บทที่9 เธอก็จะพนันสักตั้งเหมือนกัน

ลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้น รวมไปถึงข้าวหยางหลินที่ค่อยๆเนียน เข้ามาใกล้อย่างคนได้คับจะเอาศอก “ไปเสบู่เอ๋อร์ตัวคุณหอม มากเลย วันนี้ฉีดน้ำหอมมาเหรอครับ?”

โชคดีที่ลิฟต์ถึงชั้นพอดี ไปเสบู่เอ๋อร์โค้งหลบถอยห่างได้พอดี ก่อนจะส่งยิ้มเป็นกันเองเนียนๆไป “ประธานจ้าว ถึงแล้วค่ะ”

ความสวยงามของคนตรงหน้าราวกับโจรที่หวังจะมาหลอกล่อ เขาให้ลุ่มหลง แม้อีกคนจะพยายามเว้นระยะห่างแต่จ้าวหยาง หลินก็ไม่ได้รู้สึกโมโหแต่อย่างใด เขายังเป็นต่อเสียอีก อีกคน เป็นเหยื่อ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าอีกคนจะยังหลบออกจากกรุง เขาได้อีกไหม?

หลังจากเข้าห้องมา จ้าวหยางหลิน ในใจแทบไม่ได้สนใจ ข้อความบนเอกสาร ในหัวเขามีแค่การชักชวนดื่มและเรื่องที่จะ ลวนลามคนตรงหน้า

แค่มองก็ทำให้เธอรับรู้ว่าเธอเอาไม่อยู่ ก่อนจะรีบหาข้ออ้างไป เข้าห้องน้ำ

ยืนตรงอ่างล้างมือ หญิงสาวตัดสินใจหยิบของยาออกมาจาก กระเป๋า พนันกันสักตั้งละกัน

หันกลับออกมาจากห้องน้ำ เดินไปได้ไม่เท่าไหร่หัวก็ชนเข้ากับ คนที่เดินสวนมาเข้าให้
“ใครเนี่ย ไม่มีตามองทางเดินหรือไง?”

เสียงที่แสนคุ้นนี่มัน…

ไปเสบู่เอ่อร์เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเจอใบหน้าที่ถูกแต่ง แต้มด้วยเครื่องสําอางค์ราคาแพงของจีนจึงจึง

“คุณหนูไปนี่เอง เรามาคุยกันหน่อยไหม?

ไปเสบู่เอ๋อร์ไม่ได้สนใจ เธอทำแค่ก้มลงหยิบของที่ตกตอนชน

ไว้ก่อนจะเดินละออกมา

“นังบ้านั่น ยังจะมาแอบทำตัวหญิงอีก

จินจิงๆกระทืบเท้าอย่างระบายอารมณ์โกรธ ก่อนจะก้มลงมอง และหยิบมันขึ้นมาเมื่อเห็นว่ามีซองยาใบเล็กตกอยู่บนพื้น

หลังจากนั้นดวงตาก็แปลเปลี่ยนเป็นสุกวาว มองตามทางที่ไป เสวีเออร์เดินห่างออกไป

ทันทีที่ไปเสว่เอ๋อร์เดินกลับถึงห้อง เธอล้วงหยิบถุงสำคัญที่เธอ เก็บไว้ ถุงยาไม่มีงั้นเหรอ?

เสียงกดกริ่งหน้าประตูดังขึ้น ก่อนจะเป็นพนักงานของโรงแรม เดินเข้ามา ในมือมีเหล้าชั้นดี “ท่านประธานจ้าว เหล้าขวดนี้เป็น สิ่งที่ทางเราตั้งใจเตรียมมามอบให้

“โอเคๆ วางไว้นั่นล่ะ นายออกไปได้ละ” จ้าวหยางหลินรีบพูด

อย่างคนใจร้อน

ก่อนที่เขาจะหันกลับมายิ้มอย่างมีเลศนัย “ไปเสว่เอ๋อร์ ตอนที่คุณออกไปสักครู่ผมก็พอจะได้อ่านเอกสารอย่างละเอียดแล้ว เงื่อนไขของคุณน่าสนใจมาก ผมก็ไม่ได้เป็นคนไม่มีเหตุผลหรอก นะ แต่ว่าหากคุณดื่มเหล้านี้หมด ผมก็ค่อยตัดสินใจเซ็นต์มัน คุณ ว่าเป็นไง?”

คิดแล้วคิดอีก เธอก็สามารถดื่มได้แค่เหล้าที่เทเต็มแก้วแต่ แก้วเดียวเท่านั้น ตอนนี้ตระกูลไปจะขัดอะไรข้าวหยางหลินเขาได้

กันนะ

ไปเสว่เอ๋อร์ดื่มมันลงไป ทันทีที่ผ่านลำคอเธอก็รู้สึกถึงความ ร้อนผ่าว รู้สึกยาวไปจนถึงความร้อนวาบของแอลกอฮอลที่ลาก ผ่านไปจนถึงกระเพาะ

ดีๆๆ! คุณหนูไปช่างเป็นคนตรงไปตรงมาเสียจริง

ไปเสว่เอ๋อ สายหัวเล็กน้อยอย่างคนตั้งสติ ภาพตรงหน้าเริ่ม เบลอมากขึ้นเรื่อยๆ รวมไปถึงหน้าของจ้าวหยางหลินก็ยังแทบ มองไม่ชัด ฤทธิ์เหล้ามันออกเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ประธานจ้าว คือฉันมีเรื่อง…

หูเริ่มฟังเสียงทุกอย่างเป็นเสียงแว่ว ยังไม่ทันที่เธอจะตอบจบ วิสัยทัศน์รอบด้านก็เริ่มที่จะดับมืด รวมไปถึงร่างของเธอที่ไร้ เรี่ยวแรงเสียจนเป็นศูนย์

จิตสำนึกยังคงพอจะรับรู้สึกถึงมือร้อนที่แตะต้องไปทั่วร่างกาย แน่นอนว่าโดนยาเข้าไปแน่ๆ…

ทันทีที่คิดได้ไปเลวเอ๋อร์ก็หมดสติไปโดยสมบูรณ์
ที่มุมทางเดินด้านนอกห้องส่วนตัว ขึ้นจึงจึงดึงเงินสดออกมา จากกระเป๋าสตางค์อย่างสะใจ หยิบเงินเอาให้พนักงานคนที่เมื่อ ก็เอาเหล้าเข้าไปให้จ้าวหยางหลิน

ทันทีที่พนักงานเดินออกไป จีนจิงจิงก็ขย่ากระดาษที่ห้อยาใน มือเป็นกลมๆและทิ้งลงไปในถังขยะ “นั่งบ้าไปเสบู่เอ๋อร์ยังจะมา ทำตัวหยิ่งผยองอีก คิดจะสู้กับฉันเหรอ”

ทันทีที่ว่าจบเธอก็เหยียบเข้าให้ที่หัวของรองเท้าส้นสูงก่อนจะ ไม่ตอบอะไรและเดินเข้าไปในลิฟต์ทันที

ไม่นานก็มีอีกสองคนเดินตามทางเดินมา

หนึ่งในนั้นเดินตรงไปที่ถังขยะอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดึงกลุ่ม กระดาษขนาดเล็กออกมาและตรวจดูอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ กดดมกลิ่นตรงจมูก สีหน้าเปลี่ยนเป็นตกใจในทันที “ท่านครับ นี่ มันเป็นการวางยา