บทที่1 ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก

“อย่าแตะต้องฉัน คุณอย่ามาถูกเนื้อต้องตัว

ฉัน! ถอยไปไกลๆ…….

ในห้องที่มืดมน เย็นหว่านหลบที่ไปขาเตียงอย่างตื่นตกใจ จนทำอะไรไม่ถูก แต่เธอถอยก้าวนึง เงาสูงใหญ่ของผู้ชายตรง หน้าก็ยิ่งเข้าใกล้มาหาเธอ

เหมือนปีศาจชั่วร้ายที่แยกเขี้ยวยิงฟันจะฉีกเธอให้แหลก

เป็นเสี่ยงๆ

“อย่าเข้ามา…..ขอร้องคุณล่ะ ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะนะ.

เฮอะ

เสียงหัวเราะที่ทุ้มแหบแห้งปลดปล่อยออกมาในความ

มืดมน

น้ำเสียงสบประมาทและอันตราย จู่ๆมือใหญ่ที่มีเรี่ยวแรง บีบคางเธอไว้

ใบหน้าของผู้ชายใกล้เข้ามาทีละนิดท่ามกลางความมืด ลมหายใจของเขาร้อนเหมือนเผาคนได้ “กล้าหาเรื่องฉัน ก็ต้องชดใช้ค่าตอบแทนกับสิ่งที่ทำไป
ค่าตอบแทน? ต้องชดใช้ค่าตอบแทน

เย็นหว่านกลัวจนสมองเชื่องช้า เธอ ใช้สองมือทุบตีอย่าง สุดชีวิต อย่า… ยังพูดไม่ทันจบ

เสียงของเธอก็ถูกริมฝีปากและลิ้นที่เร่าร้อนกลืนกินไป

หมด

ช่วงชิงทุกวิธีที่เธอจะขัดขืนหมดไปให้สิ้นซาก “ไม่! จู่ๆ เข้ นหว่านลืมตาขึ้นมา

แสงแดดเจิดจ้านอกกระจกรถแยงตาจนเธอรีบเอามือบัง

ไว้ สีหน้าเธอขาวซีด

บนหน้าผากมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย แววตายังมีความ

หวาดกลัวที่ตกใจไม่หายเปล่งประกายอยู่

คือความฝัน ฝันแบบนี้อีกแล้ว แต่ความรู้สึกเจ็บที่ระหว่าง ขาของเธอยังไม่จางหายไป

ย้ำเตือนความจริงที่เธอถูกข่มขืนคืนก่อนอย่างโหดร้าย และตอนที่เธอตีเขาบาดเจ็บแล้วหนีไป

เสียงที่กัดฟันพูดของเขา “ผมไม่มีทางปล่อยคุณแน่!” เขาไม่มีทางปล่อยเธอ นี่ไม่ใช่แค่คำข่มขู่แน่นอน!

เพราะ เข้นหว่านรู้สึกได้ถึงอันตรายที่ไม่มีทางต่อต้านจาก

ตัวเขา

ไม่นานเขาคงจะมาหาเธอ มือของ เป็นหว่านสั่นเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้ เธอกลัวจนกุมศีรษะไว้

พยายามอยากรื้อฟื้นความทรงจำให้ได้ว่าคนนั้นเกิดอะไร

ขึ้นกันแน่ แต่เธอเมาจนภาพตัด ยังไงก็นึกไม่ออก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร? ยิ่งไม่รู้ว่าเธอไป หาเรื่องเขายังไง?

“คุณเย็นครับ ถึงแล้วครับ” คำพูดของคนขับรถทำลาย

สมาธิของเธอ

เธออึ้งเล็กน้อย เงยหน้าก็เห็นร้านกาแฟไฮคลาสนอก กระจกรถ อารมณ์เธอตื่นเต้นและกังวลใจเล็กน้อย ตอนนี้คนที่เธอจะไปเจอคือว่าที่สามีที่พรุ่งนี้เธอจะหมั้น

ด้วย —-คุณชายที่เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งใ

ณ เมืองเฉิงหนาน CEOคนปัจจุบันของให้ถึงกรุ๊ป ให้หลี

ว่ากันว่าเขาใช้เวลาเพียงแค่ห้าปีจากให้ถึงกรุ๊ป

ที่เป็นมหาเศรษฐีในประเทศจนกลายมาเป็นบริษัทยักษ์

ใหญ่ที่สะเทือนไปทั่วโลก

กลายเป็นตำนานของยุคสมัยนี้ที่ดึงดูดความสนใจจากทั่ว

โลก

วิธีของเขาก็ยิ่งขึ้นชื่อว่าแข็งกร้าวและเผด็จการไม่เหลือ ทางเลือกให้คนอื่น
ทำให้คนแค่ได้ยินต่างก็กลัวจนตัวสั่น ผู้หญิงมีชาติตระกูล

นับไม่ถ้วนอยากไต่เต้าเป็นคุณ

ผู้หญิงของตระกูลโห้ แต่คนที่ได้เกียรติยศพิเศษนี้กลับ เป็น เย็นหว่านที่มีฐานะทางบ้านธรรมดามาก

เพียงเพราะเธอเป็นหลานสะใภ้ที่ถูกคุณท่านให้เลือกไว้ เข้

นหว่านไม่รู้ว่าทำไมให้หลีเฉิน ต้องเจอเธอก่อนวันหมั้นหนึ่งวัน แต่สำหรับเธอแล้วนี่ก็ถือ

เป็นโอกาสพอดี

โอกาสที่จะได้ขอยกเลิกงานหมั้น ถึงจะเป็นงานหมั้นที่ผู้ หญิงนับไม่ถ้วน ใฝ่ฝัน

แต่ถูกลวนลามก่อนงานหมั้น ความอับอายขายหน้าแบบ

นี้ทำให้เธอไม่สามารถเป็นเจ้าสาวคนนี้ได้

แต่ว่า เธอจะบอกถอนหมั่นต่อหน้าผู้ชายที่สูงส่งเหมือน ยอดเจดีย์ทองคำคนนี้ได้ยังไง?

เข้นหวานจัดผ้าพันคอตัวเองอย่างกินปูนร้อนท้อง ซ่อนรอยจูบที่คืนนั้นผู้ชายคนนั้นทิ้งไว้ให้เธอเป็นอย่างดี

เธอ

——— นาทีนี้ ในร้านกาแฟไคลด์ที่ให้บริการเฉพาะ ลูกค้าไฮโซที่มานั่งชิวๆ

เงียบจนไม่มีลูกค้าสักคน แม้กระทั่งพนักงานก็ไม่มี ที่นั่ง ใกล้ริมหน้าต่างที่มีความเป็นส่วนตัวมาก
มีผู้ชายสง่าผ่าเผยนั่งอยู่คนนึง

ให้รูปร่างเขาเพอร์เฟคจนไร้ที่ติ

ชุดสูทลายสีดำเข้มเสริม

ขาที่เรียวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่อย่างชิวๆ พอมองขึ้นไปอีกคือ ใบหน้าที่หล่อเหลาจนทำให้ผู้หญิงคลั่งไคล้

คางที่แข็งแรงได้รูป ริมฝีปากที่บางแต่เซ็กซี่ จมูกที่คมสัน และนัยน์ตาสีฟ้ามีแสงเย็นที่แหลมคมเปล่งประกายอยู่

แค่มองทีเดียวก็ทำให้คนตะลึงในความหล่อ แต่ที่ยิ่งกว่า

คือทําให้คนหวาดกลัว

ในมือของเขาถือกาแฟไว้แก้วนึง ริมฝีปากมีรอยยิ้มที่

ทำให้คนกลัว “หาตัวไม่เจอ?” ผู้ช่วยส่วนตัวอย่างเวยชีอยู่ตรงหน้าเขาสั่นไปทั้งตัว

ทันใดนั้นรีบโน้มตัวลงเก้าสิบองศา

เหงื่อบนหน้าผากไหลพรากลงมาไม่หยุด “ขอโทษครับคุณ

ท่าน

โรงแรมที่คุณท่านพักคืนก่อนกล้องวงจรปิดถูกคนตั้งใจ ทำลายทิ้ง ไม่สามารถเห็นใครเข้าไปที่ห้องของคุณท่าน

ยากที่จะคอนเฟิร์มประวัติส่วนตัวของเธอก่อนพรุ่งนี้ครับ

ไม่สามารถคอนเฟิร์ม

นี่ก็หมายความว่างานหมั้นของพรุ่งนี้ไม่สามรถเปลี่ยนเธอ เป็นเจ้าสาวได้
แต่ผู้หญิงที่เขาอยากได้ ไม่เคยที่จะไม่ได้

และยิ่งกว่านั้นเธอหาเรื่องเขา แล้วเขาจะปล่อยเธอไปได้

อย่างไร?

ท่าทีที่บางเบาคืนก่อน เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น

เท่านั้น……

“หนึ่งเดือน ให้หลีเฉินหัวเราะเยาะที่นั่ง สายตาเต็มไป ด้วยอำนาจที่อยากได้อะไรต้องได้

“ไม่ว่าจะด้วยวิธีด้วยใดก็ต้องหาเธอให้เจอ

“แล้ว….นหมั้นพรุ่งนี้ท่านจะทำยังไงครับ?”

ให้หลีเฉินหันไปเห็นรถเบนที่เพิ่งจอดลงนอกหน้าต่าง มุมปากมีรอยยิ้มที่เยือกเย็น โผล่ขึ้นมา

ต้องปรับเปลี่ยนแผนนิดหน่อยแล้ว เดินเข้ามาที่ร้านกาแฟ -เย็นหวาน

ไม่เห็นพนักงานแต่กลับเห็นผู้ชายที่มีท่าทีเหมือนผู้ช่วย ส่วนตัวกำลังยืนตัวตรง

เหมือนรอเธออยู่ “คุณเย็นครับ คุณท่านอยู่ด้านใน เชิญ

มากับผมครับ

“โอเคค่ะ” ตั้งแต่จัดเตรียมให้คนขับคอยรับส่ง ต่อมาก็

ให้คนเคลียร์เส้นทาง และมีคนคอยนำทาง ทั้งหมดนี้ต่างก็มาจากการเทคแคร์ที่สุภาพบุรุษของว่าที่สามี ยิ่งทำให้เย็นหว่านรู้สึกกินปูนร้อนท้องและไม่สบายใจ อีกสักครู่ที่เขาจะคุยกับเธอคือรายละเอียดของงานหมั้น เธอควรจะบอกถอนหมั้นอย่างโหดร้ายยังไง?

เข้นหวานก้มหน้าและเดินอย่าง ใจสั่นหวิว จนกว่าเห็น รองเท้าหนังที่เงาวับของผู้ชายถึงได้รีบหยุด

ถึงแล้ว สิ่งที่ควรมาก็มาแล้ว เธอจับกระเป๋าคลัชไว้แน่น เงยหน้าและพยายามสุดฤทธิ์ในการฉีกรอยยิ้มออกมา

“คุณ ให้คะ สวัสดีค่ะ” เข้นหว่านอึ้งไปครู่นึง เธอคิดไม่ ถึงว่าว่าที่สามีของตนเอง

จะหล่อเหล่าขนาดนี้ ดูดีเหมือนชายรูปงามที่เดินออกมา

จากในภาพวาด

หล่อไม่มีที่ติแถมยังมีบุคลิกภาพที่ดูดีสูงส่งจนไม่อาจเอื้อม

ทำให้คนไม่อาจดูหมิ่นแถมยังอยากเงยหน้ามองด้วยซ้ำ และคำพูดที่เธอจะบอกถอนหมั้นเป็นการล่วงเกินที่ผิด มหันต์ชัดๆ

ทันใดนั้นหน้าผากของ เส้นหวานมีเหงื่อไหลซิบ ทำให้เธอ

ยิ่งกระสับกระส่าย

เหมือนมีก้อนหินก้อนโตติดอยู่ในลำคอ ทำให้เธอเปิด ปากพูดได้อย่างลำบากสุดขีด

“ที่ฉันมาวันนี้ ที่จริงอยากพูดเรื่องงานหมั้นของเรา……..
“คุณ ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก” ให้หลีเฉินพูดแทรกเธอ ด้วยน้ำเสียงเหมือนออกคำสั่ง

ไม่เหลือสิทธิ์ใดๆ ให้ปรึกษาและพูดคุย เขาจิบกาแฟอย่าง ชิวๆแม้แต่เธอก็ไม่เหลียวมองเลยสักนิด

เข้นหว่านลิ้งค้างไว้ สมองที่ตกตะลึงรู้สึกมึนตึบ เธอมอง ให้หลีเฉินด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ ไม่แต่งงานกับเธอ? งั้นความหมายของเขาก็ตรงกับเป้า

หมายของเธอไม่ใช่หรอกหรือ?!

เก็บอารมณ์ดีอกดีใจไว้ เข้นหว่านพูดอย่างตื่นเต้น

“งั้นวันนี้ที่คุณนัดฉันมาคือจะคุยเรื่องถอนหมั้นหรอคะ?”

“งานหมั้นยังจัดตามปกติ ต่อจากนี้หนึ่งเดือนผมจะป่าว ประกาศถอนหมั้นกับคุณเอง

ทีนี้ให้หลีเฉินถึงเงยหน้ามองเข้นหว่านที่นั่งด้วยความ กรุณายังไงอย่างงั้น และวางเช็คใบนึงไว้บนโต๊ะ

เย้นหวานมองตัวเลขบนนั้นอย่างยิ่ง มีศูนย์อยู่เจ็ดตัว! เย้ นหว่านไม่เคยเห็นเงินเยอะขนาดนี้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้นเงินพวกนี้ยังสามารถเป็นของเธออีกด้วย

เธอกลืนน้ำลายและดึงสายตากลับจากเช็คใบนั้นอย่าง ยากเย็นแสนเข็ญ

“ทำไมต้องรอหนึ่งเดือนถึงจะยกเลิกงานหมั้นล่ะคะ?
ถ้ายกเลิกก่อนวันหมั้นถึงจะมีผลกระทบน้อยที่สุดกับทั้ง สองฝ่ายไม่ใช่หรอ?

“นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรจะถาม”

ชาลุกขึ้นและไม่สนใจเข้นหวานต่อ

ให้หลีเฉินที่สูงส่งและเย็น

จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินออกไปเลย เขาไม่มีความอดทนกับ

เย้นหวานเลย

แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เขามีความสนใจก็มีแค่ผู้หญิงคืนก่อน

นั้น

นี่ก็ไปแล้วหรอ? เข้นหว่านยืนเซ่ออยู่ มองดูร่างเงาของ ผู้ชายที่ยิ่งอยู่ไกลแล้วยังดึงสติกลับมาไม่ได้

นัดเธอมาเจอหน้ากันไม่ถึงหนึ่งนาที พูดสามคำเขาก็ไป

แล้ว นี่มันเฉียบขาดและรวดเร็วเกินไปรึเปล่า?

เธอยังไม่ได้พูดว่าจะตอบตกลงหรือเปล่าเลย แต่ …………………ก็เหมือนกัน

เล่นละครกับให้หลีเฉินหนึ่งเดือน เธอกับเขาก็ถือว่าไม่มี

อะไรติดค้างกันแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ