ตอนที่3บันทึกเธอลงในรายชื่อมันยากขนาดนั้นเลยหรอ

เหลือเวลาอีกยี่สิบวันที่ศาลจะตัดสินคดีของพ่อ ภายในยี่สิบวันนี้ถ้าเธอหาเงินคืนกลับไปไม่ได้พ่อออก จากคุกอีกทีก็คงแก่เฒ่าแล้ว

นักลงทุน?

นึกถึงคำพูดเมื่อกี้ของประธานลู่หยาวรังเรหยิบมือ ถือออกจากกระเป๋ากดรายชื่อผู้ติดต่อแล้วเลื่อนลงมอง เบอร์ที่จําฝังใจบนจอมือถือ

ทีแรกเธอตั้งชื่อของซ่าวหยู่เชิงว่าเป็นสามีและยัง ตั้งใจเขียนตัวAไว้นำหน้าเพราะเช่นนี้ก็จะทำให้เบอร์ เขาอยู่ด้านบนสุดแค่เปิดรายชื่อก็เห็นแล้ว

แต่ว่าสามปีนี้สายและข้อความที่ซ่าวหยู่เชิงส่งมาถึง เธอนับได้เลยนานแล้วนานเล่าเธอก็เปลี่ยนคำว่าสามี เป็นซ่าวหยู่เชิงไม่มีเรื่องสำคัญอะไรก็จะไม่ไปรบกวน เขา

ลู่หยาวโทรไปหาเขาแวะทิ้งบุหรี่ลงในชักโครกด้วย ออกไปก็บ้วนปาก

เธอเพิ่งดูดบุหรี่เสร็จเสียงก็จะแหบๆหน่อยถ้าไม่ จัดการตัวเองเดี่ยวซ่าวหยู่เชิงรับสายแล้วจับได้สีหน้า คนรับสายต้องแย่มากแน่ๆ

“สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าใครคะ?
รับสายเร็วมากแต่ที่ทำให้ลู่หยาวตัวเย็นไปทั้งตัวคือ คนที่รับสายเป็นผู้หญิงตอนถามน้ำเสียงดูธรรมชาติ มากเหมือนว่ารับสายแบบนี้ไม่น้อยนะ

ทางนู้นเห็นว่าลู่หยาวไม่มีเสียงตอบรับจึงพูด

ต่อว่า“สวัสดีค่ะ? ” ลู่หยาวเหว๋อไปสักพักถึงจะดึงสติกลับมาได้ตอบ

กลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ฉันหาซ่าวหยู่เชิงเขาอยู่หรือ

เปล่า? ”

“พี่ซ่าวหยู่เชิงกำลังประชุมอยู่ค่ะ”ผู้หญิงคนนี้เรียกชื่อ ซะสนิทสนมเลยเหมือนมีสิทธิ์ทำทุกย่าง: “รบกวนคุณ บอกชื่อของคุณด้วยนะคะว่าเป็นแขกท่านไหนพอดีพี่ซ่า วหยู่เชิงไม่ได้เมมชื่อคุณไว้.……….

ลู่หยาวไม่ได้ฟังเธอพูดจนจบวางสายอย่างเร่งรีบมือ สั่นๆในที่สุดมือถือก็ตกลงพื้นเสียงกระแทกดังมากเธอ รีบเก็บขึ้นมา

จากภาพบนรอยแตกของมือถือลู่หยาวมองที่หน้าของ ตัวเองไม่รู้ว่ามีคราบน้ำตาได้อย่างไรสภาพเหมือนที่ บ้านล้มละลายดูแย่มากแย่ที่สุด

เธอแต่งงานกับซ่าวหยู่เชิงสามปีผ่านฤดูฝนหนาวร้อน ไปด้วยกันสามครั้งอย่างที่คนอื่นเขาเรียกกันเราก็คือผัว เมียกันแต่เขาไม่ได้เมมเบอร์ของฉันเลย

บันทึกเธอลงในรายชื่อมันยากขนาดนั้นเลยหรอ?
อีผู้หญิงนั้นอีกคน……

นึกถึงการสนทนาเมื่อสามนาทีที่แล้วนั้นลู่หยาวตัวเย็น ไปหมด

ซ่าวหยู่เชิงเย็นชามาตลอดลู่หยาวก็ไม่ใช่ว่าไม่เคย สงสัยว่าเขาแอบไปมีผู้หญิงข้างนอกแต่ทั้งสองได้เซ็น สัญญากันถ้าเขาแอบนอกใจหย่ากันต้องใสสะอาด

ลู่หยาวเชื่อเขามาตลอดแต่โทรสายของวันนี้จากการ ที่ฝ่ายตรงข้ามเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนมทำให้เธอ เปลี่ยนความคิดทันที

กระทั่งรอยแผลบางๆในหัวใจของเธอนั้นยิ่งอยู่ยิ่ง ชัดเจนและฉีกออก

ลู่หยาวก็ไม่สนแล้วว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์หรือเปล่าซ่า

วหยู่เชิงจะกลับบ้านไหม

เลิกงานตอนห้าโมงเย็นตรงเวลาขับรถผ่านตลาดแวะ ซื้อผลไม้สด

ฝีมือการทำอาหารของเธอยอดเยี่ยมมาตลอดหลัง แต่งงานก็ได้ทำเมนูที่แตกต่างให้ซ่าวหยู่เชิงกินตลอด แต่ซ่าวหยู่เชิงก็กลับมาอาทิตย์ละหนึ่งครั้งตามสัญญาที่ เซ็นไว้นอกเหนือจากนั้นถึงจะเป็นเมนูที่เยี่ยมแค่ไหนก็มี แค่เธอรับประทานมันคนเดียว

พอนานไปนานไปสู่หยาวก็ขี้เกียจลงมือทำเองแล้วถ้าชาวหมู่เชิงกลับมาวันอาทิตย์ก็ดูว่าใครจะเป็นคนทํา อาหารแบ่งหน้าที่กันเขาไม่อยู่ก็สั่งมากินก็ถ้าอารมณ์ดีก็ จะไปทําเองเล่นๆ

เปิดเพลงบนมือถือที่วางอยู่ในห้องครัวเสียงไม่เบาเพ ราะฉนั้นลู่หยาวที่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัวแน่นอน ว่าก็ไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูทะเลาะกับปลาที่อยู่บน เชียง

“โอ๊ยยย! ”

ในขณะที่ผ่าปลาไม่ระวังโดนนิ้วตัวเองลู่หยาวตะโกน แล้วดูที่นิ้วเลือดไหลเต็มเลย

เธอก็ยังคงไม่รู้ว่าข้างหลังมีคนเดินเข้าใกล้เรื่อยๆมือ ที่ใหญ่ยื่นมาจับนิ้วของเธอไปล้างน้ำที่ก๊อกน้ำฝ่ามือที่ อบอุ่นของเขาทำให้ลู่หยาวเสียอาการนิดหน่อย

นอกจากปากแล้วร่างกายส่วนไหนของเขาก็อุ่นไป หมด

“ตอนซื้อปลาทำไมไม่ให้คนอื่นเขาทำให้หล่ะ? “ซา วหยู่เชิงพูดใช้ทิชชู่เช็ดนิ้วของเธอจนแห้งแล้วติดพาส เตอร์บนแผลให้การกระทำดูอ่อนโยนนุ่มนวลแต่สีหน้าก็ ยังคงเฉยชาเหมือนเดิม

ลู่หยาวพูดเบาๆ: “รับซื้อของไปหน่อยก็เลยลืม………