ตอนที่8 เก้าหยวน แต่งงานแล้ว

ตอนที่8 เก้าหยวน แต่งงานแล้ว

*ก่อนที่จะแต่งงาน คุณไม่ได้เรียกร้องว่าอายุ23ปีไม่ได้” สุวิทย์

ม

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ฉันขอร้องอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม “เพ็ญจิต หยิบทะเบียนสมรสมาเทียบกับผู้ชายหน้าหนวด ไม่ว่าอย่างไร ตา มกฎหมาย เราทั้งสองก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว งั้นเธอก็มีสิทธิ ใบหน้าของสามี

“ไม่ได้ ไปกันเถอะ ภรรยา การแต่งงานเก้าหยวน อาจจะตระหนี่ ไปหน่อย เอาเป็นว่าผมเลี้ยงข้าวเช้าคณละกัน “ผู้ชายหน้าหนวด ยิ้ม เพ็ญจิตคิดโยงไปถึงภาพการรับประทานข้าวเช้าของเขาขึ้น มาทันที

“ฉันจะกินก๋วยเตี๋ยว”เพ็ญจิต ตั้งใจจะแกลัวเขา เธออยากรู้ว่า ใบหน้าอันมีแต่หนวดเคราของเขา จะกินก๋วยเตี๋ยวยังไง

“ได้เลย ไปกินข้าวเช้ากัน สุวิทย์ตตอบด้วยอารมณ์ดี เพ็ญจิตไม่ อยากจะเชื่อเลยว่า พวกเธอรู้จักกันเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่ตอนนี้ กลายเป็นสามีภรรยากันซะแล้ว

ก็ยังดีที่เธอไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวัง ถึงแม้ว่าใช้เงินเพียงแค่9หยวน แต่ก็แต่งงานไปแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่ต้องกังวลอีก

คิดถึงทะเบียนสมรส เพ็ญจิตก็อารมณ์ดีขึ้นมา จากนี้ไปเธอไม่ ต้องบังคับให้แต่งไม่ต้องบังคับให้ไปดูคู่อีกแล้ว ดูตัวคู่ครองเ ยอะไร เธอสาปแช่งอยู่ในใจ

“ฉันขอดูบัตรประชาชนของครได้ปะ” ตอนที่รออาหารเช้า เพ็ญ จิตยังไม่ตายใจแล้วถามออกมา

ตอนที่จดทะเบียนสมรสอยู่นั้น เธอพยายามมากที่จะดูเอกสาร ของเขา แต่ว่าสุวิทย์ ปิดบังรูปในบัตรตลอด เธอไม่ไม่ได้มอง เห็นหน้าตาจริงของเขาเป็นยังไง

“ไม่ได้ ถ้าหากคุณอยากจะเป็นคู่ที่อย่ากันเร็วที่สุด ผมจะ พิจารณาให้คุณได้เห็นรูปตัวจริงของผมหลังจากหย่ากัน “สุวิทย์ดู เหมือนรู้เพ็ญจิตได้ดี

“คุณเสียใจแล้วหรือ”เพ็ญจิตจ้องมองสุวิทย์อย่างใจหวิว สมอง

ว่างเปล่า

ถึงแม้ว่าทะเบียนสมรสนี้มาจากความหุนหันพลันแล่น แต่ว่าเธอ ก็ไม่ได้คิดมากอะไร แม้ว่าต้องหย่าร้าง ก็ต้องให้คุณแม่ได้เห็น ก่อน ให้คุณแม่เชื่ออย่างสนิทใจก่อนแล้วค่อยอย่ากัน มิเช่นนั้น การแต่งงานครั้งนี้ก็จะเสียประโยชน์ละสิ
“คําว่าเสียใจ ผมยังไม่ได้คิด แต่ว่าถ้าคุณรู้สึกเสียใจ ก็ยังทันอยู่ นะ เด็กน้อยสุวิทย์ ตั้งใจใช้สายตาอันลุ่มล่ามพินิจพิเคราะห์ เพ็ญจิต ทำให้เพ็ญจิตตัวสั่นทั้งตัว

ไม่สักหน่อย เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ คุณกลับไปกับฉันหน่อยได้ ไหม”เพ็ญจิตมองดูสุวิทย์ ที่จริงเธอก็ยังลังเลอยู่

พาเขากลับไปที่บ้านในสภาพนี้ ต้องโดนไล่ออกมาแน่เลย แต่ว่า ถ้าให้เขาไปแปลงโฉม คล้ายกับว่าจะเป็นการบังคับเขาไปหน่อย

ได้เลย แต่ผมขอบอกก่อน ผมจะทำแค่ล้างหน้าและเปลี่ยน เสื้อเท่านั้น “สุวิทย์รู้ว่าเพ็ญจิตลำบากใจ แต่เขาไม่คิดที่จะ เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อภรรยาแปลกหน้าคนนี้

“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ”เพ็ญจิต ได้หมายความว่าดูถูก เขา แต่เธอก็นึกออกได้ถ้าเจอตอนนี้ คุณแม่ต้องโกรธแน่เลย แผนการเดิมของเธอคือหนีจากที่นี่ แต่ทีนี้เปลี่ยนเป็นการต่อ ต้านคุณแม่แล้ว

สุวิทย์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่ได้จะโทษเธอ คนปกติก็ล้วนแต่ แสดงสีหน้าแบบนี้ ฉะนั้นเขาก็ไม่อยากอธิบายอะไร เพียงแต่เขา โกรธอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขาคิดในใจว่า ถ้าหาก ตอนนั้น เธอชน กับคนอื่น อาจจะเป็นคนพิการ หรือว่าจะเป็นคนแก่ เธอจะแต่งงาน ด้วยหรือไม่
ซึ่งคิดก็ยังไม่สบายใจ สำหรับภรรยาใหม่แกะกล่องคนนี้ เขา กลับคิดถึงเธอต่างๆนาๆ แล้วยังมีความมุ่งมาดปรารถนา อยากจะ ทำความรู้จักกับเธอมากยิ่งขึ้น อยากจะปกป้องเธอ

ตอนกินข้าว สายตาของสุวิทย์มักจะหยุดอยู่ที่เพ็ญจิต ทำให้เธอ รู้สึกหงุดหงิด อยากจะหนีไปเร็วๆ