บทที่ 4 ไปหาเผยเซ็น

“ประธานไป ตอนนี้พวกเราจะทํายังไงกันดีคะ นักข่าวเรียงสาย โทรเข้ามาจนสายจะระเบิดอยู่แล้ว”

ไปเสบู่เอ๋อร์คิ้วขมวดพันกันยุ่ง เสียงที่เอ่ยตอบออกมาแทบจะ ไม่ได้ยินก่อนจะโยนแท็บเล็ตทิ้งไปข้างตัว “ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว เธอก็ ไปจัดการติดต่อกับสื่อที่สนิทกับเราให้ระงับข่าวนี้ไปก่อน โดย เฉพาะพวกบริษัทการตลาดที่มีสื่อในอินเทอร์เน็ต…

“แต่ท่านประธาน… คือบริษัท บริษัทไม่รู้จะเอาเงินจากตรง ไหนแล้ว สิคะ”

เสียงสั่นๆของเลขาทำเอาไปเสว่อเอ๋อร์หน้าสั้นราวกับถูกสาด ด้วยน้ำเย็นจัด

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นหดหูโดยฉับพลัน เธอนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะเปิดปากออกมาอีกครั้งนึง ขั้นตอนนี้เธอช่วยฉันหาวิธี ติดต่อเลขาของเผยเซ็นที บอกเขาแค่ว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับ ประธานเผย จัดการจองห้องอาหารไว้ด้วย

“ท่านประธานเผยเหรอคะ?” เลขาสงเค้นเสียงอย่างยาก ลำบาก “ประธานไป… เรื่องของคุณกับคุณชายรองของตระกูล เผยพึ่งจะถูกนักข่าวตีข่าวใส่วันนี้ แล้วตอนนี้เรายังจะติดต่อ ประธานเผยแบบนี้มันจะดีเหรอคะ?”

ไม่ต้องบอกไปเสาเอ๋อร์ก็รู้ว่าเลขาของเธอกำลังกังวลเรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน ตอนนี้ถ้าเปรียบ เผยเงินเป็นการพนัน ต่อให้โอกาสมีเพียงแค่หนึ่งในพันเธอก็ พร้อมลงพนันนั่นล่ะ

“ไม่เป็นไรหรอก เธอแค่ไปทำตามที่ฉันบอกนั่นแหละ

“เข้าใจแล้วค่ะ” เลขาสังตอบกลับแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยทิ้งท้าย ไว้ ห้างสรรพสินค้า ก็เหมือนสนามรบ ตระกูลเผยที่รักษาชื่อเสียง ของตนให้คงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ แน่นอนว่าพวกเขาก็มีวิธีจัดการ ของพวกเขา การที่พวกเราจะเอาเนื้อออกมาจากปากของสัตว์ ร้ายแน่นอนว่ามันเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องง่าย

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้

ว่าจบก็จัดการวางสายไปเสบู่เอ๋อร์นอนนิ่งอยู่บนเตียงอย่าง เหม่อลอย ผ่านไปไม่รู้กี่สิบนาที โทรศัพท์ได้รับข้อความจากเลขา ตัวเองว่าจัดการนัดเวลากับเผยชื่อเรียบร้อย ให้เธอออกไปอีกที ตอนสี่โมงเย็น

ไปเสบู่เอ๋อร์เปลี่ยนชุดเป็นชุดที่สง่างามกว่าเดิม เปลี่ยนกลับ ไปสู่อดีตอันรุ่งโรจน์สมกับเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลไป๋ ตั้งแต่ เครื่องแต่งหน้าจนถึงเครื่องประดับ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายังไม่ เห็นข้อบกพร่องจากผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด

ไม่นานก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของบริษัทเผยชื่อ เลขาของเผย เป็นเหมือนมารอเธอที่ทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว “คุณหนูไป ประธาน เผยตอนนี้ติดประชุมอยู่ ไม่รู้ว่าจะเสร็จก็โมง อย่างไรรบกวนรอที่ ห้องรับแขกก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรต้องการเพิ่มเติมติดต่อดิฉันได้ตลอดเลย”

“โอเค รบกวนด้วยนะ”

เลขาของเผยเซ็นหาน้ำชามาให้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ขอ อะไรเพิ่มเติมก็ขอตัวออกไป

ผ่านไปกว่าสามชั่วโมงในที่สุดประตูห้องรับแขกก็ถูกเปิดขึ้น

ไปเสบู่เอ๋อร์รีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดีหน่อยที่เป็นเผ ยลี่เซินเดินใกล้เข้ามา

ทันทีที่สบตากับนัยน์ตาสีเข้มนั่น ร่างบางก็ขยับอย่างอยู่ไม่สุข

เพียงชั่วครู่

เผยเซ็นหัวเราะเบาๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง “ตอน แรกผมก็คิดว่าคุณหนูไปจะจากไปแบบไม่ร่ำลา และหลังจากนี้จะ ไม่ได้เจอกันแล้วเสียอีก

คนถูกกล่าวถึงเผลอหน้าแดงเมื่อคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน ไปเสาอ เอ๋อร์มองเฉไฉออกไปอย่างเกร็งๆก่อนจะรีบๆเอ่ยธุระของเธอ ออกมา เพราะเธอก็ไม่ได้อยากจะถ่วงเวลาสาวความยืดให้มาก ความ “ประธานเผย ฉันต้องการเงินสักก้อน”

เผยเซ็นขยับขาขึ้นมาไขว่ห้าง “ได้ไหมนะ?”

เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “ประธานเผย คุณคงรู้แล้วเกี่ยวกับพวกความเห็นบนเน็ตวันนี้ ฉันคงไม่ต้องพูดมากเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นของตระกูลไป แต่ก่อนเพราะว่า ความสัมพันธ์ของฉันกับเผย เผยชื่อคอยให้การสนับสนุน ธนาคารเลยตกลงเรื่องการเลื่อนชำระหนี้ แต่ในตอนนี้ข่าวนี้ กระจายไปทั่วในอินเทอร์เน็ต เรื่องนี้มันจะทำให้ทั้งฉันและไปซื้อ เหมือนถูกจอมืดรอเชือดตอนนี้ฉันต้องการเงินมากจริงๆ แล้ว เมื่อคืน….คุณก็รับปากว่าจะช่วยฉันแล้ว”

ว่าถึงตรงนี้เธอก็หยุด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับผู้ชายตรง หน้า “ประธานเผย คุณคงจะไม่คืนค่หรอกใช่ไหม?”

เผยเป็นไม่ได้พูดอะไรออกมา นัยน์ตาสะท้อนเงาของหญิง ตรงหน้าที่หน้าเริ่มจะสีซีดลงเรื่อยๆ ใบหน้าของชายหนุ่มยังได้ การคาดเดา

การแสดงออกของเผยเงินทําเอาไปเสว่เอ๋อ ใจสั่น ความ สับสนวุ่นวายกำลังเทเข้ามา