ตอนที่2 ก่อนวันแต่งงาน (2)

ตอนที่2ก่อนวันแต่งงาน

ผู้หญิง ในห้องมีผู้หญิงจริงๆ แล้วก็ผู้หญิงคนนั้นน่าจะเรียกชื่อ ของ อัครพล ร่างกายของเพ็ญจิตยืนแข็งอยู่ตรงนั้น มีเสียงบาง อย่างบอกให้เธอออกไป พรุ่งนี้ก็เป็นวันแต่งงานแล้ว ถึงแม้ข้าง ในห้องคืออัครพลมั่วอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แต่ว่าเธอควรจะ ทำเป็น มองไม่เห็น ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ในห้องมีเสียงอับอายออกมาเรื่อยๆ เพ็ญจิตก็คิดว่า หรือจะถือว่า เป็นคืนที่อัครพลบอกลาความโสด แต่ว่าทันไดนั้นเธอคิดขึ้นมา นี้เป็นบ้านของเธอ แล้วยังเป็นบ้านที่พ่อของเธอมอบให้เธอเป็น เรือนหออีกด้วย เธอยังไม่ได้เข้าไปอยู่เลย จะให้ผู้หญิงคนอื่นไป อยู่ได้ยังไง มันน่าเกลียดเกินไปแล้ว

คิดมาถึงตรงนี้ นิสัยที่ดีของเธอก็ได้รับความท้าท้าย ยืนอยู่หน้า ประตูที่เปิดกว้างอยู่ เท้าเหยียบเสือในเซ็กซี่อของผู้หญิงนั้น หายใจเข้าลึกๆ และหายใจเข้าลึกลึกๆ

“ถ้าจำไม่ผิด ที่นี่เป็นบ้านของฉัน คุณทั้งสองท่านเข้าบ้านผิด หรือเปล่า”เพ็ญจิตยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง มองไปบนเตียงที่มี เนื้อขาวๆม้วนอยู่นั้น เชื่อไม่ได้เลยว่าตัวเองจะมีมารยาท อย่างนี้ เสียงนั้นราบเรียบราวกับว่าเป็นคนนอก

เธออาจะตั้งมามแว้วว่า

(2)ทำให้เธอแต่งงานไม่ได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่ทว่า สองคนที่อยู่บนเตียงนั้นเหมือนกับว่าไม่ได้ยิน เพ็ญจิต หันหลัง ไปที่ห้องครัวเติมน้ำมาหนึ่งถัง พอกลับมาถึงห้องนอน เสียงที่น่าอับอายดังกว่าเดิมอีก เธอรีบเดินเข้าไปข้างในห้อง เวลาที่ทั้งสองคนไม่มีสติอยู่นั้น นำน้ำเย็นหนึ่งถังสาดไปร่ายกาย ที่พัวพันกันอยู่

“อ้า..”

“เฮ้ย…เดือน…เพ็ญจิต…

ทั้งสองคนบนเตียงตัวสั่นขึ้นมา อัครพล สาปแช่งอยู่แล้วหันหัว หลังเห็นเพ็ญจิต ใบหน้าของเขาซีดขาวทันที

“คุณสุทธิจิต ขอให้พวกคุณออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้”เพ็ญ จิตมองไปที่ชายชั่วหญิงเลวที่กำลับรีบปิดบังร่างกายอันเปลือย ของพวกเขา ผ้าห่มสีแดงที่ตกอยู่บนพื้นนั้น คล้ายกับว่ากำลัง ยั่วเย้าเหน็บแนมอยู่ แต่ก็ไม่รู้จะยั่วเย้าเหน็บแนมเพ็ญจิต หรือ ยั่วเย้าเหน็บแนมคู่หญิงชายชั่วช้าต่ำทรามข้างที่เปลือยกายอยู่บน เตียง

“เพ็ญ ฟังผมอธิบายก่อนได้ไหม”อัคครพลลุกขึ้นมา ถึงอย่างไร ก็ถูกจับได้คาเตียงแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ต้องหนีอีก
“ไม่จําเป็นแล้ว ฉันให้เวลาพวกคุณสามวินาที ให้พวกคุณหายไป จากม่านตาของฉันเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น พวกคุณจะรู้ว่าในภายหลังผล จะเป็นยังไง – เพ็ญจิตใบหน้าหม่นหมอง ถึงอย่างไรก็เสียหน้า ไปแล้วสองครั้ง แค่เสียหน มอีกครั้งเธอก็รับได้ หรือหนีไปเมือง นอกจะดีกว่ามั้ง พรุ่งนี้เช้า ไม่ คืนนี้เธอก็จะออกไปจากที่ที่ซวย แบบนี้

*1.. “อัครพลพอได้ยิน ก็หยิบเสื้อผ้า รีบวิ่งออกไปจากห้อง แบบโป๊ะ “อัครพล…อัครพล…

ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงเรียกอัครพลอย่างเสียงแหลม ไม่กล้าหยิบ เสื้อผ้า แล้วก็รีบวิ่งตามออกไป

เพ็ญจิต ไม่มีอารมณ์ที่จะตามคู่หญิงชายสารเลวต่ำช้าทั้งสองไป และก็ไม่มีค่าที่จะไปตามด่า เพื่อผู้ชายเลวต่ำอย่างนั้นมาให้ตนเอง ต่ำลง ไม่สมเป็นลูกของพ่อแม่

แต่ทว่า เรือนหอและเตียงใหม่ของเธอ ถูกคนสารเลวทราม นอนไปแล้ว มองไปที่เตียงอันเรี่ยราด เธอรู้สึกเสียใจภายหลังที่ เมื่อตะกี้นี้ไม่ได้เอาน้ำร้อนราดพวกมัน เสียใจจริงๆ