บทที่ 12 ลักพาตัว

เมื่อมาถึงผับชิงสุ่ยแล้ว ช่างกวนรุ่ยซินก็ให้หลี่ซิ่นรออยู่ด้านนอก ก่อน เพราะว่า หลี่ซิ่นเป็นถึงลูกชายของบอสบริษัทก่อสร้าง ถ้า ให้หวางหลิงเห็น ก็ไม่รู้ว่าจะตั้งข้อกล่าวหาเกี่ยวกับสายลับ สอดแนมทางธุรกิจอะไรให้กับตัวเองอีก

หลังจากเดินเข้ามาในผับชิงสุ่ย เขาเห็นหวางหลังนั่งอยู่มุม หนึ่งของห้องโถงใหญ่ หนานไม่อยู่ คาดว่าน่าจะเพิ่งไป

เขานั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับหวางหนึ่งอย่างไม่เกรงใจ “หัวหน้าช่างมีอารมณ์สุนทรีย์เสียจริง ถึงได้เชิญผมมาดื่มกาแฟ เพียงแต่ผมต้องบอกก่อนว่า วันนี้ผมไม่ได้หยิบกระเป๋าเงิน

หวางหลิงส่งเสียงเย็น “มื้อนี้ฉันเลี้ยง”

ช่างกวนรุ่ยซินถึงได้โล่งอกไปที่ เขาเคยมาร้านกาแฟที่ผับชิง สุ่ยแห่งนี้ครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นมากับหลี่เสี่ยนเห้อด้วยกัน ในครั้งนั้น ทำให้ตัวเองต้องเสียเงินไปเยอะมาก เงินที่ใช้ในการซื้อกับข้าว ของครึ่งเดือนซื้อกาแฟแก้วเดียวก็ไม่เหลือแล้ว

“บอส คุณให้ผมมาที่นี่คงไม่ใช่ว่าต้องการดื่มกาแฟหรอกนะ! ช่างกวนรุ่ยซินมองไปที่หวางหลิง “ผมไม่มีเวลาหรอกนะ

กาแฟนี่ผมดื่มแล้ว ตอนนี้ผมสามารถไปได้แล้ว”

เอ่ยจบก็ลุกขึ้น
“หยุดนะ!”

หวางหลิงเอ่ยพูดในทันที “พรุ่งนี้นายไปเจรจาพูดคุยกับคนรับ ผิดของสํานักงานต่อด้วย อย่าลืมสัญญาระหว่างเรา ถ้าหากว่า การเจรจาไม่สําเร็จ ไม่ตรงตามเงื่อนไขที่ฉันวางไว้อย่างนั้นนาย ก็เขียนใบลาออกเองใบหนึ่ง หลังจากนั้นก็ไสหัวไปเสีย

ช่างกวนรุ่ยชินตะลึงค้างไป “ไม่ใช่ บอส ผมเล่าเรื่องราวเกี่ยว กับสำนักงานให้คุณฟังทั้งหมดแล้ว สาเหตุอยู่ที่ผู้ชายของคุณ หนาน เพราะเขาต้องการจะขอคุณแต่งงานถึงวางแผนการพวก นี้ ยืมมือสํานักงานมาช่วยเพื่อให้ได้หัวใจของคุณ เป้าหมายก็คือ ต้องการแต่งงานกับคุณ ขอเพียงแค่คุณพยักหน้า ตอบตกลงแต่ง ให้กับฉ่หนาน เรื่องนี้ก็เรียบร้อยแล้ว ทำไมจะต้องทำอะไร มากมาย ไม่ใช่ว่าจงใจทำให้ผู้อื่นวุ่นวายหรอกหรือ

หวางหลงใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มหยอกล้อ “พูดไร้สาระ อะไรมากมายขนาดนี้ นายจะไปหรือไม่ไปกันแน่ ถ้าไม่ไปล่ะก็ อย่างนั้นก็ดี พรุ่งนี้เขียนใบลาออกด้วยตัวเองใบหนึ่ง จากนั้นก็ เก็บของแล้วไสหัวไปเสีย

ช่างกวน ย นมึนงงอยู่บ้าง ไม่เข้าใจเสียจริงว่า ในสมองของผู้ หญิงคนนี้คิดอะไรอยู่

“ทนไม่ไหว…….

กาแฟถ้วยหนึ่งถูกราดลงบนศีรษะของช่างกวนรุ่ยซิน มองแล้ว เปียกโชกเหมือนกับน้ำซุปไก่

มารดามันเถอะ! ช่างกวนรุ่ยซินเพิ่งจะรู้สึกตัวขึ้นมา
แต่ว่าในตอนนี้หวางหลังออกจากผับชิงสุ่ยไปแล้ว ขับรถจาก ไปด้วยความเร็ว

นี่มันเป็นการแก้แค้นชัดๆ ใบหน้าช่างกวนรุ่ยซันเต็มไปด้วย ความโกรธ หลังจากนี้คุณอย่าตกอยู่ในกำมือของผมนะ มิฉะนั้น ผมช่างกวนรุ่ยซินจะไม่ยอมให้คุณได้อยู่สบายอย่างแน่นอน

หลังออกมาจากผับชิงสุ่ย หลี่ซิ่นก็มองช่างกวนรุ่ยซินราวกับ มองสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง “พี่รุ่ยซิน วิธีการดื่มกาแฟของคุณเป็น เอกลักษณ์เกินไปแล้ว!”

ช่างกวนรุ่ยซินไม่มีกะจิตกะใจจะไปพูดไร้สาระกับหลี่ซ่น เดิม เป็นเรื่องที่ถอนมือออกมาแล้ว ตอนนี้ก็ร่วงใส่ตัวเองอีก หวางหล งกัดไม่ปล่อยที่จะให้ตัวเองไปเจรจากับผู้รับผิดชอบของ สำนักงาน นี่มัน ให้ตัวเองไปเป็นตัวรับกระสุนไม่ใช่หรือ

เรื่องนี้เดิมก็เป็นปัญหาเรื่องความรู้สึกของหวางหลิงกับ

หนาน

ภายในโรงแรมเขตธุรกิจการค้าทางเหนือของเมือง

ประธานตงเฟิง หวางกำลังนั่งอยู่บนโซฟา หมุนแหวนบนนิ้ว โป้งเล่นไปมา

“คุณพ่อคะ ความหมายของคุณพ่อก็คือจะให้ช่างกวนรุ่ยซิน เข้าร่วมกับตงเฟิง หนูไม่เข้าใจค่ะว่าคุณพ่อถูกใจอะไรในตัวเขา กันแน่” หญิงสาวในชุดแดงมองด้วยท่าทางสงสัย แต่ว่าใบหน้า นั้นกลับสงบนิ่งเป็นอย่างมาก
หญิงสาวคนนี้เป็นลูกสาวของประธานองเฟิง หวาง ซื่อหวา งอิงอิง

หวางไม่หยุดการเคลื่อนไหวของมือ “ไม่มีเหตุผลอะไร พ่อก็ แค่ชื่นชมเจ้าหมอนี่”

หวางอิงอิงเปลี่ยนสีหน้าเผยรอยยิ้มออกมา “กลับน่าสนใจอยู่ บ้าง พนักงานตัวเล็กๆคนหนึ่ง ถึงกับกล้านอนกับคุณหนูตระกูล หวาง คาดเดาว่าบนโลกใบนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่มีความกล้า

หวางเอ่ยด้วยสีหน้าหดหู “พ่อแก่แล้ว ตำแหน่งประธานก็เป็น มาสิบกว่าปีแล้ว ถึงเวลาแล้ว ลูกน้องในมือพวกนั้นก็ต้อง ตำแหน่งนี้ตาเป็นมัน แอบสมรู้ร่วมคิดกันลับหลัง คนพวกนี้ นอกจากมีความทะเยอทะยานสูงแล้ว ก็ไม่มีความโดดเด่นหรือ ความสามารถอะไร ถ้าหากว่ายกองเฟิง ให้อยู่ในมือของพวกเขา ไม่ช้าก็เร็วคงจะล่มสลายในมือของพวกเขา พ่อตัดสินใจแล้ว ตำแหน่งประธานนี้จะยกให้ลูก

หวางสมองหวางอิงอิง ทอดถอนใจยาว “ถ้าหากว่าลูกเป็น ลูกชายแล้วล่ะก็จะดีมาก

หวางอิงอิงไม่เอ่ยพูดอะไร รู้ว่าบิดาหมายถึงอะไร

ไม่ช้า ชายหนุ่มในชุดสูทคนหนึ่งก็เดินเข้ามา “ท่านประธาน คุณหนู คุณชายฝ้านกับคุณช่างกวนมาแล้วครับ

หวางพยักหน้า “ให้พวกเขาเข้ามา ชายหนุ่มในชุดสูทรับคำ แล้วก็ออกไปในทันที
ช่างกวนรุ่ยนที่อยู่ด้านนอกนั้นกำลังมอง โรงแรมแห่งนี้ด้วย ความประหลาดใจ ตงเฟิงนั้นไม่ธรรมดาเสียจริง

หลี่ซิ่นเผยรอยยิ้มออกมา “พี่รุ่ยชิน ที่คุณเห็นน่ะมันก็แค่เสี้ยว หนึ่งของภูเขาน้ำแข็ง อำนาจของตงเฟิงนั้นไม่ได้มีเพียงแค่นี้ หรอกนะ”

ช่างกวนรุ่ยซินที่เดินเข้าไปในโรงแรมก็เอ่ยทักทายหวางสู พลางมองไปรอบด้านแล้วก็หาที่เหมาะสมไม่เจอสักที่หนึ่ง จึง ทำได้เพียงแค่ยืนอยู่แบบนี้

สายตาคมปลาบของหวางสมองจนทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัว เป็นอย่างมาก

ผู้ติดตามคนหนึ่งยกเก้าอี้สองตัวเข้ามาจากด้านนอก เขาถึงได้

หาสถานที่หนึ่งนั่งลง หลี่ซิ่นที่อยู่ข้างกายกระตุกปลายเสื้อและขยิบตาใส่เขาไม่หยุด