บทที่ 01 ไม่เหมาะ

เจนอารีไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าครั้งแรกของตัวเองนั้น จะเกิดขึ้นบนรถ

รถหรูหราที่มีเกียรติสูง ภายในมีพื้นที่คับแคบ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนกัน รอจนกระทั่งทั้งสองเสร็จ สมอารมณ์หมาย ชายหนุ่มวัยรุ่นก็นอนหลับไปด้วย ความพึงพอใจแต่เจนอารีกลับเจ็บจนตื่น ทั้งๆที่เป็นครั้ง แรก แต่เธอไม่มีอาการเลือดออกเลย

เจนอารีเศร้าแต่ก็ดีใจ ค่อยยังชั่วที่เขาไม่ใช่แฟนเธอไม่ อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าต้องแก้ตัวยังไง แต่ผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าเธอคนนี้เป็นเพียงผู้ชายที่เธอไปดื่มเหล้าจนเมาใน คลับแล้วพากลับมาเท่านั้น เธอเลยไม่จําเป็นต้องอธิบาย หรือแก้ตัวมากมาย

เจนอารีเตรียมจะออกไปแต่เดรสบนตัวเธอไม่สามารถ ปกปิดตัวเธอได้แล้ว เจนอารีเงยหน้าขึ้นไปมองเสื้อเชิ้ต บนตัวผู้ชายคนนั้น

เจนอารียื่นมือออกไปด้วยความลังเล เพื่อจะไปปลด กระดุมเสื้อเชิ้ตบนตัวผู้ชายคนนั้น

“อยากเอาอีกเหรอ?” ทันใดนั้นผู้ชายคนนั้นก็ลืมตาขึ้นมาในทันที นัยน์ตาสีดำที่ดูลึกลับและน่ากลัว

เจนอารีตกใจ ที่แท้เมื่อกี้เขาแค่แกล้งหลับนี่เอง จึง รีบดึงมือกลับ “คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันแค่..…………… แค่ อยากขโมยเสื้อที่คุณใส่เท่านั้นเอง

พอกำลังจะพูดออกไปก็รู้สึกได้ว่าถ้าพูดแบบนี้จะยิ่ง อึดอัดใจ

“ข้างหลังมีเดรสอยู่ตัวหนึ่ง” ผู้ชายคนนั้นเหมือนจะรับรู้ ได้ถึงความอึดอัดของเจนอารี

เจนอารีหันกลับไปมอง ก็พบว่ามีถุงที่ห่ออย่างสวยงาม อยู่หลังรถจริงๆ เธอลังเลอยู่สักพักก่อนจะขยับตัวไป หลังรถแล้วเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไงก็ไม่มีอะไรให้น่าเขิน อายละ

เสียงเปลี่ยนเสื้อผ้าในรถที่เงียบทำให้ได้ยินชัดมากเป็น พิเศษ ทำให้บรรยากาศยิ่งเต็มไปด้วยความคลุมเครือ

เดรสเหมาะกับตัวเธอพอดีราวกับสั่งตัดมาเพื่อเธอโดย เฉพาะ หลังจากเจนอารีเปลี่ยนเสร็จ ก็พูดว่า “ขอเบอร์ โทรเอาไว้ได้ไหม? เดียวไว้ฉันเอาเดรสมาคืนให้คุณ”
“ไม่จําเป็นหรอก คุณเอาไปเลย” เบรย์เดนจุดบุหรี่ หนึ่งม้วนแล้วสูบ ท่าทีดูเบื่อหน่ายแต่ก็มีเสน่ห์

“แต่เดรสตัวนี้ดูเหมือนจะราคาแพง ฉันไม่อยากเอา เปรียบคุณ ขอเบอร์โทรศัพท์ไว้จะดีกว่า” เป็นชุดราตรี กระโปรงยาว ดูก็รู้ว่าเป็นชุดสั่งตัดหรูๆ อย่าง ราคาก็ หกหลักขึ้นไปแน่ๆ

“นี่รู้สึกว่าฉันดีเลิศ จนอยากมาเกาะฉันงั้นเหรอ?” เบรย์ เดนหันหน้ามาและพ่นควันบุหรี่เบาๆ ใส่หน้าเจนอารี

“คุณคิดมากไปแล้ว ฉันไม่ใช่คนที่เกาะกินคนอื่นไป เรื่อยนะ” เจนอารีรู้สึกโมโหจนหัวเราะออกมา และอีก อย่าง ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าคุณดีเลิศอะไร” เธอจะไม่มีทาง บอกผู้ชายคนนี้เด็ดขาดว่าวันนี้เป็นครั้งแรกของเธอ และ ยิ่งไม่มีทางบอกเขาว่าวันนี้เธอแค่โดนเร้าอารมณ์ ไม่ อย่างนั้นจะยอมเอาครั้งแรกของตัวเองให้กับผู้ชายแปลก หน้าที่เจอกันครั้งแรกง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง?

เมื่อพูดจบ ก็เปิดประตูลงรถอย่างไม่ลังเล แต่ด้วยความ ที่โมโหเกินไปและกิริยาท่าทางที่ไม่ระวัง ทำให้เธอเจ็บ จนแทบยืนไม่ไหว

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทำให้ใบหน้างดงามของชายที่เย็นชา ราวกับภูเขาหิมะที่อยู่ในรถนั้น กลายเปลี่ยนเป็นมืดมนดั่งกลุ่มเมฆครึ้มหลั่งสายฝนทันใด

เจนอารีเดินไปโดยไม่หันหลังกลับมาเลย ถึงแม้ว่า ผู้ชายคนนี้จะมีหน้าตาและหุ่นที่ดีเลิศทั้งหมด แต่ว่าน่ารัง เกียจจริงๆ

แต่ไม่ว่าอย่างไร มันก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระหลังจาก ดื่มเหล้าจนเมา ถ้างั้นก็ให้มันจบเพียงเท่านี้ก็พอ!

ด้วยความที่ใส่ชุดราตรีกระโปรงยาวที่ดูอลังการและ สวยเพียบพร้อม บวกกับส่วนสูงของเจนอารีทำให้หุ่นบาง เล็กของเธอยิ่งดูสูงเพรียวบางและสง่างาม ระหว่างทาง ทำให้เป็นจุดสนใจจนหลายๆคน

เจนอารีกัมหน้าเดินตลอดทาง ใบหน้าเธอร้อนผ่าว ราวกับเหมือนถูกคนจับได้ว่าไปเล่นชู้มา

ไม่สิ ก็ไม่เชิงว่ามีชู้ เพราะเธอได้หย่าร้างกันไปตั้งแต่ เมื่อวานแล้ว

เหตุผลที่หย่ากันก็เหมือนกับฉากน้ำเน่าในนวนิยายโร แมนติก นั่นก็คือสามีของเธอไปเล่นชู้กับเพื่อนสนิทของ

เธอ

ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอทุ่มเทไปมากแค่ไหน เพื่อการ แต่งงานครั้งนี้ แต่สุดท้ายผลที่ได้รับกลับมาก็คือโดนหักหลังถึงสองตลบ

พอเจนอารีกลับถึงบ้าน บรรยากาศในบ้านก็เต็มไป ด้วยรอยยิ้มและความสุข ทั้งแม่สามี น้องสาวของสามี สามีและเพื่อนสนิทที่เป็นชู้ของเธอนั่งล้อมรอบบนโซฟา

กําลังดูทีวี กินขนมหวาน พูดคุยกันอยู่

และแน่นอน ตอนนี้จะเรียกคนพวกนี้ต้องเติมคำว่า

“เก่า” ด้วย

พอเจนอารีกลับมา บรรยากาศในห้องรับแขกก็เงียบลง

ทันที

น้องสาวสามีเก่าประชด “นี่ใครกลับมากันเนี่ย ใส่ เสื้อผ้าอย่างกับดารา คงคิดว่าตัวเองเดินพรมแดงอยู่หรือ เปล่าเนี่ย?”

แม่สามีเก่าพูดต่อ “ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่าจะหา ภรรยาไม่ใช่ว่าดูแต่ภายนอกว่าสวยหรือไม่สวย ดูสิน ขนาดเพิ่งหย่ากันก็ใส่เสื้อแบบนี้จะไปอ่อยใครหรือเปล่า เนี่ย?”

นิวลินเพื่อนสนิทเก่าที่เป็นชู้อยู่ก็พูดด้วยความเสแสร้ง “อารีเมื่อคืนคุณไปไหนมาเหรอ? กระโปรงตัวนี้สวยจังเลย มันต้องแพงมากแน่ๆเลยใช่ไหม? ใครซื้อให้คุณเห รอ?” ทุกคำถามราวกับกำลังบ่งชี้อะไรอยู่

มีเพียงผู้ชายที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาคนเดียว ที่มอง เจนอารีที่ใส่เสื้อหรูหรากลับมา แต่ไม่อะไรพูดสักคำ ก่อนจะเม้มริมฝีปากบางและขมวดคิ้ว การไม่เอ่ยปากพูด ของเขาก็กำลังบ่งชี้ว่าเขาไม่พอใจ

เจนอารีไม่ได้สนใจพวกเขา พลางใส่รองเท้าส้นสูง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วเริ่มเก็บของตัวเอง

ที่จริงก็ไม่มีอะไรให้เก็บหรอก มีเพียงแค่เสื้อไม่กี่ตัว และเอกสารสำคัญอย่างบัตรประจำตัวประชาชน บัตร เครดิต นอกนั้นพร้อมทิ้งได้เลย

เมื่อพูดถึงเอกสารเจนอารีเพิ่งนึกออกว่าใบหย่าที่เพิ่ง ไปทํากับอาร์เธอร์มาเมื่อวานนั้นหายไป และเป็นไปได้ สูงมาก…..จะตกหล่นไปในรถของผู้ชายคนนั้นเมื่อคืน เจนอารีเลยกุมขมับ

“เมื่อคืนไปไหนมา?” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลัง พร้อมกับน้ำเสียงที่ซักถาม

เจนอารีไม่ต้องหันหลังไปก็รู้ว่าเป็นอาร์เธอร์ แต่เธอไม่ ได้สนใจ
“ไปหาเขามาหรือไง?” อาร์เธอร์ที่โดนเมินเฉยก็โมโหขึ้น เสียงต่ำของเขาแฝงไปด้วยความทุกข์ “นี่แค่เพิ่งเลิกกัน ก็ทนไม่ไหวขนาดนั้นเลยหรือไง? คุณอยู่กับฉันมาหนึ่งปี เขายังเอาคุณอยู่งั้นเหรอ? เขาไม่รู้สึกขยะแขยงคุณหรือ ไง?”

เจนอารีหันไปมองเขา นัยน์ตาดุดัน “อย่าพูดถึงเขาต่อ หน้าฉัน คุณไม่คู่ควร

อาร์เธอร์ยิ้มประชด “ก็ใช่สิ ฉันมันไม่เหมาะสมแต่ว่า คุณเหมาะงั้นหรือ?”

เจนอารีเจ็บใจ แต่งงานมาหนึ่งปี ผู้ชายตรงหน้าคนนี้รู้ ดีกว่าคนอื่นว่าจุดอ่อนจุดแข็งเธอคืออะไร เพราะฉะนั้น คำพูดของเขาเพียงไม่กี่คำก็สามารถพูดแทงใจเธอได้ จนเปิดรอยแผลเก่าเธอได้อย่างง่ายดาย ทำให้รอยแผล เลือดอาบไปทั่วจนไม่สามารถรักษาได้

“ใช่ เริ่มตั้งแต่วันที่ฉันตกลงแต่งงานกับคุณ ฉันก็ไม่ คู่ควรแล้ว และยิ่งเมื่อ….………..คุณไว้ใจได้เลย ฉัน ไม่มีทางไปหาเขาหรอก ทั้งชาตินี้ก็ไม่มีทางอีก” เจน อารีถอดแหวนแต่งงานบนมือออกแล้วโยนไปที่อาร์เธอร์ แล้วเอาแหวนเพชรอีกวงที่มีงานฝีมือละเอียดและงดงาม กว่าบนโต๊ะเครื่องสำอางมาสวมใส่นิ้วชี้แล้วลูบไล้อย่าง อ่อนโยน “ฉันแค่จะเก็บเขาไว้ในใจฉันเสมอ”
มาสิ ต่างคนต่างทำร้ายกัน ใครจะไป

ไม่รู้จักใช้คำพูด

ให้รุนแรงราวกับมีดแหลมคมมากรีดกันล่ะ?

จะสู้ยิบตาเลยล่ะ

มาดูกันว่าสุดท้ายใครจะเจ็บกว่ากัน

และแน่นอนอาร์เธอร์นั้นตาแดง โดยเฉพาะยิ่งเมื่อเห็น แหวนบนมือเจนอารีเป็นแหวนที่คนนั้นเคยให้ ความ อิจฉาริษยาในอกก็ระเบิดออกมา “แต่งงานกันมาหนึ่งปี คุณเคยรักผมบ้างไหม?”

เจนอารีเปิดปากพูด “ไม่เคย!”

“ต่อให้ฉันไม่นอกใจ คุณก็จะหย่ากับฉัน” อาร์เธอร์ เส้นเลือดปูดออกมา “พูดง่ายๆก็คือคุณทำตัวต่ำต้อยเอง ไม่รู้ว่าลับหลังผมคุณไปมั่วผู้ชายมากี่คนแล้ว”

“นี่คุณเชี่ยวชาญด้านการใส่ร้ายคนอื่นจริงๆ ไม่สนใจ หรอก คุณจะพูดอะไรก็ตามใจคุณ” เจนอารีเก็บของ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอถือกระเป๋าเดินทางขึ้นมา แล้วพูด “ไปละ”

อาร์เธอร์จับข้อมือของเจนอารีเอาไว้ “เจนอารีคุณ ใจร้ายมาก!” ตอนหย่ากันไป มันจะมีอะไรเจ็บกว่าคนที่ ทำตัวเฉยชาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเหรอ?
“ปล่อย” เจนอารีใช้แรงจะสะบัดมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ

ต่อมา เธอก็โดนอาร์เธอร์ผลักไปชนกับกำแพง พลาง เป่าลมที่ข้างหูเธอแล้วพูดว่า “ยังไงก็เคยเป็นสามีภรรยา กันมาก่อน ก่อนไปจะไม่ทำอะไรสักหน่อยหรือไง? ถึง แม้คุณสกปรกมาตั้งนานแล้ว และไม่รู้ว่ามีอะไรกับเขามา กี่ครั้งแล้ว แต่ฉันรู้ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ คุณอยากให้ฉัน เอาคุณบ้าง คุณมันเป็นนางแพศยา ต่อให้ฉันรังเกียจ ขนาดไหนก็จะเติมเต็มความต้องการให้สักครั้งก็ได้!”

พูดออกไปก็คงไม่มีใครเชื่อ ว่าแต่งงานมาหนึ่งปี พวก เธอสองคนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย เพราะเ ราะเจนอารีไม่ เคยเป็นฝ่ายรุก ส่วนในใจของเขาก็มีปม เขามีปมต่อผู้ หญิงบริสุทธิ์ ซึ่งเขาสงสัยมาตลอดว่าก่อนเจนอารีไม่ใช่ผู้ หญิงบริสุทธิ์ตั้งแต่ก่อนจะแต่งงานกับเขาแล้ว