บทที่4กอดเอวเล็กๆไว้

หลูโก้มองไปรอบๆแล้วเห็นขวดน้ำหอมวางอยู่ใต้โต๊ะเขาจำได้ ทันทีเป็นน้ำหอม Anna Suiขวดใสฝาขวดตกแต่งด้วยรูปนางฟ้า

ปีก่อนหลูโก้เล่นWorldof Warcraftอย่างบ้าคลั่งเพื่อหาเงินใน เกมเขานอนเพียงสามชั่วโมงต่อวันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก็เพื่อจะ เอาเงินจากเกมไปแลกเป็นเงินหยวนแล้วก็ซื้อน้ำหอมAnna Sui แฟนชอบให้เป็นของขวัญวันเกิดเซอร์ไพรส์เธอ

แต่น่าเสียดายยังไม่ถึงวันเกิดของแฟนพวกเขาก็เลิกกันแล้ว ต่อมาน้ำหอมขวดนี้ก็ถูกน้องในหอพัก ใช้ฉีดเพื่อดับกลิ่นเท้าแล้ว

เรื่องมันผ่านไปแล้วหลูโก้เดินไปเปิดประตูหลีหวั่นที่ยืนยิ้มอยู่

นอกห้องและเธอก็อุ้มแมวสีขาวที่เขาเลี้ยงไว้นอนหลับตาอย่าง

สบายใจเฉิบ

หลีหวั่นยิ้มแล้วเดินเข้าห้องรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของเธอทำให้หัว ใจหลูโก้เต้นแรงการกระทำของหลีหวั่นเหมือนเด็กและมีเสน่ห์ มากทำให้คนควบคุมอารมณ์ไม่ได้

เธอหันไปพูดกับหลูโก้”กินข้าวยังฉันเลี้ยงคุณ!

หลูโก้ใจเต้นหลังจากเงินเดือนออกเขาจ่ายค่าห้องแล้วก็เหลือ แค่หนึ่งพันกว่าหยวนแม้หลีหวั่นบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเขาแต่หญิง ชายไปกินข้าวด้วยกันจะให้ผู้หญิงจ่ายได้อย่างไรกันหลีกเลี่ยงไม่ ได้ที่เขาจะต้องจ่ายดูเหมือนว่าเดือนนี้เขาต้องประหยัดกินอย่างมากเลย

หลูโก้ที่กำลังครุ่นคิดหลีหวั่นก้มปล่อยแมวลงแล้วพูดวันนี้ฉัน โชว์ฝีมือให้คุณดูบอกมาเลยชอบกินอาหารเสฉวนหรืออาหาร เชียงให่? ”

ไม่คิดว่าหลีหวั่นจะลงมือทำอาหารให้เขากินเขารู้สึกดีใจมาก ไม่เพียงแต่จะประหยัดเงินในกระเป๋าแต่ที่น่ายินดีกว่านั้นก็คือหลี หวั่นเชื่อใจที่จะอยู่สองต่อสองกับเขาชายหญิงสองคนอยู่ด้วยกัน โอกาสที่เขาจะเข้าหาเธอก็มีมากขึ้นแล้ว

หลีหวั่นรีบไปทําอาหารเวลาผ่านไปเพียงสี่สิบนาทีกับข้าวสาม อย่างกับอีกหนึ่งซุปก็มาวางบนโต๊ะแล้วข้าวสวยสองถ้วยวางอยู่ หัวโต๊ะตะเกียบที่วางอย่างเรียบร้อย

เจ้าบ้านอย่างหลีหวั่นเชิญให้หลูโก้ลองชิมอาหารที่เธอทำหล

โก้กินไปค่หนึ่งก็พูดชม

ทันใดนั้นหลีหวั่นก็นึกอะไรได้ขึ้นมาแล้วก็เดินเข้าไปในห้อง นอนไม่นานก็เดินออกมาแล้ว ในมือถือกุญแจชุดหนึ่งแล้ววางตรง หน้าหลูโก้

“นี่เป็นกุญแจบ้านของฉันเก็บไว้ที่คุณหนึ่งชุดเพื่อมีเหตุการณ์ แบบนี้เกิดขึ้นอีกคุณก็ไม่ต้องปีนหน้าต่างคิดแล้ววันนี้ฉันรู้สึกกลัว มาก”หลีหวั่นขมวดคิ้วมองหน้าหลูโก้ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

หลูโก้รู้สึกถึงความอบอุ่นหัวใจเขาและหลีหวั่นเพิ่งจะรู้จักกัน วันแรกเธอก็เชื่อใจเขาแล้วผู้หญิงที่ใสซื่อแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ
“คุณไม่กลัวว่าผมจะมาเปิดประตูห้องคุณตอนดึกๆหรือ? “หนู โก้ตั้งใจล้อเล่น

หลีหวั่นก็หัวเราะก่อนฉันจะนอนฉันต้องล็อคประตูแน่นอนคุณ เข้ามาไม่ได้หรอก! ”

บรรยากาศดูอบอุ่นมากทั้งสองคนเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น

หลูโก้เก็บกุญแจไว้ในกระเป๋าเสื้อตัวเอง”สบายใจได้คุณมี ปัญหาอะไรก็มาหาผมเดี๋ยวผมเอากุญแจบ้านผมให้คุณเรามา เปลี่ยนกันคุณจะได้สบายใจขึ้นมาหน่อย

เห็นได้ชัดว่าหลีหวั่นรู้สึกซึ้งใจที่หลูโก้มีความคิดที่รอบคอบ เพื่อจะให้ตัวเองสบายใจเขาก็เอากุญแจมาเปลี่ยนกันจึงรู้สึกดี กับผู้ชายตรงหน้าเธอ

“เออนี่เรามาแลกเบอร์กันดีกว่าเพื่อว่าต้องการติดต่อเรื่อง

อะไร”หลูโก้ใช้โอกาสนี้และเบอร์ของหลีหวั่นก็อยู่ในมือเขาอย่าง

ง่ายดาย

ทันใดนั้นหลีหวั่นก็นึกอะไรได้ขึ้นมา ให้ตายเถอะ” เธอพูด

“เมื่อคืนซักผ้าปูที่นอนยังไม่ได้เก็บฟ้ามืดแล้วอย่าโดน ความชื้นนะ”พูดจบก็รีบเดินไปที่ระเบียง

ด้านนอกระเบียงติดตั้งระบบดึงผลักให้แห้งร่างที่เล็กของหลี หวั่นยื่นเท้าไปที่ผ้าปูเหมือนว่าต้องออกแรงมากทีเดียว

หลูโก้วางถ้วย ในมือแล้วไปช่วยเมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็ถูกดึงดูด ด้วยเอวที่เล็กและบางของหลีหวั่น
เพราะต้องทำกับข้าวหลีหวั่นเลยถอดเสื้อนอกออกแล้วเสื้อเชิ้ต ด้านในสั้นเพราะต้องใช้แรงเยอะเลยทำให้เอวโผล่ออกมาออก เสื้อ

เวลานี้หลูโก้รู้สึกว่าร่างกายส่วนนั้นบวมขึ้นอยากที่จะไปจับ เอวของหลีหวั่น ให้เอวของเธอรู้สึกอุ่นขึ้น ในฝ่ามือที่ใหญ่ของเขา

ทันใดนั้นขาหลีหวั่นก็ลื่นเกือบจะล้มหลูโก้รีบเข้าไปประคอง เธอไว้มือของเขาก็โอบไปที่เอวของเธอ

ผิวที่เรียบเนียนเป็นอย่างไร

รู้สึกเหมือนจับสำลีที่อ่อนนุ่มและเหมือนว่าสัมผัสผ้าซาตินมือ รู้สึกดีมาก

มือทั้งสองข้างของหลูโก้จับไปที่เอวร่างกายเขาอยู่ด้านหลัง

ของหลีหวั่นเขารู้สึกตื่นตัวเมื่อสัมผัสกับผิวของหลีหวั่นทำให้รู้สึก

ว่าส่วนนั้นแข็งขึ้นมาเล็กน้อย

ฮอร์โมนของผู้ชายจะถูกกระตุ้นจากสัมผัสเล็กๆแบบนี้หลูโก้ก็ ดึงเสื้อผ้าของหลีหวั่นออกแล้วสัมผัสร่างกายเธอนึกถึงตอนที่เธอ ยั่วเขาในความฝัน………

และแล้วก็มีเสียงที่ฟังดูโมโหมาจากประตูขัดจังหวะความคิด ของหลูโก้

“แกทําอะไร!”

ที่ดูดควันของอพาร์ทเม้นท์นี่ฟังแล้วเพราะทำกับข้าวหลีหวั่น เลยตั้งใจเปิดประตูและหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทออกไปแต่ไม่คิดว่าจะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาเยือน

หลูโก้รีบปล่อยมือจากเอวของหลีหวั่นดึงสติกลับมาพยายาม ระงับอารมณ์ที่หุนหันพลันแล่นของตัวเอง