บทที่ 1 เราจบกันแล้ว

อัญญาไม่เคยคิด วันหนึ่งเธอจะโดนหักหลัง

เมื่อเธอเห็นคนที่รักกันมาตลอดสามปี ขณะที่ใกล้จะ แต่งงานธนัทเขาจูบกับเลขา กลิ้งตัวนอนลงบนเตียง เธอ ไม่ลังเลที่จะเข้าไปตบธนัททันที

“นี่คือสิ่งที่บอกว่าคุณรักฉัน? “อัญญาพยายามควบคุม ความโกรธของเธอ เธอดูสงบ ดวงตาเธอเย็นชาผิดปกติ

พบว่า ธนัทก็กำลังมึนงงเหมือนกัน

บ้านหลังนี้ที่เขาซื้อก็เพราะใช่มั่วกับผู้หญิงคนอื่น ถึงเขา รักอัญญาอย่างลึกซึ้ง แต่ผู้หญิงพวกนี้ยากที่จะควบคุม และเขาก็มีความต้อการทางด้านร่างกาย มันเป็นเหตุผลที่ เขาออกไปหาผู้หญิงนอกบ้าน

แต่เขาไม่เคยคิดจะแต่งงานกับผู้หญิงพวกนี้ อัญญา เป็นผู้หญิงที่เขาจะใช้ชีวิตด้วย และเป็นผู้หญิงที่ตระกูล เกียรติบวรสกุลยอมรับ

ธนัทผลักผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดออก ลุกขึ้นทันที”อัญ ญา มีอะไรเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า ผม ผม….”

อัญญาสะบัดมือเขาออก สีหน้าไม่แสดงอารมณ์“ยังต้อง คุยอะไรกันอีก? ธนัทฉันเคยบอกแล้วว่าฉันไม่มีปัญหา อื่นเลย นอกจากเรื่องสกปรกพวกนี้”

ทันใดนั้นสีหน้าของธนัทดูไม่ค่อยดี” เธอหมายความว่าอะไร?

“ฉันหมายความว่าอะไรนายไม่รู้? ถ้านายยังควบคุมตัว เองไม่ได้ ไม่ต้องมาพูดว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เหลือแค่ สองเดือน สองเดือนรอไม่ได้? “

ตอนนี้อัญญารู้สึกขำ เธอรู้ว่าเธอหัวโบราณ แต่เธอเพียง แค่อยากมอบตัวเองให้เขาในคืนวันแต่งงานของเธอ!

“ผมสาบานเลย ครั้งนี้ครั้งเดียว ครั้งหน้า..……….…..

อัญญาหัวเราะ”ครั้งเดียว? “เธอมองไปที่ผู้หญิงที่ไม่ได้ ใส่เสื้อผ้าคนนั้น แล้วขมวดคิ้ว” ถ้าไม่อย่างนั้นให้ผู้หญิง นี่ส่งที่อยู่ของเธอให้ฉัน เพราะฉันไม่รู้ว่านายจะทำแบบนี้ กับฉันอีกหรือเปล่า”

ดวงตาที่ดื้อรั้นของธนัทหายไป“อัญญา ผมรู้ว่าเธอรัก

“ใช่ ฉันยอมรับว่าฉันรักนาย และฉันก็ยอมรับว่า นาย ไม่ได้รักฉัน”อัญญาทนกับความเจ็บปวดในใจ เธอยิ้มแล้ว มองเขา “ในมือถือฉันมีคลิปนายอีกมาก นายจะดูไหม? ”

ตอนนี้ธนัทไม่สามารถทำอะไรกับผู้หญิงบนเตียง แต่ เขาก็ต้องการดีกับอัญญา เขาเข้าใจนิสัยเธอดี ถ้าเธอ ตัดสินใจจะทำอะไรแล้ว จะไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไข อะไรได้เลย

อัญญามองเขาอย่างเยือกเย็น “โชคดี การ์ดเชิญของ พวกเรายังไม่ได้แจก มิฉะนั้น ตระกูลธนะวิวัฒน์ต้องขายขี้หน้าแน่ ธนัท เรื่องระหว่างเราสองคนจบแล้ว”

อัญญารวบรวมความกล้าของเธอ เธอยืนอยู่บนส้นสูง แล้วถือกระเป๋าแล้วเดินจากไป

โดยไม่ให้โอกาสธนัทได้คิด

แต่เรื่องที่เธอไม่รู้ก็คือหลังจากที่ปิดประตู ธนัทหงุดหงิด จนหันกลับตบผู้หญิงคนนั้น

“นางแพศยา! เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? ถึงกล้าท้าทาย เธอ ? เป็นเพียงไก่! กล้าที่จะยั่วยุเธอ? ! ”

อัญญาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้าน หลังจากที่เธอออกไป เธอขับรถไปร้านที่เธอชอบไปชื่อว่าร้านเหล้า หลังจากที่ เข้าไปเธอนั่งอยู่ที่บาร์และเริ่มดื่ม

มุมหนึ่งในร้านร้านเหล้า จะมีคนยื่นคอยทำความเคารพ และคอยพูดให้คนคอยระมัดระวังในเดิน

“คุณภาสกร คุณอัญญารู้เรื่องหมดแล้วครับ”

สายตาชายที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องจ้องมองไปที่ร่างกายขอ งอัญญา“เลิกหรือยัง? ”

“ทางธนัทยังไม่ยากปล่อยเธอ แต่คุณอัญญาพูดไว้แล้ว ว่า พวกเขาจบกันแล้วครับ”

ชายคนนั้นพูดด้วยมุมปาก“ดีมาก”