ตอนที่17 คืนเข้าหอ

ตอนที่17 คืนเข้าหอ

หากคุณคิดว่าคุณกลัวจริงๆล่ะก็ ผมก็จะลองพิจารณาดูเรื่องจอง ห้องเพิ่มอีกสักห้อง”สุวิทย์พูดปลอบใจเพ็ญจิต

“ไม่ใช่อย่างนั้น พวกเราก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว การนอนเตียง เดียวกันก็ถือเป็นเรื่องปกติ เพียงแต่… “เพ็ญจิตบิดตัวอย่างเป็น กังวล เธอรู้สึกได้ทันทีว่าอุณหภูมิในร้างกายเธอเพิ่มสูงขึ้น อา กาศรอบๆก็ยิ่งเบาบางลง ริมฝีปากก็แห้งเหือด เธอทำท่าแลบลิ้น แตะๆปาก และหายใจเข้าๆออกๆหลายเชือกอย่างกระวนกระวาย ใจอยากจะลืมๆเรื่องนี้ไปซะ

เมื่อเห็นลิ้นสีชมพูค่อยๆแลบออกมาอย่างเงียบๆ กวาดไปริม ฝีปากที่เอิบอิ่มดั่งดอกกุหลาบ กระชุ่มกระชวยราวกับหยาดน้ำผึ้ง ทำให้ภาพตรงหน้ายิ่งตั้งแต่จะชวนให้น่าหลงใหลมากขึ้น ส วิทย์รู้สึกว่าเลือดของเขาสูบฉีดไปทั่วร่างกาย เขารู้ดีว่าถ้าหาก ไม่ออกห่างไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ล่ะก็ เขาจำต้องดำดิ่งติดอยู่ในบ่วง ของเธอเป็นแน่ เขารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ และรู้ตัวดีว่าไม่ควรมา ประจบพบเจอกันเช่นนี้ แต่ทว่าเขากลับควบคุมมันไม่ได้เสียแล้ว

“คุณไปเถอะ ผมไม่อยากให้คุณมานั่งเสียใจภายหลัง”สุวิทย์ที่ กำลังต่อต้านอยู่กับความใคร่ เสียงที่แหบๆของเขารบเร้าให้เพ็ญ จิตรีบออกไป
ชายโดดหญิงเดี่ยวอยู่กันสองต่อสอง ตัวเขาเองก็ไม่ใช่พระอิฐ พระปูนอะไร ยิ่งไปกว่านั้นด้วยสภาพของเธอตอนนี้แล้ว ไม่ว่า ผู้ชายคนไหนเห็นก็ย่อมรู้สึกหลงใหลอยากจะกลืนกินประหนึ่ง โดนยั่วยวนไปโดยปริยาย

“ไม่ต้องหรอก พวกเราก็แต่งงานกันแล้ว วันนี้ก็เป็นเหมือนคืน เข้าหอของเรา”เพ็ญจิตรวบรวมความกล้าทั้งหมดออกมา

ณ ช่วงเวลานี้ หัวสมองของเธอสับสนยุ่งเหยิงไปหมด รู้แค่เพียง ว่าผู้ชายคนนี้ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง และผู้ชายคนนี้นี่แหละคือ คนที่ฟ้าประทานเลือกให้เธอ อีกทั้งยามนี้พวกเขายังแต่งงานจด ทะเบียนเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายอีกด้วย

“คุณแน่ใจนะ? เพ็ญจิต คุณแน่ใจนะว่าคุณจะไม่นึกเสียใจภาย หลัง?”เมื่อมองเห็นเพ็ญจิตที่เดินกำลังเดินเข้ามา

สุวิทย์รู้สึกหายใจหายคอลำบากด้วยความวิตกกังวลแล้วจึงลุก ขึ้นนั่ง

“ฉันแน่ใจ คุณจูบฉันเถอะ!”ว่าแล้วเพ็ญจิตก็ยกแขนขาวๆอัน บอบบางของเธอโอบคอของเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ ดวงตาเปิดครึ่ง เสียดสีริมฝีปากอันเย็นชาที่อยู่ใต้หนวดลากยาว

“ไม่…สามัญสัมนึกของเขาไม่อาจต่อต้านความปรารถนาที่มีได้ ขณะที่พูดว่าไม่ แต่ร่างกายของเขากลับเอนเข้าไปหาเธอ ฝา มือใหญ่ๆกอดเอวของเธอไว้แน่น ริมฝีปากของเขาก็จูบเข้ากับริม ฝีปากอันยั่วยวนของเธออยากบ้าคลั่ง

เขาจูบเธอราวกับจะสูบเอาอากาศจากปอดออกมาให้เสียหมด เพ็ญจิตในตอนนั้นเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ริมฝีปากแดงๆของเธอ แค่เผยอออกมาเล็กๆ เขาสอดลิ้นเข้าไปยังปากของเธออย่าง ตามอำเภอใจแล้วลิ้มรสความหวานชุ่มฉ่าภายในปาก ความรุนแรง ของจูบเขาราวกับประทัดนับไม่ถ้วนได้ถูกจุดประทุอยู่ในกายของ เธอ

เขาดึงเธอขึ้นมา ใช้ฝ่ามือและท่อนแขนโอบรัดร่างกายของเธอ เอาไว้ ลูบไร้ตั้งแต่หลังเลื้อยยาวไปจนถึงบั้นท้าย กอดรัดร่าง ของอันบอบบางนุ่มนวลของเธอ ให้แนบชิดกับร่างของเขาจน ยากที่จะสลัดทิ้งเพื่อให้เธอได้สัมผัสไอความเร่าร้อนในตัว

เนื้อหนังมังสาของเธอทุกตารางนิ้วล้วนถูกสุวิทย์หยอกล้อด้วย ความแนบสนิทและจูบที่บ้าคลั่งของเขา การสัมผัสสวาสของ เขาทำให้เธอไม่มีกระจิตกระใจจะคิดถึงเรื่องอื่น

ผ้าเช็ดตัวถูกปลดออกอย่างเงียบๆ เผยให้เห็นถึงทัศนีย์ภาพอัน อุดมสมบูรณ์ของหญิงสาว แต่เขาสูบลมหายใจเข้า นัยน์ตาพลัน เปลี่ยนเป็นหมองหม่นทันใด