บทที่ 1 เราหย่ากันเถอะ

ในตอนที่ไลลาตื่นขึ้นมา ร่างกายของเธอก็พัง ไปหมด แค่ขยับนิดเดียวก็ปวดไปถึงกระดูกแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงน้ำทะเลที่ซัดเข้ามา ไลลาก็นึก ได้ว่าตอนนี้เธอยังอยู่บนเรือยอร์ชของธามอยู่

เมื่อคืนนี้ เธอหลับนอนกับธามแล้ว เธอเป็นคน รุกเอง สำหรับเธอแล้วมันเป็นค่ำคืนที่แสนวิเศษ เธอ ไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาเลย เธอก้มหน้าลงและขด ตัวอยู่ในผ้าห่มต่อ

“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงเย็นชาของธามดังขึ้น เขาไม่มีอารมณ์มาดูเธอแกล้งหลับอีกต่อไป

ไลลาพลิกตัวหันมามองเขา “ทำไมคะ? คุณ ชายธามรังเกียจที่ฉันบริการไม่ถึงใจเหรอคะ?”

สีหน้าของธามดูเย็นชาจนน่ากลัวมาก แต่ยิ่ง ไลลามองเห็นสีหน้าเขาเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งยิ้มออก มาอย่างอ่อนโยน “หรือว่าคิดไม่ถึงคะว่าฉันจะมา ไม้นี้? อ้อ ฉันลืมบอกคุณไปค่ะ เมื่อวานเป็นวันไข่ตก ของฉัน ไม่แน่ว่าอีกไม่นานคุณก็อาจจะได้เป็นพ่อ คนก็ได้นะคะ”

ไลลารู้ดีอยู่แล้วว่าธามจะต้องมาร่วมงานเลี้ยงต้อนรับการกลับประเทศของน้ำรินเพื่อนสนิทของ เธอที่จัดขึ้นเมื่อคืนนี้อย่างแน่นอน แล้วเธอก็ไม่ได้ เจอธามมาหลายอาทิตย์แล้วด้วย อีกไม่กี่วันจะเป็น งานทำบุญแซยิดของคุณธรณ์คุณท่านแห่งตระกูล ฉัตรเฉลิมแล้ว เธอจําเป็นจะต้องท้องให้ได้

“ไลลา คุณพอเถอะน่า! ” ธามส่งเสียงดุเธอ อย่างเยือกเย็น “คุณก็รู้อยู่แล้วว่าคนที่ผมรักคือน้ำ ริน แค่คุณมาวางแผนแต่งงานกับผมก็มากพออยู่ แล้ว ทำไมคุณต้องไปทำร้ายน้ำใจของน้ำรินด้วย?”

ไลลาชอบธาม คนที่อยู่ในเมือง A ต่างก็รู้กัน หมด แล้วเรื่องการหมั้นหมายของธามกับน้ำรินนั้น คนในเมือง A ก็รู้เช่นกัน

แต่ว่าคืนก่อนที่น้ำรินกับธามจะหมั้นกันนั้น ไลลากลับมาหลับนอนกับธาม แถมในคืนนั้นยังมี นักข่าวมาแอบทำข่าวด้วย วันถัดมาก็เลยเป็นข่าว ใหญ่ แล้วธามก็เลยต้องแต่งงานกับไลลาด้วยความ จำใจ ไม่มีงานแต่ง ไม่มีแหวนแต่งงาน มีเพียงแต่การ ทำร้ายซึ่งกันและกันของทั้งสองเท่านั้น

และน้ำรินก็ได้เดินทางไปต่างประเทศในวัน งานแต่งงานของพวกเขาพอดี วันนั้นธามยังตามเธอ ไปอย่างไม่คิดชีวิต แล้วงานแต่งงานที่ราบเรียบอยู่แล้วก็เหลือเพียงแค่ไลลาคนเดียวเท่านั้น แล้วต่อมา เรื่องนี้ก็ยังถูกนักข่าวเอาไปประโคมข่าวอีกด้วย

“ฉันไปทำร้ายน้ำใจอะไรเธอคะ?” ไลลาหันไป มองเขาอย่างช้า ๆ “ฉันบังคับให้เธอหนีไปเหรอคะ? หรือว่าฉันบังคับให้เธอกลับมา? แล้วอีกอย่าง ฉัน ไม่ได้วางแผนให้คุณมาแต่งงานกับฉันนะคะ เพราะ คุณต่างหากที่เมาคิดว่าฉันเป็นน้ำรินเอง แล้วที่คุณ แต่งงานกับฉันเพราะว่าเรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่มาก จะ ว่าไปฉันเองต่างหากค่ะที่เป็นคนเสียหาย”

ธามโกรธจัด เขาบีบคอเธอกดลงบนเตียง “ปากคุณนี่พูดแก้ตัวเก่งไม่มีเปลี่ยนเลยนะ แต่ผมจะ บอกอะไรคุณให้นะไลลา คุณล้มเลิกความคิดที่จะ ท้องกับผมไปได้เลย!”

พูดจบ ธามก็หยิบขวดยาขวดเล็กที่อยู่ในตู้บน หัวเตียงออกมา เขาหยิบยาในนั้นออกมาแล้วยัด เข้าไปในปากของไลลาอย่างเอาเป็นเอาตาย

“อะไรคะเนี่ย?” ไลลาตกใจมาก เธอดิ้นสุด แรงเกิด แต่ว่าก็ยังคงดิ้นไม่หลุดจากเงื้อมมือเขา อยู่ดี ธามเอามือจับคางของเธอเอาไว้แน่น แล้วพูด ตะคอกใส่เธอ “ของที่ทำให้เธอไม่สามารถท้องได้ ยังไงล่ะ”
“คุณจะบ้าไปแล้วเหรอ!” ไลลาตะโกนดังลั่น แต่ก็ไม่สามารถทำให้ธามหยุดได้เลย ยาพวกนี้กิน เม็ดเดียวก็พอแล้ว แต่ว่าธามกลับเทเข้าไปในปาก เธอติดต่อกันหลายเม็ด ไม่มีน้ำ ธามบีบคอเธอให้เธอ ฝืนกลืนลงไป

เมื่อเห็นว่ายาถูกกลืนลงไปแล้ว ธามถึงได้ยอม หยุดการกระทำของเขา ไลลาเจ็บมากร่างกายของ เธอชาไปหมด เธอยืนแทบไม่ไหว เมื่อเขาปล่อยมือ เธอก็จับคอของตัวเองแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อ ล้วงคอให้อาเจียนออกมา

เธอเจ็บตรงลำคอมาก ยาที่ฝืนกลืนลงไปเมื่อ สักครู่นี้ยังติดค้างอยู่ในคอ แล้วเธอก็อาเจียนออก าในที่สุด ดวงตาของเธอมีน้ำตารื้นขึ้นมา ไลลา จ้องมองดูเม็ดยาที่ถูกน้ำซัดลงไปในอ่างล้างหน้า ใน ใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดมาก

ธามยืนอยู่ข้างหลังเธอ เขาขมวดคิ้วแน่นแล้ว เบือนหน้าหนีไปทางอื่น “จำเอาไว้ว่าอะไรที่คุณควร ทำ อย่ามาล้อเล่นกับผมอีก ผมมีธุระ อย่าสร้างความ เดือดร้อนอะไรอีกล่ะ”

ยังจะมีธุระอะไรอีกล่ะ? จะไปหาน้ำรินเพื่อ อธิบายให้เธอฟังสินะ? ไม่ได้เจอน้ำรินหลายเดือนแล้วนี่ คงจะรอไม่ไหวแล้วล่ะสิ

เธอไม่มีแรงจะยืนต่อไปแล้ว ได้แต่อดทนฝืน ยืนค้ำอ่างล้างหน้าอยู่อย่างนั้น แล้วเธอก็พูดออกมา ด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ธาม เราหย่ากันเถอะ”