ตอนที่5นักแปลภาษาฝรั่งเศส

ลู่หยาวไม่รู้ว่านอนหลับไปตอนไหนรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึก ว่าเจ็บที่ท้องน้อย

เธอรู้ว่าเป็นอาการก่อนประจำเดือนมาครั้งก่อนๆที่มา ข่าวหยู่เชิงก็กลับมาเพราะฉนั้นครั้งนี้ลู่หยาวก็นึกถึง เขา: “ที่รักฉันเจ็บท้องน้อย……

ยื่นมือไปจับกลับเหลือแต่ความว่างเปล่า

ลู่หยาวลืมตามาเบลอๆเพิ่งจะพบว่าข้างๆเหลือแต่ ความว่างเปล่าเย็นชัดเจนมากว่าผู้ชายออกไปนานแล้ว บนหัวเตียงมีกระดาษไว้หนึ่งใบ

[รีบขึ้นเครื่องจะไปต่างจังหวังสามวัน]

ลายมือของซ่าวหยู่เชิงก็เหมือนกับตัวเขาเองเป็น ระเบียบมาก

ลู่หยาวบีบกระดาษแล้วกำไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่นใจ พังไปหมดอยู่ๆน้ำตาก็ไหลรินออกมา

ตลอดสามปีที่ผ่านมาตอนที่เขาไม่กลับมาวันวานใน แต่ละวันเธอก็อยู่คนเดียวตลอดแต่เธอไม่เคยรู้สึกว่า เสียใจขนาดนี้มาก่อนเจ็บใจเหมือนโดนฉีก

ปวดประจำเดือนไม่พอเป็นหวัดเพิ่มอีกลู่หยาวรู้สึก ทรมานทั้งตัวโทรไปลางานทางบริษัทปิดเครื่องห่มผ้าแล้วนอนหิวก็สั่งโจ๊กมากิน

สองวันผ่านไปหายจากหวัดแล้วในที่สุดก็รู้สึกสบาย ขึ้นเยอะ

ลู่หยาวลุกขึ้นไปอาบน้ำสบายมากโทรไปหาโจวหลิน หลิน”หลินหลินฉันมีเรื่องให้แกช่วยหน่อย

โจวหลินหลินถาม: “เรื่องอะไรหรอ?

“มีเงินหรือเปล่าฉันขอยืมหน่อยได้ไหม? “ลู่หยาวรู้ว่า ฐานะบ้านของโจวหลินหลินก็พอมีพอใช้พ่อกับแม่ก็เป็น ลูกจ้างเงินเดือนก็ไม่ได้สูงแต่เธอไม่มีวิธีไหนแล้วจริงๆ

“เรื่องพ่อแกใช่ไหม?

ลู่หยาวตอบอืม

ผู้พิพากษาที่ดังที่สุดในเมืองหนานตกอับข่าวอันดับ หนึ่งเลยแหละขอทานยังรู้เลยมั้ง

“ฉันเข้างานกะดึกหน่ะไปไหนไม่ได้เลย”โจวหลินหลิน บอก“ฉันโอนทางโทรศัพท์ให้แกห้าแสนนะถึงมันจะน้อย แต่ตอนนี้ฉันมีเท่านี้จริงๆแล้วฉันจะหาทางให้นะ”

“พอแล้วที่เหลือเดี๋ยวฉันหาเอง”ลู่หยาวไม่รู้ว่าจะพูด อะไรดีตื้นตันใจมาก: “หลินหลินขอบใจแกมากนะแก ช่วยฉันได้เยอะมาก
โจวหลินหลินพูด: “แหม่ไม่ได้เพิ่งรู้จักกันสักหน่อย อ๋อใช่แกเคยเรียนภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่หรอฉันมีลูกค้า คนหนึ่งเขาอยากได้นักแปลภาษาฝรั่งเศสวันละหกแสน แกจะลองดูป่ะ? ”

“หกแสน? “แค่ตามไปแปลภาษาก็ได้หกแสนสำหรับ ลู่หยาวแล้วรู้สึกโชคดีอย่างมากเหมือนฟ้าส่งมาช่วย เพราะตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการก็คือเงิน“ไป! แกเอาเบอร์ ติดต่อให้ฉันหน่อย

“แต่ว่าพวกเขาดื่มเหล้าโหดมากเลยนะแกไหวหรอ?

“ไม่เป็นไรไม่ใช่ปัญหาเมื่อก่อนสมัยเราเรียนด้วยกันก็ ดื่มโหดเหมือนกันไม่ใช่หรอระดับคอของฉันแกยังไม่รู้ หรอ?

“งั้นโอเคร”

ทั้งสองคุยกันไปมาจนเสร็จเร็วมากโจวหลินหลินก็ส่ง เบอร์มาให้

ลู่หยาวโทรไปหาฝ่ายนู้นแค่พูดชื่อของโจวหลินหลิน ฝ่ายตรงข้ามก็รู้แล้วให้เธอเตรียมข้าวของเจอกันหก โมงเย็นที่โรมแรมเหอ ลู่หยาวใช้ดินสอจดไว้

ใช้เวลาสามนาทีก็ตกลงเรื่องการแปลชั่วคราวนี้ เรียบร้อยแล้วลู่หยาวอารมณ์ดีจนอยากกรี๊ดดังๆ

เงินที่ยืมกับเงินที่หาได้รวมๆกันทั้งหมดเธอก็จะได้หนึ่งล้านหนึ่งแสน!

สำหรับงานชั่วคราวนี้เธอให้ความสำคัญมากค้นตู้เสื้อ ผ้าไปๆมาๆเลือกไปเป็นชั่วโมงๆพอเหลือเวลาไม่มากรีบ แต่งหน้าถือกระเป๋ากุญแจแล้วออกบ้าน

นัดสิบนาทีแท็กซี่ถึงโรงแรมเหอยิ่

ลู่หยาวแค่บอกเบอร์กับพนักงานพนักงานก็จะรู้ทันที ว่าเป็นลูกค้าห้องไหนพาเธอขึ้นไปชั้นสามเดินบนพรม แดงที่ยาวและนุ่มเหยียบบนพรมไม่มีเสียงเดิน

ในห้องมีกันสี่คนลู่หยาวมองออกทันทีว่าคนไหนเป้น ผู้นำเดินไปยื่นมือ: “ประธานเฉิงฉันเป็นนักแปลภาษา ฝรั่งเศสครั้งนี้ลู่หยาวค่ะ”

“อ๋อๆๆมาแล้วหรอ? “เห็นลู่หยาวเดินเข้ามาก็มา ทักทายตนเลยบวกกับการแต่งตัวที่ดูหรูหราเป็น ทางการดูดีประธานชื่นชอบมากจึงยื่นมือกลับให้เธอ

ประธานเฉิงใช้ประโยคสั้นๆไม่กี่ประโยคแนะนำคน รอบข้างให้เธอรู้จักรวมถึงหัวข้อการประชุมของครั้งนี้ ที่เกี่ยวกับการส่งออกของสินค้าเพราะฝ่ายตรงข้ามเป็น ตัวแทนของฝรั่งเศสเพราะเช่นนี้เขาจึงเชิญนักแปลมา แปลให้