ตอนที่2ยืมเงิน

ผ่านไปนานมากลู่หยาวถึงจะลุกขึ้นเดินไปล้างจานที่ห้องครัวแล้ว นำจานเข้าเครื่องฆ่าเชื้อด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉยเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ออกจากบ้านไปเอารถใช้เวลาขับรถไปบริษัทครึ่งชั่วโมง

พนักงานเห็นลู่หยาวต่างก็ทักทาย”สวัสดีค่ะ/ครับผู้จัดการ

“อืม”ลู่หยาวยิ้มแล้วพยักหน้าเข้าไปในออฟฟิศแล้วถอดเสื้อ กันหนาวออกถามผู้ช่วย “ประธานมาหรือยัง? ”

“มาแล้วค่ะอยู่ที่ออฟฟิศ

ลู่หยาวไปที่ออฟฟิศประธานเคาะประตูเข้าไป

“ผู้จัดการมาแล้วหรอ? “ประธานเห็นลู่หยาวมารีบวางลง เอกสารที่อยู่บนมือเชิญเธอไปนั่งที่ห้องรับแขกรวมทั้งชงชาให้ เธอ ผู้จัดการมานี้มีอะไรหรือเปล่า? ”

“เกี่ยวกับเรื่องที่ยืมเงินคุณลู่หยาวก็ไม่ปกปิดถึงขอร้องว่า “ประธานฉันทำงานที่บริษัทสามปีคุณรู้จักฉันดีเงินสิบล้านนี้ฉัน หวังว่าคุณจะให้ฉันยืม

ประธานจนิ่งไปสักพักสีหน้าหนักใจ”ผู้จัดการบริษัทไม่ใช่ว่า ผมพูดอะไรก็จะอย่างนั้นนะครับอีกอย่างเงินจำนวนมากขนาดนี้ ถึงผมจะตกลงก็ไม่ได้แปลว่าหุ้นส่วนท่านอื่นจะเห็นด้วยนะครับ”

“ฉันรู้ฉันขอยืมกับคุณโดยส่วนตัวได้ไหม? “หยาวพูด“คุณวางใจได้เลยนานสุดครึ่งปีเงินก้อนนี้ฉันคืนคุณแน่นอนรวมทั้งจะ

ให้ดอกเบี้ย ณร้อยละห้า “ผู้จัดการคือผมไม่มีวิธีเงินของผมก็ภรรยาผมเป็นคนดูแลอีก

อย่างภรรยาผมเป็นยังไงคุณก็รู้ถ้าเธอรู้ว่าผมให้ใครยืมเงินผม

คงไม่ได้เข้าบ้านแล้วแหละ

เหมือนว่าประธานคิดอะไรออกถามลู่หยาว”เอิ่มมมถ้าจำไม่ ผิดสามีคุณเป็นนักลงทุนไม่ใช่หรอ? สำหรับเขาแล้วเงินสิบล้าน เป็นแค่เงินก้อนนิดเดียวทำไมคุณไม่คุยกับเขา? ”

“อ๋อเขาหน่ะหรอลงทุนเล็กๆน้อยๆอะ” ในขณะที่หยาวพูดคำ

นี้ปวดใจเหลือเกิน

แต่งงานสามปีนอกจากเธอจะรู้ว่าชาวหมู่เชิงเป็นนักลงทุนแล้ว นอกเหนือจากนั้นแม้กระทั่งบริษัทเขาอยู่ที่ไหนเดือนหนึ่งกำไร เท่าไหร่เธอยังไม่รู้เลยอีกอย่างพวกเขาก็มีสัญญากันเงินของเขา ก็เป็นของเขา

“ผู้จัดการลู่ไม่ใช่ผมไม่อยากช่วยแต่ผมไม่มีกำลังนั้นจริงๆ ประธานชงชาให้ลู่หยาวแก้วนึง”งั้นเดี๋ยวผมให้ฝ่ายบัญชีขึ้นเงิน เดือนให้คุณสักหน่อยช่วงนี้คุณก็ลำบากจริงๆ”

ลู่หยาวรู้ว่าถึงพูดต่อไปก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรลุกขึ้นแล้วจาก ไป”งั้นขออภัยด้วยนะคะที่รบกวนท่านตั้งนานขอบคุณท่านมาก

“ไม่เป็นไรผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรคุณคุณลองไปกู้ธนาคารดูก็ได้นะ”
“ขอบคุณค่ะ”

ออกจากออฟฟิศของประธานลู่หยาวรู้สึกหงุดหงิดไปห้องน้ำ เห็นว่าไม่มีใครจึงเข้าไปในห้องเล็กๆหยิบบุหรี่กับไฟแช็คออกมา จากกระเป๋าจุดหนึ่งม้วน

เธอไม่ได้ติดบุหรี่ดูดบุหรี่ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบตั้งแต่แต่งงานกับ ข่าวหยู่เชิงรู้ว่าเขาไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เธอก็ไม่ได้แตะมันอีกเลยเพิ่ง มาดูดช่วงหลังๆติดซะด้วย

ลู่หยาวนั่งดูดบุหรี่อยู่บนชักโครกสีหน้าตึงเครียด

แต่เล็กจนโตเธอรู้สึกภาคภูมิใจที่พ่อเป็นผู้พิพากษามาตลอด ตอนขึ้นมหาลัยก็เคยคิดจะสอบเข้านิติศาสตร์แต่ก็ไม่ได้ชอบ ขนาดนั้นสุดท้ายก็เลือกการบริหารธุรกิจอยู่ดี

จริงๆเธอรู้สึกมานานแล้วว่าบ้านเธอร่ำรวยมากตอนแต่งงาน สินสอดก็มากมายอีกอย่างทั้งครอบครัวของเธอก็ย้ายไปอยู่ใน คฤหาสน์สามชั้นคิดเสมอว่าพ่อหาเงินได้มากเกินไปแต่ก็ไม่ได้ คิดอะไรไปมากกว่านี้

จนเมื่อเดือนที่แล้วพ่อไม่กลับบ้านข่าวแถลงว่าเขาโกงเงิน จํานวนมากจากนั้นลู่หยาวจึงรู้ว่าพ่อโดนจับแล้ว

แม่ร้องไห้จนตาบอด โศกเศร้าจนผมขาวไปหมด

ลู่หยาวก็เข้มแข็งดีนะทั้งปลอบใจแม่และติดต่อทนายหาวิถี ทางชำระหนี้ทีละนิด

บ้านแต่ละหลังก็ขายไปหมดแล้วรวมทั้งสินสอดพวกบ้านหรือรถเธอก็ยังหน้าด้านย้ายไปอยู่กับชาวหมู่เชิงแต่ก็ยังขาดอีกสิบ ล้านพวกญาติๆกลัวครอบครัวเธอยังไม่ทันเลยยิ่งเงินนะอย่าพูด ถึง

ครึ่งเดือนนี้เพื่อนที่เธอติดต่อได้เธอก็พยายามติดต่อไปหมด แล้วแต่ก็ไม่ได้เงินมาสักบาท