บทที่5 ได้ประโยชน์ทั้งคู่

ว่าจะพูดอีกสักประโยคแต่ชายที่อยู่ตรงหน้าก็ขัดขึ้น “เท่าไหร่?

“ร้อยห้าสิบล้าน”

“ก็ไม่เยอะมาก มุมปากหนายกขึ้น ก่อนจะยิ้มแล้วว่าต่อ “ก็นะ คุณหนูไปให้ราคาตัวเองแค่นี้เองเหรอ?”

“ฉัน…” ไปเสว่เอ๋อร์นิ่งอึ้ง

“ร้อยห้าสิบล้านถึงมันจะไม่ได้เยอะอะไรสำหรับผมแต่ให้ฟรีๆ ก็คงไม่ได้” มือหนาวางมือถือที่เขานำขึ้นมาเล่น ก่อนนัยน์ตา สุกใสจะกลับมาเย็นชาเสียจนยะเยือก

“อย่างน้อยการที่เมื่อเช้าคุณหนูไปจากผมไปโดยไม่ร่ำลา ผม มองไม่เห็นความจริงใจเอาเสียเลยกับวิธีนี้

คนตัวสูงยิ้มหยัน “ผมล่ะสงสัยจริงๆว่าพวกในตระกูลไปจะ เป็นแบบนี้กันทั้งหมดไหมแบบนี้ผมคงต้องมานั่งตัดสินใจใหม่ แล้วล่ะว่าควรจะให้คุณยืมเงินหรือเปล่า

แน่นอนว่าเลขาของเธอได้เดือนเธอแล้วว่าการที่พวกเราจะเอา เนื้อออกมาจากปากของสัตว์ร้าย ถ้าพลาดก็จะกลายเป็นอาหาร ของมันซะเอง ที่แม้แต่กระดูกก็คงจะไม่เหลือ

สีหน้าของไปเสบู่เอ๋อร์เริ่มอ่อนลงเสียจนซีด แม้แต่สีของการ ไหลเวียนของเลือดก็ไม่โผล่มาให้เห็น คงมีแต่ริมฝีปากแห้งที่ยังพอมีรอยแดงไว้ให้เห็น

ไม่นานเธอก็เงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับนัยน์ตาคมแสนเย็น เยียบนั่น “ก็อย่างที่คุณว่า ประธานเผยก็อุตส่าห์พูดชัดเจนแล้ว แน่นอนว่าฉันคงไม่ควรรบกวนต่อ การตัดสินใจของประธานเผย แน่นอนว่าต้องมีเหตุผล พวกเราก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เรื่อง เมื่อวานก็แน่นอนว่าได้ประโยชน์ทั้งคู่

พูดจบเธอก็หยิบกระเป๋าตัวเองและหันหลังจะกลับออกจาก

ห้องนี้ไป

เพียงแค่เท้าก้าวเข้าเขตประตูพร้อมจะก้าวออก เสียงราบเรียบ ด้านหลังของชายหนุ่มก็ขัดเธอไว้ “โดนไปแค่นี้ก็รับไม่ไหวแล้ว งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าสำหรับคุณหนูไป ไปซื้อก็ดูเหมือนจะไม่ สําคัญอะไรมากมายนัก

ปลายเท้าหยุดแน่นิ่ง มือข้างล่าตัวก่าแน่น

เมื่อจัดการอารมณ์ของตัวเองได้แล้วก็หันกลับไปเผชิญหน้า ใช้สายตานิ่งเรียบข่มขวัญและกล่าวกับชายด้านในอย่างเรียบ เฉย “คงไม่รบกวนประธานเผยแล้วดีกว่าค่ะ”

ทันทีทีว่าจบก็จัดการเดินออกไปทันที

ประตูห้องรับแขกปิดได้ไม่นานก็ถูกเปิดกว้างอีกครั้ง เลขาของ เผยเซ็นในมือเต็มไปด้วยเอกสารรีบก้าวเข้ามาหา “ประธาน เผย… คุณชายรองไปติดต่อกับสื่อหลายสำนัก ให้จัดการกับพวก ความคิดเห็นที่เกี่ยวกับคุณหนูไปทั้งหมด ท่านประธานว่าพวกเรา ควรจะไปทักทายพวกเขาหน่อยดีไหมคะ? ”
เผยเป็นมองถ้วยชาลายครามสีขาวที่ยังคงมีสีลิปของหญิง สาวคนเมื่อครู่ติดอยู่

ดวงตาอ่อนแรงไปสักพัก ก่อนจะเอ่ยตอบกลับเสียงเบา “เรื่อง นี้ให้เขาไปจัดการกันเอง

“รับทราบค

เลขาผงกหัวจะละจากไป แต่สุดท้ายเธอก็หยุดก้าวเท้าคล้าย กับลังเล ก่อนจะตัดสินใจพูดกับเจ้านายของเธอ “ประธานคะ คุณชายรองดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณหนูไปแล้วไม่ เหมือนกับที่คนนอกลงข่าว เหมือนกับคุณชายรองตั้งใจปล่อย ข่าวนี้ออกมา ท่านว่ามันจะ…

ตอนแรกเธอก็คิดว่าจะใช้นักข่าวเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นวิ่งเต้นมา ตามตัวเอง คิดไม่ถึงเลยว่าท้ายที่สุดแล้วนั้น…

เผยเงินลุกขึ้นยืนเต็มความสูง นิ้วเรียวขยับเนคไทกระตุกเล็ก น้อยจัดให้เข้าที่ เผยไม่สนใจหรอก

ไปเสบู่เอ๋อร์ออกมาจากตึกสำนักงานใหญ่ของเผยชื่อ ท้องฟ้า ดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีเข้มเร็วกว่าเวลาเดิม คิดไม่ถึงว่ายังจะมี พวกนักข่าวหลบอยู่ เพราะพอเห็นเธอไม่ทันไรก็รีบพุ่งเข้ามาหา แสงแฟลชจากกล้องก็สาดใส่เข้าหาเธออย่างรัวๆ

“คุณหนูไป เรื่องที่คุณเลิกกับคุณชายคนรองของตระกูลเผย เป็นเรื่องจริงหรือไม่? แล้วก็เรื่องที่ว่ามีคนบอกว่าตระกูลไปกำลัง เกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินอย่างขั้นสุด และดูเหมือนจะล้ม ละลายในไม่ช้า เรื่องนี้จริงใช่ไหมครับ?
“ใช่ๆ คุณหนูไป เมื่อเร็วๆ นี้ไปซื้อขายหุ้น ในราคาที่ถูกมาก มัน หมายถึงว่ากำลังจะล้มละลายแล้วจริงๆ ใช่ไหมคะ? ”

เสียงแต่ละคน วคำถามพูดพล่ามเสียจนเธอฟังไม่ถูกขมวดคิ้ว มุ่น มือก็ผลักกล้องบางตัวที่เผลอมาโดนหน้าเธอเข้าให้ ก่อนจะ ตอบคําถามหลักๆไปด้วยเสียงเรียบนิ่งตัดบทไป “ถ้าไม่มีหลัก ฐาน ก็รบกวนขอให้ทุกคนอย่าพูดมั่วไปเรื่อย ฉันกับคุณชายรอง ของตระกูลเผยเลิกกันตั้งแต่เมื่อครึ่งเดือนก่อนแล้ว และที่เลิกก็ ไม่ใช่เพราะปัญหาของบริษัทพวกเราสองคน ช่วงนี้ไปซื้อประสบ กับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย คงใช้เวลาแก้ไขไม่นาน ฉันหวังว่า พวกคุณคงไม่ข่าวลือมั่วๆ ในขณะเดียวกันก็หวังว่าพวกคุณจะให้ ความมั่นใจเชื่อใจแก่ไปซื้อเช่นเดียวกัน “