บทที่ 2 ไม่น่าเชื่อว่าจะจัดงานหมั้นวันเดียวกับแฟนเก่า

วันที่สอง งานหมั้นจัดขึ้นที่โรงแรมหรูที่สุดในเฉิงหนานโรงแร มอ้าวเฟย

และยิ่งไปกว่านั้นสถานที่จัดงานจัดอยู่บนสวนลอยฟ้าของชั้น บนสุด ว่ากันว่าในเฉิงหนาน

คนที่มีสิทธิ์จัดงานบนสวนลอยฟ้ามีไม่เกินสิบคน เข้นหวานใส่ ชุดเดรสสีขาวยาวประดับเพชร

ใบหน้าแต่งได้สวยสง่ามาก เหมือนภูตน้อยที่หลงมายังโลก ยังไงอย่างงั้น

เธอเดินเข้าไปที่ห้องโถงของโรงแรม กำลังมุ่งหน้าเดินไปทาง

ลิฟท์

แต่กลับเห็นภาพงานแต่งงานที่อยู่ข้างๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ บนนั้น เป็นรูปแต่งงานของคู่บ่าวสาว

และเป็นคนที่เข้นหวานคุ้นเคยที่สุดในชีวิตนี้ คนนึงเป็นแฟน

เก่าเธอ อีกคนคือคู่กัดที่อยู่มหาลัยมาสี่ปี

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะแต่งงานวันนี้ แถมยังแต่งในโรงแรม เดียวกันกับเธอ………

สีหน้าเย้นหว่านซีดเล็กน้อย ในใจเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่ ทับไว้ มีความรู้สึกถูกเหน็บแนมอย่างบอกไม่ถูก
“เย็นหวาน แกมาทำอะไรที่นี่?!” จู่ๆเสียงต่อว่าของผู้หญิงดัง ขึ้นมา เห็นแต่โอวนอย่า

ที่สวมใส่ชุดงานแต่งสีขาวมาด้วยความโมโห ข้างหลังเธอมี

เจ้าบ่าวสวมใส่ชุดสูทเข้ารูปกำลังเดินตามมา

คนๆนั้นก็คือซือหนานนั่นเอง เขามองเย็นหวานด้วยสายตาซับ ช้อน ริมฝีปากบางเม้มไว้อย่างแน่น

เย็นหวานมองดูทั้งสอง ภาพที่เคยถูกทำร้ายจากการหักหลัง โผล่ขึ้นมาอีก ทำให้หัวใจเธอเย็นวูบ

โอวนอหย่าเดินเข้ามามองดูชุดของ เย็นหวานใกล้ๆแล้ว สีหน้ายิ่งแย่เข้าไปใหญ่

“แกยังไม่ตายใจจากซื้อหนานอีกหรอ? แกถูกทิ้งไปแล้วยัง มีหน้ามาที่นี่อีกหรอ?”

เสียงของเธอไม่เบาแถมยังเต็มไปการเหยียดหยาม ทันใดนั้น

ก็ดึงดูดผู้คนใช้สายตามุงดู

ดวงตาหลายคู่ที่มีความคิดเห็นมองมาที่ เข้นหว่าน สำรวจเธอ ตั้งแต่หัวจรดเท้า

แม้กระทั่งบางคนยังซุบซิบเสียงเบาอยู่ เย้นหว่านมองดูทั้งสอง อย่างเกลียดชัง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันไม่มีสนใจงานแต่งพวกคุณหรอก อย่าเอาดีใส่ตัวหน่อย เลย”
“งั้นแกใส่แบบนี้มาทำไม? ชุดเดรสยาวสีขาวแบบนี้ก็มีแต่งาน แต่งกับงานหมั้นเท่านั้นถึงจะใส่

น้ำเสียงของโอวน่อหย่าดูถูกที่สุดอย่างหาที่สุดมิได้ เหมือน

กำลังดูตัวตลกคนนึงที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว

“ถ้าแกไม่ใช่หน้าด้านมาแย่งเจ้าบ่าว หรือแกหมั้นกับคุณโห หรอกหรือ?” วันนี้ที่นี่ก็มีแค่สองงาน

งานหมั้นของตระกูลให้กับงานแต่งของตระกูลซือ แต่เท่าที่โอ วนอหย่าดู

อย่าบอกว่า เข้นหวานจะหมั้นกับโหหลีเฉินเลย แม้แต่งาน หมั้นของตระกูลให้เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์มาร่วมงานเลย

เพื่อนเจ้าสาวของโอวน่อหย่าก็หัวเราะออกมาอย่างดูถูก คุณ ให้เป็นใคร แล้วนังนี่คือใคร

หล่อนจะมีสิทธิ์เป็นว่าที่ภรรยาของคุณให้ได้ยังไง? ” มองดูทั้ง

สองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยคอยเหยียดหยามเธอ

เย้นหว่านแข็งตึงไปทั้งตัว ในใจมีไฟลุกท่วมขึ้นมา เธออยาก บอกมากว่าเธอนั่นแหละคือเจ้าสาวของให้หลีเฉิน

แต่สถานการณ์แบบนี้เธอพูดไม่ออกด้วยซ้ำไป……………ใคร เชื่อคำพูดเธอหรอก

“ดูสิ พูดอะไรไม่ออกแล้วใช่ไหมล่ะ? เข้นหว่าน ฉันว่าแล้ว เชียวว่าเธอต้องมายั่วซือหนานแน่ๆ! ”
โอวน หย่า หน้าเย็นหวานไว้อย่างโกรธ “ฉันกับชื่อหนาน แต่งงานกันแล้ว เธอยังจะมายุ่งกับซื้อหนานอีก เธอนี่มีศักดิ์ศรี ของความเป็นลูกผู้หญิงบ้างไหมเนี่ย?” คนที่อยู่ข้างๆก็เริ่มเข้ นหว่าน

ราวกับว่าเธอเป็นเมียน้อยที่ไร้ยางอาย ซื้อหนานยืนตัวตรงไว้ แล้วขมวดคิ้ว สายตาที่ดูเข้นหวาน

ก็เหมือนจะแฝงด้วยคำถาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ” หยุด ได้แล้ว คูณกลับไปเถอะ

ผมกับคุณไม่มีทางเป็นไปได้ตั้งนานแล้ว ” น้ำเสียงฟังดูเหมือน ปลอบใจและเกลี้ยกล่อม

แต่กลับเหยียบศักดิ์ศรีของเย็นหวานให้จมดิน เข้นหว่านแข็ง ที่อไปทั้งตัวและรู้สึกอัดอั้นตันใจมาก

คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรนึกว่าตัวเองถูกต้องแล้วมาเหยียดหยาม

เธอ?

“คุณซือใหญ่โตจริงๆ ที่กล้าบอกให้ว่าที่ภรรยาผมหยุดได้ แล้ว”

เสียงเย็นชาของผู้ชายก้องมาจากหน้าประตู คำพูดของเขา แฝงด้วยความดูถูกและประชดประชัน

ซื้อหนานทิ้งเล็กน้อย เขามองไปตามเสียง ทันใดนั้นเขายืน แข็งทื่ออยู่กับที่ สีหน้าแทบไม่อยากจะเชื่อ

ในเวลาเดียวกัน โอวนอหย่าก็มองไป พอเห็นชัดว่าผู้ชายคนนั้นคือใครแล้วสีหน้าซีดขึ้นมาทันที

เหมือนถูกฟ้าผ่าเลย คือให้หลีเฉิน

เขา ทำไมเขาถึงบอกว่า เป็นหว่านเป็นว่าที่เจ้าสาว………. ไม่มีทางเป็นเรื่องจริงมั้ง?

ให้หลีเฉินเดินมาอย่างสง่าผ่าเผย ก้าวเท้ามาอย่างใจเย็นและ ดูสูงส่ง

ชุดสูทสีดำ ให้หุ่นของเขายิ่งเพอร์เฟคจนไร้ที่ติ สายตาของ เขาส่องมาทีบนตัวของ เย็นหวาน

เขากวักมือเรียกเธอ “มานี่”

เย็นหวานของผู้ชายอย่างยิ่ง หัวใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เธอคิดไม่ ถึงว่าตอนที่เธอตกที่นั่งลำบากไม่รู้จะรับมือยังไง

จะเป็นเขาที่มาช่วยเคลียร์ปัญหา พอดึงสติกลับมาได้ เธอยึด

อกอย่างมั่นใจยิ้มและเดินไปหาเขา

มองดูเย้นหวานกับโห้หลีเฉันยืนอยู่ด้วยกัน คือหนานรู้สึกถึง ใบหน้ากำลังแผดเผาอยู่

นี่ยิ่งเป็นการตอกย้ำเขาว่าการกระทำของเมื่อกี้ช่างตลกเสีย จริงๆ แต่เขาเป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยม

ไม่นานก็ปกปิดอารมณ์ตัวเองไว้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เข้าใจ ผิดครับ เป็นการเข้าใจผิดเฉยๆ

ผมกับคุณเย็นเป็นเพื่อนกัน เมื่อกี้แค่ล้อเล่นกับเธอครับ”
ล้อเล่น?

เย้นหวานมองซื้อหนานอย่างเย็นชาและเกลียดชัง

ทำไมเมื่อก่อนไม่สังเกตเห็นว่าเขาเป็นคนไร้ยางอายขนาดนี้

ให้หลีเฉันเดินมาข้างหน้าก้าวนึ่ง

รูปร่างที่สูงใหญ่นั่งอยู่ตรงหน้าเข้นหวานอย่างไม่เอียงไม่เฉียง และปกป้องเธอไว้ในวงล้อมของตัวเอง

เขาเม้มปากไว้ สายตาที่จองซื้อหนานเย็นชาเป็นพิเศษ ที่ พูดก็ไร้ซึ่งความปราณี

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาล้อเล่นของเธอ?” สีหน้าของซื้อหนานเดี่ยว แดงเดี่ยวซีด

ตกที่นั่งลำบากจนอยากจะเอาหัวมุดเข้าไปใต้ดิน นี่เป็นการ เหยียดหยามอย่างซึ่งๆหน้าเลยชัดๆ

แต่เขาอ้าปากแล้วก็กลับไม่กล้าพูดหักล้างให้ตัวเอง ถึงแม้ตระ กูลซื้อเองก็เป็นผู้มีอำนาจ

แต่อยู่ตรงหน้าของให้หลีเฉินก็เป็นแค่มดตัวนึงที่บีบให้ตายได้

ทุกเมื่อ

ซือหนานแอบกําหมัดแน่นไว้แน่นและก้มศีรษะเล็กน้อยกล่าว ขอโทษ

“ขอโทษครับ คุณโห้ ผมรับประกันว่าต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบ นี้อีกแล้วครับ”
ให้หลีเฉินหัวเราะเยาะอย่างดูถูก และไม่สนใจซื้อหนานอีก เขาหันไปมอง เย็นหวานและงอแขนเล็กน้อย

เย็นหวานเหม่อลอยเล็กน้อย หัวใจเธอเต้นตุ้มต่อม เมื่อวาน

ให้หลีเฉิน

ทำตัวเย็นชาอย่างไม่แคร์อะไรเลยสักนิดเชียวนะ ทำไมวันนี้ก็ ดีกับเธอขนาดนี้แล้วล่ะ?

ปกป้องเธออย่างเผด็จการ แถมยังช่วยเธอระบายอารมณ์ เหมือนว่าที่เจ้าบ่าวที่รักใคร่กันเลย