาเอาเนคไทมาลองดู

รวิชญ์ยิ้มและพูดอย่างตามใจว่า “ เธอเลือก อะไรก็สวยหมด

ปาลิดายิ้มแบบขี้อาย “งั้นคุณรีบเปลี่ยนซิ”

รวิชญ์ถอดเนคไทอย่างเชื่อฟัง ยื่นเนคไทเก่า

ให้ปาลิดา แล้วเอา

เนคไทใหม่มาลองบ้าง

ปาลิดาพูดว่า เนคไทนี้เชยจัง ทิ้งเลยเน้อ เรา ซื้ออันใหม่
“เออ”

ชาคริยาอยู่ตรงข้ามพวกเขา มีเพียงเสื้อผ้า ไม่กี่ชิ้นปกปิดร่างอึดอัดใจของเธอไว้ ดูปาลิดาเอา เนคไทที่เธอเลือกตอนเช้าถูกทิ้งลงถังขยะ เหมือน น้ำใจของเธอก็ถูกปาลิดาทิ้งลงถังขยะเช่นกัน

“หน้าด้านไร้ยางอาย ฉันช่วยเธอตบมัน” นิ รดาด่าไปพลางทำท่าจะเดินไปหา

ชาคริยาดึงนิรดาไว้ สั่นศีรษะ “อย่า ตามใจเขา”

“เธอมีความกล้าแค่นี้นะ รวิชญ์เป็นผัวเธอนะ”

ชาคริยากัดริมฝีปากตัวเอง พูดอย่างเสียใจว่า ต่อไปก็ไม่ใช่แล้ว

“เธอไม่ยอมบอกเขาใช่ไหม ห้าปีก่อนเธอเป็น คนช่วยเขาแท้ๆ ทำไมกลายเป็นปาลิดา เรื่องนี้เธอ เก็บมานานแล้ว หรือจะเก็บมันตลอดชีวิต” นิราคา ไม่ชอบความอ่อนแอของเพื่อน

ชาคริยาเงยหน้าขึ้น เธอเคยบอกเขาแล้ว แต่รวิ ชญ์ไม่เชื่อเท่านั้น
เพราะความจําบางส่วนของ เขาหายไป อนาคตข้างหน้าเธอก็อยากให้รวิชญ์มีคนอยู่เคียง ข้าง

แยกย้ายกับนิราดาโดยไม่สุขใจ ชาคริยาเอา ชุดสูทที่เลือกไว้มาให้รวิชญ์ที่บริษัท เธออยากเอา ชุดสูทที่เตรียมเรียบร้อยแล้วให้รวิชญ์

ไม่ว่าที่ทำงานหรือที่บ้าน เธอไม่อยากให้เขา ต้องกังวลเรื่องเล็กๆที่ไม่สำคัญพวกนี้

หน้าประตู ได้ยินเสียงปาลิดาดังขึ้น รวิชญ์คุณ อย่าทำแล้ว

พอแล้ว……อือ…… “

เสียงจางๆเบาๆทำให้ชาคริยายืนแข็งอยู่ที่เดิม ครั้งนี้ไม่ใช่เจ็บใจ แต่คือปวดกระเพาะ ความเจ็บ ปวดนี้ทำให้กล้ามเนื้อในร่างเธอกระตุก

เธอผลักประตูเข้าไป เห็นรวิชญ์และปาริดา นอนอยู่บนโซฟา ด้านหลังของปาริดาเกือบเปลือย หมด เธอเห็นชาคริยาเข้ามาตื่นตกใจเข้าหาอ้อม กอดของรวิชญ์
รวิชญ์ขบเคี้ยว ส่งเสียงขับไล่ “ออกไป”

ชาคริยาฝืนใจทำเป็นสงบนิ่ง พูดยิ้มๆว่า “คุณ ปาริดาใจร้อนจัง ขณะมาชู้ถึงที่บริษัท”

ปาริดามองรวิชญ์อย่างน่าสงสาร สีหน้ารวิชญ์ ดำสุดขีด พูดอย่างเย็นชาว่า “ชาคริยา ฉันกับปาริ ดาจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยว

กับเธอ “ออกไป”

ชาคริยากำมือแน่น หัวใจแน่น รู้สึกว่ามีกระแส ร้อนจะล้นออกมาจากลำคอ เธอวางสูทลงบนโต๊ะ ทำงาน ฝืนยิ้ม “รวิชญ์ นี่คืนชุดสูทของคุณ ต่อไป อย่าลืมอีก มิฉะนั้นงานคุณยุ่งขึ้นมาคุณก็ลืม หาก ต้องออกงานก็ต้องให้ผู้ช่วยเตรียมให้อีก ถึงฉันไม่ อยู่ คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ

“เธอบ้าอะไร รวิชญ์ไม่พอใจ ยืนหลังชาคริยา

ชาคริยาหันหน้าไปหา แววตาแฝงด้วยความรัก

ใคร่จ้องมองรวิชญ์

“ไม่มีอะไร กลัวคุณจะดูแลตัวเองไม่ดี”
“ชาคริยา เธอไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลรวิชญ์ ให้ดี “ปาริดากอดแขนรวิชญ์ “ฉันต้มโจ๊กทะเลให้รวิ ชญ์ เธอก็มากินหน่อยซิ”

พูดไป ปาริดาก็เทโจ๊กให้ชาคริยาถ้วยหนึ่ง ชาคริยากินไปนิดหนึ่ง

กลิ่นคาวปลา ก็ทำให้เธอปวดกระเพาะอาการ

จุกเสียด

ได้กลิ่นคาวเลือดเข้าสู่หลอดลม ชาคริดาทน ไม่ไหว ถ้วยล้มลงกับพื้น ปิดปากแล้วรีบวิ่งไปอวกที่ ห้องน้ำ

เลือดสีแดงเปื้อนกระเบื้องสีขาว ดูแล้วน่ากลัว มาก ใบหน้าชาคริยาซีดมาก มองกระจก เห็นรวิชญ์ เดินเข้ามา เธอรีบเปิดก๊อกน้ำล้างเลือดให้สะอาด