บทที่2 ฉันขอยกตัวฉันให้คุณ

ไป๋เสบู่เอ๋อร์ตาแดง สภาพตอนนี้ราวกับคนที่ไร้วิญญาณมือเย็น เฉียบราวกับคนที่ตายไปแล้วเอื้อมออกมาคว้าหมับเข้ากับการ เกงแสลครีดเรียบเข้ากับชุดสูทอย่างดีนั่น “ช่วยฉันด้วย…

เผยเป็นมองลึกเข้าไปในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้า ก่อน น้ำเสียงเย็นเยียบจะเอ่ยตอบกลับไป “นึกไม่ถึงว่าคุณหนูไป สูงส่ง ผู้ที่แข็งแกร่งปราดเปรื่อง จะมานั่งคุกเข่าขอร้องคนอื่นเป็น ด้วย”

เสียงประตูที่ถูกผลักเปิดออกทางด้านหลังตามมาด้วยคนขับ รถที่รีบเดินตรงหรี่เข้ามาหา “คุณชายครับ ตรงนี้จอดรถไม่ได้เผ ยลี่เชินไม่ได้สนใจ

ถนนตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงแตรรถรวมไปถึงเสียงก่นด่าของผู้

ไปเสบู่เอ๋อร์จับมือที่แสนเย็นเยียบนั่น เสียงพูดแหบแห้งจน ราวกับเสียงกระซิบ “คุณไม่จำเป็นต้องเยาะเย้ยฉัน ถ้าคุณช่วย ตระกูลไป คุณอยากจะได้อะไรฉันยอมทุกอย่าง เพราะถ้าคุณไม่ ช่วยฉันล่ะก็ ตระกูลไปก็คง…

หากแต่คําพูดที่จะทำให้เขารีบๆไป ทำไมกลับไม่สามารถเดิน เสียงออกมาได้

แต่เธอหมดหนทางแล้วจริงๆ แม้แต่ศักดิ์ศรีที่เธอเคยมีก้มลายหายไปสิ้นแล้ว

เผยลี่เซินหลุดยิ้มมุมปาก ก่อนจะถอดเสื้อสูทโขนส่งๆไปยัง

ร่างหญิงสาวตรงหน้า

คนบนพื้นยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ จนเจ้าของร่างสูงลงมา นั่งยองๆ พร้อมนัยน์ตาคมลึกที่ฉายแววราวกับคลื่นทะเลที่กำลัง โหมกระหน่ำ “ไหนลองว่ามาส ข้อเสนอของเธอน่ะ

เขา… ความหมายของเขาคือยอมช่วยเธอแล้วใช่ไหม?

ไปเสวีเออร์เงยหน้าขึ้นมองอีกคนอย่างไม่อยากจะเชื่อ สายตา จ้องมองชายตรงหน้านิ่ง แต่อีกคนกลับไม่มีเวลาล้อเล่นใดๆทั้ง สิ้น

“ฉัน…ฉันขอยกตัวฉันให้คุณ

อยู่ๆเผยเงินก็หวนรำลึกไปถึงเมื่อครั้งเจอไปเสบู่เอ๋อร์ครั้ง แรกในงานเลี้ยง เธอคนนี้ทั้งหยิ่งยโส ทั้งยังเอาแต่ใจตัวเองเสีย ยิ่งกว่าอะไร ความรู้สึกตอนนั้นเขาแค่รู้สึกว่าเธอช่างแตกต่าง คิด ไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายจะมาคบกับเผยได้… แม้นัยน์ตาจะเผลอ มองลึกลงไป แต่ก็ทำเพียงเอ่ยน้ำเสียงเรียบ “ขึ้นรถ

หลังจากที่ขึ้นไปนั่งเบาะหลัง เธออดไม่ได้ที่จะลอบมองอีกคนที่ นั่งถัดออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะพึมพำออกมาเสียงเบา “วันนี้ขอบคุณมากนะ”

เผยลี่เป็นเพียงแค่เอนตัวแนบลงไปกับเบาะ “ได้ประโยชน์ทั้งคู่ ต่างหาก”
ได้ประโยชน์ทั้งคู่งั้นเหรอ? ไปเสบู่เอ๋อร์รู้สึกว่าไม่ใช่แบบนั้นนะ

เผยชื่อแท้จริงแล้วเป็นเพียงลูกนอกสมรสของคนตระกูลเผย แต่สิ่งที่อีกคนถูกยอมรับให้เป็นในสายตาคนอื่นก็คือเขาเป็น ลูกชายคนโตที่ชอบธรรมของตระกูล ซึ่งเป็นทายาทเพียงคน เดียวของหนึ่งในยักษ์ใหญ่ทางการค้าที่ดีที่สุดในไร่เฉิง

ผู้หญิงที่ต้องการมีความสัมพันธ์กับเขาสามารถเปรียบได้ว่า ต่อแถวจากตะวันตกไปถึงทางตะวันออกของเมือง แต่ผู้คนกลับ ไม่เคยได้ยินสิ่งที่เขาจัดการกับผู้หญิงเหล่านั้น

แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้…

ความเงียบเกิดขึ้นได้ไม่นาน รถก็เข้ามาจอดเทียบท่าตรงหน้า คฤหาสน์แสนใหญ่ทรงสไตล์ยุโรป

ไปเสาเอ๋อร์ค่อยๆลงมาจากรถหลังจากที่รถหยุดจอด อดไม่ ได้ที่จะขมวดคิ้ว ฝ่ามือเหงื่อออกอย่างห้ามไม่อยู่

ร่างสูงสังเกตท่าทางนั่น และดูเหมือนเขาจะรับรู้ความไม่แน่ใจ ของเธอ “อยากกลับคําแล้วเหรอ?”

ร่างบางสูดหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนสายตาจะเปลี่ยนเป็นแนว แน่แสดงออกชัด “ไม่ ฉันไม่มีทางกลับคำพูด

ฝนด้านนอกยังคงกระหน่ำตกลงมาไม่หยุด ไปเสบู่เอ๋อร์ศีรษะ ก้มหงุด มือจิกแน่นที่ตามมุมเสื้อที่ตนใส่ก่อนจะเดินตามอีกคน ขึ้นไปชั้นสอง

ร่างสูงที่เดินนำมาหยุดกึกกะทันหัน จนคนเดินตามขนเข้าให้กับหลังกว้าง

เผยลี่เซินมองอีกคนที่เตี้ยกว่าเขาก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ ไป อาบน้ำ…ฉันไม่ชอบผู้หญิงสกปรก

ไปเสบู่เอ๋อร์พยักหน้ารับ ก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำอย่างง่ายๆ ไม่ ได้พิถีพิถันมากนะ และใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมา

ในตอนนี้ร่างสูงยืนนิ่งอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน พร้อมด้วยแก้วไวน์กำลังดื่มดูคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุดของข้างนอก คนที่พึ่งออกมาไม่ได้พูดอะไรคนตัวเล็กก็เลือกที่จะพาตัวเองออก ไปหาอีกคน มือเล็กเอื้อมไปคว้าแก้วไวน์ทรงสูงอีกแก้วที่อยู่ใน มือของร่างสูงมาไว้ในมือตัวเอง

เผยลี่เชินจ้องมาสังเกตท่าทางของอีกคนอย่างเงียบๆ ตั้งแต่ ฝ่ามือที่ค่อยๆยกขึ้นมาปัดผ่านผมสวยให้ทัดเกี่ยวหูเมื่อมันมา เกะกะแถวกระดูกไหปลาร้า ก่อนจะไล่สายตามองตามผิวสวยไม่ ลงมาเรื่อยๆ

“คุณหนูไป ความจริงคุณมีทุนที่ทำให้คนเคลิบเคลิ้มหลงใหล ในตัวคุณอย่างไม่มีข้อแม้เลย” เผยเป็นก้มลงเป่าลมหายใจ ร้อยเอ่ยเสียงแหบแห้งแต่กลับมาเสน่ห์แต่แผ่วเบาที่ใบหู สนทนา

หญิงสาวคิดถึงใบหน้าของผู้เป็นบุพการี ไวน์แสนหอมหวาน ถูกเติมอีกครั้งก่อนไปเสบู่เอ๋อร์จะพาตัวเองเขยิบเข้าไปพร้อมทั้ง ปลายเท้าที่เขย่งขึ้นเพื่อยื่นใบหน้าไปมอบจุมพิตให้กับชายที่อยู่ ตรงหน้า
ต่างฝ่ายต่างจมลงไปในห้วงลึกของค่ำคืนที่หยาดฝนหล่นทั่ว ฟ้า นอกจากวิวด้านนอกทั้งห้อง ก็แปรเปลี่ยนเป็นทิวทัศน์ที่

สวยงาม