บทที่ 8 ปาริดาหวาดกลัว

บางครั้งชาคริยาก็รู้สึกหมั่นไส้ตัวเอง เพื่อรวิ ชญ์เธอทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ ชาคริยาพยายามสงบ อารมณ์ ไม่ให้คำพูดของรวิชญ์สะทกสะท้านเธอ หย่าแน่นอน แต่ลูกก็เป็นของคุณ

รวิชญ์หัวเราะ รู้สึกคำพูดของชาคริยาน่าขำ มาก เธอคลอดลูกอย่างอยากลำบาก สุดท้ายให้เขา เธอคิดว่าใครจะเชื่อ มันเป็นไปไม่ได้

เวลาพูดก็พูดได้น่าฟังจริงๆ เล่ห์เหลี่ยมเธอ เยอะมาก ผมไม่เชื่อเธอหลอก รีบไปทำแท้งซะ รวิ ชญ์พูดอย่างโหดร้าย

ชาคริยาหน้าซีดเผือด ไม่กล้าเชื่อ เขาให้เธอ

ไปทำแท้ง

ชาคริยาไม่ยอม คำพูดอันโหดร้ายกระแทกใจ “ไม่ ฉันต้องคลอดออกมา นี่คือเลือดเนื้อของ เราสองคน”

“เธอรู้ว่าผมเกียดคุณไหม” รวิชญ์ลากมือ ชาคริยาไว้ “เกลียดทั้งสายเลือดเธอ คลอดออกมา ก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรกัน ทำแท้งเดี๋ยวนี้เลยไม่ดี กว่าหรือ
ชาคริยาน้ำตาไหลนอง ช็อก กับคำคมบาด

จิตที่กระแทกประสาทเธอ เกือบเป็นลม เลือดใน ตัวชาคริยากำลังไหลย้อนกลับ พูดอะไรไม่ออกใน วินาทีนั้น

ชาคริยารู้สึกตัวอีกที คือรวิชญ์ลากเธอไปคณะ สูติศาสตร์และ

นรีเวชวิทยา เธอเช็ดน้ำตา พยายามดิ้นรน “คุณปล่อยฉันนะ”

“ชาคริยา เธอรู้ไหมทำไมผมไม่อย่ามีลูกกับ เธอ เพราะว่าถ้ามีลูกอยู่ ระหว่างเราก็จะตัดขาดกัน ไม่ได้ นี่คือฝันร้ายของผม แต่งงานกับเธอก็เป็นฝัน ร้ายของผมเช่นกัน

“พอแล้ว! ”

ชาคริยาเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น เพียะ! รวิ ชญ์โดนตบอย่างแรง

เสียงตบทำให้รวิชญ์หยุดเดิน เสียงนี้ก็ทำให้ ชาคริยารู้สึกตัวอีกครั้ง ชาคริยาจ้องรวิชญ์ด้วย น้ำตานอง แววตาแฝงด้วยความผิดหวัง “เราหย่า กันเดี๋ยวนี้เลย ลูกฉันก็ไม่ให้คุณละ”
รวิชญ์ตกใจไปพักนึง มองชาคริยาอย่างไม่มีตัว ตน มือก็ปล่อยไปแล้ว

ชาคริยาอิสระแล้ว เดินไปด้วยใจไม่อยู่กับเนื้อ กับตัว ในชีวิตนี้เธอไม่ใช่มีแต่รวิชญ์ ยังมีลูก แต่น่า สงสารลูกจ้ง เกิดมาก็ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ

เวลานี้ ชาคริยาสับสนแล้ว สิ่งที่เธอเลือกถูก ต้องไหม

หากลูกไม่มีความสุข เราให้กำเนิดลูกทำไหม

ชาคริยาร้องให้เงียบๆคนเดียว ไม่รู้จะทำยังไง ลูกเป็นอนุสรณ์ที่เธออยากให้รวิชญ์ แต่เขาไม่เอา

“ฉันท้องแล้ว ในท้องเป็นลูกคุณ รวิชญ์ คุณไม่ เอาฉันแล้วหรือ

ปาริดาหวาดกลัวมาก กลัวว่าชาคริยาท้องรวิ ชญ์จะทิ้งเธอไป ติดตามรวิชญ์และถามบ่อยๆ รว ชญ์รู้สึกเครียด ถูกปาริดาถามบ่อยๆยิ่งหงุดหงิด ปัด มือปาริดาทิ้ง แววตาแฝงด้วยความไม่แยแส “ปาริ ดา เธอไม่เชื่อใจผมหรือไม่เชื่อใจตัวเอง”

ปาริดาหน้าบึ้งตึง ก้มหัวลง ความโลภของเธอทําให้เธออึดอัดใจมาก เธอไม่ใช่ไม่เชื่อใจรวิชญ์ วัน หนึ่งที่ชาคริยาไม่ยอมหย่ากับรวิชญ์ เธอก็จะอึดอัด ใจไปวันหนึ่ง สักวันเมื่อความจริงปรากฎ ความเท็จก็ จะ

สลายไป ถึงวันนั้นเธอไม่ได้รวิชญ์และรวิชญ์ก็ จะเกียจชังเธออีก เธอไม่อยากเห็นสถานการณ์แบบ นี้มากที่สุด

“ไม่ใช่แน่นอนคะ”ปาริดาฟืนยิ้ม รีบจับมือ เขาไว้ “ฉันไม่ไว้วางใจชาคริยาต่างหาก เธอมี เล่ห์เหลี่ยมมาก เพื่อผลประโยชน์ตัวเองอะไรก็ ทำได้ ฉันกลัวค่ะ”

รวิชญ์ทำตัวเหินห่างผลักปาริดาออกไป “ผม ไม่อย่าได้ยินชื่อชาคริยา หากเธอเหนื่อยก็พักผ่อน ดีๆ เรื่องที่ไม่ควรก้าวก่ายก็ไม่ต้องเข้าไปยุ่ง

รวิชญ์จากไปด้วยระคายเคือง บัดนี้เขาไม่มี ความอดทนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ปาริดาพูดแต่เรื่อง ชาคริยา ทำให้เขาอึดอัดใจ แยกแยะไม่ออกความ รักของตัวเอง คิดถึงแววตาที่ผิดหวังของชาคริยา เขารู้สึกหวาดกลัวมาก กลัวชาคริยาจะจากเขาไป กะทันหัน ดังนั้นเขาต้องปล่อยวางเรื่องทำแท้งก่อน
ปาริดาพูดเรื่องชาคริยาต่อหน้าเขาบ่อยๆ และ พูดว่าชาคริยาเคยทำอะไรๆ เขาเกียจมาก ไม่อย่า ให้คนอื่นทำลายชื่อเสียงของชาคริยา ความรู้สึกที่ ผสมผสานกันอย่างนี้ทำให้เขาทรมานมาก เขาปวด หัวอีกแล้ว

รวิชญ์กินยาไปสองเม็ด หายใจเข้าลึกๆ อาการ ปวดหัวค่อยๆบรรเทา

ลง

“ปวดหัวอีกแล้วเหรอ”