บทที่9 ราวกับว่าจะจูบเข้ามาทุกเมื่อ

เย้นหว่านแนบชิดกับผนัง มองผู้ชายสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยจิตใจ ว้าวุ่น เธอเปิดปากพูดด้วยความตื่นเต้น

“ฉันรอตั้งนานคุณไม่กลับมา ฉันก็เลยกลับบ้านก่อนค่ะ

รอตั้งนาน? สายตาให้หลีเฉินเริ่มมืดมน เมื่อคืนออกไปไม่เกิน ครึ่งชั่วโมงเขาก็กลับไปแล้ว

แต่พอกลับไปผู้หญิงคนนี้กลับไม่อยู่แล้ว ไอ้ที่เธอว่านานเนี่ย

คงรอไม่ถึงสิบนาทีด้วยมั้ง?

เขาไม่ได้เปิดโปงเธอ แต่ก้มหน้ามองช่วงล่างเธอ เนื้อผ้า

บางเบามาก

วันนี้ความรู้สึกที่ใช้มือสัมผัสเธอคงไม่ผิดพลาดแน่ “งั้นก็ทำ

เรื่องเมื่อคืนต่อ”

มือข้างนึงของให้หลีเฉินกั้นไว้ที่ผนัง อีกข้างก็โอบร่างที่ บอบบางของเธอไว้ในอ้อมอก

ลมหายใจที่เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายฟุ้งมาที่หน้า ทันใด นั้นร่างกายของเส้นหว่านแข็งที่อ

แค่เสี้ยววินาทีภาพกุ๊กกิ๊กของเมื่อคืนก็โผล่ขึ้นมาในสมองของ

เธอ

อยู่ออฟฟิศจะต่อได้ยังไง? อีกอย่างความสัมพันธ์ของเขาสองคนแค่หมั้นกันหลอกๆ

เธอไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับเขาหรอก

“ที่นี่คือบริษัท คุณอย่ามาชี้ชั่วนะ”

เข้นหว่านกลัวจะแย่อยู่แล้ว เธอผลักให้หลีเงินออกและวิ่งไป ข้างๆ เดิมทีเธออยากวิ่งออกไปโดยตรง

แต่กลับเดินไปทิศทางที่กลับกัน ด้านหลังมีแต่ผนังและโต๊ะ

ทํางาน

ให้หลีเฉินเห็นในอ้อมอกว่างเปล่าแล้วเริ่มหมดความอดทน

“คุณมาให้ความร่วมมือผมเดี๋ยวนี้

“คุณให้คะ ความสัมพันธ์ของเราตกลงกันแค่หมั้นกัน เรื่องอื่น ฉันมีสิทธิ์ไม่ให้ความร่วมมือได้ทั้งนั้น

ถ้าคุณยังขอร้องเรื่องที่ไม่มีเหตุผลต่ออีก ฉันก็จะสิ้นสุดขอ

ตกลงที่หมั้นกับคุณ”

ท่าทางที่ปฏิเสธอย่างหนักแน่นของ เย็นหวาน สายตาที่มอง ให้หลีเฉินเต็มไปด้วยการตักเตือน

ให้หลีเฉินขมวดคิ้วและรู้สึกหดหู ทำไมเรื่องง่ายๆแค่นี้ผู้หญิง คนนี้ไม่รู้จักให้ความร่วมมือนะ?

ถ้าเป็นคนธรรมดา เขาไม่คำนึงอะไรก็จับมาพิสูจน์แล้ว แต่ เย้ นหว่านมีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นผู้หญิงคืนนั้น

เขาไม่อยากทำให้เธอตกใจ เงียบขรึมไปครู่นึง ให้หลีเฉินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “คุยเรื่องงานเถอะ

ที่นี้เย็นหวานถึง โล่งอกไปที แต่เธอก็ยังยืนห่างจากให้หลีเ นมากอีกเช่นเคย

ถ้ารู้ว่าท่านประธานจะกลายมาเป็น ให้หลีเฉิน เธอตายก็ไม่เข้า ร่วมการคัดเลือกครั้งนี้

แต่ตอนนี้ถูกคัดเลือกแล้ว กลับเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้หลุด พ้นจากการเป็นเด็กใหม่

ถ้าไม่คว้าไว้เธอก็รู้สึกเสียดาย

ลังเลไปสามนาที เข้นหวานเปิดปากพูดอย่างสุภาพเรียบร้อย

“คุณโห้คะ เสื้อผ้าเซตนี้ของคุณมีฉันเป็นคนออกแบบ คุณมี ความต้องการอะไรบอกฉันมาได้เลยค่ะ”

“ผมจะให้เว่ย ส่งสไตล์การแต่งตัวและความชอบของผมให้

คุณ”

ให้หลีเฉินพูดเออออไป เขาไม่ค่อยมีความสนใจในเรื่องนี้สัก เท่าไหร่

การออกแบบชุดของท่านประธานครั้งนี้ คือท่านประธานคน ก่อนจัดทำทำขึ้นมา

ตอนนี้เขารับช่วงต่อก็เพื่อจะทดสอบเข้นหว่านเฉยๆ “ได้ค่ะ ไม่มีธุระแล้วดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”

เย้นหวานอดใจรอไม่ไหวที่อยากจะออกไป ผ่านเรื่องเมื่อคืนมา ตอนเธอแค่เผชิญหน้ากับให้หลีเฉิน

ก็ยังรู้สึกตื่นเต้น มองดูเข้นหวานจะไป ให้หลีเฉินหรี่ตาลงพูดด้วยเสียงทุ้ม

“คุณเย้น ควรวัดตัวผมหน่อยมั้ย

“ที่เวียน่าข้อมูล

“เสื้อผ้าของผมต้องเป๊ะไซส์จะคลาดเคลื่อนไม่ได้แม้

นิตเย้นหว่านมองผู้ชายที่เหมือน

แขวะอยู่ในใจ จี้จุกจิกเกินรึเปล่า?

ในฐานะที่เป็นดีไซน์เนอร์ เรื่องวัดตัวแบบนี้เธอเยอะ แล้ว บอกถนัดมากแล้ว

แต่ตอนที่เผชิญหน้ากับให้หลีเฉิน มือจับวัดของเธอกลับ

กระสับกระส่าย

กลิ่นไอของผู้ชายแข็งแกร่งเกินไป ใกล้เขาแล้วรู้สึก หัวใจ

เสร็จใช่ๆเลย เย็นหวานมาที่ตรงหน้าเขา เขา และพูดอย่างตกนั่ง

รบกวนยกแขนหน่อยค่ะ ฉันจะช่วงเอวหลีเฉินยืนตรงและยกแขนเล็กน้อย

ใบหน้าที่หล่อเหลากลับไม่ได้หน้าอะไรมากนัก หน้าก็เรียบเฉยเหมือนเดิม เห็นเขาเป็นแบบนี้

อาการเกร็งของเธอถึงน้อยลง ในใจคอยปลอบตนเองตลอด ว่าเธอกำลังวัดตัวให้คนธรรมดาคนนึงเฉยๆ

เธอยื่นสายวัดผ่านช่วงเอวเขา มืออีกข้างก็ดึงกลับมา ถึงแม้ไม่ ได้สัมผัสโดนตัวจริงๆ

แต่ร่างกายของเธอกลับใกล้ชิดกับเขามาก ใกล้จนทำให้เธอ

หัวใจว้าวุ่นและสับสน เธอไม่กล้าคิดมาก

ดึงสายวัดได้ก็กะจะถอยหลัง ในขณะที่จู่ๆ ให้หลีเฉินกลับเดิน ไปข้างหน้าก้าวนึ่ง ร่างกายของทั้งสองก็ชนเข้ากัน

เย็นหว่านถอยหลังอย่างควบคุมไม่อยู่ ช่วงเอวกลับมีแขนที่ แข็งแรง โอบเธอไว้ตรงหน้า

ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายใกล้เข้ามาชิดมาก เหมือนลม

หายใจที่ร้อนระอุเหมือนนั่งอยู่ใบหน้าเธอหมด

สายตาที่เขามองเธอยิ่งอยู่ยิ่งมืดสลัว ริมฝีปากที่ใกล้กันมาก ราวกับว่าจะเข้ามาทุกเมื่อ