บทที่ 13 ว่าไงนะ ผู้หญิงของนาย ?

มองออกไปทางกระจก ฝนที่ยิ่งตกยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกปวด หัวและตอนนี้เธอก็ลงจากรถไม่ได้

ได้แต่ปล่อยให้เขาเป็นคนส่งเธอกลับบ้าน

เธอจึงอยู่ที่กระจกของรถ ไม่นานเธอเริ่มรู้สึกมึนหัว ตายิ่งอยู่ ยิ่งหนักขึ้น หลับไปในรถโดยไม่รู้ตัว

อาคารร้ายน่าที่พักอาศัยริมทะเลที่หรูหราที่สุดในเมืองเฉิง

หนาน

รถลัมโบร์กีนีได้จอดลงที่หน้าคฤหาสน์หลังนึง

เว่ย ได้ลงจากรถแล้วกางร่มขึ้น เดินไปเปิดประตูข้างรถอย่าง สุภาพ “ เชิญครับ ท่าน ”

ให้หลีเฉินกำลังเตรียมจะลงรถ หันไปมองเธอที่อยู่อีกฝั่ง ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เธอยังนั่งพิงกับกระจกแบบไม่ขยับ

ตัวเลย ดูถ้าเธอคงจะหลับสนิท เว่ยก้มหน้ามองในรถ ถาม

ขึ้นว่า

“ท่านครับ ให้ผมไปปลุกคุณเย้นมั้ยครับ ?

“ ไม่ต้อง “โห้หลีเฉินพูดขึ้นเสียงต่ำ จากนั้นก็ลงจากรถ
สีหน้าของเขาเรียบเฉยแล้วอ้อมไปอีกฝั่งขอรถ และได้ยกมือ เปิดประตูออก

จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา เวยชีที่กางร่มตามหลังของเขาอึ้งไปที เดียว มองฉากตรงหน้านี้แบบไม่น่าเชื่อ ท่านถึงกับอุ้มคุณเย็นกับมือเอง ? หลายปีมานี้ เขาไม่เคยเห็น

นายท่านตัวเองไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนเลย

นี่เป็นครั้งแรก !

ให้หลีเฉินอุ้ม เข้นหว่านเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เท้าของเขา เหยียบกับน้ำฝน

แววตาที่ลึกไม่อาจเอาใจได้ต้องเธอคนนี้ที่อยู่ในอ้อมกอดไว้

เสื้อของเธอได้เปียกฝนหมด อุ้มเธอไว้แล้วรู้สึกมันเย็บๆไม่ ค่อยสบาย แต่รูปร่างเธอที่บอบบาง ทำให้เขารู้สึก

คุ้นเคยกับมัน เหมือนความรู้สึกที่ผู้หญิงคนนั้นมีให้เขา

“หนาว ……

เธอรู้สึกจะไม่สบายเอาอย่างมาก เปลือกตาเธอกระตุกไป หลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นสักที

ให้หลีเฉินอุ้มเธอไว้แน่นขึ้น รูปร่างที่สูงใหญ่ขิงเขากอดเธอไว้ อุ้มกอดเขา จนบังลมที่พัดมาไว้

เขายื่นมือไปจับที่หน้าผากเธอ ตกใจเห็นว่าหน้าผากเธอร้อน มาก ผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นไข้
สีหน้าของเขามืดครึ้มขึ้นมา ก้าวเท้าเร็วรีบเดินเข้าไปใน คฤหาสน์ ขณะเดียวกันก็ได้สั่งให้เวีย

* โทรตามฉันให้รีบมาทันที

” ครับ ท่าน “ เว่ยซีรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทร

หลักจากได้รับโทรศัพท์ ฉันก็เร่งรีบมาถึง หายใจหอบใหญ่ เลย ยังไม่ทันจะเดินมาถึงก็ถามขึ้น

“ เว่ยซี หลีเฉินเป็นอะไรบ้าง ? ดึกๆแบบนี้ เขาไม่สบายเป็น อะไร ? “

แววตาที่เวยซึมองหน้าของฉันแปลกๆ พูดขึ้น “คุณเข้าไป แล้วก็จะรู้เอง “

ฉันแปลกใจ หลังเห็นสีหน้าของเว่ย หรือว่าหลีเฉินจู่ๆไม่ สบายขึ้นมาอาการหนักมาก ?

นึกแล้ว เขาก็ยิ่งเดินเร็วขึ้น วิ่งขึ้นไปห้องนอนชั้นสอง “ หลีเฉิน

ฉันมาแล้ว นายไม่สบายตรงไหน

ยังไม่ทันขาดคำ ก็ถูกน้ำลายตัวเองติดคอ อึ้งจ้องภาพ เหตุการณ์ในห้อง ก็เห็นนายให้หลีเฉินนั่งอยู่ตรงข้างเตียง

อย่างดี ใบหน้าที่หล่อเหลานอกจากเย็นชื่นไปนิดนึง ดูไม่ เหมือนว่าไม่สบาย แต่ที่เตียง กำลังมีผู้หญิงที่สีหน้า

ซีดเซียวนอนอยู่ ให้หลีเฉินเงยหน้าขึ้นมองเขา ก็ลุกขึ้นจาก เตียง เว้นที่นั่งออกมาให้เขา
พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม ” เธอไม่สบาย ช่วยดูอาการเธอหน่อย

ฉินจู่ ” กลางคืนดึกๆ ที่ให้เขาต้องวิ่งฝ่าฝนมา ก็เพื่อ

ดูอาการให้ผู้หญิงคนแปลกหน้านี้ เขาไม่ใช่หมอสักหน่อย เห็นสีหน้าของฉันไม่ค่อยพอใจ ให้

หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย อธิบายอย่างใจเย็น

* เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันไม่ค่อยไว้ใจ ที่ให้หมอท่านอื่นดู

” ผู้หญิงของนาย ? “

ฉันตกตะลึงอย่างมาก เขาเป็นเพื่อนกับให้หลีเงินมาหลายปี ไม่เคยเห็นข้างกายของเขามีผู้หญิงปรากฏเลย

ยิ่งไม่พูดถึงผู้หญิงที่เขายอมรับ

เขารู้สึกอยากรู้ขึ้นมาทันที “ นายไปมีผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

รีบพูดมา เธอเป็นคุณหนูของตระกูลไหน สามารถปราบเจ้า ชายน้ำแข็งอย่างนายให้อยู่หมัด ?