บทที่ 18 สมบัติของหลี่ฝาง

บทที่ 18 สมบัติของหลีฝาง

“เซี่ยลู่ ฉันบอกเธอเมื่อไหร่ว่าฉันมีเงิน 200000? ” หลี่ฝางถูกเซี่ ยลู่ทำสับสน เมื่อกี้ตนไม่ได้พูดประโยคนี้นี่?

“นายถูกล็อตเตอรี่ 500000 และเชิญเราไปทานอาหารค่ำคืน นั้นนายใช้ไป 100,000 หยวน และถูกพี่ชายของ จางเชี่ยนหลอก ไป 80000 หยวน จากนั้นคืนนั้นก็แพ้ให้พี่เฟยอีก 140000 หยวน เมื่อนับแล้วไม่ใช่ว่ายังเหลืออยู่อีก 200000 หยวนหรือไง?” เซี่ ยลู่ร้องไห้กระซิกขณะสรุปบัญชีให้หลี่ฝางฟัง

ในใจของหลี่ฝางเริ่มหัวเราะขึ้นมา ติดกับเร็วขนาดนี้เชียว

“อืม พวกนายไม่ต้องเล่นละครอะไรอีกแล้ว ตอนนี้ฉันเพิ่งเข้าใจ ขึ้นมา ว่าที่แท้ที่พวกนายทำแบบนี้ ก็เพื่อเงินในกระเป๋าฉัน” ทำ อะไรอีกแล้วฉันเห็นแล้วว่าคุณทำแบบนี้เพื่อเงินในกระเป๋าของ ฉัน” หลี่ฝางแฉ

ในเวลานั้นเอง ตู้เฟยก็แสดงสีหน้าที่แท้จริงออกมา “ทำไม เมื่อ ก็ฉันเล่นได้ไม่เลวใช่ไหม?

ในตอนนี้ เซี่ยลู่ไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไป “พี่เฟย เมื่อกี้ฉันถูกเขาเอาเปรียบไปไม่น้อย คุณห้ามปล่อยเขาไปง่ายๆ นะ

หลี่ฝางมองไปที่เซี่ยลู่และก่นด่าในใจ แม่งเอ้ย เมื่อกี้เธอไม่ใช่ หรือไงที่เอาตัวเองมาส่งถึงอกฉัน? ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นฉันไป เอาเปรียบเธอขึ้นมาได้

“ลำบากเธอแล้ว ที่รัก” ตู้เฟยลูบหน้าของเซี่ย

“หลี่ฝาง เอาเงินมาให้ฉันเถอะ”

“ใช่ เอาเงินมาให้เสียดีๆ นายจะได้ถูกทุบตีน้อยหน่อย

เกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิงมองไปที่หลี่ฝาง อย่างเย็นชาและขอ

เงินจากเขา

“เจ้าพวกโง่ ทำอะไรน่ะ!” ตู้เฟยกรอกตาใส่พวกเขา จากนั้นจึง ด่าขึ้น “หรือพวกนายไม่รู้หรือไงว่าปล้นเงินมันผิดกฎหมาย?”

“หลี่ฝาง พวกเรามาคุยกันเถอะ” ตู้เฟยมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏ บนใบหน้า

“คุยอะไร? หลี่ฝางถามขึ้น
“นายให้เงินจากลอตเตอรี่ส่วนที่เหลือแก่ฉัน แล้วฉันจะให้ รูปภาพกับนาย เป็นไง?” ตู้เฟยเขย่ารูปหลี่ฝางที่อยู่ในมือถือ

“ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?”

“ถ้านายไม่ตกลง ฉันก็จะพิมพ์ภาพนี้ออกมาหลายพันฉบับและ แปะไว้ตามถนนทุกแห่งในตงไห่ ทุกคนจะได้เพลิดเพลินไปกับ ร่างกายน่าเกลียดของนาย

พูดจบ ตู้เฟยก็มีอีกความคิดหนึ่ง “แน่นอนว่าฉันสามารถให้เซี่ยลู่ แจ้งความกับตำรวจว่านายคุณข่มขืนเธอ ยังไงเสียตอนนี้บนตัวฉัน ก็มีหลักฐานอยู่

“ฉันให้เงินกับนายก็พอ” หลังจากฟังจบ หลี่ฝางก็โมโหขึ้นมา ไม่ ว่าผลจะเป็นแบบไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

ตอนนี้ดูเหมือนว่า การให้เงินกับตู้เฟยเป็นทางออกที่ดีที่สุด

“แต่ว่าการกระทำของนายตอนนี้คือกำลังแบล็กเมล์ฉัน เป็นการ ทำผิดกฎหมายเหมือนกัน” หลี่ฝางหัวเราะเยาะ “ต่างจากการปล้น ตรงไหนกัน?”

“แน่นอนว่าต่าง ถ้าปล้น นายกล้าแจ้งตำรวจ แต่ตอนนี้ นายกล้า ไหมล่ะ?” ตู้เฟยหัวเราะลั่น “รีบๆ เอาเงินมาให้ฉันเถอะ”
“ฉันเหลือเงินแค่แสนเดียว นายเอาบัญชีนายมา ฉันโอนให้ พวก บายดูเหมือนจะลืมอะไรไปหน่อย ถูกลอตเตอรี่จะต้องจ่ายภาษี ด้วย” หลฝางไม่ต้องการให้เฟยมากเกินไป

สองแสนเปลี่ยนเป็นหนึ่งแสน เมื่อจู่ๆ เงินก็ลดลงไปมาก สีหน้า ของตู้เฟยก็เคร่งเครียดขึ้นทันที

“แม่งเอ้ย นายบอกว่ายากจนไม่มีทักษะอะไรอื่น แต่ทำไมใช้เงิน ถึงได้ใช้เก่งนัก ตู้เฟยลบหลี่ฝางเข้าฝ่ามือหนึ่ง จากนั้นจึงกันค และเอาเงินจากเขา

หลังจากได้รับเงิน 100000 หยวนจากหลฝาง ตู้เฟยก็พูดกับตัว เอง เงิน 100,000 หยวนที่เหลือ ไปหาสั่งเสียงและโจวเจ๋ช่วย เหลือก็พอ

“ตอนนี้เงินก็โอนไปแล้ว นายลบรูปเถอะ” หลี่ฝางเอ่ยขอ

“ลบบ้านบึง นายคิดว่าฉันโง่หรือไง ฉันลบรูปแล้ว เกิดนายเอา หลักฐานการโอนไปแจ้งตำรวจขึ้นมาล่ะทำยังไง? ฉันจะบอกนาย ให้ รูปนี้ฉันไม่มีทางลบ” ตู้เฟยพูดจบก็เดินออกไปทันที

หลี่ฝางคว้ากางเกงของเขา จากนั้นจึงโทรหาเจ้าหัวแบน “พี่โจว พวกเขาลงไปแล้ว คุณทำยังไงก็ได้ให้ได้เงินคืนมาก็พอ
ตู้เฟยและคนอื่นๆ ออกจากโรงแรมอย่างมีความสุข

จางเสี่ยวเฟิงรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก “พี่เฟย คุณเก่งเกินไปแล้ว แค่แป๊บเดียว ก็ได้เงินแสนหนึ่งมาอยู่ในมือ

“พ่อของฉันปีหนึ่งเพิ่งจะทําเงินได้ 100000 เท่านั้นเองนะ”

เกาเส็งเอ่ยปากถาม “พี่เฟย เงินนี้พี่จะแบ่งยังไง! “

“ใครบอกว่าฉันจะแบ่งมัน” ตู้เฟยขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา “นี่คือเงินที่ฉันจะใช้ซื้อรถ”

“เมื่อคืนวานพวกแกสองคนไม่ได้บอกว่าจะหาโอกาสลงมือสั่ง สอนหลีฝางสักทีไม่ใช่หรือไง ฉันก็ให้โอกาสพวกแกแล้วไง พวก แกไม่ขอบคุณฉันก็แล้วไป แต่กลับยังมาขอแบ่งเงินจากฉันอีก?” เงินนี้เป็นเงินที่ฉันกับเชี่ยล่โกงมา มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกนาย กัน” ตู้เฟยยิ้มเยาะ

สีหน้าของเกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิงเปลี่ยนไปทันที พวกเขารู้สึก ว่าตนเองก็ถูกหลอกมาเช่นกัน

“พี่เฟย อย่างน้อยๆ ก็ต้องแบ่งสักนิดหน่อย

“ถูกต้อง คุณโกงเจ้าเด็กนั้นมาตั้ง 100,000 หยวนเชียวนะ”
ตู้เฟยครุ่นคิดสักครูและเอ่ย “ก็ได้ อีกเดี๋ยวฉันจะโอนให้พวกนาย คนละพัน

เกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิงยังคิดจะพูดต่อ แต่จู่ๆ ทันใดนั้นก็ มีLand Roverคันใหญ่พุ่งเข้ามาหาพวกเขา

“เชี่ย ไอ้บ้าที่ไหนขับรถวะเนี่ย ลืมเอาลูกตามาหรือไง?” เกาเส็ง ชี้ไปที่รถและค่า

“ขับLand Roverแล้วใหญ่นักหรือไง! ” จางเสี่ยวเฟิงเตะเข้าที่ รถทันที จากนั้นจึงสบถออกมา

“ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงขับ! ”

หลังจากมองดูอย่างชัดเจน จางเสี่ยวเฟิงก็ยิ่งเหิมเกริมมากขึ้น “แม่งเอ้ย พวกผู้หญิงหน้าเหม็น ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าคิดว่าหน้าตาดี หน่อยแล้วฉันจะไม่กล้าทําอะไร

“เมื่อกี้เธอทําฉันตกใจแทบแย่ ชดใช้เงินมา! ”

ประตูรถเปิดออก หลินชิงชิงกระโดดลงมาจากLand Rover และ เอ่ยถาม “พวกนายต้องการเท่าไหร่?”

“อย่างน้อยๆ ก็ต้องเป็นแสน?” จางเสี่ยวเฟิงคิดสักพัก จากนั้นจึงหันไปถามตู้เฟย “พี่เฟย พี่ว่าได้ไหม?”

ในตอนนั้นเองตู้เฟยกลับนิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ทั้งตัวมีท่าทาง ตกตะลึง

“งั้น 100000 ถ้าเธอไม่ให้พวกเรา พวกเราจะนอนลงไม่ยอมลุก! ” เกาเส็งเข้าไปนอนลงตรงหน้ารถLand Rover”ทันที

“เสี่ยวเฟิง รีบนอนลง” หลังจากเกาเส็งนอนลงก็เรียกจางเสี่ยว เฟิงต่อ

จางเสี่ยวเฟิงตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นถึงค่อยเข้าใจว่าที่แท้เกา เส็งคิดแสร้งทำตัวเป็นคนโดนชนเพื่อเรียกเงิน

หลังจากที่ทั้งสองคนนอนลง หลินชิงชิงก็หัวเราะ “หากชนก็คง ตายแน่ๆ

“ได้ ฉันจะช่วยพวกนายเอง” หลินชิงชิงกระโดดขึ้นรถโดยไม่ ลังเลใดๆ จากนั้นจึงสตาร์ทรถทันที จนเกาเส็งและจางเสี่ยวเฟิง ตกใจลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“แม่งเอ้ย นี่เธอจะชนพวกเราให้ตายจริงๆ! ”

“เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือไง! ”
ทั้งสองเตะเข้าที่ and Rover อีกครั้ง ในเวลานั้นเอง บนเกาะ หลังหaland Rover มีชายคนหนึ่งลงมา

ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเจ้าหัวแบน

เจ้าหัวแบบพุ่งเข้ามา จากนั้นจึงและการส่งจนกระเด็นออกไป เกือบทำคร เมื่อจางเสี่ยงเพิ่งได้เห็นตะลึงตาค้าง

ทุ่มของเกาเส็ง น้ำหนักเกือบจะร้อยกิโล คนทั่วไปเคยเขา เขายัง ไม่แม้แต่ชอบสักนิดด้วยซ้ำ

แต่แค่มาท้ายของเจ้าทั้ง

“รถของฉันแกยังกลเตะ หลังคว้าคอเสื้อของจางเสี่ยวเพิ่ง เจ้าหัวแบบก๊อกหมัดขึ้นทันที

“รูมหาที่ตาย เจ้าหัวแบบว่าใส่หน้าจางเสียวเพิ่งที่ละหมัดๆ จน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด

เมื่อตู้เฟยเห็นเข้าก็ถึงกับขาสั้น

มาถึงเร็วขนาดนี้เชียว

หลินชิงชิงลงจากรถและมองไปที่ตู้เฟยอย่างใจเย็น “เด็กน้อย ความสามารถเมื่อวานล่ะ?”

“เมื่อวานนายไม่ได้กร่างนักหรือไง? แม้กระทั่งฉันนายยังกล้าตี นายแน่ดีนี่”

“แล้วอีกสองคนล่ะ?” หลินชิงชิงถาม

ตู้เฟยกลืนน้ำลาย แค่คิดว่าเขาจะต้องสู้กับลูกสาวของลูกพี่หลิน ในนาทีนั้น เขาเกือบคิดจะตายด้วยซ้ำ

“พี่ชิง จะจัดการกับเจ้าเด็กนี่ยังไง?” หลังจากที่ทำให้จางเสี่ยว เพิ่งหมดสติ เจ้าหัวแบนก็หันกลับมา

“เสี่ยวโจว นายอยู่กับฉันมาตั้งนานแล้ว เรื่องแค่นี้ต้องให้ฉันบอก อีกหรือไง?” หลินชิงชิงพูดจบ สีหน้าก็เหี้ยมขึ้นทันที “หักขาเขา ให้ฉัน! ”

“เดี๋ยวก่อน! ”

ทันใดนั้น ตู้เฟยก็ร้องออกมา “ฉันจะโทรหาพ่อ”

ตู้เฟยหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาอย่างเร่งรีบ และกด โทรหาพ่อของตนทันที “พ่อ รีบช่วยผมด้วย ดูเหมือนว่าผมจะไป ยั่วโมโหลูกพี่หลินเข้าให้แล้ว…..
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่ฝางก็มาถึงที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง ทันทีที่เขา เข้าไป ก็ได้ยินเสียงร้องของหลินชิงชิง “น้องชาย ตรงนี้”

หลี่ฝางเดินเข้าไปนั่งข้างๆ หลินชิงชิง “พี่ ได้มือถือมาไหม?”

“ได้มาแลัส” เจ้าหัวแบนหยิบมือถือ เครื่องออกมาจากกระเป๋า เสื้อ

“แม่งเอ้ย ปล้นมาหมดเลยหรือ? เอาแค่ของตู้เฟยก็พอแล้ว” หลี่ ฝางหัวเราะ แล้วเอาโทรศัพท์มือถือทั้งหมดใส่กระเป๋า

นายบอกให้ปล้นมือถือของพวกเขา แต่ไม่ได้บอกว่าใครนี่ ดัง นั้น พวกเราเลยเอามาทั้งหมด” หลินชิงชิงพูดจบก็ถอนหายใจ “แต่ฉันคิดไม่ถึงนิดหน่อย

“อะไรหรือ?” หลี่ฝางเอ่ยถาม “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

“ก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เพียงแค่ฉันคิดไม่ถึงว่าพ่อของตู้เฟยกับ พ่อของฉันจะรู้จักกัน เดิมทีฉันคิดจะหักขาเจ้านั่นสักหน่อย ให้เขา ได้จดจำไว้นานๆ แต่คิดไม่ถึงว่าพ่อของฉันจะโทรมาแล้วบอกให้ ฉันอย่าลงมือกับตู้เฟย
หลี่ฝางเบ้ปาก ท่าทางผิดหวังอยู่บ้าง

ตงไห่ใหญ่โตขนาดนี้ พ่อของตู้เฟยและลูกพี่หลินล้วยเป็นบุคคล ที่มีชื่อเสียงในดงไห่ ดังนั้นการไหว้หน้ากันเล็กๆ น้อยๆ จึงเป็น เรื่องปกติ

อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ฟังพ่อ แล้วบอกให้เสี่ยวโจวดีเขาอย่าง แรงไปยกหนึ่ง” ผ่านไปชั่วครู่ มุมปากของหลินชิงชิง ก็ค่อยยิ้มขึ้น

หลี่ฝางเองก็ยิ้มตาม “ถ้าลูกพี่หลินรู้เจ้าจะดุพีรึเปล่า

“คุก็ดุไปสิ ยังไงฉันก็เป็นลูกสาวของเขา เขาฉันไม่ได้สัก หน่อย” หลินชิงชิงเอ่ยหน้าเฉย ที่สำคัญคือฉันเกลียดคนพวกลูก เศรษฐีอยู่แล้ว พอมาเห็นพวกคนกลุ่มนี้ก็เดือดขึ้นมา

เดิมทีหลี่ฝางต้องการหาโอกาสบอกตัวตนที่แท้จริงของตนกัล หลินชิงชิง แต่หลังจากฟังประโยคนี้ หลี่ฝางก็ล้มเลิกความคิด

หลี่ฝางคิดว่าหลินชิงชิงเป็นคนดีจริงๆ แต่เธอเกลียดพวกลูก เศรษฐีจะให้ทำยัไง หรือว่าแม้กระทั่งคุณปู่ผู้เป็นเศรษฐีแถวหน้า เขาก็ไม่เอาแล้ว ก็คงเป็นไปไม่ได้
“สภาพนายตอนนี้ ก็โดนตีมาไม่น้อยเลย บอกพี่สาวมา พวกเขา นายทําไม! ” หลินชิงชิง จิบกาแฟและถามด้วยท่าทางปวดใจ

หลี่ฝางบอกหลินชิงชิงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา และข้ามฉาก คลุมเครือของเขากับเซี่ยลู่ไป หลี่ฝางเองก็ไม่ได้ปกปิดอะไร เขา เล่าออกมาจนหมด

หลังจากได้ หลินชิงชิงก็โมโหขึ้นมา เธอตบโต๊ะและเอ่ย “เจ้า พวกสารเลว กล้ามาหาเรื่องน้องชายของฉัน! ”

“นายเองก็เหมือนกัน เมื่อครู่ตอนโทรคุยทำไมนายไม่บอกฉัน เรื่องเงิน หากนายบอกฉันก่อน ฉันคงทวงคืนมาให้นายไปแล้ว?” หลินชิงชิงมองไปที่หลี่ฝางและพูดด้วยความตำหนิ

“ไม่เป็นไร พี่ เงินไม่ได้คืนมาก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญคือได้รูปกลับ มาก็พอ” หลี่ฝางสามารถเสียเงินไปได้ แต่เขาไม่สามารถปล่อย ให้ตู้เฟยมาแบล็กเมลล์เขา แบบนี้ เท่ากับถูกบีบบังคับเกินไป

ในเวลานี้เอง หลี่ฝางหยิบสิ่งของออกมาจากอกเขา “พี่ ผมจะให้ พี่ดูสมบัติของผม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ