บทที่8 ถูกสวมเขา

ไปเสบู่เอ๋อร์เดินเข้ามาในโรงแรม คำพูดที่ชายคนนั้นทิ้งไว้ยังคง แว่ววนอยู่ในหูเธอไม่หาย

จ้าวหยางหลินมารอที่ล็อบบี้สักพักแล้ว ทันทีที่เจอเธอก็รีบเอ่ย “คุณหนูไป ไม่ได้เจอกันนานเลยจริงๆนะครับเนี่ย!

คนโดนทักทายเก็บอาการความรู้สึกขยะแขยงในใจไว้ รวม ถึงการฝืนยิ้มตอบกลับนี้ด้วย “สวัสดีค่ะ ประธานจ้าว

“ไอหยา… ไม่ต้องมาสุภาพแล้ว ช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ คุณหนูไปเต็มใจที่จะมานั่งกินข้าวกับผม

ขณะที่พูดก็ไม่วายเอื้อมมือไปโอบรอบไหล่เธอ แถมยัง ออกแรงกดโอบเข้ามาอย่างเนียนๆ

ไปเสบู่เอ๋อร์ไม่ได้คิดเลยว่าหมอนี่จะกล้าได้ขนาดนี้ สถานที่ที่ เต็มไปด้วยผู้คนก็กล้าที่จะทำอะไรเปิดเผยแบบนี้ แต่รอยยิ้มที่ วาดอยู่บนหน้าอีกคนก็อยู่ได้ไม่นาน

ไม่ทันที่จะผลักอีกคนออกไป ก็ต้องเงยหน้ามองตามสายตาที่ ทำให้อีกคนหุบยิ้มลง…เผย

เผยกำลังโอบหญิงสาวที่ใส่ชุดค่อนข้างเปิดเผยร่างกาย ถ้า เธอจําไม่ผิด น่าจะเป็นคนๆเดียวกันกับวันนั้นที่เธอเจอที่คอนโด ของอีกคน
คืนนั้นเธอมองหญิงสาวตรงหน้าไม่ชัด แต่วันนี้กลับชัดเจน แจ่มแจ้ง ผู้หญิงคนนี้คือ

จินจิงจิง ดาราหญิงยอดนิยมในวงการบันเทิง

จริงๆแล้วเผย ก็ไม่ได้คิดว่าจะมาเจอไปเสวีเอ๋อร์ที่นี่ สายตาไล่ จากใบหน้าของหญิงสาว ก่อนจะเหลือบไปเห็นมือปลาหมึกของ ข้าวหยางหลินที่โอบอยู่บนไหล่ของอีกคน

ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ได้ทันที นัยน์ตาแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย เล็กๆ ก่อนจะเดินตรงไปหาคนตรงหน้า “ไปเสบู่เอ๋อร์ คิดไม่ถึง เลยจริงๆว่าเธอที่พึ่งจะจบความสัมพันธ์กับฉัน แค่ไม่นานก็เจอ ที่พักพิงใหม่เสียแล้ว

เธอแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นคนที่กำลังเดินตรงมาก่อนจะหันไป ยิ้มชวนคนข้างกายเข้าให้แทน ตอนนี้เธอยู่กับจ้าวหยางหลิน เขา ไม่มีเวลามาพูดเรื่องไร้สาระกับเผย “ประธานจ้าว เหมือนกับว่า วันนี้พวกเราจะยังไม่ได้กินข้าวเย็น ฉันว่าหาอะไรกินหน่อยก็ดี เหมือนกันว่าไหมคะ?”

ปกติไปเสบู่เอ๋อร์ก็สวยอยู่มากแล้ว ยิ่งมาทำอะไรแบบนี้ แบบที่ แทบจะผู้ชายทุกคนอยากจะมีโอกาสที่จะได้รับ แล้วคิดเหรอว่า คนอย่างจ้าวหยางหลินจะไม่ยอม?

สายตาของจ้าวหยางหลินตอนนี้ก็มีแต่คนสวยตรงหน้า เขาไม่ ได้ใส่ใจสนใจสิ่งรอบตัวอะไรใดๆเลยสักนิด ไม่สนแม้แต่มองดู ชายหนุ่มที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าคือใคร “ได้ ได้ๆๆ คุณหนูไป๋หิว ก็รีบบอกผม ผมจัดการจองโต๊ะแล้วก็สั่งอาหารไว้ให้เรียบร้อยพวกเราไปถึงก็เรียกผู้จัดการจัดการเสิร์ฟอาหารก็พอ!

เมื่อทั้งสองกำลังจะเดินไป เผยเหลือบมองก่อนที่จะยกมือขึ้น เพื่อจะหยุดหญิงสาวที่กำลังจะเดินผ่านไปกับชายหนุ่มอีกคนตรง หน้า แต่จินจิงจิงที่เกาะติดเข้าก็คว้าไหล่ซื้อเขาไว้เสียก่อน เป็น อะไรไปคะคุณชายอี้ คุณหนูไปดูจะมีเรื่องที่ต้องไปจัดการ พวก เราก็อย่าไปขัดพวกเขาเลยว่าไหมคะ?”

สีหน้าของเผย ยิ่งดูโมโหเข้าไปใหญ่ ดวงตาคมหันขวับกลับ มาจ้องหญิงสาวข้างกายเย็นยะเยือก

เหมือนจีนจึงจึงจะไม่เห็นสัญญาณไม่ดีนั้น ยิ่งสาวยังคงออก อ้อนต่อ “คุณชายอี้ คุณก็ไม่ต้องเป็นกังวลแล้ว คุณก็เห็นหน คุณ หนูไปจริงๆก็เก่งไม่น้อย บางทีเธอก็หาที่เกาะใหม่ได้ตั้งนานแล้ว ดูท่าทางสนิทสนมของพวกเขา มันเหมือนคนพึ่งรู้จักกันเสีย ที่ไหน…อ๊ะ!”

ทันทีที่พูดจบ เผยที่ใบหน้าเกร็งแน่นเสียจนหน้าผากขึ้นนั้น ก็ หันกลับมาง้างมือเข้าตบฉาดที่ใบหน้าหญิงสาวข้างกายทันที

เสียงการกระทำรุนแรงที่ดังลั่นน่ะแน่นอนว่าเป็นจุดสนใจของ คนทั้งล็อบบี้

จินจิงจึงรู้สึกเจ็บเสียจนใบหน้าแดงก่ำ ไม่ทันพูดต่อให้มาก ความ มือหนาคนตรงหน้าก็รวบคอเธอมาบีบแน่น “เธอพูดแบบนี้ ได้ยังไง! เธอมันก็แค่นักแสดงระดับต่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินของฉัน เธอจะมาคลานขึ้นเตียงของฉันไหม?”

เผยโกรธมากเสียจนหน้าดำหน้าแดง ท่าทางสง่างามและอ่อนโยนถูกตัดออกไปราวกับคนละคน จินจิงจิงตื่นตระหนกรีบ ละล่ำละลักอธิบายกับอีกคน “ม ไม่ใช่นะคะ คุณชาย…ฉันไม่ ได้หมายความว่าอย่างนั้น!

“ฉันไหมเธอลองบอกให้ฉันฟังว่าเธอหมายความว่ายังไง?” เขาก้มลงมองจีนจิงจิง สายตาน่ากลัวราวกับจะฆ่าคนได้ “ฉันจะ บอกเธอให้นะ ต่อให้ไปเสบู่เอ๋อร์จะเป็นของที่ฉันไม่ได้ต้องการ และต่อให้จะเป็นยังไงมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่เธอจะมาพล่ามมั่วที่นี่ ได้ เข้าใจไหม?”

“ฉัน ฉ ฉันเข้าใจแล้ว”