บทที่ 11 เธอมีสิทธิ์อะไร
เมื่อออกมาจากสตูดิโอถ่ายหนังสือเยว่เดินไปตลาดสดละแวก
เธอไม่ลืมว่าคืนนี้ต้องทำมื้อค่ำให้ ซึ่งหยุนและซิงเฉิน
“คุณชาย เธอไปซื้อกับข้าวแล้ว”
เบนท์ลีย์คันสีดำจอด ไปทั่วมองไปยังชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง เราจะรอต่อไปหรือว่า…”
ฉิน โม่หานวางโทรศัพท์ลง ก่อนจะลดกระจก มองตามแผ่น หลังของหญิงสาว
จนถึงตอนนี้ เขารู้ถึงความสัมพันธ์ของกับสองคนนั้นแล้ว แฟนกับเพื่อนรัก รวมหัวกับทำเรื่องพวกนั้นลับหลังเธอ แต่ก็ ยังเชิดหน้าชูคอต่อหน้าเธอได้
เขาคิดว่า จากคืนนั้นท่าทางของเธอที่เมาเหล้าดูเศร้าเกินจะ บรรยาย เรื่องที่เกิดขึ้นคงทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย
เขามองหญิงสาวที่เดินสาวเท้าอย่างเริงร่า เธอฮัมเพลงเบาๆ และมุ่งไปยังตลาดสด คิ้วเข้มของเขาขมวดขึ้นเล็กน้อย
หลังจากที่ ซูสือเยวซื้อวัตถุดิบทำอาหารที่ตลาดสดให้กับลูก ๆ ทั้งสองแล้ว ก็เดินผ่านแผงขายปลาข้างทาง
เธอนึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้เธอเคยถามพ่อบ้านว่า ฉันไม่หาน ชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหม
พ่อบ้านบอกเธอว่าเขาชอบกินปลา
จริง ๆ แล้วซูสือเยว่ไม่ชอบทำเมนูปลา เพราะว่าเฉิงเซวียนก ลัวปลา กลัวขนาดที่ว่าทำออกมาเป็นจานแล้วก็ยังไม่กล้าแตะ ต้องมัน เขาเป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ซูสือเยว่เลยรู้สึกไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ไปเลย ปริยาย
แต่ฉันไม่หานกลับชอบกินมัน
เธอเลือกซื้อปลาตัวที่ดูสดจากแผงขายปลาอย่างตั้งใจ จาก
นั้นให้ร้านฆ่าแล้วทำความสะอาดให้เรียบร้อยจึงเอากลับไป
ซื้อวัตถุดิบเสร็จ หญิงสาวก็หิ้วถุงที่ใส่ของเต็ม ๆ สองใบแล้ว
ออกจากตลาด
หลังจากออกมาจากตลาดแล้ว ก็ถูกผู้ช่วยของเฉิงเซวียนลาก ตัวเข้าไปในตรอก
” เจอตัวสักทีนะ ”
เฉิงเซวียนยืนพิงประตูรถ สายตาที่มองซูสือเยวดูเย็นชาเหลือ เกิน “ให้ผมไปส่งคุณกลับบ้านเถอะ ”
ซูสือเยว่กวาดตามองรถด้านหลังเขา ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ แล้ว ตอบกลับว่า ” ไม่จำเป็นแล้วล่ะ
” ตอนนี้ฉันกับสามีของฉันอยู่คฤหาสน์ของเมืองฝั่งตะวันตก
นะ รถกระจอก ๆ ของคุณ ฉันคงจะนั่งไม่ลง ”
คุณก็รู้อยู่แล้วว่าฉันแต่งงานกับท่านชายฉัน ก็ชัดเจนแล้วว่า 11 ทรัพย์สินที่เขามี ทั้งชีวิตของคุณก็ไม่สามารถหามันมาได้ ”
สีหน้าของเฉิงเซวียนเปลี่ยนไปจนแทบจะดูไม่ได้ เขาถลึงตาใส่ ซูสือเยว่ ” เพราะแบบนี้สินะ เธอเลยยอมแต่งงานกับท่านชายฉัน แค่เพราะว่าอยากจับคนรวย ๆ น่ะเหรอ”
ซูสือเยว่ยิ้มแล้วตอบ
” ใช่ ”
เธอมองไปที่ เฉิงเซวียน ในตาของเธอปราศจากแววตาที่คลั่ง รักและหลงใหลเขาเหมือนเมื่อก่อน
ตอนนี้ชายตรงหน้าทำมห้เธอรู้สึกขยะแขยง ” ฉันเกลียดที่คุณ มันจนยังไงล่ะ เกลียดที่คุณไม่ได้รวยเท่าท่านชายฉิน ได้คำตอบ แบบนี้แล้วพอใจรึยัง ”
“คุณโกหก ”
เฉิงเซวียนจ้องไปที่หน้าของซูสือเยวครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา ” ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนประเภทนั้น ”
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า ” สือเยว่คุณยังโมโหกับเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นอยู่อีกเหรอ ”
” เมื่อกี้อารมณ์ทุกคนไม่ค่อยดี ถ้าไปทำอะไรให้กระทบเธอละ
ก็ ผมต้องขอโทษคุณด้วยจริง ๆ ” ” แต่ในเมื่อคุณไม่ยอมให้ผมไปส่งคุณ ถ้างั้นผมขอพูดอะไร
สักหน่อย ไม่ยาวหรอก ”
ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง ” เมื่อหวั่นจึงมาร้องไห้เสียใจ กับผม เธอจ่ายเงินให้คุณถึงสามเท่า เพื่อให้คุณมาเป็นสตั๊นท์แม นของเธอ แต่คุณก็ยังทำผิดพลาดหลายต่อหลายครั้ง จนหัวหน้า ผู้กำกับมีปัญหากับเธอ ”
ซูสือเยวยิ้มอย่างเย็นชา
ทำไมหัวหน้าผู้กำกับถึงต้องมีปัญหากับหวั่นฉิงล่ะ มันไม่ใช่เพราะหล่อนเป็นคนตะบี้ตะบันสั่งให้เธอต้องถ่ายฉาก ตบช้า ๆ หรอกเหรอ
กลับกลายเป็นว่าเธอเป็นคนผิดเสียอย่างนั้น
” ผมหวังว่าคุณจะตั้งใจทำงานมากกว่านี้ แยกเรื่องงานกับ เรื่องส่วนตัวด้วยล่ะ ”
เฉิงเซวียนเม้มปากแน่น ” ผมรู้ว่าคุณไม่มีทางรับเรื่องที่ผมกับ หวั่นฉิงนั้นคบกัน ”
” แต่พวกเรารักกันด้วยใจจริง ”
” ถ้าคุณจะกล่าวโทษล่ะก็ ให้มันเป็นผมที่ผิดเถอะ ”
” เป็นเพราะผมเองที่ปิดบังมัน ผมทนไม่ได้ที่เห็นคนที่ตัวเองรัก ไปมีลูกให้คนอื่น ผมก็เลยไปมีอะไรกับหวั่นฉิงตอนที่คุณคลอด ลูกเมื่อห้าปีก่อน ”
ซูสือเยวผงะไปชั่วขณะ
วันนั้นเมื่อห้าปีก่อน เธอประสบอุบัติเหตุรถชน เธอยื้อชีวิตของ ตัวเองเต็ม ๆ หนึ่งวันหนึ่งคืน สุดท้ายก็เสียลูกที่กำลังจะคลอดไป
หมอบอกว่าเธอโชคดีมาก ถ้าร่างกายอ่อนแอกว่านี้อีกนิด เดียว เธอคงตายอยู่ในห้องผ่าตัดไปแล้ว
แต่ตอนนี้เฉิงเซวียนกำลังบอกเธอว่า ขณะที่เธอทำเพื่อเขา ขณะที่เธอเกือบจะตายในห้องผ่าตัด เขากลับไปมีอะไรกับหวั่นนิ่ง
เธอยิ้มอย่างเยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจว่า ” คุณกับเชื่
ยงหวั่นฉิง คงจะมีอะไรกันมาก่อนห้าปีที่แล้วอีกสินะ ”
” คุณอย่าพูดจาน่ารังเกียจไปหน่อยเลย ”
เฉิงเซวียนย่นคิ้ว ” ผมจะทำหรือไม่ได้ทำ มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่าคุณหักหลังผม ”
” ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่จะรับได้ว่าแฟนของตัวเอง… 11
“เพียะ!
ฝ่ามือของซูสือเยวสะบัดออกไป
ฝ่ามือนี้เธอหวดลงไปอย่างสุดแรง จนทำให้เฉิงเซวียนถึงกับ ต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“ห้าปีก่อนฉันทำงานหาเงินเพื่อให้คุณเอาไปลบล้างชื่อเสียง แย่ ๆ นั่น แต่คุณไม่เคยบอกฉัน คุณทิ้งฉัน แล้วไปอยู่กับเซี่ยง หวั่นฉิง ‘
เธอกัดปากอย่างแรง ” เอาเงินของฉันไปทำให้ตัวดูขาว สะอาด ดื่มกับความรุ่งโรจน์ที่ฉันนำพามันมาให้คุณคุณทิ้งฉัน เหรอ เฉิงเซวียน คุณมีสิทธิ์อะไร! ”
สีหน้าของเฉิงเซวียนดูกำกวมสับสน สายตาดูเย็นชา ” คุณไป มีลูกกับคนอื่น ทำผิดยังไม่รู้จักละอายแก่ใจที่จะคบกับผมต่อผม ใช้เงินของคุณบ้างจะเป็นอะไรไป ”
หัวใจของ ซูสือเยว่เหมือนตกลงไปยังก้นบึ้งของในโพรงน้ำ แข็ง
ความรู้สึกของเธอตลอดห้าปี ที่เธอทุ่มเทไปมันไม่ทำให้เธอ
เสียใจอีกแล้ว สุดท้ายก็เป็นเธอที่เลี้ยงจิ้งจอกตาขาว เจ้าเล่ห์
ไม่รู้จักถึงบุญคุณ!
ทันใดนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองพึ่งซื้อปลามา
เฉิงเซวียน กลัวปลาที่สุด
ซูสือเยว่กัดฟันแน่น ก่อนจะเอาปลาที่ชุ่มไปด้วยเลือดสาดลง
ไปบนตัวของเฉิงเวียน
ปลาตัวนั้นพุ่งไปตกกลางหน้าอกของเฉิงเซวียนแบบพอดิบ พอดี ” ถือว่าให้แล้วกันนะ ไม่ต้องขอบคุณ! ”
ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อออกมาเสียงแหลม ” ซูสือเยว่ ”
” เธอบ้าไปแล้วเหรอ ”
” ผู้ช่วย! คุณเอาปลานีออกไปที่ ” 11
หญิงสาวใช้มือหิ้วของที่ซื้อมา ก่อนสาวเท้าออกจากตรอก ขึ้น รถแท็กซี่แล้วจากไป
” ซูสือเยว่ ผมจะไม่มีวันให้อภัยคุณแน่! ”
จากนั้น เสียงของชายหนุ่มก็ดังห่างออกไปเรื่อย ๆ
ซูสือเยว่นั่งพิงเบาะหลังบนรถแท็กซี่ เธอใช้มือกุมดวงตาของ ตัวเองเอาไว้
แต่น้ำตาของเธอก็ยังไหลออกมาตามร่องนิ้วของเธอแบบไม่
ขาดสาย
บนโลกนี้คงไม่มีใครโง่ไปกว่าเธออีกแล้ว
ที่โดนคนสารเลวอย่างเฉิงเซวียนกับเซี่ยงหวั่นนิ่ง ปั่นหัวมาห้า
ปีเต็ม ๆ
ยามเย็นเป็นช่วงที่รถติดมาก
กว่าแท็กซี่จะถึงคฤหาสน์ขอบตระกูลฉิน ซูสือเยวก็ร้องไห้จน
น้ำตาแห้งแล้ว
เธอจัดการกับอารมณ์ของตัวเองแล้วลงจากรถ ตรงประตูทางเข้าบรอเวณระเบียงทางเดินที่ปูไปด้วย ดอกไม้ ฉันไม่หานกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่
ขาทั้งสองข้างอันเรียวยาวนั้นถูกห่อหุ้มไปด้วยกางเกงสแล็คสี ขาว เขายืนพิงระเบียงทางเดินในขณะที่ปากคาบบุหรี่อยู่สูบบุหรี่ ไปด้วย และคุยโทรศัพท์กับใครคนนึงในเวลาเดียวกัน
แสงแดดที่ตกกระทบของดวงอาทิตย์ในช่วงเย็นและควันบุหรี่ ที่ลอยคละคลุ้ง ยิ่งทำให้ร่างของเค้าดูเด่นขึ้นมาอีก ดูเคร่งขรึม น่าเกรงขาม
บนร่างของชายหนุ่มโชว์ให้เห็นถึงความเป็นชายหนุ่ม ที่ทำให้ ใจของซูสือเยว่อดไม่ได้ที่จะเต้นระรัว
มือนั้นนิ้วของที่พึ่งซื้อมา เธอเดินผ่านไป เพราะรู้ว่าเขากำลัง ยุ่งอยู่ จึงเดินแนบไปกับระเบียงทางเดินอีกฝั่ง
จังหวะที่กำลังเดินผ่าน เขาได้วางสายจากโทรศัพท์พอดี ก่อน จะยกมือขึ้นมาขวางเธอเอาไว้
ชายหนุ่มเหลือบตามองคู่หนึ่งก่อนจะทักขึ้น ” ในมือคืออะไร ”
11
ตอนค่ำว่าจะทําอาหารให้ ซึ่งหยุน กับ ซิงเฉิน กิน ”
หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะก้มหัวลงมาแนบกายเข้าไปใกล้ ๆ เธอ ” มีแค่พวกเขา แต่ไม่มีให้ผมเหรอ ”
กลิ่นอายที่เยือกเย็นและน่าเกรงขามของเขา ทำให้ ซูสือเยว่ จิตใจว้าวุ่น เธอก้มหน้าก่อนจะตอบ ” มี ”
” ฉันซื้อปลาที่คุณชอบกินมาให้…. ”
” อยู่ไหนล่ะ ”
เธอลืมตัวก่อนจะยกมือข้างขวาของตัวเองขึ้นมา
ว่างเปล่านี่
เธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่า เอาปลาที่ซื้อมาให้ฉันไม่หาน ไปโยนใส่ เฉิงเซวียนเสียแล้ว
หญิงสาวยิ้มอย่างเก้อเขิน ” คงจะลืมซื้อน่ะ ครั้งหน้าฉันจะซื้อ
มาใหม่นะ ”
ชายหนุ่มเชยคางของเธอเอาไว้ รอยยิ้มของเขาดูสง่างามและ น่าหลงใหล ” จำไว้ว่าคุณติดหนี้ผมครั้งหนึ่ง ”
ซูสือเยว่ ”
ร้านเหล้าระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง
เฉิงเซวียนนั่งอยู่กับกลุ่มโปรดิวเซอร์และสปอนเซอร์ เขารู้สึก
ว่ากลิ่นคาวปลาบนตัวของเขาไม่ได้จางลงเลยแม้แต่น้อย
ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
เฉิงเซวียนมองเมนูปลาทั้งหมดบนโต๊ะด้วยสีหน้าบอกบุญไม่ รับ แต่ก็ไม่กล้าระเบิดอารมณ์ออกมา
ทั้งวงการบันเทิงเค้ารู้กันอยู่แล้วว่าตัวเขาเกลียดปลาขนาดไหน!
คนถ่ายหนังยิ้มหน้าเหยเกก่อนจะพูดว่า ” ขอโทษทีนะคุณเฉิง พอดีมีคนสั่งว่า ให้คุณกินได้แค่ปลาในคืนนี้นะ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ