ตอนที่2ยืมเงิน

ผ่านไปนานมากลู่หยาวถึงจะลุกขึ้นเดินไปล้างจานที่ ห้องครัวแล้วนำจานเข้าเครื่องฆ่าเชื้อด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จออกจากบ้านไปเอารถใช้เวลาขับรถ ไปบริษัทครึ่งชั่วโมง

พนักงานเห็นลู่หยาวต่างก็ทักทาย“สวัสดีค่ะ/ครับผู้ จัดการ”

“อืม”ลู่หยาวยิ้มแล้วพยักหน้าเข้าไปในออฟฟิศแล้ว ถอดเสื้อกันหนาวออกถามผู้ช่วย : “ประธานจี้มาหรือ ยัง? ”

“มาแล้วค่ะอยู่ที่ออฟฟิศ”

ลู่หยาวไปที่ออฟฟิศประธานเคาะประตูเข้าไป

“ผู้จัดการลู่มาแล้วหรอ? “ประธานจี้เห็นลู่หยาวมารีบ วางลงเอกสารที่อยู่บนมือเชิญเธอไปนั่งที่ห้องรับแขก รวมทั้งชงชาให้เธอ“ผู้จัดการลู่มานี้มีอะไรหรือเปล่า?

“เกี่ยวกับเรื่องที่ยืมเงินคุณ”ลู่หยาวก็ไม่ปกปิดกึ่ง ขอร้องว่า: “ประธานจี้ฉันทำงานที่บริษัทสามปีคุณรู้จัก ฉันดีเงินสิบล้านนี้ฉันหวังว่าคุณจะให้ฉันยืม”

ประธานจี้นิ่งไปสักพักสีหน้าหนักใจ“ผู้จัดการลู่บริษัท ไม่ใช่ว่าผมพูดอะไรก็จะอย่างนั้นนะครับอีกอย่างเงิน จำนวนมากขนาดนี้ถึงผมจะตกลงก็ไม่ได้แปลว่าหุ้นส่วนท่านอื่นจะเห็นด้วยนะครับ”

“ฉันรู้ฉันขอยืมกับคุณโดยส่วนตัวได้ไหม? “ลู่หยาว พูด“คุณวางใจได้เลยนานสุดครึ่งปีเงินก้อนนี้ฉันคืนคุณ แน่นอนรวมทั้งจะให้ดอกเบี้ยคุณร้อยละห้า

“ผู้จัดการลู่คือผมไม่มีวิธีเงินของผมก็ภรรยาผมเป็น คนดูแลอีกอย่างภรรยาผมเป็นยังไงคุณก็รู้ถ้าเธอรู้ว่า ผมให้ใครยืมเงินผมคงไม่ได้เข้าบ้านแล้วแหละ”

เหมือนว่าประธานจี้คิดอะไรออกถามลู่หยาว“เอิ่มมม ถ้าจำไม่ผิดสามีคุณเป็นนักลงทุนไม่ใช่หรอ? สำหรับ เขาแล้วเงินสิบล้านเป็นแค่เงินก้อนนิดเดียวทำไมคุณไม่ คุยกับเขา? ”

“อ๋อเขาหน่ะหรอลงทุนเล็กๆน้อยๆอะ”ในขณะที่ลู่หยาว พูดคำนี้ปวดใจเหลือเกิน

แต่งงานสามปืนอกจากเธอจะรู้ว่าซ่าวหยู่เชิงเป็นนัก ลงทุนแล้วนอกเหนือจากนั้นแม้กระทั่งบริษัทเขาอยู่ ที่ไหนเดือนหนึ่งกำไรเท่าไหร่เธอยังไม่รู้เลยอีกอย่าง พวกเขาก็มีสัญญากันเงินของเขาก็เป็นของเขา

“ผู้จัดการลู่ไม่ใช่ผมไม่อยากช่วยแต่ผมไม่มีกำลังนั้น จริงๆ”ประธานจี้ชงชาให้ลู่หยาวแก้วนึง “งั้นเดี๋ยวผมให้ ฝ่ายบัญชีขึ้นเงินเดือนให้คุณสักหน่อยช่วงนี้คุณก็ บากจริงๆ”

ลู่หยาวรู้ว่าถึงพูดต่อไปก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรลุกขึ้นแล้วจากไป”งั้นขออภัยด้วยนะคะที่รบกวนท่านตั้งนาน ขอบคุณท่านมาก”

“ไม่เป็นไรผมก็ไม่ได้ช่วยอะไรคุณคุณลองไปกู้ ธนาคารดูก็ได้นะ”

“ขอบคุณค่ะ”

ออกจากออฟฟิศของประธานลู่หยาวรู้สึกหงุดหงิดไป ห้องน้ำเห็นว่าไม่มีใครจึงเข้าไปในห้องเล็กๆหยิบบุหรี่ กับไฟแช็คออกมาจากกระเป๋าจุดหนึ่งม้วน

เธอไม่ได้ติดบุหรี่ดูดบุหรี่ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบตั้งแต่ แต่งงานกับข่าวหยู่เชิงรู้ว่าเขาไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เธอก็ไม่ ได้แตะมันอีกเลยเพิ่งมาดูดช่วงหลังๆติดซะด้วย

ลู่หยาวนั่งดูดบุหรี่อยู่บนชักโครกสีหน้าตึงเครียด

แต่เล็กจนโตเธอรู้สึกภาคภูมิใจที่พ่อเป็นผู้พิพากษา มาตลอดตอนขึ้นมหาลัยก็เคยคิดจะสอบเข้านิติศาสตร์ แต่ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้นสุดท้ายก็เลือกการบริหารธุรกิจ อยู่ดี

จริงๆเธอรู้สึกมานานแล้วว่าบ้านเธอร่ำรวยมากตอน แต่งงานสินสอดก็มากมายอีกอย่างทั้งครอบครัวของ เธอก็ย้ายไปอยู่ในคฤหาสน์สามชั้นคิดเสมอว่าพ่อ หาเงินได้มากเกินไปแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่านี้

จนเมื่อเดือนที่แล้วพ่อไม่กลับบ้านข่าวแถลงว่าเขาโกงเงินจำนวนมากจากนั้นลู่หยาวจึงรู้ว่าพ่อโดนจับแล้ว แม่ร้องไห้จนตาบอดโศกเศร้าจนผมขาวไปหมด

ลู่หยาวก็เข้มแข็งดีนะทั้งปลอบใจแม่และติดต่อทนาย หาวิถีทางชำระหนี้ทีละนิด

บ้านแต่ละหลังก็ขายไปหมดแล้วรวมทั้งสินสอดพวก บ้านหรือรถเธอก็ยังหน้าด้านย้ายไปอยู่กับซ่าวหยู่เชิง แต่ก็ยังขาดอีกสิบล้านพวกญาติๆกลัวครอบครัวเธอยัง ไม่ทันเลยยิ่งเงินนะอย่าพูดถึง

ครึ่งเดือนนี้เพื่อนที่เธอติดต่อได้เธอก็พยายามติดต่อ ไปหมดแล้วแต่ก็ไม่ได้เงินมาสักบาท