ตอนที่ 13 นานพอแล้ว

ตอนที่ 13 นานพอแล้ว

เด็กผู้หญิงคนนั้นตกใจกลัว จนหน้าแดง อยากจะหนี แต่ จินซวนกลับยิ่งกอดไว้แน่น

เล่ยเซียวเค่อก็เลือกเด็กผู้หญิงมาคนหนึ่ง เด็กผู้หญิงคนนั้น มองไปที่จินซวนหนึ่งครั้งแล้วก็กลับมามองที่เล่ยเซียวเค่อ ตกใจกลัวจนร้องไห้ขึ้นมาทันที

เล่ยเชียวเค่อยพูดกับหลิวโอเฉินที่อยู่ด้านข้างอย่างละอาย

“น่าเศร้าจริงๆ เพราะว่าฉันหน้าตาไม่ดีจนทําให้ เธอกลัวจน

ร้องไห้เลยหรอ”

หลิวโอเฉินหัวเราะหึๆอยู่สองครั้ง แล้วตั้งใจมองไปที่ซิปกาง เกงของเล่ยเซียวเค่อ

“เอ๋? นายยังไม่ได้เอาอาวุธออกมา ทำไมถึงทำให้กลัวจน

ร้องไห้ได้ล่ะ?”

เลยเชียวค่อยิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับส่ายหัว “แก่แล้ว แก่แล้ว!”

ประตูถูกปิดเอาไว้แล้ว สาวคนไหนอยากออกก็ออกไม่ได้แล้ว
ภายในห้องเหล่าคุณชายได้เลือกเหยื่อของตัวเองไว้แล้ว มี ทั้งปลอบ มีทั้งขู่ ต้องลงมือก็ลงมือแล้ว

“อีฟาน นายไม่อยากได้ใครสักคนเลย? สบายใจได้ พี่ชาย คนนี้คัดมาให้แล้ว รับรองสะอาดทุกคน!

พี่เอาหัวเป็นประกันเลย สะอาดยิ่งกว่าผ้าขาว!

นายเลือกมาคนเถอะ? อ่า?”

พี่ห้าพยายามชักชวนอีฟานอีกครั้ง

เฉียวอีฟานเอานิ้วถูกไปที่ปลายตาเล็กน้อย แล้วยิ้มอย่างสง่า

งาม

“พี่ห้า ช่วงนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย เพิ่งกลับประเทศมา ยัง มีเรื่องปวดหัวที่ต้องจัดการอีกหลายเรื่อง วันนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันไปก่อนนะ วันหลังค่อยเรียกพี่มาดื่มกัน

“กลับเร็วจัง?”

พี่ห้าไม่เชื่อเบิกตากว้างขึ้น

เฉียวอีฟานลุกยืนขึ้น ตบไปที่ไหล่ของเล่ยเซียวเค่อ

“เซียวเค่อ พวกนายสนุกกันไป ฉันกลับก่อนละ
เล่ยเซียวเค่อโบกมือ เยาะเย้ยเขา

“โอ้ ตอนอยู่ต่างประเทศเป็นสัตว์ร้ายออกล่ากลางคืนตลอด พอกลับประเทศทำถึงเปลี่ยนนิสัยไปได้?

ไม่ใช่เพราะผู้หญิงแรกอะไรบางคน ถึงได้มีวินัยขึ้นมา?” เฉียวอีฟานยิ้มเบาๆขึ้นมา “นายนี่ไร้สาระ! ไปก่อนละ!” หลิวโอเฉินลุกขึ้นมาด้วยทันที พูดว่า “รอด้วย! ฉันไปด้วย!” พี่ห้าขมวดหน้า “โอเฉิน แบบนี้คงไม่ดีเท่าไหร่

อีฟานปวดหัว นายก็ปวดหัวด้วยหรอ?

ไม่ไว้หน้าพี่ชายคนนี้กันเลย?”

หลิวโอเฉินมองพี่ห้าอย่างลำบากใจ พร้อมกับมองไปร้องขอ ความช่วยเหลือจากเฉียวอีฟาน

เฉียวอีฟานยอมช่วยเขาในที่สุด “วันนี้ฉันสั่งงานโอเฉินไว้ หลายอย่าง

เขาคงยังทําไม่เสร็จ ให้เขากลับไปบริษัทท่าต่อ”

พี่ห้าถอนหายใจ “โอ้ ทำงานกับอีฟาน น่าสงสารจริงๆ”
หลิวโอเฉินรีบหยิบเสื้อผ้า เดินไปด้านข้างๆของเฉียวอีฟาน เดินออกไปด้วยกัน

คางจ่ายรออยู่ด้านนอกกำลังเล่นไฟแช็กอยู่

มองเห็นเจ้านายเดินออกมา รีบเรียกสติกลับมา เดินตามออก ไปด้านนอกด้วยกัน

ขณะเดินผ่านห้องโถงที่มีเสียงดัง พี่ห้ายังพูดถึงเรื่องคลับ

one more night ที่หูของอีฟานอยู่ ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าเฉียวอีฟานจะมองเห็นรูปร่างที่ดูคุ้นเคย

“เอ๋?”

เขาหยุดเดินแล้ว มองไปตามแนวแสงไฟนีออน

พี่ห้าถามอย่างประหลาดใจ “อีฟาน ดูอะไรน่ะ? หรือว่าสนใจ สาวคนนั้น? บอกพี่มา ถึงเธอจะมีสามีแล้วสิบคน พี่คนนี้ก็ จัดการมาให้ได้!”

เฉียวอีฟานขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังมีเค้าโครงที่ดูหล่อเหลา อยู่เหมือนเดิม

เขาโบกมือเล็กน้อย “ไม่ใช่…เหมือนว่าจะเห็นคนรู้จักคนหน่ง…”

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว…

มองไปแล้ว…เหมือนว่าจะเป็น…

เขียวลั่วหยาว!!!

“คนรู้จักคนไหน? เรียกว่าอะไร?”

ใบหน้าของพี่ห้าแทบจะติดไปที่หน้าของเฉียวอีฟาน

หลิวโอเฉินก็มองออกไปรอบๆด้วยเช่นกัน

มีคนรู้จักอยู่ที่ไหนกัน….

เฉียวอีฟานพยายามหาจนรอบอย่างดื้อรั้น เป็นเวลาห้านาที พร้อมกับผู้ชายสองสามคนที่ยืนอยู่ด้วยกันอย่างงุนงง

ท้ายที่สุด เฉียวอีฟานถอนหายใจ พร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น

“ฉันอาจจะดูผิดไป คนดูเหมือนกันหลายคน…

พี่ห้าไปส่งอีฟานที่รถ รอจนกระทั่งอีฟานขับรถออกไปไกล เขาถึงเดินกลับเข้าไปด้านใน
เฉียวอีฟานปิดประทุน ขับรถไปพร้อมกับขมวดคิ้ว

เมื่อสักครู่เหมือนเห็นเซี่ยวลั่วหยาวจริงๆ!

แน่นอน แค่เสี้ยววินาที…

แต่ดูเหมือนจริงๆ…

ดูเหมือนดูเหมือน…

เฉียวอีฟานหัวเราะเยาะตัวเอง

“ฮา ฉันโง่แล้วหรอ

ทำไมถึงได้คิดถึงแต่สาวโง่คนนั้น?

สาวโง่เพี้ยนแบบนั้น ตีเธอให้ตายก็ไม่กล้าไปที่แบบนั้นหรอก” เมื่อคิดได้แบบนี้ เฉียวอีฟานถึงได้รู้สึกโล่งใจ

ไม่นานเขาก็ขับรถถึงวิลล่าริมทะเล ทันทีที่รถจอดก็มีคนมา เปิดประตูรถให้เขาทันที

พร้อมกับคำนับ “คุณชาย กลับมาแล้ว”
“อืม”

คางจ่ายลงมาจากรถอีกคัน เดินตามเฉียวอีฟานเข้าไปด้าน

ใน

เฉียวอีฟานเตะรองเท้าออก แล้วถอดเสื้อคลุมออก แล้วนอน เหยียดตัวไปบนโซฟา

เปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดไปที่รายการ “ครอบครัว” ใน รายชื่อเบอร์โทรศัพท์ มองไปที่ชื่อของ “สาวน้อยเตี๋ยว” อย่าง ลังเล

โทรหาสาวโง่คนนั้นดีไหม?

ถามว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? เหงื่อตก โทรไปหาเธอ จะดูไม่มีน้ำยาหรือเปล่า? ประธานบริษัทคนหนึ่ง โทรไปหาผู้ช่วยเล็กๆคนหนึ่งนี่นะ? ไม่สมเหตุสมผลเลย…

แต่ว่า นิ้วแม่โป้งของเฉียวอีฟาน กดไปที่ปุ่มโทรออกหา “สาว น้อยเหี่ยว”

จากนั้นรีบกดไปที่ปลุ่มวางสาย