บทที่ 7 ผู้ชาย?

เสียงผู้อำนวยการหลิวปลายสายดังขึ้น “รุ่ยซิน รีบมาที่สำนักงาน ด่วน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว

การแสดงของเขาค่อยๆ แข็งทื่อ “เกิดเรื่องอะไร?

เสียงผู้อำนวยการหลิวดังขึ้นอีกครั้ง “เรียกให้คุณมาคุณก็มา อย่าพูดมาก ให้เวลาคุณสิบห้า ถ้าภายในสิบห้านาทีคุณยังมาไม่ ถึงสํานักงาน โดนหักเงินเดือน

พอได้ยินว่าหักเงินเดือน จึงรีบวิ่งลงบันไดและตรงไปที่ป้าย รถเมล์

ตอนแรกอยากไปทักทายแม่สักหน่อย แต่คงไม่ทันแล้ว

สิบนาทีต่อมา เขาปรากฏตัวตรงทางเดินด้านนอกสำนักงาน ของผู้อำนวยการหลิว หยุดก้าวเดิน หยิบหนีออกมาจากกระเป๋า หวีผม จากนั้นส่องกระจกตรงทางเดิน หลังจากรู้สึกพอใจแล้ว จึง ยิ้มมุมปาก เดินเข้าไปในห้องประชุม

ขณะเดียวกันมีหลายคนเดินผ่านทางเดินมองเขาเหมือนสัตว์ ประหลาด

เขาถอนหายใจ เฮ้ คนมันหล่อช่วยไม่ได้ แม้แต่ผู้ชายยังหลง

ในห้องประชุมของผู้อำนวยการหลิวฝ่ายวางแผน
“ในที่สุดคุณก็มาแล้ว”

ผู้อำนวยการหลิวเดินกระวนกระวายใจอยู่ในห้องประชุม สีหน้าเคร่งเครียด คาดว่าจะเจอปัญหาใหญ่อะไรบางอย่าง

ช่าเลืองมองช่างกวนรุ่ยซิน ผู้อำนวยการหลิวพูดต่อ “เรื่องเป็น อย่างนี้ เมื่อเดือนที่แล้วพวกเราได้รับคำสั่งซื้อของจากฝ่าย สถาปัตยกรรมสำนักงานใหญ่ ส่งสินค้าไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เช้า นี้คนที่รับผิดชอบฝ่ายสถาปัตยกรรมโทรศัพท์มา บอกว่าสินค้ามี ปัญหา ต้องการคืนสินค้า

ช่างกวนรุ่ยซินสีหน้าเปลี่ยนไป “สินค้ามีปัญหา นั่นคือปัญหา ฝ่ายผลิต แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฝ่ายวางแผนของพวกเราด้วย

สีหน้าของผู้อำนวยการหลิวยิ่งเคร่งเครียด “ฉันรายงานต่อ ท่านประธาน แต่ท่านประธานขอร้องให้พวกเราฝ่ายวางแผนและ ฝ่ายสถาปัตยกรรมปรึกษาหารือ พยายามลดความเสียหายให้ น้อยสุด คนที่ฝ่ายบริษัท โครงสร้างฝ่านซื้อคุณก็รู้ ทั้งหมดเป็นคน ถ่อย เมื่อวานฉันให้เสี่ยวหลิวไปที่ฝ่ายบริษัท โครงสร้างฝ้านซื้อ นอกจากเขาแล้ว คนที่เหลือเข้าโรงพยาบาล มันเป็นเรื่องที่น่า กลัว”

ได้ยินเช่นนี้ เขาตัวสั่นเทา ผู้อำนวยการหลิวไม่ปล่อยให้ตัวเอง เป็นตัวรับกระสุนให้คนฝ่ายบริษัทโครงสร้างฝ้านซื้อทำให้เย็นลง

“ไม่ได้ ฉันไม่ไป”

ซ่างกวนรุ่ยซินนั่งบนเก้าอี้ เรื่องนี้ผู้อำนวยการหลิวฝ่าย วางแผนแก้ไขไม่ได้ ตัวเองเป็นแค่คนตัวเล็กๆ ในฝ่ายวางแผนทําอะไรได้

ท่าทางอำนวยการเหมือนหมดหนทาง ถอนยาว อะไร คนในฝ่ายวางแผนเรียกมาคุยแล้ว ใครยอมทำไม่ได้ ตัวเองฐานะคนรับผิดชอบต้องทําเอง

เข้ามารับตำแหน่งต้องรับผิดชอบเรื่องหนักถึงสามเรื่อง หลิงตำแหน่งนายหญิง เรื่องแรกต้องจัดการคือปลด พนักงาน คาดต่อไปฝ่ายฝ่ายผลิต อีกสองสาม ฝ่าย จัดการ และเธอเชือดไก่ให้ลิง

ในฐานะหัวหน้างานของสำนักงานใหญ่ ถ้านำสำนักสร้างบารมี เป็นเรื่องยากการบริหารจัดการ

เรื่องเขาเข้าใจได้

ก๊อกก๊อก

เสียงเคาะประตูมาจากด้านนอก

“เข้า” ผู้อำนวยการหลิวพูด

พนักงาน

จากนั้นมองที่ ช่างกวนรุ่ยชิน รุ่ยซิน หัวหน้าเรื่องให้ ไปหา ให้คุณไปด่วน สีหน้าเขาเปลี่ยนแน่นอน
ตอนที่เดินขึ้นไปหาหัวหน้าที่ห้องประชุม ในห้องประชุมมีเสียง ของหวางหลังและรองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นดังขึ้นมา

รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นดูเหมือนกำลังร้องไห้ “หัวหน้า คุณ ต้องช่วยฉันนะ”

หวางหลิงปลอบใจ “วางใจเถอะ ฉันต้องจัดการนายคนนั้น

แน่นอน ให้คุณหายหงุดหงิด

จากนั้นก็ได้ยินเสียงด่าด้วยความโกรธของหวางหลิง “ในเมื่อ กล้ามาหลอกผู้ช่วยของฉันทำความสะอาดห้องน้ำ ฉันจะสับเขา เป็นชิ้นๆ”

ตอนที่ช่างกวนรุ่ยอินเตรียมจะหลบหนี ไม่ทันระวังชนแจกัน ดอกไม้เข้า แจกันกลิ้งไปเรื่อยๆ จนเกิดเสียงดัง

“เข้ามา”

หวางหลิงเงยหน้ามองไปข้างนอกประตู

ช่างกวนรุ่ยซินไม่มีทางเลือก จึงต้องเข้าไปในห้องประชุม รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นน้ำตาไหลนองหน้า มองเขาด้วย ความสะใจ จากนั้นมองหน้าหัวหน้า

หวางหลิงยกแก้วไวน์แดงขึ้นมา เขย่าไวน์แดงที่อยู่ข้างใน ใบหน้ามีรอยยิ้มแปลกๆ ปรากฏขึ้น “ทำไม? กลัวหรือ?”

กลัว? ช่างกวนรุ่ยซินยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก “ฉันกลัวก็คือ มีคุณ คอยสนับสนุนฉัน…..”
“คุณ…” หวางหลิงโกรธจนเห็นได้ชัดบนใบหน้า ถ้าไม่ใช่เรื่อง ทนายคนนี้เปิดห้องในคืนนั้นมาบีบบังคับตัวเอง ก็จะให้เขาเก็บ ของแล้วออกจากบริษัทไปนานแล้ว

“เรื่องฝ่ายสถาปัตยกรรมคุณคงรู้เรื่องแล้ว ฉัน ให้คุณไป จัดการเรื่องนี้” ใบหน้าของหวางหลังมีรอยยิ้มแห่งความสะใจ คนที่รับผิดชอบของฝ่ายสถาปัตยกรรมไม่เพียงต้องการคืนสินค้า แต่ยังให้พวกเราชดใช้ค่าเสียหายให้พวกเขาถึงสามสิบล้าน ค่า ชดใช้สามสิบล้านี้ พวกเราสำนักงานใหญ่ไม่เห็นด้วย การคืน สินค้า พวกเราก็ไม่เห็นด้วย สินค้าไม่มีปัญหา เป็นเพราะพวกเขา จงใจอาศัยช่องว่างของสัญญา

“ความหมายของฉันชัดเจน เชื่อว่าคุณรู้ว่าต้องทำอย่างไร หวางหลิงมีรอยยิ้มแห่งความอาฆาต “ถ้าคุณจัดการเรื่องนี้ได้ เป็นอย่างดี ก็จะได้อยู่ที่สำนักงานใหญ่ต่อ แต่ถ้าจัดการได้ไม่ดี ให้รีบเก็บของออกไปจากบริษัทซะ ไปไกลเท่าไรได้ยิ่งดี นับจากนี้ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ

ช่างกวนรุ่ยซินยิ้มอย่างขมขื่นอยู่ในหัวใจ ดูเหมือนครั้งนี้หวาง หลังต้องการเล่นสนุก

ถ้าตอนนี้เขาตกงาน เขาคงต้องขอทานตามข้างถนน

เห็นซ่างกวนรุ่ยซินแสดงออกเช่นนี้ หวางหลิงสุขใจจนพูดไม่ ออก ข้อพิพาททางการเงินกับฝ่ายสถาปัตยกรรม คน ในบริษัท ไม่มีทางแก้ไขได้ ต้องเป็นไปตามขั้นตอนตามกฎหมาย ความ สามารถของนายคนนี้ ไม่เพียงแต่เจรจาไม่สำเร็จ ไม่แน่นอาจถูกคนป่าเถื่อน ในฝ่ายสถาปัตยกรรมเล่นงานเข้าให้

ช่างกวน ย น เห็นสายตาดูถูกเหยียดหยามของหวางหลิง ก็รู้ ว่าในใจเธอคิดอะไร

เขาเลือกสีหน้า ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ต้องลองดู ไม่อย่างนั้น ตัวเองคงต้องเก็บของแล้วออกไปจากบริษัท

ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมพอดู

ก๊อก…ก๊อก…

เสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก

“เข้ามา”

รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นเดินเข้ามาจากข้างนอก มีผู้ชายคน หนึ่งเดินตามหลังเธอ สวมสูทแบรนด์เนม ผมหวีเรียบแป้ นี่ยังไม่ สำคัญ ที่สำคัญคือชายคนนี้หล่อเหลาเอาการ หากผู้หญิงได้เห็น จะต้องหลงรัก

ชายหนุ่มมองหวางหลิงด้วยสายตาอันอบอุ่น “เป็นไงบ้าง? มา ถึงเมืองเว่ยปรับตัวได้หรือยัง?”

หวางหลิงพยักหน้า ใบหน้าเจ้าชู้ “ยังต้องปรับตัวอีก ขอบคุณ ในความใส่ใจของคุณ

“ต้องมาเกรงใจฉันทำไม?”

“ฉัน…”

“อ้อ…เพื่อนฉันอยู่ที่โรงแรมอู่หวาจัดงานเต้นรำ
ช่างกวนรุ่ยซินหันไปที่ห้องประชุม ชายคนนี้ คาดว่าเป็นเพื่อน ของหวางหลิง แห้งเป็นไม้เสียบผีพร้อมติดไฟ ไม่แน่ว่าหลังจาก งานเต้นรํา อาจจะเปิดห้องหรือเปล่า…….

ปรากฏรอยยิ้มที่มุมปากเขา ถ้าหากนำเรื่องที่เขาและหวาง หลิงเปิดห้องเมื่อครั้งที่แล้วไปบอกชายคนนี้ ยังไม่รู้ว่าชายคนนี้ จะมีหน้าอย่างไร

พวกเขาทั้งสองคนนับได้ว่าเป็นชายฉลาดหญิงงาม เป็นคู่ที่ เหมาะสม มันจะมากเกินไป ถ้าตัวเองในตอนนี้จะพยายามแยก ทั้งคู่ออกจากกัน แม้ว่าหวางหลิงกับตัวเขาเองจะเป็นปฏิปักษ์กัน

คาดว่าหวางหลิงกลัวเขาจะพูดเพ้อเจ้อ ขณะที่เขากำลังเดิน ออกจากห้องประชุม หวางหลงรีบปิดประตูห้องประชุมทันที

มองไปที่รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่น “เรื่องเมื่อวานเป็นเรื่องน่า อาย ฉันต้องขอโทษคุณด้วย”

ตอนนี้เขารู้สึกว่า เรื่องเมื่อวานนี้มันเกินไปจริงๆ มันเป็นความ ผิดของหวางหลิง ไม่ใช่ความผิดของเธอ

เมื่อรองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นเห็นเขาขอโทษตัวเอง สีหน้าค่อย ดีขึ้นมาหน่อย “คุณอย่าคาดหวังว่าหัวหน้าจะปล่อยคุณไป เธอ ให้ฉันมาบอกคุณ คุณมีเวลาเพียงแค่สิบวัน ถ้าพ้นจากสิบวันไป แล้ว ยังไม่สามารถจัดการเรื่องให้ดีได้ คุณจะถูกไล่ออกอย่างเป็น ทางการ”
เรื่องนี้เขารู้อยู่แล้ว รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นยังพูด “ชายคน นั้นคือใคร?”

รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นมองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใคร สนใจแถวนี้ ถึงได้พูดเสียงเบา “เขาชื่อหนาน เป็นลูกชายของ หัวหน้าสํานักงานสารสนเทศ ในจังหวัดของพวกเรา เป็นคนใหญ่ คนโตที่มีความสามารถ

รองหัวหน้าผู้หญิงใส่แว่นมองประตูห้องประชุมหัวหน้าด้วย ใบหน้าอิจฉา “หัวหน้ากับคุณหนาน เป็นชายฉลาดหญิงงาม เป็นคู่บุพเพสันนิวาส

ช่างกวนรุ่ยซินตกใจ หัวหน้าสำนักงานสารสนเทศ คนใหญ่โต ระดับจังหวัด อุตสาหกรรมภายใต้ชื่อของเขาเกี่ยวข้องกับสิบ กว่าอุตสาหกรรม แม้สำนักงานใหญ่ของหวางหลังก็ยังมีความ ร่วมมือร่วมด้วย และหัวหน้าสำนักงานสารสนเทศยังเป็นตัวแทน ประชาชนของจังหวัดอีกด้วย

หลังจากกลับไปที่ห้องประชุม สิ่งของบนโต๊ะทำงานจัด เรียบร้อย

ผู้อำนวยการหลิวเดินเข้ามา “หัวหน้าหาคุณมีเรื่องอะไร? ช่างกวนรุ่ยซินเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง

เมื่อผู้อำนวยการหลิวได้ฟังแล้ว ถึงกลับตบไหล่ของเขาอย่าง ตั้งใจ “คุณกลับไปก่อน เอาข้อมูลไปจัดการให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ ฉันให้เสี่ยวหลิวไปฝ่ายสถาปัตยกรรมเมืองเขตเหนือกับคุณ ฉัน เชื่อว่า หัวหน้าให้ความสำคัญกับคุณ ถึงให้คุณรับช่วงต่อ
ให้ความสําคัญ? เขาเกือบจะล้มลงจากเก้าอี้ เรื่องนี้เห็นชัดเจน ว่า หวางหลัง ทำให้ตัวเขาเองลำบาก คิดหาวิธีให้เขาออกไปให้ เร็วที่สุด

เขาดูข้อมูลทั้งหมดแล้วดูอีกด้าน จากนั้นค่อยๆ ตัวแข็งทื่อขึ้น มา เห็นได้อย่างชัดเจนว่าฝ่ายสถาปัตยกรรมคือความยาก ลําบาก อยากเรียกร้องค่าเสียหายสูงๆ แต่ด้านหวางหลิง ไม่ สามารถชดใช้ค่าเสียหายจำนวนมากได้มีการเจรจาเพื่อความ ชัดเจน

ดูท่าเรื่องนี้ต้องให้หลี่เสี่ยนเห้อ ช่วย

ความคิดสกปรกๆ ของหลี่เสี่ยนเห้อ มีมาก ไม่แน่อาจจะช่วย ตัวเขาเองได้

ตอนที่เดินไปถึงห้องประชุมฝ่ายวางแผนหลี่เสี่ยนเห้อกำลังยืน

ข้างหน้าต่าง ด้านหน้ามีกล้องส่องทางไกล ซึ่งกำลังส่องไปที่ บริเวณบ้านพักตรงข้าม หลังจากหลี่เสี่ยนเห้อร้องตะโกน ตื่นเต้น จับมือของ ช่างกวน

รุ่ยชิน “พี่ชาย ผู้หญิงของฉันอยู่ที่ไหน…..

หลี่เสี่ยนเห้อใช้เวลานานกว่าจะตอบสนอง ใบหน้าโกรธ “คุณ หลอกฉัน”

พูดจบ ก้มตัวมองไปที่เลนส์ มองด้วยความเพลิดเพลิน

ไม่นาน ในที่สุดหลี่เสี่ยนเห้อก็หันออกจากเลนส์กล้องส่องทาง ไกล “แม่เอ๋ย โรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศของชายคนนี้ ห้านาทีไม่ได้ ถ้าเป็นฉัน อย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง