ไปด้วยคน

“ฮ่าฮ่าฮ่ายอมแพ้เสียเถอะคนงาม” เจ้าเว่ยตบไพ่ป๊อกเก้าลง

บนผ้าขนสัตว์สีขาวสะอาดหัวเราะอย่างผู้ชนะ เจ้าอี้เฟยและเสวี่ยหง และผิงอวบ่าวคนสนิทวางไพ่ในมือลง อย่างยอมแพ้ สตรีทั้งสี่ต่างมีรอยแดงบนหน้าผาก เพราะโดนดีด

เมื่อผลัดกันแพ้อย่างเห็นได้ชัด

“ข้าไม่ยอมแพ้หรอก มาอีกรอบ” เจ้าอี้เฟยโกยไฟตรงหน้าไป ไว้ตรงกลาง ตั้งใจเล่นตาต่อไปคราวนี้เธอจะพลาดไม่ได้

“เอางั้นเลยหรือน้องสาว โดนคราวนี้อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้ว กัน” เจ้าเว่ยหัวเราะอย่าวมีความสุขพลางสับไพ่ในมืออย่าง ชำนาญ

เสียงดังของสตรีในรถม้าที่เกี่ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวโอด

ครวญทำให้เขาอ่อนใจ

อาการสำรวมเฉกเช่นองค์หญิงแห่งแคว้นเหลียงที่ควรปฏิบัติ ไม่มีในตัวเจ้าเว่ยแม้แต่นิด

บรรดานายทหารที่คุ้มกันอยู่ภายนอกรถม้าต้องตกใจหลาย ครั้งเมื่อเจ้าเว่ยหวีดร้องออกมาทุกครั้งที่ตนเองเป็นฝ่ายชนะด้วย ความดีใจและร้องโวยวายจนน่าปวดหัวเมื่อพ่ายแพ้

น้องสาวตัวดีเข้าไปกราบทูลพระราชโองการจากเสด็จพ่อ บุญธรรมเพื่อเดินทางมายังแคว้นชินกับเขา ถึงในใจจะคัดค้านแต่ก็ไม่อาจขัดพระราชโองการได้

แม้เจี๋ยหลุนจะห่วงเจ้าเว่ยขนาดไหนก็ต้องจำใจให้เจ้าเว่ยเดิน ทางมาด้วย

เจี๋ยหลุนสะดุ้งเมื่อได้ยินสียงเล็กๆหวานหูอีกหนึ่งเสียงที่คุ้น

เคย

เป็นนางผู้ดื้อดึงอีกหนึ่งใช่มั้ยที่แอบตามมา แม้เขาจะปฏิเสธ นักหนาแต่เห็นทีจะไม่เป็นผล

เจี๋ยหลุนสั่งขบวนรถม้าให้ชะลอฝีเท้าเมื่อใกล้ถึงเมืองหลวง แคว้นใน เขาใช้เท้าตบด้านข้างของม้าแล้วดึงเชือกบังคับให้มา เดินช้าลงอย่างชำนาญ ม้าศึกชะลอฝีเท้าตามคำสั่งเจ้านาย เจีย หลุนจึงบังคับให้ม้าวิ่งกลับมาด้านข้างประทุนรถม้าของเจ้าเวย

เขากระโดดตัวลอยเข้าไปยืนด้านหน้าประทุน ส่ายหน้าไม่ให้ ทหารผู้กำลังบังคับม้าเอ่ยสิ่งใด เจี๋ยหลุนเปิดประตูเข้าไปภายใน ประทุนอย่างว่องไวเพื่อจับผิดใครบางคน

เจ้าเว่ย เจ้าอี้เฟย รวมทั้งนางกำนัลรับใช้เบิกตาโพลงตกใจ เมื่อเหียเจี๋ยหลุน

เจ้าอี้เฟยลนลานซ่อนตัวภายใต้ผ้าขนสัตว์ เจ้าเว่ยขยับมาบัง ร่างน้องสาวไว้ไผ่กระจายอยู่ทุกมุมด้วยความตกใจของพวกนาง

“เจี๋ยหลุนเข้ามาทำไมไม่บอกก่อน” เจ้าเว่ยกล่าวรวดเร็ว พยายามปกปิดความผิดใบหน้าซีดเผือด

“ออกมา”
เสียงเข้มของเจี๋ยหลุนทำให้สตรีทั้งสี่หน้าซีดลงไปอีก

“อะไรเจี๋ยหลุน” เจ้าเว่ยทำไม่รู้ไม่ชี้

“พวกเจ้าทุกคนล้วนมีความผิดหากยังไม่ออกมาข้าจะให้ทหาร

นําเจ้ากลับเดี๋ยวนี้” เจี๋ยหลุนกดเสียง เยือกเย็น เจ้าอี้เฟยกลั้นหายใจ ค่อยๆ โผล่ออกมาจากกองผ้า ยื่น ใบหน้าเล็กออก จาก ด้านหลังของเจ้าเว่ย

มา

หญิงสาวสบตาคมที่วาวโรจน์เพราะโกรธจัดของเจี๋ยหลุน

ใบหน้างามซีดลงอีกหลายส่วน เจ้าเว่ยกางแขนปกป้องน้องสาว ทันที

“เป็นเค้าเองที่ผิดเจี๋ยหลุนอย่าถือโทษเฟยเอ๋อเลย”

“ความผิดนี้ พวกเจ้าต้องรับโทษโดยไม่มีข้อแม้ทั้งสองคน เจี๋ยหลุนมองหน้าเจ้าอี้เฟยและเจ้าเว่ยสลับไปมา

แค่เจ้าเวยคนเดียวความซุกซนของนางก็ทำให้เขารับมือไม่

ไหว แล้วนี่นางยังมาผนวกกำลังกับเฟยเอ๋อคู่หูยิ่งยากจะป้องกัน